Gelezen, gedacht, gehoord...

[Volontair]

@GKVerontrust: Helaas kan ik het niet met je eens zijn. Zie ook mijn aanvulling.

@Framboos: Als het om de waarheid van Gods Woord gaat, dan schuw ik nee-knikken niet. In deze dingen moet er helder en duidelijk leiding gegeven worden in de prediking. Wat door velen wel zo ervaren wordt, maar geenszins het geval is.

Het is verleidelijk om het inderdaad zó te zeggen. Pal staan voor de waarheid enzo. Ik weet echter niet of je daarmee iedereen wel recht doet.
Maar ik benieuwd wat je van de bijdrage van @GJdeBruijn vindt. Daar ben ik het namelijk wel mee eens: bevindelijk zeker herkenning, theologisch niet (al vind ik dan 'geen herkenning' wel zwaar klinken).
En ook zegt hij dat de vierschaarbeleving wel degelijk een ervaring kan zijn, die ook profijtelijk is, maar dat daar nogal eens een verkeerd stempel op gedrukt wordt, alsof dan pas echt de schuld vergeven wordt. Ik hoop dat ik zijn mening hier goed samenvat op dat punt.

Overigens herhaal ik mijn opmerking dat er zeker gevaren kleven aan deze leer. Maar echt niet altijd zijn die gevaren inherent aan deze prediking.

Men is door het geloof in Christus rechtvaardig voor God. Als we daarin een nuance gaan maken vanuit de gelovige, dan kom je eerder uit bij ongeloof dan versterking van het geloof.

Helder!

[Posthoorn]

En nog ter aanvulling: natuurlijk gaat aan het komen tot Christus (dat is echt voluit bijbels, op vele plaatsen gaat het daarover) de openbaring van de Heere Jezus vooraf. Geen enkele twijfel, anders zien we de noodzaak van het komen niet, en ook Zijn ontfermende liefde niet.
Maar de Heere zegt Zelf toch: Komt tot Mij...?

Dat is wel waar, maar dat is niet onder het gericht Gods.
Ds. Fraanje zegt ergens, bij die gerichtsvoltrekking is de Tweede Persoon er niet, of zo Hij er is, dan is Hij voor de ziel verborgen.

Bij de gerichtsvoltrekking wordt de tweede Persoon wel geopenbaard! En daaróp komt de zondaar tot Jezus.
En - dit ten aanzien van je eerdere post - het is niet de Zoon Die vrijspreekt, maar de Vader.

[Volontair]

En nog ter aanvulling: natuurlijk gaat aan het komen tot Christus (dat is echt voluit bijbels, op vele plaatsen gaat het daarover) de openbaring van de Heere Jezus vooraf. Geen enkele twijfel, anders zien we de noodzaak van het komen niet, en ook Zijn ontfermende liefde niet.
Maar de Heere zegt Zelf toch: Komt tot Mij...?

Dat is wel waar, maar dat is niet onder het gericht Gods.
Ds. Fraanje zegt ergens, bij die gerichtsvoltrekking is de Tweede Persoon er niet, of zo Hij er is, dan is Hij voor de ziel verborgen.

Bij de gerichtsvoltrekking wordt de tweede Persoon wel geopenbaard! En daaróp komt de zondaar tot Jezus.
En - dit ten aanzien van je eerdere post - het is niet de Zoon Die vrijspreekt, maar de Vader.

Zowel de Vader als de Zoon hebben macht om vrij te spreken.

[Posthoorn]

Zowel de Vader als de Zoon hebben macht om vrij te spreken.

Daar heb je helemaal gelijk in. Toch is het zo dat als het Evangelie voor je opengaat - dus als je tot geloof komt - dat je ziet dat God, de Vader, in Christus een verzoend God is. Zoals je ook in bijv. Joh. 3:16 leest, dat God - hier: God de Vader - Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft. Het heil gaat uit van de Vader, dóór de Zoon, door de werking van de Heilige Geest.
Eigenlijk is het ook niet helemaal correct om te zeggen dat de Vader vrijspreekt in de rechtvaardigmaking. Het is zo dat de ogen van de zondaar opengaan voor de vrijspraak die in het Evangelie ligt.

[Volontair]

Zowel de Vader als de Zoon hebben macht om vrij te spreken.

