De gereformeerde belijdenisgeschriften houden op verschillende punten op als het gaat om het verder willen begrijpen van Gods wegen. Er wordt op sommige plekken zelfs opgeroepen om Gods wegen niet "curieuselijk" te onderzoeken.
Een aantal voorbeelden hiervan onderstaand uit de NGB en de DL:
Voorzienigheid:Art. 13 NGB: Want Zijn macht en goedheid is zo groot en onbegrijpelijk, dat Hij zeer
wel en rechtvaardiglijk Zijn werk beschikt en doet, ook wanneer de duivelen en goddelozen
onrechtvaardiglijk handelen. En aangaande hetgeen Hij doet boven het begrip des menselijken
verstands, datzelve willen wij niet curieuslijk (=te nieuwsgierig) onderzoeken, meer dan ons begrip
verdragen kan; maar wij aanbidden met alle ootmoedigheid en eerbied de rechtvaardige oordelen Gods,
die ons verborgen zijn; ons tevreden houdende dat wij leerjongeren van Christus zijn, om alleen te
leren hetgeen Hij ons aanwijst in Zijn Woord, zonder deze palen te overtreden.
Heilig Avondmaal: Art. 35 NGB Zo werkt Hij dan in ons al wat Hij door deze heilige tekenen ons voor ogen stelt;
hoewel de wijze ons verstand te boven gaat, en ons onbegrijpelijk is, gelijk de werking des Heiligen
Geestes verborgen en onbegrijpelijk is.
DL. 1-12. Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen
te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd; niet, als zij de
verborgenheden en diepten Gods curieuslijk doorzoeken, maar als zij de onfeilbare vruchten der
verkiezing, in het Woord Gods aangewezen (als daar zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke
vreze Gods, droefheid die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid, enz.),
in zichzelven met een geestelijke blijdschap en heilige vermaking waarnemen (2 Kor. 13:5).
DL. 1-14. Voorts, gelijk deze leer van de Goddelijke verkiezing, naar Gods wijzen raad, door de
profeten, Christus Zelven en de apostelen, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament gepredikt
is, en daarna in de Heilige Schriften voorgesteld en nagelaten, alzo moet zij ook ten huidige dage,
te zijner tijd en plaats, in de Kerke Gods (dewelke zij bijzonderlijk is toegeëigend) voorgesteld
worden, met den geest des onderscheids en met godvruchtige eerbiedigheid, heiliglijk, zonder
nieuwsgierige onderzoeking van de wegen des Allerhoogsten, ter ere van Gods heiligen Naam en tot een
levendigen troost van Zijn volk (Hand. 20:27; Rom. 12:3; Rom. 11:33, 34; Hebr. 6:17, 18).
(werking v.d. Heilige Geest in de wedergeboorte): DL. 3/4-13 De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet
volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij
door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.
Nu gaat het in deze "waarschuwingsborden" in de gereformeerde belijdenisgeschriften onder andere om het persoonlijke onderzoeken van Gods wegen, maar ik zou hieraan de volgende vraag willen verbinden: tot hoever mag ons theologiseren gaan en in welke mate maken wij ons hier op het OSW forum ook wel eens schuldig aan het passeren van deze waarschuwingsborden?
[Aangepast op 4/8/04 door elbert]
Grenzen aan het theologiseren/de dogmatiek
Je mag daarin zover gaan als God Zelf met ons gaan wil. Wat Hij in Zijn Woord openbaart, openbaart Hij ons niet voor niets.
Verder behoort het wel zo te zijn, dat wij van Hem 'alle goeds verwachten', ons aan Hem overgeven in de wetenschap dat Hij alle dingen laat medewerken ten goede voor degenen die geloven.
Wat wij niet begrijpen, hoeven we ook niet noodzakelijk te begrijpen.
Verder behoort het wel zo te zijn, dat wij van Hem 'alle goeds verwachten', ons aan Hem overgeven in de wetenschap dat Hij alle dingen laat medewerken ten goede voor degenen die geloven.
Wat wij niet begrijpen, hoeven we ook niet noodzakelijk te begrijpen.
