Kerkelijke eenheid / Kanselruil

[Wet en Evangelie]

In ieder geval wordt de druk van onderaf wel opgevoerd, mede door de petitie. In de toekomst zal dat alleen maar toenemen, verwacht ik.
De kerkelijke leiding zal er steeds minder omheen kunnen om e.e.a. eens goed te overwegen. Zeker als er vanuit de GG openlijk een geluid klinkt als: 'de kansel staat open, en van harte welkom'. Het HOE is voor mij ook niet duidelijk, maar dat is wat anders. Het gaat uiteindelijk om de zaak.

Ik best voorstander ben van kerkelijke samenwerking en, indien mogelijk, ook naar kerkelijke eenheid. Maar dan begrijp ik niet zo goed waarom alleen met de GGiN?
Wanneer je terug gaat kijken naar de Afscheiding (1834), dan zou een samenvoeging met de CGK ook niet misstaan, maar ook wat betreft inhoud denk ik dat een aanzienlijk deel van de GG en CGK elkaar best zouden kunnen vinden (niet gelijk doorredeneren naar verschillen die er ook zijn). Een deel van de CGK is enkele jaren na de Doleantie, namelijk in 1892, overgegaan naar de GK en later opgegaan in de PKN, maar het grootste deel vormt nog steeds de huidige CGK.

Ik begrijp niet waarom de OGGiN zo weinig genoemd worden, daar is geen leerverschil mee, met de GGiN wel.

Ik snap er niets meer van! Wie zet nu eens even kort en duidelijk de leerverschillen tussen de GG, GGiN, de Oud GGiN en de CGK op een rijtje?

[refo]

Een kerk is niet een verzameling predikanten met bijbehorende preken.
Een kerk is een verzameling Christgelovigen, die met elkaar optrekken, samen een historie hebben. Het lijkt wel leuk, dat fuseren, maar het moet vanzelf gaan. Niet door een petitie, niet door een samenspraak van kerkenraden.
Als de uitgetredenen zo graag een eenheid willen, kunnen ze zich aanmelden bij de plaatselijke Gergem.

[Brbndr]

In ieder geval wordt de druk van onderaf wel opgevoerd, mede door de petitie. In de toekomst zal dat alleen maar toenemen, verwacht ik.
De kerkelijke leiding zal er steeds minder omheen kunnen om e.e.a. eens goed te overwegen. Zeker als er vanuit de GG openlijk een geluid klinkt als: 'de kansel staat open, en van harte welkom'. Het HOE is voor mij ook niet duidelijk, maar dat is wat anders. Het gaat uiteindelijk om de zaak.

Ik best voorstander ben van kerkelijke samenwerking en, indien mogelijk, ook naar kerkelijke eenheid. Maar dan begrijp ik niet zo goed waarom alleen met de GGiN?
Wanneer je terug gaat kijken naar de Afscheiding (1834), dan zou een samenvoeging met de CGK ook niet misstaan, maar ook wat betreft inhoud denk ik dat een aanzienlijk deel van de GG en CGK elkaar best zouden kunnen vinden (niet gelijk doorredeneren naar verschillen die er ook zijn). Een deel van de CGK is enkele jaren na de Doleantie, namelijk in 1892, overgegaan naar de GK en later opgegaan in de PKN, maar het grootste deel vormt nog steeds de huidige CGK.

Ik begrijp niet waarom de OGGiN zo weinig genoemd worden, daar is geen leerverschil mee, met de GGiN wel.

Ik snap er niets meer van! Wie zet nu eens even kort en duidelijk de leerverschillen tussen de GG, GGiN, de Oud GGiN en de CGK op een rijtje?

Daar zijn net zoveel verschillen tussen deze kerkverbanden als tussen dominees (en kerkraden) binnen een kerkverband.

[Bezorgd]

Ik snap er niets meer van! Wie zet nu eens even kort en duidelijk de leerverschillen tussen de GG, GGiN, de Oud GGiN en de CGK op een rijtje?

