Verkiezing en verwerping (uit: Waar ging de preek van afgelopen zondag over?)

[Posthoorn]

Dat is het punt niet. Daar zijn we het over eens. Maar toen jij inzag dat je Gods genade al die tijd verworpen had en hoe verkeerd dat was, was je toen in zelf in staat om tot Christus te gaan? En ook: had jij jezelf tot dit inzicht gebracht? Nee toch?

Nee zeg ik dat dan?

God heeft het me door Zijn Woord en door de prediking laten zien,hoe anders?

Waarom wel aan jou, en niet aan een ander? Dat is alleen uit kracht van Zijn verkiezend welbehagen.

[samanthi]

Dat is het punt niet. Daar zijn we het over eens. Maar toen jij inzag dat je Gods genade al die tijd verworpen had en hoe verkeerd dat was, was je toen in zelf in staat om tot Christus te gaan? En ook: had jij jezelf tot dit inzicht gebracht? Nee toch?

Nee zeg ik dat dan?

God heeft het me door Zijn Woord en door de prediking laten zien,hoe anders?

Waarom wel aan jou, en niet aan een ander? Dat is alleen uit kracht van Zijn verkiezend welbehagen.

Nee Zijn geopenbaarde wil isdat niemand verloren gaat, Zijn geopenbaarde wil is dat je je bekeerd en leef, Zijn geopenbaarde wil is dat je door het Woord gaat geloven ( het geloof is uit het gehoor...)
Daar hebben wij hetmee te doen en verder God God laten en niet in Zijn verborgen raad wroeten of het proberen te begrijpen.

[Posthoorn]

Waarom wel aan jou, en niet aan een ander? Dat is alleen uit kracht van Zijn verkiezend welbehagen.

Nee Zijn geopenbaarde wil isdat niemand verloren gaat, Zijn geopenbaarde wil is dat je je bekeerd en leef, Zijn geopenbaarde wil is dat je door het Woord gaat geloven ( het geloof is uit het gehoor...)
Daar hebben wij hetmee te doen en verder God God laten en niet in Zijn verborgen raad wroeten of het proberen te begrijpen.

Tja, kijk eens Samanthi, als je dit ontkent, dan ontken je ook het hele punt waar het in de DL om gaat. Dat heeft niets te maken met wroeten in Gods verborgen raad of deze te proberen te begrijpen. Dit is God de eer geven die Hem toekomt!

[samanthi]

Waarom wel aan jou, en niet aan een ander? Dat is alleen uit kracht van Zijn verkiezend welbehagen.

Nee Zijn geopenbaarde wil isdat niemand verloren gaat, Zijn geopenbaarde wil is dat je je bekeerd en leef, Zijn geopenbaarde wil is dat je door het Woord gaat geloven ( het geloof is uit het gehoor...)
Daar hebben wij hetmee te doen en verder God God laten en niet in Zijn verborgen raad wroeten of het proberen te begrijpen.

Tja, kijk eens Samanthi, als je dit ontkent, dan ontken je ook het hele punt waar het in de DL om gaat. Dat heeft niets te maken met wroeten in Gods verborgen raad of deze te proberen te begrijpen. Dit is God de eer geven die Hem toekomt!

Nog een keer dan
15. Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die, welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen. En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker.

Lees het goed iedereen is door eigen schuld verworpen,wij hebben ons er zelf uitgezondigd, wij zijn verplicht tot gehoorzaamheid, wij worden opgeroepen tot geloof en bekering, Hij heeft een weg des vredes uitgedacht, dat heeft Hij ons gegeven, Hij heeft niemand verworpen, dat hebben we zzelf gedaan.

Waarom die dubbele predestinatie aanhangen? Is het lekker makkelijk? God de schuld geven? Hij heeft ons toch verworpen?
DAt kan niet , dat mag niet!

Door EIGEN SCHULD zijn we verworpen.

[Posthoorn]

Nog een keer dan
15. Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die, welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen. En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker.

Lees het goed iedereen is door eigen schuld verworpen,wij hebben ons er zelf uitgezondigd, wij zijn verplicht tot gehoorzaamheid, wij worden opgeroepen tot geloof en bekering, Hij heeft een weg des vredes uitgedacht, dat heeft Hij ons gegeven, Hij heeft niemand verworpen, dat hebben we zzelf gedaan.

Waarom die dubbele predestinatie aanhangen? Is het lekker makkelijk? God de schuld geven? Hij heeft ons toch verworpen?
DAt kan niet , dat mag niet!

Door EIGEN SCHULD zijn we verworpen.