-
gerrit de 2e
- Berichten: 754
- Lid geworden op: 15 dec 2003, 22:38
- Contacteer:
Wat me in bovenstaande gedeelten van deze twee belijdenisgeschriften opvalt is niet alleen wat de gereformeerde vaderen ons afraden (het te ver willen doorvorsen van bepaalde leerstellingen), maar ook wat ze ons aanraden, m.a.w. ons wordt een betere weg geboden dan enkel maar doorzoeken van hoe bepaalde leerstukken in elkaar zitten.
Bijv. in het leerstuk over de voorzienigheid: aanbidden, ootmoedig zijn, eerbiedig zijn, tevreden zijn, bij het Woord blijven.
In het leerstuk over de verkiezing: blijdschap en heilige vermaking over de vruchten van de verkiezing
In de Kerk moet dit leerstuk: voorgesteld
worden, met de geest van onderscheid en met godvruchtige eerbiedigheid, op een heilige manier, zonder
nieuwsgierige onderzoeking van de wegen van de Allerhoogste, tot eer van Gods heilige Naam en tot een
levendige troost van Zijn volk
Over de werking van de Geest in de wedergeboorte: het zich gerust stellen, dat zij weten en gevoelen, dat zij
door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.
Ik wil hiermee natuurlijk niet al het theologiseren overboord gooien, maar wel onderscheid maken tussen wat de belijdenisgeschriften als meer en minder belangrijk achten. In dit opzicht kunnen we van onze gereformeerde vaderen nog wel het een en ander leren lijkt me, zeker als je bedenkt dat de belijdenisgeschriften zijn geschreven in een tijd waarin er juist heel veel te doen was over de leer. Ze hebben de juiste leer verdedigd in de belijdenisgeschriften, maar hebben daar tegelijkertijd (in navolging van wat de apostel Paulus in 1 Cor. 12:31 schrijft) een nog uitnemender weg bij aangewezen, nl. de consequenties voor het geloofs- en kerkelijk leven.
Bijv. in het leerstuk over de voorzienigheid: aanbidden, ootmoedig zijn, eerbiedig zijn, tevreden zijn, bij het Woord blijven.
In het leerstuk over de verkiezing: blijdschap en heilige vermaking over de vruchten van de verkiezing
In de Kerk moet dit leerstuk: voorgesteld
worden, met de geest van onderscheid en met godvruchtige eerbiedigheid, op een heilige manier, zonder
nieuwsgierige onderzoeking van de wegen van de Allerhoogste, tot eer van Gods heilige Naam en tot een
levendige troost van Zijn volk
Over de werking van de Geest in de wedergeboorte: het zich gerust stellen, dat zij weten en gevoelen, dat zij
door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.
Ik wil hiermee natuurlijk niet al het theologiseren overboord gooien, maar wel onderscheid maken tussen wat de belijdenisgeschriften als meer en minder belangrijk achten. In dit opzicht kunnen we van onze gereformeerde vaderen nog wel het een en ander leren lijkt me, zeker als je bedenkt dat de belijdenisgeschriften zijn geschreven in een tijd waarin er juist heel veel te doen was over de leer. Ze hebben de juiste leer verdedigd in de belijdenisgeschriften, maar hebben daar tegelijkertijd (in navolging van wat de apostel Paulus in 1 Cor. 12:31 schrijft) een nog uitnemender weg bij aangewezen, nl. de consequenties voor het geloofs- en kerkelijk leven.
Zozo, het loopt hier storm met de posts 
.
De forumleden houden zeker meer van een wat controversieler onderwerp
. Toch is het denk ik van belang om te weten waar je moet stoppen met theologie bedrijven. Kun je bijv. nog wel theologie bedrijven als je een theologie ontwikkelt die wel in een verlengde lijn ligt van de DL, maar bijv. nog zeer moeilijk met schriftplaatsen te onderbouwen is (omdat de Schrift zich over die kwestie niet of nauwelijks uitlaat), terwijl een andere theologie met net iets andere conclusies vrijwel net zo sterke papieren heeft? Ik denk bijv. aan de discussie over het tijdstip van de levendmaking zoals die elders hier op het forum gevoerd is. Kun je dit uiteindelijk nog wel hard maken met rechtstreeks of afgeleid bewijs uit de Schrift? En is deze bezigheid dan wel zo belangrijk als je dat vergelijkt met wat de DL zeggen over het zich geruststellen, dat we weten en gevoelen, dat we met het hart de genade Gods geloven en de Zaligmaker liefhebben?