Daar heb je helemaal gelijk in. Toch is het zo dat als het Evangelie voor je opengaat - dus als je tot geloof komt - dat je ziet dat God, de Vader, in Christus een verzoend God is. Zoals je ook in bijv. Joh. 3:16 leest, dat God - hier: God de Vader - Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft. Het heil gaat uit van de Vader, dóór de Zoon, door de werking van de Heilige Geest.
Eigenlijk is het ook niet helemaal correct om te zeggen dat de Vader vrijspreekt in de rechtvaardigmaking. Het is zo dat de ogen van de zondaar opengaan voor de vrijspraak die in het Evangelie ligt.

Dankje Posthoorn. Duidelijk verwoord.
Het klinkt vaak zo dogmatisch om te spreken alsof alleen de Vader de zonden vergeeft.

[Herman]

Als we in dit topic aan karikatuur weerlegging doen, dan valt daar zeker ook het stuk van ds. Doornenbal onder. Om het in één woord te zeggen: kortzichtig.

Ik adviseer je het stuk nog eens te lezen. Je veroordeling geeft plaatsvervangende schaamte.

Ik spreek liever van een beoordeling eerlijk gezegd. Na meerdere keren het stuk gelezen te hebben gisterenavond ben ik tot deze conclusie gekomen. Daarin kunnen we van mening verschillen, maar spreek dan niet van een veroordeling. Dergelijke terminologie vind ik een discussie onwaardig.

Ik vraag me of je dit stukje hebt gemist: "Als ik de preken lees van onze eigen oudvaders en vooral van de grote Engelse en Schotse schrijvers uit vroeger eeuw, dan hebben zij altijd elk mens geraden tot Christus de toevlucht te nemen, hoe ellendig, hard, ongelovig en vijandig hij ook is, en daarbij gewezen op de rijkdom der beloften in het Woord des Heeren. Dat is dan wel wat anders dan wat we nu soms te horen krijgen". Hier ligt in het stukje van Doornenbal toch de relatie tussen geloof en rechtvaardiging, namelijk tussen Christus en de rijkdom der beloften?

En excuus dat ik het woord kortzichtig beschouw als een veroordeling. Zeker als uit het vervolg blijkt dat je het ergens niet mee eens lijkt te zijn.

[JCRyle]

En excuus dat ik het woord kortzichtig beschouw als een veroordeling. Zeker als uit het vervolg blijkt dat je het ergens niet mee eens lijkt te zijn.

Ik ben het inderdaad niet eens met de strekking van het artikel. Is dat gelijk een veroordeling? Als ik een artikel kortzichtig vind, is dat gelijk een veroordeling? Met alle respect, maar dan kan niemand meer zijn mening ergens over geven. Er is namelijk altijd wel iemand die het op kan vatten als een veroordeling. Wellicht moet je het onderscheid tussen een veroordeling en een beoordeling eens opzoeken in de Dikke van Dale. Neem daar gelijk ook de definitie van mening bij, wellicht zal het een stuk relativering voor je brengen. Sorry dat ik nu even scherp ben.

[Vagari]

Zowel de Vader als de Zoon hebben macht om vrij te spreken.

Daar heb je helemaal gelijk in. Toch is het zo dat als het Evangelie voor je opengaat - dus als je tot geloof komt - dat je ziet dat God, de Vader, in Christus een verzoend God is. Zoals je ook in bijv. Joh. 3:16 leest, dat God - hier: God de Vader - Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft. Het heil gaat uit van de Vader, dóór de Zoon, door de werking van de Heilige Geest.
Eigenlijk is het ook niet helemaal correct om te zeggen dat de Vader vrijspreekt in de rechtvaardigmaking. Het is zo dat de ogen van de zondaar opengaan voor de vrijspraak die in het Evangelie ligt.

Dank u, dit is een antwoord dat ik in de Bijbel terug kan vinden. In tegenstelling tot de taal van ds. Moerkerken, waar ik donderdag op reageerde.

[Mannetje]

En excuus dat ik het woord kortzichtig beschouw als een veroordeling. Zeker als uit het vervolg blijkt dat je het ergens niet mee eens lijkt te zijn.

