[1] Het verwrongen beeld van schuld en genade bij de 'bewegingsverlater'. Het Kruis van Christus is in haar ogen een dwaasheid. De verwoording daarvan raakt mij.
[2] De (geestelijke) manipulatie in deze beweging. Bij verlating wacht je ramp en tegenspoed in het leven. En als je geestelijk of lichamelijk in de knoop zit, dan weten ze je wel te vinden. En hierbij vraag ik mij af in hoeverre dit aanwezig is in traditionele kerken. Ik kan mij namelijk niet aan de indruk onttrekken dat het daar ook voorkomt, al is het niet in deze mate en niet met elkaar te vergelijken.
[3] Het gevoelselement. In heel deze beweging draait het om het gevoel en om het doen van goede werken. En dat raakt ook aan punt [2], namelijk dat als je iets niet goed doet of gedaan hebt, dan ben je geen goed christen. Dan wordt je met de nek aan gekeken.
Mij vallen een aantal zaken op waarbij ik vragen heb:
[4] Gebedsgenezing. Ik weet niet hoe ik daar tegenover moet staan. Aan de ene kant zie je het in de Bijbel voorkomen. Niet alleen de Heere Jezus deed het. Aan de andere kant heb ik er moeite mee. En die moeite overheerst, maar hoe precies? Een punt om over na te denken.
[5] Totaal afhankelijk leven van God. Je werk e.d. opzeggen. Aan de ene kant treft mij de afhankelijkheid van God en het vertrouwen op God. Daar kunnen we denk ik van leren. Aan de andere kant vraag ik mij oprecht af of dit wel de wijze is om het in te vullen. Vanuit de Bijbel worden we mijn inziens zo niet opgeroepen om te leven. Overigens komen dergelijke voorbeelden ook in onze gezindte voor, waar ze van God niet meer hoeven te werken.
[6] Tongentaal. Vreemd. Ik kreeg niet de indruk dat het erg geestelijk was, maar blijkbaar was dat het juist wel. En ik vraag mij of we het spreken van Gods Geest moeten losmaken van Zijn Woord, dat zeg ik als gereformeerde broeder.
Conclusie: JCRyle wordt geen lid van de Pinksterbeweging.