Ik wil hier deze discussie niet overdoen, maar wil wel vragen wat de belangrijkere en minder belangrijke dingen hier op het forum zijn.
(Nu wordt het denk ik wat controversieler
.
[Aangepast op 5/8/04 door elbert]
.De forumleden houden zeker meer van een wat controversieler onderwerp
. Toch is het denk ik van belang om te weten waar je moet stoppen met theologie bedrijven. Kun je bijv. nog wel theologie bedrijven als je een theologie ontwikkelt die wel in een verlengde lijn ligt van de DL, maar bijv. nog zeer moeilijk met schriftplaatsen te onderbouwen is (omdat de Schrift zich over die kwestie niet of nauwelijks uitlaat), terwijl een andere theologie met net iets andere conclusies vrijwel net zo sterke papieren heeft? Ik denk bijv. aan de discussie over het tijdstip van de levendmaking zoals die elders hier op het forum gevoerd is. Kun je dit uiteindelijk nog wel hard maken met rechtstreeks of afgeleid bewijs uit de Schrift? En is deze bezigheid dan wel zo belangrijk als je dat vergelijkt met wat de DL zeggen over het zich geruststellen, dat we weten en gevoelen, dat we met het hart de genade Gods geloven en de Zaligmaker liefhebben?Ik wil hier deze discussie niet overdoen, maar wil wel vragen wat de belangrijkere en minder belangrijke dingen hier op het forum zijn.
(Nu wordt het denk ik wat controversieler
.[Aangepast op 5/8/04 door elbert]
We weten eigenlijk niet eens meer wat (bv) de Dortsche vaderen bedoelden.
Neem bv de verkiezing. "datzelve willen wij niet curieuslijk (=te nieuwsgierig) onderzoeken, meer dan ons begrip
verdragen kan;"
Ik heb het gevoel dat we met z'n allen gewoon heel die verkiezing wel snappen. Maar blijkbaar begreep Dordt het zelf niet. Wie dus nu de DL aanhaalt moet goed weten of zijn insteek dezelfde is alsdie van de opstellers. Anders gaat het al fout.
Vervolgens: "DL. 3/4-13 De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet
volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij
door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben"
Dat is eigenlijk een artikel wat niet meer beleden wordt. Als dat waar is, stort heel de GerGem in. Die is juist gebaseerd op mensen die het niet weten.
Neem bv de verkiezing. "datzelve willen wij niet curieuslijk (=te nieuwsgierig) onderzoeken, meer dan ons begrip
verdragen kan;"
Ik heb het gevoel dat we met z'n allen gewoon heel die verkiezing wel snappen. Maar blijkbaar begreep Dordt het zelf niet. Wie dus nu de DL aanhaalt moet goed weten of zijn insteek dezelfde is alsdie van de opstellers. Anders gaat het al fout.
Vervolgens: "DL. 3/4-13 De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet
volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij
door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben"
Dat is eigenlijk een artikel wat niet meer beleden wordt. Als dat waar is, stort heel de GerGem in. Die is juist gebaseerd op mensen die het niet weten.
Ik maak hieruit op dat de Dortse vaderen opgeschreven hebben wat vanuit de Schrift helder te krijgen was en dat ze voor het overige ootmoedig beleden dat de leer van de uitverkiezing een groot wonder is dat verder niet geheel doorgrond kan worden.Oorspronkelijk gepost door refo
We weten eigenlijk niet eens meer wat (bv) de Dortsche vaderen bedoelden.
Neem bv de verkiezing. "datzelve willen wij niet curieuslijk (=te nieuwsgierig) onderzoeken, meer dan ons begrip
verdragen kan;"
Blijkbaar zijn we iets te vooringenomen als we het over de uitverkiezing hebben en missen we iets van de bescheidenheid en de eerbied van de opstellers van de DL?Oorspronkelijk gepost door refo
Ik heb het gevoel dat we met z'n allen gewoon heel die verkiezing wel snappen. Maar blijkbaar begreep Dordt het zelf niet. Wie dus nu de DL aanhaalt moet goed weten of zijn insteek dezelfde is alsdie van de opstellers. Anders gaat het al fout.