Een poging om te duiden:

GG,: zweeft men tussen Kok en Steenblok
GGiN: Steenblok
CGK: Kok
Oud GGiN: Laveert overal doorheen.

[Wandelende]

Ik snap er niets meer van! Wie zet nu eens even kort en duidelijk de leerverschillen tussen de GG, GGiN, de Oud GGiN en de CGK op een rijtje?

Een poging om te duiden:

GG,: zweeft men tussen Kok en Steenblok
GGiN: Steenblok
CGK: Kok
Oud GGiN: Laveert overal doorheen.

Tussen die namen zit nu vast geen leerverschil meer in het hemelse Koninkrijk.

[Piet Puk]

Verschillen:

GGiN <> OGGiN: verschil over algemene genade. GGiN leert dat de weldaden van een mens in dit leven voor de uitverkoren uit de verwerving door Christus voortvloeien en voor de niet-uitverkoren uit de vaderlijke goedheid en onderhouding. OGGiN leert dat alle weldaden in dit leven voor iedereen voortvloeit uit de verwerving door Christus. Overigens betwijfel ik of dit nog echt zo geleerd wordt.

GG <> GGiN: er is hier verschil met een deel van de predikanten in GG over het 'aanbod der genade'. GGiN spreekt over een voorstellen van genade aan alle hoorders, maar de toepassing hiervan alleen voor de uitverkorenen. Een deel van de GG zou volgens GGiN leren dat zij aan alle mensen de genade aanbiedt.

[Piet Puk]

Overigens ter aanvulling. Mocht het leerverschil dan echt niet aan de orde zijn tussen GG en GGiN, dan zijn de cultuurverschillen enorm groot geworden. Denk bijvoorbeeld aan verenigingsleven in alle varianten, het trouwen in wit of niet, het dopen van adoptiekinderen, het dragen van een snor of baard, duur van de predikantenopleiding, het rijden op zondag van predikanten etc.

[Jantje]

Verschillen:

GGiN <> OGGiN: verschil over algemene genade. GGiN leert dat de weldaden van een mens in dit leven voor de uitverkoren uit de verwerving door Christus voortvloeien en voor de niet-uitverkoren uit de vaderlijke goedheid en onderhouding. OGGiN leert dat alle weldaden in dit leven voor iedereen voortvloeit uit de verwerving door Christus. Overigens betwijfel ik of dit nog echt zo geleerd wordt.

Wat leert de GG, als het gaat over bovenstaande?

Verschillen:
GG <> GGiN: er is hier verschil met een deel van de predikanten in GG over het 'aanbod der genade'. GGiN spreekt over een voorstellen van genade aan alle hoorders, maar de toepassing hiervan alleen voor de uitverkorenen. Een deel van de GG zou volgens GGiN leren dat zij aan alle mensen de genade aanbiedt.

Wat leert de OGGiN, als het gaat over bovenstaande?

[Piet Puk]

Verschillen:

GGiN <> OGGiN: verschil over algemene genade. GGiN leert dat de weldaden van een mens in dit leven voor de uitverkoren uit de verwerving door Christus voortvloeien en voor de niet-uitverkoren uit de vaderlijke goedheid en onderhouding. OGGiN leert dat alle weldaden in dit leven voor iedereen voortvloeit uit de verwerving door Christus. Overigens betwijfel ik of dit nog echt zo geleerd wordt.

Wat leert de GG, als het gaat over bovenstaande?

Verschillen:
GG <> GGiN: er is hier verschil met een deel van de predikanten in GG over het 'aanbod der genade'. GGiN spreekt over een voorstellen van genade aan alle hoorders, maar de toepassing hiervan alleen voor de uitverkorenen. Een deel van de GG zou volgens GGiN leren dat zij aan alle mensen de genade aanbiedt.

Wat leert de OGGiN, als het gaat over bovenstaande?

