Gesprekken tijdens de koffie, na de dienst..

[Koninklijk]

Wat me vaak opvalt, is dat er tijdens het ""koffiedrinken na de dienst"" het zoveel gaat over de buitenkant, zoals ik al verteld had, ben ik niet opgegroeid met dit soort rituelen, "" dus stond erbij en ik keek erna "" en vraag me dus af hoe dit komt..

en een tweede punt is waar ik erg nieuwsgierig naar ben en hoop dat jullie me kunnen helpen, is de aandacht voor zoveel, fouten, negativiteit, ziekten oorlogen en derg, "" die is ziek, die gaat scheiden, die is failliet, over de dingen die niet goed gaan in de wereld..

Wat is hier de oorzaak van ?

Dit valt me echt op, het glas half vol, half leeg principe.

[DDD]

Ik maak het ook vaak anders mee. Je kunt zelf de onderwerpkeuze ook beïnvloeden, natuurlijk.

[habakuk]

@DDD inderdaad!! wij doen ook vaak koffiedrinken na de dienst. En dan kan je toch zelf bepale waar je over praat!! goede gesprekken!!

[Koninklijk]

Ik maak het ook vaak anders mee. Je kunt zelf de onderwerpkeuze ook beïnvloeden, natuurlijk.

[knip] Niet op de persoon aub!

[habakuk]

@koninklijk: het is niet jou reactie, maar jouw, geeft mijn spellingkontrole aan!!

[Hendrikus]

@koninklijk: het is niet jou reactie, maar jouw, geeft mijn spellingkontrole aan!!

Schrijft jouw spellingcontrole controle met een k?

Maar afgezien daarvan:

hebben we het hier over het koffiedrinken thuis, na de dienst, of over het georganiseerd "koffiedrinken na de dienst" zoals dat in sommige gemeentes (af en toe) wordt gehouden in de hal van de kerk - of bij goed weer buiten?

Niet dat 't voor de gespreksonderwerpen veel uitmaakt, maar toch: even helder hebben waar het nu over gaat.

[Koninklijk]

@koninklijk: het is niet jou reactie, maar jouw, geeft mijn spellingkontrole aan!!

Schrijft jouw spellingcontrole controle met een k?

Maar afgezien daarvan:

hebben we het hier over het koffiedrinken thuis, na de dienst, of over het georganiseerd "koffiedrinken na de dienst" zoals dat in sommige gemeentes (af en toe) wordt gehouden in de hal van de kerk - of bij goed weer buiten?

Niet dat 't voor de gespreksonderwerpen veel uitmaakt, maar toch: even helder hebben waar het nu over gaat.

Het ging me meer om aan te geven de algehele tendens, mijn kinderen zouden zeggen de vibe ha ha
en of dit nou binnen of buiten na de dienst of in huis gebeurt is voor mijn niet zo relevant..

en zoals DDD aangaf soms probeer ik wat te sturen, en te beïnvloeden, na de zoveelste zieke besproken te hebben "" ik heb een artikel gelezen dat er een onderzoek komt naar gebedsgenezing in het VU want er schijnen steeds meer mensen te genezen door bovennatuurlijk ingrijpen en gebedsgenezing "", of ik heb gehoord dat die en die volkomen genezen is van kanker, hij had voor zich laten bidden,

En dit probeer ik op elk vlak, huwelijken die weer bij elkaar komen, herstel in gezinnen, vooruitgang in de medische wereld, opwekkingen in de wereld.

ze vinden het bijna aanstootgevend, maar ik begrijp uit jullie reactie dat dit jullie onbekend voorkomt ??

[-DIA-]

Ik hoorde eens een dominee beweren (en ik geloof het meteen!) dat de afkondigingen in de kerk meer gespreksstof vormen dan de preek. Het is wellicht een geestelijke verlegenheid.

[Maanenschijn]

Ik hoorde eens een dominee beweren (en ik geloof het meteen!) dat de afkondigingen in de kerk meer gespreksstof vormen dan de preek. Het is wellicht een geestelijke verlegenheid.

Geestelijke verlegenheid, ik vind dat een treffende duiding. Ik merk het ook best vaak zelf, uit de kerk is het gesprek al snel over van alles en nog wat. Soms zit in nog in gedachten in de auto, terwijl de anderen (6 pubers) al druk zijn met andere zaken. Om dan het gesprek weer te brengen op de inhoud van de preek is best lastig. Want dan moet je ook jezelf bloot geven wat het met je gedaan heeft. Dat geeft soms die geestelijke verlegenheid omdat je daar zelf nog mee bezig bent.

[eilander]

Ik hoorde eens een dominee beweren (en ik geloof het meteen!) dat de afkondigingen in de kerk meer gespreksstof vormen dan de preek. Het is wellicht een geestelijke verlegenheid.

Geestelijke verlegenheid, ik vind dat een treffende duiding. Ik merk het ook best vaak zelf, uit de kerk is het gesprek al snel over van alles en nog wat. Soms zit in nog in gedachten in de auto, terwijl de anderen (6 pubers) al druk zijn met andere zaken. Om dan het gesprek weer te brengen op de inhoud van de preek is best lastig. Want dan moet je ook jezelf bloot geven wat het met je gedaan heeft. Dat geeft soms die geestelijke verlegenheid omdat je daar zelf nog mee bezig bent.