Ik ga ervan uit dat de opstellers van de DL zijn uitgegaan van ware gelovigen (net als bijv. de catechismus en de NGB). Dat het niet meer beleden wordt door de GerGem lijkt me eerlijk gezegd sterk (ik wil dit trouwens geen kerkspecifiek topic maken). Aan de andere kant is het misschien wel zo dat dit onderdeel uit de belijdenis in sommige kerken wat uit beeld geraakt is (en dan doel ik met name op de absolute geloofszekerheid die door de reformatoren werd verdedigd tegenover de roomse onzekerheid)?Oorspronkelijk gepost door refo
Vervolgens: "DL. 3/4-13 De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet
volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij
door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben"
Dat is eigenlijk een artikel wat niet meer beleden wordt. Als dat waar is, stort heel de GerGem in. Die is juist gebaseerd op mensen die het niet weten.
Naar mijn gevoel moeten we de funktie van de belijdenisgeschriften heel goed in het oog houden. Zij zijn vooral bedoeld om de christelijke leer compleet te houden en dus het gevaar van een eenzijdige nadruk op iets te vermijden. Ze zijn vaak als reaktie op dwalingen ontstaan in tijden die erom vroegen, dat er een helder en duidelijk overzicht van het belijden van de kerk kwam.
Toch is er naar mijn mening een verschil tussen deze kennis van de leer, zoals wij die uit de Schrift begrijpen (noodzakelijkerwijs zit daar altijd iets subjectiefs of een zekere tijdgebondenheid bij) en de kennis, die we opdoen in de ervaring van het geloof. Zeg maar de eigen persoonlijke ervaring of bevinding van dat wat in de belijdenis op een rij staat.
Er is altijd een pendel geweest tussen de behoefte om de leer duidelijk te maken (systematisch doordacht, duiudelijke stellingnames, argumenten, bewijzen, glasheldere chronologieën) en de behoefte om het meer te hebben over wat een christen allemaal meemaakt in zijn geloofsleven.
Zoals de mystiek tegenover de scholastiek in de middeleeuwen werd geplaatst, en zoals de bevindelijkheid(of pietisme) in de nadere reformatie tegenover de gereformeerde scholastiek werd geplaats (niet anti-thetisch, maar wel als reaktie), zo zien we op dit moment dat tegenover de rationele, verstandelijke objectieve theoogie van de westerse kerk er een veel grotere nadruk komt te liggen op die van de innerlijke ervaringen. Mystiek, Oosters Orthodoxe geloofsbeleving (Philokalia) e.d., wat authentiek christelijke schatten zijn, worden nu weer herontdekt. Over het algemeen spreekt men meer van christelijke spiritualiteiten.
Laat dit begrip spiritualiteit in de wetenschap op dit moment nou net om de voorrang strijden met theologie.
De een zegt: theologie is een onderdeel van spiritualiteit (spiritualiteit is dus meer omvattend)
De ander zegt: spiritualiteit is een onderdeel van de theologie (dus: theologie is meer omvattend)
Over het algemeen worden in de tijd dat het spirituele (het innerlijke) wordt benadrukt de grenzen van de theologie gevoeld.
Het staat er allemaal zo schematisch, maar zelf ervaar ik dat het veel complexer, rijker, dieper, indringender, sneller of langzamer, vreugdevoller of duisterder is, dan de belijdenisgeschriften hebben kunnen verwoorden.
De praktijk van het geloof, zou ik zeggen, maakt meer duidelijk van het geloof, dan de belijdenisgeschriften, vanwege het genoemde speciale doel van deze geschriften.
Wanneer je aan de grenzen van het verstandelijk theologiseren bent gekomen, ben je waarschijnlijk dicht bij de enige mogelijkheid: overgave aan dat wat Groter is dan jezelf. In die overgave wordt pas echt geleerd, waar de belijdenisgeschriften het over hebben.
Vervolgens zul je instemmen met die belijdenisgeschriften, omdat je nu meevoelt wat er eigenlijk precies verwoord moest worden. Ze gaan nu voor je leven en tegelijkertijd kun je zeggen dat deze geschriften toch niet ten volle de rijkdom van het geloof kunnen verwoorden.
Die kennis (over de lengte en breedte en diepte en hoogte van de liefde van Christus) wordt alleen in de gemeenschap met alle heiligen geleerd.
Het lijkt me al met al een gezonde, heilzame positie, zo aan de grenzen van de theologie!