1. GG idem als OGGiN
2. OGGiN idem GGiN

[Simon0612]

De vraag is ook of in de rechterflank van de GG alle GGiN dominees zouden worden geaccepteerd.

Verklaar je nader, vragen blijven ervnatuurlijk altijd.

Ik denk even aan de classis Oost waarin predikanten van de GGiN al niet met elkaar door één deur schijnen te kunnen.

Ben benieuwd naar je bron! Of is dit gissen en van horen zeggen?

[eilander]

Verschillen:

GGiN <> OGGiN: verschil over algemene genade. GGiN leert dat de weldaden van een mens in dit leven voor de uitverkoren uit de verwerving door Christus voortvloeien en voor de niet-uitverkoren uit de vaderlijke goedheid en onderhouding. OGGiN leert dat alle weldaden in dit leven voor iedereen voortvloeit uit de verwerving door Christus. Overigens betwijfel ik of dit nog echt zo geleerd wordt.

Wat leert de GG, als het gaat over bovenstaande?

Verschillen:
GG <> GGiN: er is hier verschil met een deel van de predikanten in GG over het 'aanbod der genade'. GGiN spreekt over een voorstellen van genade aan alle hoorders, maar de toepassing hiervan alleen voor de uitverkorenen. Een deel van de GG zou volgens GGiN leren dat zij aan alle mensen de genade aanbiedt.

Wat leert de OGGiN, als het gaat over bovenstaande?

1. GG idem als OGGiN
2. OGGiN idem GGiN

Volgens mij is het precies andersom.
1. GG als GGiN
2. OGGiN als GG
Zeker punt 2 klopt niet, al zou het in de praktijk best eens zo kunnen klinken.

[Ad Anker]

Verschillen:

GGiN <> OGGiN: verschil over algemene genade. GGiN leert dat de weldaden van een mens in dit leven voor de uitverkoren uit de verwerving door Christus voortvloeien en voor de niet-uitverkoren uit de vaderlijke goedheid en onderhouding. OGGiN leert dat alle weldaden in dit leven voor iedereen voortvloeit uit de verwerving door Christus. Overigens betwijfel ik of dit nog echt zo geleerd wordt.

Is ook wel een zeer belangwekkend leerstuk, of niet?
Men leze dit van dr. J. Hoek in 1979:

Van Kuyper naar Kersten is in vele opzichten een grote stap. Maar ten aanzien van het stuk van de algemene genade is hij kleiner dan men zou verwachten. Althans wanneer het gaat om de Kersten van De gereformeerde Dogmatiek voor de gemeenten toegelicht.'' Immers - ook bij hem bewegen algemene en bijzondere genade zich als twee bijzondere stromen voort en de correctie die hij in dezen op Kuyper poogt te geven is helaas geenszins fundamenteel te achten. Het door Kersten verdedigde standpunt is wellicht het best samen te vatten in de woorden van de leeruitspraak die de synode van de Gereformeerde Gemeenten deed in 1945: ''Hoewel de Vader door Christus alle dingen regeert, is de algemene genade niet vrucht van Christus' zoenverdienste, doch als behorend tot de voorzienigheid Gods, de betoning van de goedertierenheid, verdraagzaamheid, lankmoedigheid des Vaders, die Hij de mensen bewijst, opdat de verworpenen zowel als de uitverkorenen worden voortgebracht, onderhouden en geregeerd tot verheerlijking van Gods rechtvaardigheid en barmhartigheid naar Zijn souverein welbehagen''. Op deze wijze is uitdrukkelijk in een bindende uitspraak vastgelegd dat de algemene genade moest worden losgezien van Christus' verzoeningswerk. Peilen we naar het ''Anliegen'' van deze beslissing, dan brengt de nogal brede behandeling van de kwestie in genoemde dogmatiek ons op het spoor.

