Soms krijg je meer mee van je voorgeslacht dan je op het eerste oog ziet.
Ik heb één van mijn opa's nooit gekend, maar toch heb ik bepaalde trekken van hem, vertelde mijn vader.
Misschien heb jij dat ook wel Paul.
Het lijkt me best wel moeilijk voor je, omdat je nog jong bent en toch al zo je zorgen hebt over je kerk.
Toen ik die leeftijd had (iets jonger) gingen mijn ouders uit onze gemeente, omdat zij zich niet langer konden verbinden, vanwege een sterke koersverandering.
Ik vond het jammer dat ik mijn medecatechisanten niet meer zag, maar ik kende die zorgen die jij nu hebt, toen niet.
Dat kwam later pas, toen ik predikanten hoorde uit de OGG, vrije gemeente en GG.
Nu sta ik ook voor die keuze, blijven en biddend mijn plaats innemen? Of naar elders vertrekken, waar ik wel wekelijks gevoed wordt.
Het klinkt misschien raar, maar een oppervlakkige prediking is niet het allergrootste probleem, op zich. Je kunt thuis zoveel preken opzoeken en wat je te kort komt, aanvullen.
Maar het zijn al die vernieuwingen, waar je je continue over moet beraden.
Is dit nu een klein vosje en zo ja, moet je die bestrijden omdat het tot een grote gaat uitgroeien? Of laat ik dit gaan omdat het maar een bijzaak is.
Helaas heeft het één toch veel te maken met het andere.
Sta je hier alleen in? Ik bedoel, t.o.v. je leeftijdsgenoten, vrienden.
