Ik las in de "waarheidsvriend":
Koning van de Kerk?
Vaak wordt gezegd en geschreven dat Jezus Christus Koning van de kerk is, maar is dat ook zo? Is Hij wel de Koning van de kerk of hebben wij Hem Ko ing van de kerk gemaakt? De kerkvergadering van Nicea en de verklaring van Athanasius vonden plaats in de tijd waarin keizer Constantijn de Grote het christendom tot staatsgodsdienst verhief en zijn groot nRomeins rijk tot een christelijk rijk omdoopte. Voor hen begon toen reeds Gods Koninkrijk op aarde en het daarmee verbonden duizendjarig vrederijk. Het Messiaanse rijk behoefde dus niet meer verwacht te worden…het was reeds aangebroken. De kerk had Israël van haar unieke plaats verstoten en vertegenwoordigde Gods heerschappij op aarde. Zolang dat voortduurt, zal er voor de kerk geen zegen zijn! Toen werd de basis gelegd voor de grote verwarring die momenteel bestaat over Gods handelen met Israël. Zou de verwarring in de Njederlandse kerken daarmee te maken hebben? Helaas wordt de gedachte dat we nu reeds in het vrederijk leven, sinds Augustinus, breed in de kerk aangehangen.
Als we bidden:"Uw Koninkrijk kome", welk koninkrijk bedoelen we dan? Uw Koninkrijk kome,toekomende tijd.
Wat zegt Jezus zelf in Joh.18:36:"Jezus antwoordde: "Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld.In dien Mijn Koninkrijk van deze wereld ware, zo zouden Mijn dienaren gestreden hebben, opdat Ik de joden niet ware overgeleverd; maar nu is mijn Koninkrijk niet van hier'.
De joodse leiders hebben Hem beschuldigd Koning te willen zijn, want daarom zou Hij immers een opstandeling tegen de Romeinse keizer zijn en dus ter dood veroordeeld moeten worden. In dit verband zegt Jezus:"mijn Koninkrijk is niet van deze wereld." Dat komt straks. Als Hij komt als de Vredevorst, zal alles anders worden. Dat komende Koninkrij komt niet uit deze wereld voort, maar zal wel over deze wereld heersen, met Israël als "hoofd der natie". De vraag der discipelen luidde: "Heere,zult Gij in deze tijd het koninkrijk weder oprichten?". En Hij zeide tot hen:'Het komt u niet toe, te weten de tijden en gelegenheden, die de Vader in Zijn eigen macht gesteld heeft".Hand.1:67.
Voor ieder was duidelijk wat die vraag inhield,namelijk een herstel van het aardse koninkrijk van Israil met jeruzalem als hoofdstad, zoals in de dagen van David en Salomo. Jezus ontkent dat komende koningschap niet, maar op Zijn tijd zal het geschieden. Daarove5r heeft Hij 40 dagen lang met ze gesproken.Hand.1:3.
Jezus Christus is niet de Koning van de Kerk, maar de Koning der Joden. (Mark.15:2,9,12,18,26 en vele andere teksten, zo kwam hij(Math.2:2),zo stierf Hij (Math.27:37) en zo zal Hij wederkomen'….Hij zal over het huis Jakobs koning zijn in de eeuwigheid,en zijns koninkrijks zal geen einde zijn' (Luk.1:33), en via Israël over alle natiën van de wereld, die nu nog onder de heerschappij van satan, de vorst der duisternis zijn, en regeren (Luk.4:5,6). Het koninkrijk komt met de Koning.
Christus is het Hoofd van de gemeente (Kol.1:18,24). Nergens in de Schrift wordt Jezus de Koning van de kerk genoemd.
Pas toen de kerk zich in de plaats van Israël stelde en al de beloften, aan Israël gedaan,in bezit nam en daarmee Israël als Gods eeuwige verbondsvolk onterfde, sprak men over Christus de Koning van de kerk. Deze koningsgedachte heeft alles te maken met de vervangingsleer, de leer, waarin men de kerk stelt in de plaats van Israël. Toen werd de Joden hun koning afgenomen en Jezus Christus werd de Koning van de Kerk.Daarbij heeft men ook gedacht aan een sterke christianisering van de wereld. Er is hier sprake van een opgaande lijn", die leidt tot de volmaking van het koninkrijk door een groeiende kerk. De wereld moest steeds "christelijker" worden, maar de wereld wordt steeds antichristelijker. In deze vervangingsleer, van de heersende kerk nu, in de plaats van Israël, zijn de profetiën over de toekomstige dingen allemaal reeds vervuld.En daarom is er geen plaats voor een duidelijke toekomstverwachting voor Israël als verbondsvolk aan wie tal van profetiën nog vervuld moeten/zullen worden.