Laat je conclusies over de motivatie van je opponenten maar achterwege. En ook wild om je heen slaan heeft geen zin.
De vraag is niet waar wij onze verlorenheid aan te danken hebben (eigen schuld), de vraag is wat de verkiezing inhoudt. En die houdt in dat God naar Zijn eigen soeverein welbehagen de een uit de verlorenheid haalt en de ander daarin laat liggen. Waarom de ene wel en de andere niet? Dat is niet aan ons, maar aan God Zelf. Dat is nu verkiezing. Ontslaat ons dan van onze eigen verantwoordelijkheid? Nee, maar dat is hier niet het punt in kwestie.

DL III/IV, 10: Maar dat anderen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, komen en bekeerd worden, dat moet men den mens niet toeschrijven, alsof hij zichzelven door zijn vrijen wil zou onderscheiden van anderen, die met even grote of genoegzame genade tot het geloof en de bekering voorzien zijn (hetwelk de hovaardige ketterij van Pelagius stelt); maar men moet het Gode toeschrijven, Die, gelijk Hij de Zijnen van eeuwigheid uitverkoren heeft in Christus, alzo ook dezelfden in den tijd krachtiglijk roept, met het geloof en de bekering begiftigt, en uit de macht der duisternis verlost zijnde, tot het Rijks Zijns Zoons overbrengt, opdat zij zouden verkondigen de deugden Desgenen, Die hen uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht, en opdat zij niet in zichzelven, maar in den Heere zouden roemen, gelijk de apostolische schriften telkens getuigen.

[samanthi]

Nog een keer dan
15. Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die, welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen. En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker.

Lees het goed iedereen is door eigen schuld verworpen,wij hebben ons er zelf uitgezondigd, wij zijn verplicht tot gehoorzaamheid, wij worden opgeroepen tot geloof en bekering, Hij heeft een weg des vredes uitgedacht, dat heeft Hij ons gegeven, Hij heeft niemand verworpen, dat hebben we zzelf gedaan.

Waarom die dubbele predestinatie aanhangen? Is het lekker makkelijk? God de schuld geven? Hij heeft ons toch verworpen?
DAt kan niet , dat mag niet!

Door EIGEN SCHULD zijn we verworpen.

Laat je conclusies over de motivatie van je opponenten maar achterwege. En ook wild om je heen slaan heeft geen zin.
De vraag is niet waar wij onze verlorenheid aan te danken hebben (eigen schuld), de vraag is wat de verkiezing inhoudt. En die houdt in dat God naar Zijn eigen soeverein welbehagen de een uit de verlorenheid haalt en de ander daarin laat liggen. Waarom de ene wel en de andere niet? Dat is niet aan ons, maar aan God Zelf. Dat is nu verkiezing. Ontslaat ons dan van onze eigen verantwoordelijkheid? Nee, maar dat is hier niet het punt in kwestie.

DL III/IV, 10: Maar dat anderen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, komen en bekeerd worden, dat moet men den mens niet toeschrijven, alsof hij zichzelven door zijn vrijen wil zou onderscheiden van anderen, die met even grote of genoegzame genade tot het geloof en de bekering voorzien zijn (hetwelk de hovaardige ketterij van Pelagius stelt); maar men moet het Gode toeschrijven, Die, gelijk Hij de Zijnen van eeuwigheid uitverkoren heeft in Christus, alzo ook dezelfden in den tijd krachtiglijk roept, met het geloof en de bekering begiftigt, en uit de macht der duisternis verlost zijnde, tot het Rijks Zijns Zoons overbrengt, opdat zij zouden verkondigen de deugden Desgenen, Die hen uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht, en opdat zij niet in zichzelven, maar in den Heere zouden roemen, gelijk de apostolische schriften telkens getuigen.

Ik vermoed dat we het met elkaar eens zijn, ik begrijp al de vragen die je mij stelde niet, echt niet, schijnbaar wek ik een bepaalde indruk, misschien omdat ik steeds de bal naar de mens toerolt en de onwil en het ongeloof meer naar voren laat komen dan de onmacht. Ik weet het niet.

[samanthi]

Bent u het met me eens dat het volledig de schuld van de mens zelf is als hij verloren gaat?
Bent u het met me eens dat God niet heeft gewild dat de mens verloren gaat?
Bent u het met me eens dat Hij dáárom, maar in de eerste plaats om Zijn raadsplan te volvoeren, Zijn Zoon naar deze aarde wilde sturen?
Bent u het met me eens dat er dáárom nog een mogelijkheid is tot zalig worden, voor mensen die het van zichzelf niet meer weten en kunnen en willen en durven en denken?
Bent u het met me eens dat er dáárom nog een weg tot ontkoming gepreekt moet worden, en men daarin op bovenstaande zaken moet wijzen, in die volgorde?