Ik herken dit wel. Maar daarom is het goed om juist een vast tijdstip te hebben om de preek te bespreken. En geestelijke verlegenheid, iets van je eigen worstelingen, mag je gerust ook aan je kinderen vertellen - hoe moeilijk dat ook is.

[samanthi]

Ik hoorde eens een dominee beweren (en ik geloof het meteen!) dat de afkondigingen in de kerk meer gespreksstof vormen dan de preek. Het is wellicht een geestelijke verlegenheid.

Ik kan me hier niet in vinden, heb meerdere malen, soms in de rij met het uitgaan al, met jonge (!) mensen na de preek gesproken over het wezelijke van de preek, soms heel persoonlijk. Ze vragen hoe ik dit ervaar, ze vragen naar je geestelijke welstand, of je het mee kan zeggen ed. dit gebeurd niet af en toe maar echt met regelmaat.
Waar ligt het dan aan dat sommige dit anders ervaren?

[eilander]

Ik hoorde eens een dominee beweren (en ik geloof het meteen!) dat de afkondigingen in de kerk meer gespreksstof vormen dan de preek. Het is wellicht een geestelijke verlegenheid.

Ik kan me hier niet in vinden, heb meerdere malen, soms in de rij met het uitgaan al, met jonge (!) mensen na de preek gesproken over het wezelijke van de preek, soms heel persoonlijk. Ze vragen hoe ik dit ervaar, ze vragen naar je geestelijke welstand, of je het mee kan zeggen ed. dit gebeurd niet af en toe maar echt met regelmaat.
Waar ligt het dan aan dat sommige dit anders ervaren?

Cultuur, opvoeding, generatieverschil bijvoorbeeld.

[samanthi]

Ik hoorde eens een dominee beweren (en ik geloof het meteen!) dat de afkondigingen in de kerk meer gespreksstof vormen dan de preek. Het is wellicht een geestelijke verlegenheid.

Ik kan me hier niet in vinden, heb meerdere malen, soms in de rij met het uitgaan al, met jonge (!) mensen na de preek gesproken over het wezelijke van de preek, soms heel persoonlijk. Ze vragen hoe ik dit ervaar, ze vragen naar je geestelijke welstand, of je het mee kan zeggen ed. dit gebeurd niet af en toe maar echt met regelmaat.
Waar ligt het dan aan dat sommige dit anders ervaren?

Cultuur, opvoeding, generatieverschil bijvoorbeeld.

Ik weet het niet ik denk ook dat je zelf moet beginnen om elkaar vragen te stellen, gewoon eenvoudig, kon je van morgen er een beetje in meekomen? o zo zo kan je een gesprek beginnen.

[Hendrikus]

Ik hoorde eens een dominee beweren (en ik geloof het meteen!) dat de afkondigingen in de kerk meer gespreksstof vormen dan de preek. Het is wellicht een geestelijke verlegenheid.

Ik kan me hier niet in vinden, heb meerdere malen, soms in de rij met het uitgaan al, met jonge (!) mensen na de preek gesproken over het wezelijke van de preek, soms heel persoonlijk. Ze vragen hoe ik dit ervaar, ze vragen naar je geestelijke welstand, of je het mee kan zeggen ed. dit gebeurd niet af en toe maar echt met regelmaat.
Waar ligt het dan aan dat sommige dit anders ervaren?

De volksaard kan een rol spelen. Predikanten vertellen vaak dat de westerling gemiddeld opener is, makkelijker over geestelijke zaken spreekt dan een tukker of een veluwenaar. In het oosten laat men zich niet zo gemakkelijk achter de kaart kijken. Ik herken dat wel. Uit angst om zichzelf iets onrechtmatig toe te eigenen, zwijgt men maar over het geestelijk leven. En als ouders hun kinderen daarin voorgaan, wordt het bij de volgende generatie echt niet beter, integendeel. Het is makkelijker om na kerktijd te mopperen dat het tochtte of dat de organist er weer niks van bakte, dan te vertellen wat de preek met je gedaan heeft. Maar openheid kan soms openheid uitlokken.

[samanthi]

Ik hoorde eens een dominee beweren (en ik geloof het meteen!) dat de afkondigingen in de kerk meer gespreksstof vormen dan de preek. Het is wellicht een geestelijke verlegenheid.

Ik kan me hier niet in vinden, heb meerdere malen, soms in de rij met het uitgaan al, met jonge (!) mensen na de preek gesproken over het wezelijke van de preek, soms heel persoonlijk. Ze vragen hoe ik dit ervaar, ze vragen naar je geestelijke welstand, of je het mee kan zeggen ed. dit gebeurd niet af en toe maar echt met regelmaat.
Waar ligt het dan aan dat sommige dit anders ervaren?

De volksaard kan een rol spelen. Predikanten vertellen vaak dat de westerling gemiddeld opener is, makkelijker over geestelijke zaken spreekt dan een tukker of een veluwenaar. In het oosten laat men zich niet zo gemakkelijk achter de kaart kijken. Ik herken dat wel. Uit angst om zichzelf iets onrechtmatig toe te eigenen, zwijgt men maar over het geestelijk leven. En als ouders hun kinderen daarin voorgaan, wordt het bij de volgende generatie echt niet beter, integendeel. Het is makkelijker om na kerktijd te mopperen dat het tochtte of dat de organist er weer niks van bakte, dan te vertellen wat de preek met je gedaan heeft. Maar openheid kan soms openheid uitlokken.

Ja hier heb ik niet aan gedacht!