Als we nu zeggen "we hebben de vervangingsleer achter ons gelaten"en we gebruiken toch steeds de termenwaarvan de oorsprong ligt in de vervangingsleer, dan zijn we toch 9ongeloofwaardig bezig en vooral: draagt dit niet bij aan een toenemende verwarring?
Het blijkt dus wel dat iedereen alles maar slikt zonder zich af te vragen waar dat nou toch in de bijbel staat. ereunao
Koning van de Kerk?
Ow, hebben we de vervangingsleer achter ons gelaten? En de kinderdoop dan, waarvan de vervangingsleer een belangrijk argument levert (doop inplaats van de besnijdenis, volgens het doopformulier)...Als we nu zeggen "we hebben de vervangingsleer achter ons gelaten"en we gebruiken toch steeds de termenwaarvan de oorsprong ligt in de vervangingsleer, dan zijn we toch 9ongeloofwaardig bezig en vooral: draagt dit niet bij aan een toenemende verwarring?
-
Ereunao
Momento.
Wat dat formulier betreft heb je gelijk; dat is geheel gegrond op de vervangingsleer, zoals trouwens heel de verbondstheologie en liturgie in de reformatorische kerken.
Maar met de kinderdoop op zich ligt het niet zo eenvoudig; dat was ten tijde van Augustinus al een eeuwenoude traditie. Het was reeds in de eerste eeuwen gebruikelijk dat als het hoofd van een gezin, stam of ander samenlevingsverband tot geloof kwam allen die bij hem behoorden (“huis”) mede gedoopt werden. 1 Kor.1:16.Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het om een onbewuste doop van zuigelingen ging en dat daarbij ook een dergelijk formulier werd voorgelezen! Er heeft nooit een geloofsgemeenschap bestaan die voor 100% uit ware gelovigen bestond, de zoom van het verbond is altijd veel breder dan de kern. Zelfs onder de apostelen was nog een Judas. Maar dat is geen vrijbrief voor de kerk om zelf onkruid te zaaien en op de belijdenis van een historisch geloof lidmaten aan te nemen en onder dwang hele volksstammen te gaan dopen! Dat men het verbond met Abraham als motivatie achteraf voor de kinderdoop (mis)gebruikt is inderdaad vervangingsleer, maar bewijst niet dat het dopen van kinderen onschriftuurlijk genoemd moet worden. Het eigenaardige is echter dat men zich voor de bediening van het H.A. niet op het O.T. beroept, hoewel het toch om hetzelfde verbond gaat en zelfs de Jood,die toch van nature Abrahams zaad is, geen deel heeft aan de zegeningen van het nieuwe verbond zonder het geloof in zijn Messias en daarom gedoopt moet worden als hij tot geloof komt, hoewel hij besneden en al in het verbond met Abraham is. zie Hand.3:25. Maar die discussie hebben wij, meen ik, reeds op een andere topic gevoerd. Ereunao
Wat dat formulier betreft heb je gelijk; dat is geheel gegrond op de vervangingsleer, zoals trouwens heel de verbondstheologie en liturgie in de reformatorische kerken.
Maar met de kinderdoop op zich ligt het niet zo eenvoudig; dat was ten tijde van Augustinus al een eeuwenoude traditie. Het was reeds in de eerste eeuwen gebruikelijk dat als het hoofd van een gezin, stam of ander samenlevingsverband tot geloof kwam allen die bij hem behoorden (“huis”) mede gedoopt werden. 1 Kor.1:16.Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het om een onbewuste doop van zuigelingen ging en dat daarbij ook een dergelijk formulier werd voorgelezen! Er heeft nooit een geloofsgemeenschap bestaan die voor 100% uit ware gelovigen bestond, de zoom van het verbond is altijd veel breder dan de kern. Zelfs onder de apostelen was nog een Judas. Maar dat is geen vrijbrief voor de kerk om zelf onkruid te zaaien en op de belijdenis van een historisch geloof lidmaten aan te nemen en onder dwang hele volksstammen te gaan dopen! Dat men het verbond met Abraham als motivatie achteraf voor de kinderdoop (mis)gebruikt is inderdaad vervangingsleer, maar bewijst niet dat het dopen van kinderen onschriftuurlijk genoemd moet worden. Het eigenaardige is echter dat men zich voor de bediening van het H.A. niet op het O.T. beroept, hoewel het toch om hetzelfde verbond gaat en zelfs de Jood,die toch van nature Abrahams zaad is, geen deel heeft aan de zegeningen van het nieuwe verbond zonder het geloof in zijn Messias en daarom gedoopt moet worden als hij tot geloof komt, hoewel hij besneden en al in het verbond met Abraham is. zie Hand.3:25. Maar die discussie hebben wij, meen ik, reeds op een andere topic gevoerd. Ereunao
Beste Zoeker (Ereunao),
Graag zou ik van je een onderbouwing willen van waarom we de vervangingsleer, die min of meer onderschreven is door de grote namen in de reformatorische theologische geschiedenis, overboord willen zetten? Ik zie geen aanleiding of nut daartoe? Voor zover ik weet word die vervangingsleer nog geleerd binnen genoeg kerken...