Het gaat er maar over, niet om het met een beleden waarheid in te stemmen. Het gaat over de praktijk. Ik kan niet anders bevinden dan dat de mens, ook in zijn overtuigingen zich liever doodvecht dan dat hij buigt. Buigen is immers gelijk aan je eigen doodvonnis onvoorwaardelijk te ondertekenen?

Nee buigen betekent erkennen dat je jezelf niet kan redden, buigen betekent je overgeven aan Die Ene.

[Jantje]

Waarom wel aan jou, en niet aan een ander? Dat is alleen uit kracht van Zijn verkiezend welbehagen.

Nee Zijn geopenbaarde wil is dat niemand verloren gaat, Zijn geopenbaarde wil is dat je je bekeerd en leef, Zijn geopenbaarde wil is dat je door het Woord gaat geloven ( het geloof is uit het gehoor...)
Daar hebben wij hetmee te doen en verder God God laten en niet in Zijn verborgen raad wroeten of het proberen te begrijpen.

Tja, kijk eens Samanthi, als je dit ontkent, dan ontken je ook het hele punt waar het in de DL om gaat. Dat heeft niets te maken met wroeten in Gods verborgen raad of deze te proberen te begrijpen. Dit is God de eer geven die Hem toekomt!

Nog een keer dan
15. Deze eeuwige en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmede allermeest aan, wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die, welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen. En dit is het besluit der verwerping, hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde (hetwelk godslasterlijk is te denken), maar Hem stelt tot haar verschrikkelijken, onberispelijken en rechtvaardigen Rechter en Wreker.


Lees het goed iedereen is door eigen schuld verworpen,wij hebben ons er zelf uitgezondigd, wij zijn verplicht tot gehoorzaamheid, wij worden opgeroepen tot geloof en bekering, Hij heeft een weg des vredes uitgedacht, dat heeft Hij ons gegeven, Hij heeft niemand verworpen, dat hebben we zzelf gedaan.

Waarom die dubbele predestinatie aanhangen? Is het lekker makkelijk? God de schuld geven? Hij heeft ons toch verworpen?
DAt kan niet , dat mag niet!

Door EIGEN SCHULD zijn we verworpen.

Ik ben het eens met je, Samanthi...



Ter verduidelijking een artikel waarin een vraag over dit onderwerp aan ds. M. Pronk wordt gesteld.



De vraag luidt als volgt:

Wat vindt u van de predestinatieleer van deze website? Zoals het er daar beschreven staat, is er min of meer een exacte parallel tussen verkiezing en verwerping (wat in de Dordtse Leerregels weersproken wordt). Klopt dat wel?

Het antwoord hierop is het volgende:

De kwestie die je in je vraag aansnijdt is voor ons kleine en zondige mensenkinderen niet eenvoudig. Deze gaat ons menselijk begrip verre te boven. Nochtans mogen we op grond van de Bijbel, Gods eigen Woord, in afhankelijkheid van het licht van de Heilige Geest, erover nadenken. We mogen proberen de kwestie te doordenken, onder woorden te brengen en daarbij beslist en bescheiden zijn. Tegelijk beseffen we dat in het verleden over deze kwestie is nagedacht door zeer bekwame theologen. We doen verstandig naar hen te luisteren. Daarbij kunnen we vooral ook te rade gaan bij onze gereformeerde Belijdenisgeschriften.

Wanneer we het hebben over de predestinatie van de mens denken we aan Gods besluit ten aanzien van de eeuwige bestemming van mensen. Wanneer we dan ook nog spreken over de dubbele predestinatie denken we aan Gods besluit tot verkiezing en verwerping van mensenkinderen. De kwestie die zich bij jouw vraag voordoet is of we verkiezing en verwerping op één lijn mogen plaatsen. Zodat verkiezing en verwerping zaken zijn die volkomen aan elkaar parallel zijn en geheel in overeenstemming met elkaar. Zijn de verkiezing en verwerping keerzijden van elkaar? Heeft God van eeuwigheid op dezelfde wijze besloten tot verkiezing als tot verwerping? Of liggen deze zaken toch iets anders? Moeten we het spreken over verwerping zo verstaan dat God sommigen in Zijn verkiezing is voorbijgegaan is en dus niet heeft verkoren. Wanneer dit het geval is dienen we over de verwerping op een andere wijze te spreken dan over de verkiezing.