Op de achtergrond blijkt te staan de vrees dat Christus' dood algemeen wordt gemaakt, ''althans van zulk een algemene kracht, dat de verworpenen uit die dood tijdelijke zegeningen ontvangen.'' Te stellen dat een verworpene ook maar een dronk koud water uit de borgtochtelijke voldoening van Christus ontvangen kan, zou al een stap halfweg naar het remonstrantisme betekenen. De dwaalleer van ''algemene verzoening'' zou binnensluipen, indien niet elk verband tussen Christus' borgtocht en de algemene genade bij de wortel zou worden afgesneden. Heel de uiteenzetting van Kersten op dit punt tendeert er duidelijk naar, de reikwijdte en de uitstraling van Christus' verzoeningswerk geheel door de verkiezing te doen bepalen. Bij Kersten neemt de verkiezing de verzoening in de klem.

Nu haast ik mij, uitdrukkelijk te stellen dat de belijdenis van Gods verkiezen en verwerpen vanuit de eeuwigheid in de tijd ook heden ten dage voluit dient te worden gehandhaafd.'' Indien wij dat inderdaad doen zijn we daarmee op het brede terrein van de huidige theologie zonder meer de directe buren van Kersten c.s. geworden! Het geeft een diepe verbondenheid met de stemmen vanuit dat kwartier in zoverre zij krachtig waarschuwen tegen het acute gevaar om het beslissende onderscheid tussen de bedding en de eigenlijke stroom van de genade uit het oog te verliezen - en dus iedere gestalte van Gods genade binnen of buiten het verbond zaligmakend te achten. Er zit meer dan genoeg onbijbels universalisme in het theologisch klimaat waarin vandaag moet worden geademd om op dit punt alarm te slaan en alert te blijven. Binnen de ene genadebedeling van God in Christus is een eeuwig onderscheid dat uiteindelijk teruggaat op Gods souvereine verkiezing van vóór alle tijden.

Maar wanneer dit eerst heel duidelijk gezegd is, is daarmee het verschil in zienswijze met Kersten nog niet futiel en zelfs niet marginaal geworden. Het gaat in deze regels niet om een kwestie van drie cijfers achter de komma! De exegetische feedback is op de betreffende pagina's van Kerstens dogmatiek bijzonder zwak." Behalve de reeds genoemde Schriftgedeelten uit Colossenzen en Efeze is zonder moeite een reeks van teksten te noemen die een zo knellende omklemming van de verzoening door de verkiezing logenstraffen." Uiteraard is de spits van het verzoeningswerk van Christus gericht op het verwerven van de uitverkoren bruidsgemeente. En de weldaden van vergeving van zonden, levensvernieuwing en eeuwig behoud vallen alleen hen die door een waar geloof met Christus verenigd zijn ten deel. Maar ook het verzoeningswerk heeft een bredere uitwaaiering vanuit het hart en de kern. Wie dit miskent doet aan de veelkleurigheid van het bijbels getuigenis geen recht. Er mag wel terdege worden gesproken van een meer zijdelings verband tussen Christus' verzoeningswerk en de algemene genade. Het moge dan niet het opzettelijke doel van Christus' werk zijn geweest dat ook aan de onbekeerlijken uitstel van het gericht zou worden verleend, dat is er wèl een noodzakelijk neveneffect van. Ik zie niet hoe bij loochening van dit verband nog kan worden vastgehouden aan de bewogen bemoeienis van de Heere met elk mensenkind, aan de universele betekenis van de Mens Jezus Christus, aan het non eodem modo - het principieel niet parallelliseren van verkiezing en verwerping - van Dordt 1619, aan het bijzondere appel op en het werkelijk inexcusabel stellen van allen en een iegelijk.