Toch is er naar mijn mening een verschil tussen deze kennis van de leer, zoals wij die uit de Schrift begrijpen (noodzakelijkerwijs zit daar altijd iets subjectiefs of een zekere tijdgebondenheid bij) en de kennis, die we opdoen in de ervaring van het geloof. Zeg maar de eigen persoonlijke ervaring of bevinding van dat wat in de belijdenis op een rij staat.
Er is altijd een pendel geweest tussen de behoefte om de leer duidelijk te maken (systematisch doordacht, duiudelijke stellingnames, argumenten, bewijzen, glasheldere chronologieën) en de behoefte om het meer te hebben over wat een christen allemaal meemaakt in zijn geloofsleven.
Zoals de mystiek tegenover de scholastiek in de middeleeuwen werd geplaatst, en zoals de bevindelijkheid(of pietisme) in de nadere reformatie tegenover de gereformeerde scholastiek werd geplaats (niet anti-thetisch, maar wel als reaktie), zo zien we op dit moment dat tegenover de rationele, verstandelijke objectieve theoogie van de westerse kerk er een veel grotere nadruk komt te liggen op die van de innerlijke ervaringen. Mystiek, Oosters Orthodoxe geloofsbeleving (Philokalia) e.d., wat authentiek christelijke schatten zijn, worden nu weer herontdekt. Over het algemeen spreekt men meer van christelijke spiritualiteiten.
Laat dit begrip spiritualiteit in de wetenschap op dit moment nou net om de voorrang strijden met theologie.
De een zegt: theologie is een onderdeel van spiritualiteit (spiritualiteit is dus meer omvattend)
De ander zegt: spiritualiteit is een onderdeel van de theologie (dus: theologie is meer omvattend)
Over het algemeen worden in de tijd dat het spirituele (het innerlijke) wordt benadrukt de grenzen van de theologie gevoeld.
Het staat er allemaal zo schematisch, maar zelf ervaar ik dat het veel complexer, rijker, dieper, indringender, sneller of langzamer, vreugdevoller of duisterder is, dan de belijdenisgeschriften hebben kunnen verwoorden.
De praktijk van het geloof, zou ik zeggen, maakt meer duidelijk van het geloof, dan de belijdenisgeschriften, vanwege het genoemde speciale doel van deze geschriften.
Wanneer je aan de grenzen van het verstandelijk theologiseren bent gekomen, ben je waarschijnlijk dicht bij de enige mogelijkheid: overgave aan dat wat Groter is dan jezelf. In die overgave wordt pas echt geleerd, waar de belijdenisgeschriften het over hebben.
Vervolgens zul je instemmen met die belijdenisgeschriften, omdat je nu meevoelt wat er eigenlijk precies verwoord moest worden. Ze gaan nu voor je leven en tegelijkertijd kun je zeggen dat deze geschriften toch niet ten volle de rijkdom van het geloof kunnen verwoorden.
Die kennis (over de lengte en breedte en diepte en hoogte van de liefde van Christus) wordt alleen in de gemeenschap met alle heiligen geleerd.
Het lijkt me al met al een gezonde, heilzame positie, zo aan de grenzen van de theologie!
-
Majorca
De dingen die geopenbaard zijn, daar mag je best met elkaar over van gedachten wisselen.
De dingen die niet geopenbaard zijn, dat heeft weinig zin om daarover te discussieren, want dat wordt allemaal louter speculatie.
Mijn gevoel is dat men zich meestal probeert te beperken tot het eerste hier op OSW en dat is denk ik een goede zaak. Verder mag je best wat begrippen zoals wedergeboorte, geloof en bekering "uitpluizen", omdat een goede analyse van wat we nu bedoelen met zulke woorden al vaak een boel helderheid geeft. De mens is nu eenmaal een talig wezen. Communicatie over deze dingen gebeurt bijna uitsluitend via de taal. Conflicten en verwijderingen in deze onderwerpen (denk aan Kersten vs. Kok in de GG) hebben veel te maken met een tekort aan definitie van wat men precies bedoelt (ds. W. Visscher heeft hier recent ook op gewezen).
De dingen die niet geopenbaard zijn, dat heeft weinig zin om daarover te discussieren, want dat wordt allemaal louter speculatie.