Het is in dit korte bestek slechts mogelijk enkele opmerkingen te plaatsen. Laat ik beginnen met een loflied van verwondering en aanbidding uit te spreken dat de Bijbel ons openbaart dat de Heere God uit louter genade zondaren heeft uitverkoren tot de zaligheid en het eeuwige leven. Laat ik dat doen met de woorden van de apostel Paulus: "Gezegend zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegeningen in de hemel in Christus. Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem voor de grondlegging der wereld opdat wij zouden heilig en onberispelijk zouden zijn voor Hem in de liefde." (Eféze 1 vers 3 en 4) Het leerstuk der verkiezing behoort tot de schat der kerk. Neem de verkiezing weg, je neemt de zaligheid weg. Het leven uit de verkiezende liefde Gods geeft de gelovige de laatste troostgrond. Het geeft hem de zekerheid te weten in het geloof dat zijn heil vastligt in Gods eeuwig welbehagen.

Maar bij het licht van de uitverkiezing is er een schaduwzijde. Anderen zijn niet uitverkoren. Zij gaan verloren. De toorn van God blijft op hen. Hoe is de verhouding tussen deze beide zaken? De diepste grond van zalig worden ligt in Gods verkiezende liefde. Zonder iets van de mens. Het is enkel genade. Kunnen we nu op gelijke wijze zeggen dat de diepste grond van het verloren gaan ligt in Gods verwerping zonder iets van de mens? Of moeten we toch ook terdege in rekening brengen dat een mens verloren gaat vanwege eigen schuld?! Dat wil dan zeggen dat de verwerping niet buiten de schuld en zonde van de mens omgaat.

Laten we letten op enkele Schriftplaatsen. Ik denk aan Romeinen 9 vers 22 en 23. Paulus heeft geschreven dat God Zich ontfermt over die Hij wil en dat Hij verhardt die Hij wil. Zouden wij als kleine mensenkinderen daar iets tegenin durven brengen en God ter verantwoording roepen? "Maar toch, o mens, wie zijt gij die tegen God antwoordt?" Paulus gebruikt het voorbeeld van een pottenbakker. Deze maakt uit dezelfde klomp klei in het ene geval een sierlijke pot of in het andere geval een lelijke pot. Hij heeft dat in zijn eigen macht of bevoegdheid. Zo kunnen we in de verhouding tot de Heere spreken van vaten des toorns en vaten der barmhartigheid. Enerzijds dus mensenkinderen die de rechtvaardige toorn Gods ontvangen vanwege hun verharding en ongerechtigheid, de vaten of voorwerpen van de toorn. Anderzijds mensenkinderen die mogen delen in Gods barmhartigheid uit louter genade zonder enige verdienste, vaten of voorwerpen van barmhartigheid.

Ik citeer de verzen 22 en 23 uit Romeinen 9: "En of God willende Zijn toorn bewijzen en Zijn macht bekendmaken, met veel lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het verderf toebereid. En opdat Hij zou bekend maken de rijkdom Zijner heerlijkheid over de vaten der barmhartigheid die Hij tevoren bereid heeft tot heerlijkheid?"

God verdraagt met veel lankmoedigheid de 'vaten des toorns' die doorgaan zich tegen Hem te verzetten en zich meer en meer verharden. God laat hen op hun eigen gekozen wegen gaan. Hij bewijst Zijn rechtvaardige toorn over hen en Zijn Goddelijke kracht. Tot het verderf toebereid. De voorwerpen van Gods toorn zijn tot het verderf, de eeuwige ondergang toebereid.

Daarentegen doet God hen die leven uit Zijn barmhartigheid delen in de rijkdom van Zijn Goddelijke heerlijkheid. Hij heeft ze tevoren bereid tot heerlijkheid. Wat een wonder dat de Heere uit enkel barmhartigheid zondaren uit hetzelfde verderf opraapt en doet delen in Zijn genade. De een verkiest Hij en de ander gaat Hij rechtvaardig voorbij. Calvijn schrijft: "... ofschoon de raad Gods te dezen dele onbegrijpelijk is, nochtans blinkt Zijn onstraffelijke rechtvaardigheid niet minder in der verworpenen verderf dan in der uitverkorenen zaligheid uit."

Het is de moeite waard om naar de kanttekeningen van de Statenvertaling te kijken. Bij 'vaten des toorns' lezen we: "Dat is, over welke God Zijn rechtvaardige toorn voorgenomen heeft te bewijzen." En bij de zinsnede '...tot het verderf toebereid.': "Namelijk ten dele door henzelf daar zij in hun verdorvenheid en weerspannigheid een vermaak hebben. En ten dele door Gods rechtvaardig oordeel die hen daarin heeft willen verlaten en tot de verdiende straf brengen." En bij de zinsnede '... die Hij tevoren bereid heeft tot heerlijkheid.' lezen we: "Dat is van eeuwigheid geschikt en uitverkoren tot het eeuwige leven."