Graag zou ik van je een onderbouwing willen van waarom we de vervangingsleer, die min of meer onderschreven is door de grote namen in de reformatorische theologische geschiedenis, overboord willen zetten? Ik zie geen aanleiding of nut daartoe? Voor zover ik weet word die vervangingsleer nog geleerd binnen genoeg kerken...
-
Ereunao
Momento
Mijn compliment voor de correcte vertaling van mijn Griekse pseudoniem (Joh.5:39).
Je vraagt om een onderbouwing voor de afwijzing van de vervangingsleer:
In de eerstee plaats om dat zij in strijd is met de Schrift; dat zij op een zeer oude traditie berust is geen reden om haar als waarheid aan te nemen. De leugens van de duivel zijn nog veel ouder maar worden daarom nooit de waarheid.
In de tweede plaats is het Godonterend om ook maar een ogenblik te veronderstellen dat Hij ooit de eed en het verbond met Israël zou kunnen verloochenen
Ten derde is de vervangingsleer eeuwenlang de voedingsbodem geweest voor het "christelijke" antisemitisme dat een onvoorstelbaar leed en een zee van bloed en tranen over het Joodse volk gebracht heeft; men dacht en denkt met de bijbel in de hand God te dienen door de joden uit te roeien.
In de vierde plaats is de kerk met het bijbelse zicht op Israël ook het zicht op haar eigen identiteit kwijt geraakt en wordt er onvoorstelbaar veel tijd en energie verspeeld aan het "chritianiseren" van de wereld; i.p.v. een getuige van Christus en een licht op de kandelaar te zijn hoereert zij met de koningen der aarde en tracht door "christelijke"politiek een wereldrijk te stichten.
En als laatste punt noem ik nog dat de vervangingsleer berust op een wijze van Schriftuitleg die men in de vrijzinnigheid veroordeelt. Het gaat niet aan om de vloeken en oordelen wel letterlijk te nemen en op Israël toe te passen en de zegeningen en beloften van herstel maar willekeurig te vergeestelijken en op de kerk over te brengen.
Want Hij, Die Israel verstrooid heeft, zal hem weder vergaderen, en hem bewaren als een herder zijn kudde Jer. 31:10.
Toen zeide Hij tot mij: Mensenkind! deze beenderen zijn het ganse huis Israels; ziet, zij zeggen: Onze beenderen zijn verdord, en onze verwachting is verloren, wij zijn afgesneden. Ezech.31:10
En de troon van David (Luk.1:33,33) staat ook niet in de kerk, die stond in Jeruzalem 1Kron.29:23 en zal daar straks ook weer staan Jer.3:17;33:14-26; Math 25:31;Luk.22:29,30. Hier wil ik het bij laten, ik heb hier uitvoeriger over geschreven op die topic van Hans over het chiliasme.Ereunao
Mijn compliment voor de correcte vertaling van mijn Griekse pseudoniem (Joh.5:39).
Je vraagt om een onderbouwing voor de afwijzing van de vervangingsleer:
In de eerstee plaats om dat zij in strijd is met de Schrift; dat zij op een zeer oude traditie berust is geen reden om haar als waarheid aan te nemen. De leugens van de duivel zijn nog veel ouder maar worden daarom nooit de waarheid.
