Een andere vraag is natuurlijk:Geeft de gedachte, dat de verst verwijderde ster zijn licht al 20 miljard jaar geleden moet hebben uitgestraald niet te denken? Welke plaats heeft de aarde in die lange tijd?
1. Hoe betrouwbaar zijn die metingen?
2. Die tijdsrekening is gebaseerd op onrealistische aannames (nl. dat de verwijderingssnelheid van sterren altijd zo geweest is
3. etc etc
Nee, ik hou het bij het simpele idee dat God de sterretjes 1 voor 1 heeft opgehangen in het heelal. Misschien heeft Hij sommige sterretjes een zetje gegeven, waardoor ze zich van de aarde verwijderen. Met welk doel? God weet het...
Waarschijnlijk zullen velen dit te kort door de bocht vinden. Vroeger heb ik ook mooie theorieën over verzonnen over hoe dat toch allemaal mogelijk was. Totdat ik eens sprak met iemand die theoretische natuurkunde studeerde, en hoewel hijzelf overtuigd atheïst was, mij toch wees op de onbetrouwbaarheid van de meetgegevens. Als je ziet dat er A4-tjes vol aannames zijn die je eerst moet accepteren voordat 1 meetwaarde inhoud krijgt (waarvan de helft van de aannames helemaal niet zo vanzelf sprekend zijn) is de waarde die ik hecht aan de metingen die zogenaamd bewijzen dat de aarde zo enorm oud moet zijn nihil.
1. Maargoed, denk maar eens even mee met een atheïst. Wat voor theorie hij ook verzint, één ding kan hij nooit verklaren. Stel dat je zegt dat alles is ontstaan uit energie (de oerknal theorie). Hoe is die hoop energie dan ontstaan? Mja, goeie vraag...
2. En dan nog één van de belangrijkste natuurwetten: alles gaat van orde naar chaos. Bv. geluid word steeds minder hard, ipv dat het sterker word. Maar bij een oerknal zou juist het omgedraaide gebeuren: alles gaat van chaos naar orde.
3. Bij wetenschappelijke theoriën geld de regel: de methode die de minste aannames nodig heeft en toch een kloppende stelling tot gevolg heeft, is juist. Als christen heb ik maar 3 aannames nodig, nl: (1)God bestaat en (2)is almachtig en (3)heeft de aarde geschapen. Als je dit uitwerkt heb je een kloppende stelling. Vraag maar eens of een natuurkundige je uit wilt leggen welke aannames er nodig zijn om de oerknal te verklaren, en ga dan eens aan een bioloog vragen hoeveel aannames je voor evolutie nodig hebt..
etc etc.
De beste manier van apologie is misschien wel een heel arrogante, maar toch bijbelse methode, nl: geloof dat alle natuurkundige theorieën die niet stroken met de simpele bijbelse waarheid, enorme stommiteiten, en eigelijk heel onwaarschijnlijk zijn. En je zult zien dat die stelling ook altijd opgaat. Bij elke theorie heb je zo enorm veel aannames dat het een kleine moeite is om er één te vinden die onwaarschijnlijk is.
Een voorbeeld wat het altijd goed doet is de berekening van de mogelijkheid dat er in een oersoep een levend organisme ontstaat, en vergelijk dat maar eens met de kans dat als er een orkaan langs een loods met oud ijzer vliegt, dat er een Boeing 747 uit voortkomt. 2 (atheïstische) wetenschappers hebben dit ooit gedaan, en de kans van de werkende Boeing 747 was ongeveer 10.000 keer groter...
Een ander (wat bekender voorbeeld) is dat van Newton (onze grote natuurkundige). Op zijn verjaardag kwam er een mede-wetenschapper, een atheïst in hart en nieren, op bezoek. Op Newtons bureau stond een gloednieuwe, prachtige globe. Zo, zegt zn collega, da's een mooie globe. Ja, zegt Newton trots, die is zomaar ontstaan. Gisteravond toen ik ging slapen was er geen globe, en toen ik wakker werd stond ie er. Wat? zegt zn collega, da' kan niet. Ach, zegt Newton nuchter, gewoon een oerknalletje in het klein. Boos roept zn collega: met jou valt niet te praten, jij met je onzin argumenten, en kwaad stapt hij de deur uit...
En zo zijn er vele voorbeelden om duidelijk te maken hoe absurd de huidige wetenschappelijke theorieën zijn...
