Ik denk dat ieder hier op het forum wil dat mensen het Evangelie zullen horen en omarmen. Voor of tegen orgaandonatie.Van Ewijk schreef:Mijn organen mogen ze gebruiken hoor.
Als ik dood ben heb ik er toch niets meer aan en wie weet.. misschien geeft geeft het iemand die er langer door leeft de kans (en misschien aanleiding) het evangelie te horen en te omarmen.

Het punt zit onder andere hierop vast.
Mag dat gunnen (wat op zich goed is) ten koste gaan leven naar Gods gebod?
Toelichting:
Wanneer orgaandonatie (na dit leven) in zou houden dat de procedure al in gang wordt gezet zonder dat de patiënt werkelijk is overleden.... ( gaat dat rechtstreeks in tegen gij zult niet doodslaan). En daar draait het voor een deel in deze discussie om. Bij twijfel... niet doen toch? Er is kennelijk geen duidelijkheid over. Gezien de post hierboven.
Maar ook het verdriet en kennelijk ook het trauma voor de nabestaanden... gaat dat niet in tegen het gij zult u naaste liefhebben als uzelf?
En heeft God mijn organen nodig om de ander te bekeren? M.a.w. Is Hij afhankelijk van mijn keuze voor of tegen orgaandonatie?
Wanneer ik de ander eten geef omdat hij of zij niets heeft, is dat goed . Maar mag ik dat stelen om het aan die ander te geven?
Dan zeg je toch ook niet, steel maar anders gun je het de ander niet werkelijk?
Vaak wordt er door voorstanders een beroep gedaan op het gevoel van barmhartigheid...
En dan wordt er bewust of onbewust het gevoel gecreëerd dat je niet echt barmhartig bent, niet vol naastenliefde als je bezwaard ben tegen orgaandonatie zoals nu.
Maar is het wel werkelijk alleen naastenliefde, echte barmhartigheid etc?
(Ik zeg het voorzichtig, en echt alleen bedoeld als spiegel voor mijzelf, en niet bedoeld alsof ik voor een ander kan denken...)
Maar;
Meestal wordt de toestemming voor orgaandonatie gegeven voor na het sterven...
De meesten van deze mensen staan niet bij leven een nier af. Ofzo...
Dus eerst mijn leven dan ...die ander. Is dat barmhartigheid? (Dat is wat ik zie, ik weet uiteraard niet hoe de ander denk)
En /of wil men nog iets goeds doen na hun dood...
Voor wie? Om op ons “prestatielijstje” te zetten? Wat willen we daarmee?