Huiveringwekkend zijn anderzijds sommige consequenties die met name volgelingen van C. Steenblok te menen te moeten trekken uit de losmaking van de algemene genade en het verzoeningswerk van Christus." De rechte prediking zou dan niet anders zijn dan een soort aannemelijke verklaring hoe God door Zijn voorzienig bestel zondaren vetmest tegen de dag der slachting, om pas in tweede instantie en categoriaal verengd een blijde boodschap van verlossing in te houden. Alle tijdelijke gaven zouden de verworpenen slechts uit Gods hittige linkerhand ontvangen." Wat hier gebeurt is een ontsporing van het denken te wijten aan hybris. De hoogmoed namelijk die wil vooruitgrijpen op het eschaton vanuit de hang naar het rationeel doorzichtige systeem en naar een nu reeds onfeilbaar gerealiseerde separatie van verkorenen en verworpenen (dit ondanks Rom. 11 : 33-36 en Matth. 13 : 30).

Kersten is gelukkig minder consequent. Zelfs schijnt hij enigszins te retireren wanneer hij toch de algemene genade ''niet geheel los van Christus' wil zien." In dat kader staat ook een heel voorzichtige, nauwelijks uitgesproken correctie op Kuyper. Deze stelt immers dat ook de Godvruchtigen voor wat het tijdelijk leven aangaat door de algemene genade onderhouden worden. Maar Kersten kiest liever met Boston en anderen voor de gedachte dat de rechtvaardigen ook de tijdelijke gaven ontvangen uit het verbond der genade, waarvan Christus het Hoofd is. Brood en melk kunnen dus toch vruchten zijn van Christus' kruisverdiensten, maar dan wel alleen als het oprechte gelovigen betreft. Voorts wil Kersten het verband tussen de algemene genade en Christus' koninklijk ambt niet ontkennen. Maar daarbij brengt hij direct weer twee zekeringen aan: wat hier van het koninklijk ambt wordt gezegd geldt beslist niet van het priesterlijk en slechts zeer indirect van het profetisch ambt (aldus een merkwaardige gescheidenheid invoerende binnen het ene, ondeelbare munus triplex) èn het betreft hier slechts Christus' regnum potentiae in onderscheiding van Zijn regnum gratiae. Op deze wijze wordt heel de retirade helaas niet meer dan een schijnbeweging.

[Ad Anker]

Volgens mij is het precies andersom.
1. GG als GGiN
2. OGGiN als GG
Zeker punt 2 klopt niet, al zou het in de praktijk best eens zo kunnen klinken.

Nee Eilander, dat heb je mis. Er is een leeruitspraak uit 1945 maar in de praktijk wordt het niet geleerd. OGG en GG hebben officieel de leer dat de algemene genade voortvloeit uit de kruisverdienste van Christus, de GGiN niet. Het is ingewikkeld geworden. Maar is het een serieus leerstuk? In mijn vorige post probeerde ik wat inhoud te geven aan het vraagstuk, voor de liefhebbers.

[Piet Puk]

Volgens mij is het precies andersom.
1. GG als GGiN
2. OGGiN als GG
Zeker punt 2 klopt niet, al zou het in de praktijk best eens zo kunnen klinken.

Nee Eilander, dat heb je mis. Er is een leeruitspraak uit 1945 maar in de praktijk wordt het niet geleerd. OGG en GG hebben officieel de leer dat de algemene genade voortvloeit uit de kruisverdienste van Christus, de GGiN niet. Het is ingewikkeld geworden. Maar is het een serieus leerstuk? In mijn vorige post probeerde ik wat inhoud te geven aan het vraagstuk, voor de liefhebbers.

Op het gebied van de verbondenleer die hier toch raakvlakken mee heeft, heeft wijlen ds. Van der Poel ooit gezegd dat hij 2 verbonden meer dan genoeg vond. En @Ad Anker, leeruitspraak is uit 1932 meen ik. Overigens heb ik diverse OGGiN-predikanten gehoord over het leerstuk algemene genade en me afgevraagd of ze destijds niet iets gezocht hebben om niet samen te hoeven gaan.

[Ad Anker]

En @Ad Anker, leeruitspraak is uit 1932 meen ik.

1945 Piet.