In de tweede plaats is het Godonterend om ook maar een ogenblik te veronderstellen dat Hij ooit de eed en het verbond met Israël zou kunnen verloochenen
Ten derde is de vervangingsleer eeuwenlang de voedingsbodem geweest voor het "christelijke" antisemitisme dat een onvoorstelbaar leed en een zee van bloed en tranen over het Joodse volk gebracht heeft; men dacht en denkt met de bijbel in de hand God te dienen door de joden uit te roeien.
In de vierde plaats is de kerk met het bijbelse zicht op Israël ook het zicht op haar eigen identiteit kwijt geraakt en wordt er onvoorstelbaar veel tijd en energie verspeeld aan het "chritianiseren" van de wereld; i.p.v. een getuige van Christus en een licht op de kandelaar te zijn hoereert zij met de koningen der aarde en tracht door "christelijke"politiek een wereldrijk te stichten.
En als laatste punt noem ik nog dat de vervangingsleer berust op een wijze van Schriftuitleg die men in de vrijzinnigheid veroordeelt. Het gaat niet aan om de vloeken en oordelen wel letterlijk te nemen en op Israël toe te passen en de zegeningen en beloften van herstel maar willekeurig te vergeestelijken en op de kerk over te brengen.
Want Hij, Die Israel verstrooid heeft, zal hem weder vergaderen, en hem bewaren als een herder zijn kudde Jer. 31:10.
Toen zeide Hij tot mij: Mensenkind! deze beenderen zijn het ganse huis Israels; ziet, zij zeggen: Onze beenderen zijn verdord, en onze verwachting is verloren, wij zijn afgesneden. Ezech.31:10
En de troon van David (Luk.1:33,33) staat ook niet in de kerk, die stond in Jeruzalem 1Kron.29:23 en zal daar straks ook weer staan Jer.3:17;33:14-26; Math 25:31;Luk.22:29,30. Hier wil ik het bij laten, ik heb hier uitvoeriger over geschreven op die topic van Hans over het chiliasme.Ereunao
-
england
In engeland zijn veel kerken erg dol op de vervangings theorie. Maar toch rammelt het dan wel een beetje. Weet je, God maakte een eeuwig verbond met Israel. Als Hij daar zo vanaf kan, wat is dan de zekerheid van de Kerk? Als de Kerk in zonden valt ( en gebeurt dat niet erg veel vandaag?) zoekt God dan een ander Volk?
-
Refojongere
Mag ik hiertegenover stellen Romeinen 11:21-23?Weet je, God maakte een eeuwig verbond met Israel. Als Hij daar zo vanaf kan, wat is dan de zekerheid van de Kerk? Als de Kerk in zonden valt ( en gebeurt dat niet erg veel vandaag?) zoekt God dan een ander Volk?
Het verbond met Israel blijft, en is uitgebreid met Gods Kerk uit de heidenen. Niet vervangen, maar uitgebreid tot de heidenen (Ef. 2:12,13 en 19; Rom. 11:24)!
-
england
Ja, RJ, daar ben ik het mee eens. Immers, Israel was als teken van Gods Kerk? Maar toch, als je dan al dat soort dingen letterlijk gaat nemen kom je vrij krom uit, vermoed ik!
En ja, Maninne, Christus is de Koning, gelukkig maar! Soms denk ik: we zijn alemaal zo druk met onze kerkjes, wat zouden we doen als Hij er nu was? Zou Hij lid van onze kerk zijn? En zo niet, zouden we Hem dan weigeren? Zouden we Hem aan onze avondmaals tafel laten?
En ja, Maninne, Christus is de Koning, gelukkig maar! Soms denk ik: we zijn alemaal zo druk met onze kerkjes, wat zouden we doen als Hij er nu was? Zou Hij lid van onze kerk zijn? En zo niet, zouden we Hem dan weigeren? Zouden we Hem aan onze avondmaals tafel laten?
-
Refojongere
Ik denk dat de oudheid niet een echt argument is. Moeten we daarom de leer van de drie-eenheid overboord zetten?Je vraagt om een onderbouwing voor de afwijzing van de vervangingsleer:
In de eerstee plaats om dat zij in strijd is met de Schrift; dat zij op een zeer oude traditie berust is geen reden om haar als waarheid aan te nemen. De leugens van de duivel zijn nog veel ouder maar worden daarom nooit de waarheid.
Daarbij verdient een leer die door vele oudvaderen als zijnde zuiver geleerd is, het nodige onderzoek voordat men haar overboord kieperd.