Mijn gevoel is dat men zich meestal probeert te beperken tot het eerste hier op OSW en dat is denk ik een goede zaak. Verder mag je best wat begrippen zoals wedergeboorte, geloof en bekering "uitpluizen", omdat een goede analyse van wat we nu bedoelen met zulke woorden al vaak een boel helderheid geeft. De mens is nu eenmaal een talig wezen. Communicatie over deze dingen gebeurt bijna uitsluitend via de taal. Conflicten en verwijderingen in deze onderwerpen (denk aan Kersten vs. Kok in de GG) hebben veel te maken met een tekort aan definitie van wat men precies bedoelt (ds. W. Visscher heeft hier recent ook op gewezen).
Kan er niet ook een probleem zijn in de taal zelf? Dat de taal deze zaken niet aankan en het probleem veel dieper ligt dan een definitie kwestie.Oorspronkelijk gepost door Majorca
Conflicten en verwijderingen in deze onderwerpen (denk aan Kersten vs. Kok in de GG) hebben veel te maken met een tekort aan definitie van wat men precies bedoelt (ds. W. Visscher heeft hier recent ook op gewezen).
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Ok, maar wat moeten we dan hiermee:Oorspronkelijk gepost door Majorca
Verder mag je best wat begrippen zoals wedergeboorte, geloof en bekering "uitpluizen", omdat een goede analyse van wat we nu bedoelen met zulke woorden al vaak een boel helderheid geeft.
Moeten we dan niet zeggen dat we, als we het over de wedergeboorte hebben, we er nooit helemaal uit zullen komen? En is het erg als we bepaalde dingen niet weten? Het lijkt me van niet.(werking v.d. Heilige Geest in de wedergeboorte): DL. 3/4-13 De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet
volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij
door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.
-
Wally
Volgens mij kunnen we allemaal de Schrift lezen en dan vervolgens begrijpen wat daar wordt bedoeld. Zeker als je het Nieuwe Testament pakt. En buiten dat: je hoeft niet alles te begrijpen want er staat genoeg wat je wel begrijpt. Daar hebben we zeker geen theologie professoren voor nodig.
Als je dan al lezende jezelf afvraagt dat het hier ook over jouw gaat dan moet je gewoon gehoorzamen en de dingen doen en navolgen die je leest. Ook ikzelf doe dat vaak niet graag omdat ik er geen zin in heb of allerlei andere uitvluchten verzin en me liever terugtrek in de wat meer "wetenschappelijke" benaderingen (lees: "vrijblijvende") waarbij ikzelf buiten schot blijf. Bijvoorbeeld betrekkelijk anoniem op dit soort forums rondneuzen, wat teksten bij elkaar harken om een punt te maken e.d.
Maar ook de theologie professoren die de Schrift uitpluizen en kijken of de komma's wel op de goede plaats staan maken zich hieraan schuldig. Ik bedoel hier niet het Schrift onderzoek dat nodig is om het Woord te prediken in de gemeente. Natuurlijk is dat nodig maar het moet niet ontaarden in "de wetenschap van God".
Kortom ik heb een behoorlijke dosis wantrouwen tegen theologische systemen en modellen en ik geloof niet dat de Schrift zo moeilijk is dat we die alleen kunnen begrijpen nadat de professoren ons hebben verteld hoe dit alles verstaan moet worden.
Als je dan al lezende jezelf afvraagt dat het hier ook over jouw gaat dan moet je gewoon gehoorzamen en de dingen doen en navolgen die je leest. Ook ikzelf doe dat vaak niet graag omdat ik er geen zin in heb of allerlei andere uitvluchten verzin en me liever terugtrek in de wat meer "wetenschappelijke" benaderingen (lees: "vrijblijvende") waarbij ikzelf buiten schot blijf. Bijvoorbeeld betrekkelijk anoniem op dit soort forums rondneuzen, wat teksten bij elkaar harken om een punt te maken e.d.
Maar ook de theologie professoren die de Schrift uitpluizen en kijken of de komma's wel op de goede plaats staan maken zich hieraan schuldig. Ik bedoel hier niet het Schrift onderzoek dat nodig is om het Woord te prediken in de gemeente. Natuurlijk is dat nodig maar het moet niet ontaarden in "de wetenschap van God".
Kortom ik heb een behoorlijke dosis wantrouwen tegen theologische systemen en modellen en ik geloof niet dat de Schrift zo moeilijk is dat we die alleen kunnen begrijpen nadat de professoren ons hebben verteld hoe dit alles verstaan moet worden.