Ik ben het inderdaad niet eens met de strekking van het artikel. Is dat gelijk een veroordeling? Als ik een artikel kortzichtig vind, is dat gelijk een veroordeling? Met alle respect, maar dan kan niemand meer zijn mening ergens over geven. Er is namelijk altijd wel iemand die het op kan vatten als een veroordeling. Wellicht moet je het onderscheid tussen een veroordeling en een beoordeling eens opzoeken in de Dikke van Dale. Neem daar gelijk ook de definitie van mening bij, wellicht zal het een stuk relativering voor je brengen. Sorry dat ik nu even scherp ben.

Vandale.nl zegt het volgende:

ver·oor·de·len (veroordeelde, heeft veroordeeld)
1 schuldig bevinden: ter dood veroordelen
2 afkeuren, afwijzen

be·oor·de·len (beoordeelde, heeft beoordeeld)
1 goed- of afkeuring te kennen geven over

me·ning (de; v; meervoud: meningen)
1 manier waarop je over een bep. zaak denkt


Oordeel zelf.

[JCRyle]

En excuus dat ik het woord kortzichtig beschouw als een veroordeling. Zeker als uit het vervolg blijkt dat je het ergens niet mee eens lijkt te zijn.

Ik ben het inderdaad niet eens met de strekking van het artikel. Is dat gelijk een veroordeling? Als ik een artikel kortzichtig vind, is dat gelijk een veroordeling? Met alle respect, maar dan kan niemand meer zijn mening ergens over geven. Er is namelijk altijd wel iemand die het op kan vatten als een veroordeling. Wellicht moet je het onderscheid tussen een veroordeling en een beoordeling eens opzoeken in de Dikke van Dale. Neem daar gelijk ook de definitie van mening bij, wellicht zal het een stuk relativering voor je brengen. Sorry dat ik nu even scherp ben.

Vandale.nl zegt het volgende:

ver·oor·de·len (veroordeelde, heeft veroordeeld)
1 schuldig bevinden: ter dood veroordelen
2 afkeuren, afwijzen

be·oor·de·len (beoordeelde, heeft beoordeeld)
1 goed- of afkeuring te kennen geven over

me·ning (de; v; meervoud: meningen)
1 manier waarop je over een bep. zaak denkt


Oordeel zelf.

Dus zoals ik al zei een beoordeling.

[Roos2017]

Mooi artikel in het RD dat deze week aandacht heeft voor de Schepping:
https://www.rd.nl/opinie/van-de-hoofdre ... -1.1473112

[Roos2017]

Nuchter nadenken is de opdracht:
https://www.rd.nl/muziek/column-psalmza ... -1.1473591

[ejvl]

Nuchter nadenken is de opdracht:
https://www.rd.nl/muziek/column-psalmza ... -1.1473591

Met instemming gelezen.

[Mara]

Nuchter nadenken is de opdracht:
https://www.rd.nl/muziek/column-psalmza ... -1.1473591

Met instemming gelezen.

Ja, zeker, ik ook.
Alleen: Het tempo van twee seconden per noot kroop in de loop der eeuwen iets omhoog. is zelfs nog te laag ingeschat.
Volgens de overleveringen werd in sommige kerken elke noot 10 tellen aangehouden.
Bron: Psalmenoproer M. t H. en een latere documentaire.
Als je dat nu hoort, klinkt dat spottend. Toen vond men dat het toppunt van eerbied.

[Hendrikus]

Nuchter nadenken is de opdracht:
https://www.rd.nl/muziek/column-psalmza ... -1.1473591

Met instemming gelezen.

Ja, zeker, ik ook.
Alleen: Het tempo van twee seconden per noot kroop in de loop der eeuwen iets omhoog. is zelfs nog te laag ingeschat.
Volgens de overleveringen werd in sommige kerken elke noot 10 tellen aangehouden.
Bron: Psalmenoproer M. t H. en een latere documentaire.
Als je dat nu hoort, klinkt dat spottend. Toen vond men dat het toppunt van eerbied.

Je hoeft M 't H niet als bron te nemen hoor. Baseer je maar op de dissertatie van Jan Luth "Daer wert om 't seerste uytgekreten" (1986).
Luth noemt bronnen waaruit blijkt dat één couplet wel 10 minuten kon duren. Brrrr....
https://www.digibron.nl/search/detail/0 ... ederlanden