Ik denk dat de vervangingsleer dat leert, het breidt de ware kerk (het oude Israël) alleen maar uit met de kerk van het nieuwe verbond.In de tweede plaats is het Godonterend om ook maar een ogenblik te veronderstellen dat Hij ooit de eed en het verbond met Israël zou kunnen verloochenen
De vervangingsleer leert niet dat joden uitgeroeit moeten worden, dat is hoogstends een foute conclusie die eruit getrokken word. Daarbij is ook dit geen echt argument.Ten derde is de vervangingsleer eeuwenlang de voedingsbodem geweest voor het "christelijke" antisemitisme dat een onvoorstelbaar leed en een zee van bloed en tranen over het Joodse volk gebracht heeft; men dacht en denkt met de bijbel in de hand God te dienen door de joden uit te roeien.
Ook dit is een symtoom, en geen echt argument.In de vierde plaats is de kerk met het bijbelse zicht op Israël ook het zicht op haar eigen identiteit kwijt geraakt en wordt er onvoorstelbaar veel tijd en energie verspeeld aan het "chritianiseren" van de wereld; i.p.v. een getuige van Christus en een licht op de kandelaar te zijn hoereert zij met de koningen der aarde en tracht door "christelijke"politiek een wereldrijk te stichten.
Ook dit valt best wel mee denk ik, ook al wil ik niet erkennen en/of goedpraten als/dat dat gebeurt.En als laatste punt noem ik nog dat de vervangingsleer berust op een wijze van Schriftuitleg die men in de vrijzinnigheid veroordeelt. Het gaat niet aan om de vloeken en oordelen wel letterlijk te nemen en op Israël toe te passen en de zegeningen en beloften van herstel maar willekeurig te vergeestelijken en op de kerk over te brengen.
Kortom, je hebt alleen symptonen en geen argumenten genoemd. Graag zou ik je nogmaals willen vragen wáárom je de vervangingsleer overboord wil gooien, en ook wat je als alternatief bied. Graag in je argumentatie meenemen dat ik (en anderen hier) de kerk zien als een uitbreiding van het oude Israel, en niet als vervanging.
Het meest gehouden alternatief is het dispensationalisme, dat leert dat Israel en de kerk van het nieuwe verbond 2 kerken zijn, met wie God 2 wegen gaat, wat ik (en velen hier met mij) hardgrondig afwijzen.
-
Ereunao
Momento
Je interpreteert mijn woorden verkeerd; ik zeg niet dat de oudheid een reden is om de vervangingsleer over boord te zetten, maar dat het op zich geen bewijs is voor de juistheid van de vervangingsleer. Toen de Reformatie doorbrak was de Roomse mis en de heiligenverering ook al ook al honderden jaren oud, maar het was en blijft een vervloekte afgoderij.
Jij spreekt van een symptoom, maar het was een regelrecht gevolg van de gedachte dat de kerk de belichaming is van het aan Israël beloofde koninkrijk . Toen in de vierde eeuw na Christus door de bekering van Constantijn de Grote, de vervolging ophield en het christendom tot staatsgodsdienst verheven werd, werd het christendom een politieke zaak. Tevoren was de Kerk als een vreemdeling in de wereld, maar toen kwam de wereld in de Kerk (Luk.13:19). Keizer Constantijn werd benoemd tot voorzitter van de synode toen hij nog niet eens gedoopt was! De Romeinse legioenen van het “christelijke” Rome overwonnen de heidense volken, met priesters in de achterhoede om ze door de doop in het “Heilige Roomse Rijk” in te lijven. Het spreekt vanzelf dat hierbij in verre weg de meeste gevallen geen sprake was van bekering en geloof in de Heere Jezus. Men had maar te kiezen, de doop of de dood! Het is de Kerkvader Augustinus geweest die deze “overwinning van het christendom” (wat nog iets anders is als de Gemeente van Christus) ook theologisch onderbouwd heeft. Augustinus leerde dat Israël voorgoed had afgedaan en de kerk nu de belichaming was van het aan Israël beloofde koninkrijk.
En zo werd het historische Israël gereduceerd tot slechts een voorlopig gestalte, een pseudoniem en wegwerpverpakking van het “geestelijke Israël” de alleenzaligmakende kerk, die de definitieve gestalte van het aan Israël beloofde koninkrijk heette te zijn. Benamingen als Sion, Jeruzalem en dergelijke moesten dus op de Kerk toegepast worden en al de profetieën van het O.T. werden vergeestelijkt en op de Kerk overgebracht. Hier kende de fantasie werkelijk geen grenzen! En geen wonder, als men eenmaal de letterlijke betekenis en uitleg heeft los gelaten, kan ieder er van maken wat hij wil en wordt de Schrift een passe-partout voor elk geestelijk denkbeeld.. Wat Rome ook van de Reformatie scheidt, hierin zijn Pilatus en Herodes altijd vrienden gebleven! De kerk werd dus het geestelijke Israël, Christus werd “ Koning van de Kerk”, de doop kwam in de plaats van de besnijdenis, de eerste dag der week werd de sabbat enz.
Kortom de kerk gaf het hemelse standpunt waarop Christus haar door Zijn opstanding geplaatst had Kol.3:1; Efeze 2:6, volledig prijs en kroop in de huid van Israël. En zo kregen wij een duizendjarig vrederijk zonder Israël, zonder de wederkomst, zonder de eerste opstanding, terwijl honger, oorlogen, pestilentiën en allerlei rampen “gewoon” doorgingen, dat in flagrante tegenstelling is met dat wat de profeten over het vrederijk leren (Jes.2:1-5). Het kwam tenslotte zover dat geen keizer het in zijn hoofd haalde de troon te beklimmen zonder eerst door de paus gekroond te zijn! Wie een Jood vermoordde deed een Gode welgevallig werk. Eeuwenlang ging deze Israëlsimulatie, dit bedrieglijke rollenspel door en ook de Reformatie kwam nooit verder en hoger dan de gedachte van de kerk als voortzetting van de qahal, de volks-vergadering van Israël, met alle aan de kerk wezensvreemde elementen van dien.
Ook Luther en Calvijn verhieven zich nooit tot het Goddelijke denkbeeld van de verborgenheid der gemeente, als het lichaam van Christus (Ef.3:9; 1 Kor. 12:12). Zij predikten de grote waarheid van de rechtvaardiging door het geloof en gaven de kerk de Bijbel, maar niet haar eigen identiteit terug. De inhoud van de profetie begrepen ze niet (zie hierover J.C. Reyle in “Verwacht u Hem?” p.146).
Net als in de vierde eeuw werd ook de Reformatie, ooit als geloofsstrijd begonnen, steeds meer een politieke zaak. Het volk ging massaal over tot de “nye leer” en er ontstond een volkskerk, waarin de regering de ouderlingen benoemde en adellijke, maar pure ongelovige families het recht van approbatie hadden in kerkelijke aangelegenheden. De ecclesia werd de qahal, het nieuwe geestelijke Israël, met alle gevolgen van dien. Deze ontwikkeling is tot op de huidige dag essentieel voor de hele kerkgeschiedenis, daarom kan ik dit niet als slechts een symptoom zien.
Het is een puur anachronisme en een omkering van de Bijbelse heilsorde om overal waar de Schrift van Israël spreekt de kerk `in` te lezen. Het gaat in het Oude en Nieuwe Testament om hetzelfde geloof, dezelfde strijd, dezelfde Zaligmaker etc. Maar de kerk als geloofs gemeenschap kon er niet zijn voordat Christus uit de doden was opgewekt en als Hoofd van Zijn gemeente de Heilige Geest had uitgestort, Die niet gekomen is om heidenen in Israël in te lijven, maar om de gelovigen uit Israel en uit de de heidenen tot één lichaam te dopen, zie Joh.7:39; Efe 1:20-23, 1Cor 12:12,13.
Deze Gemeente is dus geen uitbreiding van Israël, maar een nieuwe schepping in Christus, duidelijk onderscheiden van zowel de Joden als de Grieken zie 1Kor.10:32.
Als de Schrift over Israël spreekt dan wordt daar, tenzij uit de context anders blijkt, altijd het joodse volk, het etnische Israël mee bedoeld. Dit Israël heeft zijn Messias niet aangenomen Joh.1:11, is tot de wet der rechtvaardigheid niet gekomen Rom.9:31 zijn de afgebroken takken van de olijfboom, die niet Israël, maar de Messias van Israël is. Rom.11:24. De gelovigen uit de heidenen vormen, samengevoegd met de gelovige Joden, dus niet het nieuwe,"geestelijke" Israël, maar het mystieke lichaam van Christus waar Paulus van spreekt in Efeze 3:1-13. Het gaat hier dan ook om een andere relatie met dezelfde Zaligmaker. Het koninkrijk Gods is gelaagd, het omvat veel meer dan alleen de kerk. Het omvat hemel en aarde Math.6:10. Het gaat dus niet om een twee wegenleer, maar om twee verschillende heilsorganen met een onderscheiden positie in het Koninkrijk Gods. zie o.m. Luk.22:29,30; 1Kor.6:2,3;Openb.20:4-6. En daarom is Christus de Koning van Israël en het Hoofd van Zijn Gemeente welke Zijn lichaam is en de vervulling Desgenen Die alles in allen vervult.Efeze 1:22,23.Ereunao.
Je interpreteert mijn woorden verkeerd; ik zeg niet dat de oudheid een reden is om de vervangingsleer over boord te zetten, maar dat het op zich geen bewijs is voor de juistheid van de vervangingsleer. Toen de Reformatie doorbrak was de Roomse mis en de heiligenverering ook al ook al honderden jaren oud, maar het was en blijft een vervloekte afgoderij.
Jij spreekt van een symptoom, maar het was een regelrecht gevolg van de gedachte dat de kerk de belichaming is van het aan Israël beloofde koninkrijk . Toen in de vierde eeuw na Christus door de bekering van Constantijn de Grote, de vervolging ophield en het christendom tot staatsgodsdienst verheven werd, werd het christendom een politieke zaak. Tevoren was de Kerk als een vreemdeling in de wereld, maar toen kwam de wereld in de Kerk (Luk.13:19). Keizer Constantijn werd benoemd tot voorzitter van de synode toen hij nog niet eens gedoopt was! De Romeinse legioenen van het “christelijke” Rome overwonnen de heidense volken, met priesters in de achterhoede om ze door de doop in het “Heilige Roomse Rijk” in te lijven. Het spreekt vanzelf dat hierbij in verre weg de meeste gevallen geen sprake was van bekering en geloof in de Heere Jezus. Men had maar te kiezen, de doop of de dood! Het is de Kerkvader Augustinus geweest die deze “overwinning van het christendom” (wat nog iets anders is als de Gemeente van Christus) ook theologisch onderbouwd heeft. Augustinus leerde dat Israël voorgoed had afgedaan en de kerk nu de belichaming was van het aan Israël beloofde koninkrijk.
En zo werd het historische Israël gereduceerd tot slechts een voorlopig gestalte, een pseudoniem en wegwerpverpakking van het “geestelijke Israël” de alleenzaligmakende kerk, die de definitieve gestalte van het aan Israël beloofde koninkrijk heette te zijn. Benamingen als Sion, Jeruzalem en dergelijke moesten dus op de Kerk toegepast worden en al de profetieën van het O.T. werden vergeestelijkt en op de Kerk overgebracht. Hier kende de fantasie werkelijk geen grenzen! En geen wonder, als men eenmaal de letterlijke betekenis en uitleg heeft los gelaten, kan ieder er van maken wat hij wil en wordt de Schrift een passe-partout voor elk geestelijk denkbeeld.. Wat Rome ook van de Reformatie scheidt, hierin zijn Pilatus en Herodes altijd vrienden gebleven! De kerk werd dus het geestelijke Israël, Christus werd “ Koning van de Kerk”, de doop kwam in de plaats van de besnijdenis, de eerste dag der week werd de sabbat enz.
Kortom de kerk gaf het hemelse standpunt waarop Christus haar door Zijn opstanding geplaatst had Kol.3:1; Efeze 2:6, volledig prijs en kroop in de huid van Israël. En zo kregen wij een duizendjarig vrederijk zonder Israël, zonder de wederkomst, zonder de eerste opstanding, terwijl honger, oorlogen, pestilentiën en allerlei rampen “gewoon” doorgingen, dat in flagrante tegenstelling is met dat wat de profeten over het vrederijk leren (Jes.2:1-5). Het kwam tenslotte zover dat geen keizer het in zijn hoofd haalde de troon te beklimmen zonder eerst door de paus gekroond te zijn! Wie een Jood vermoordde deed een Gode welgevallig werk. Eeuwenlang ging deze Israëlsimulatie, dit bedrieglijke rollenspel door en ook de Reformatie kwam nooit verder en hoger dan de gedachte van de kerk als voortzetting van de qahal, de volks-vergadering van Israël, met alle aan de kerk wezensvreemde elementen van dien.
Ook Luther en Calvijn verhieven zich nooit tot het Goddelijke denkbeeld van de verborgenheid der gemeente, als het lichaam van Christus (Ef.3:9; 1 Kor. 12:12). Zij predikten de grote waarheid van de rechtvaardiging door het geloof en gaven de kerk de Bijbel, maar niet haar eigen identiteit terug. De inhoud van de profetie begrepen ze niet (zie hierover J.C. Reyle in “Verwacht u Hem?” p.146).
Net als in de vierde eeuw werd ook de Reformatie, ooit als geloofsstrijd begonnen, steeds meer een politieke zaak. Het volk ging massaal over tot de “nye leer” en er ontstond een volkskerk, waarin de regering de ouderlingen benoemde en adellijke, maar pure ongelovige families het recht van approbatie hadden in kerkelijke aangelegenheden. De ecclesia werd de qahal, het nieuwe geestelijke Israël, met alle gevolgen van dien. Deze ontwikkeling is tot op de huidige dag essentieel voor de hele kerkgeschiedenis, daarom kan ik dit niet als slechts een symptoom zien.
Het is een puur anachronisme en een omkering van de Bijbelse heilsorde om overal waar de Schrift van Israël spreekt de kerk `in` te lezen. Het gaat in het Oude en Nieuwe Testament om hetzelfde geloof, dezelfde strijd, dezelfde Zaligmaker etc. Maar de kerk als geloofs gemeenschap kon er niet zijn voordat Christus uit de doden was opgewekt en als Hoofd van Zijn gemeente de Heilige Geest had uitgestort, Die niet gekomen is om heidenen in Israël in te lijven, maar om de gelovigen uit Israel en uit de de heidenen tot één lichaam te dopen, zie Joh.7:39; Efe 1:20-23, 1Cor 12:12,13.
Deze Gemeente is dus geen uitbreiding van Israël, maar een nieuwe schepping in Christus, duidelijk onderscheiden van zowel de Joden als de Grieken zie 1Kor.10:32.
Als de Schrift over Israël spreekt dan wordt daar, tenzij uit de context anders blijkt, altijd het joodse volk, het etnische Israël mee bedoeld. Dit Israël heeft zijn Messias niet aangenomen Joh.1:11, is tot de wet der rechtvaardigheid niet gekomen Rom.9:31 zijn de afgebroken takken van de olijfboom, die niet Israël, maar de Messias van Israël is. Rom.11:24. De gelovigen uit de heidenen vormen, samengevoegd met de gelovige Joden, dus niet het nieuwe,"geestelijke" Israël, maar het mystieke lichaam van Christus waar Paulus van spreekt in Efeze 3:1-13. Het gaat hier dan ook om een andere relatie met dezelfde Zaligmaker. Het koninkrijk Gods is gelaagd, het omvat veel meer dan alleen de kerk. Het omvat hemel en aarde Math.6:10. Het gaat dus niet om een twee wegenleer, maar om twee verschillende heilsorganen met een onderscheiden positie in het Koninkrijk Gods. zie o.m. Luk.22:29,30; 1Kor.6:2,3;Openb.20:4-6. En daarom is Christus de Koning van Israël en het Hoofd van Zijn Gemeente welke Zijn lichaam is en de vervulling Desgenen Die alles in allen vervult.Efeze 1:22,23.Ereunao.
-
england
RJ, bedoel je daarmee dat heel het oude Israel zalig is?
Wat ik bedoelde was dat Israel Gods Volk was, maar als voorbeeld voor de naties diende. Het was apart gezet, en de hele wereld keek hou ze leefden. Ik ben niet een erge voorstander van 'Gods weg met Zijn volk is de weg van de Ker' of hoe het ook heet. Maar toch, de verlossing uit Egypte, de tocht ind e woestijn, etc, volgens Paulus is dat beschreven tot onze lering.
Maar om te zeggen dat de Kerk nu Israel vervangen heeft... Ik denk eerder dta de kerk uitgebreid is, tot schaamte van Israel, en dat moet tot haar opwekking zijn, toch? En tot onze waarschuwing...
Wat ik bedoelde was dat Israel Gods Volk was, maar als voorbeeld voor de naties diende. Het was apart gezet, en de hele wereld keek hou ze leefden. Ik ben niet een erge voorstander van 'Gods weg met Zijn volk is de weg van de Ker' of hoe het ook heet. Maar toch, de verlossing uit Egypte, de tocht ind e woestijn, etc, volgens Paulus is dat beschreven tot onze lering.
Maar om te zeggen dat de Kerk nu Israel vervangen heeft... Ik denk eerder dta de kerk uitgebreid is, tot schaamte van Israel, en dat moet tot haar opwekking zijn, toch? En tot onze waarschuwing...