In Gods Woord is op onderscheiden plaatsen sprake van het boek des levens. Wie staan daarin geschreven? De uitverkorenen die tot het eeuwige leven bestemd zijn. In Openbaring 13 vers 8 en 17 vers 8 wordt gesproken van hen welker namen niet zijn geschreven in het boek des levens. Er zijn dus mensen die van eeuwigheid tot de zaligheid zijn uitverkoren en mensen die verhard zijn geworden (Romeinen 11 vers 7) en dus niet zijn uitverkoren.

Artikel 16 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis handelt over de verkiezing en verwerping. Eerst wordt beleden dat het gehele geslacht van Adam door de zonde van de eerste mens in verderf en ondergang is. God heeft zichzelf bewezen zoals Hij is, zowel barmhartig als rechtvaardig. Barmhartig doordat God uit dit verderf trekt en verlost hen die Hij in zijn eeuwige raad uitverkoren heeft in Jezus Christus. Rechtvaardig doordat Hij anderen laat in hun val en verderf waarin zij zichzelf geworpen hebben.

We komen in de Dordtse Leerregels veel over deze kwestie tegen. Artikel 6 van hoofdstuk 1 begint aldus: "Dat God sommigen in de tijd met het geloof begiftigt en sommigen niet begiftigt komt voort van Zijn eeuwig besluit. Naar dat besluit buigt Hij de harten der uitverkorenen om te geloven. Maar hen die niet verkoren zijn laat Hij naar zijn rechtvaardig oordeel in hun boosheid en hardheid."

Artikel 15 van hoofdstuk 1 begint aldus: "Deze eeuwig en onverdiende genade van onze verkiezing wijst en prijst ons de Heilige Schrift daarmee allermeest aan, wanneer zij verder getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren of in Gods eeuwige verkiezing zijn voorbij gegaan. God heeft hen naar zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten in de gemene ellende te laten waarin zij zichzelf door hun eigen schuld hebben gestort."

Het slot luidt: "En dit is het besluit der verwerping hetwelk God geenszins maakt tot een auteur van de zonde, maar Hem stelt tot haar verschrikkelijke, onberispelijke en rechtvaardige Rechter."

Belangrijk is wat er staat in het besluit. Afgewezen wordt de beschuldiging dat de verwerping op gelijke wijze de oorzaak zou zijn van het ongeloof en de goddeloosheid, zoals de verkiezing de fontein en oorzaak is van het geloof.

Wat hebben we onder de verkiezing en wat onder de verwerping te verstaan? De verkiezing is het besluit van God waarbij Hij van eeuwigheid heeft vastgesteld welke zondige mensen Hij door het geloof in Christus zalig maakt. De verwerping is het besluit van God om anderen in hun verloren staat te laten, waarin zij zichzelf hebben gestort.

De kerk heeft altijd beleden Gods soevereiniteit zowel in het verkiezen van de een als in het niet verkiezen van de ander. De zaligheid en het heil van verloren zondaren hangt niet van de mens af of van enige verdienste aan onze kant. In tegendeel. Maar het heil vindt zijn fontein in Gods eeuwig welbehagen en verkiezende liefde. Daaruit vloeit als een fontein het geloof, de rechtvaardiging, de heiliging, de heerlijkmaking en het eeuwige leven.

Niet alle mensen zijn uitverkoren. De verkiezing is niet universeel. Maar hoe staat het met de prediking van het Evangelie? En met de roeping? Daarover zeggen de Dordtse Leerregels behartigenswaardige dingen. Lees daarvoor de artikelen 5, 6 en 7 van hoofdstuk 1. En ook de artikelen 8, 9 en 10 van hoofdstuk 3 en 4. De belofte van het Evangelie moet aan alle volken en mensen tot welke God naar Zijn welbehagen het evangelie zendt zonder onderscheid verkondigd en voorgesteld worden met bevel van geloof en bekering. Dat velen zich niet bekeren en in ongeloof vergaan geschiedt niet door ongenoegzaamheid van de offerande van Christus aan het kruis geofferd, maar door hun eigen schuld. Zovelen wel geloven die genieten deze weldaad alleen uit Gods genade hun van eeuwigheid in Christus gegeven.

Het evangelie komt niet tot slechts tot verkorenen, maar tot verlorenen. Laat ik tenslotte nog wijzen op een oude onderscheiding. Ik heb het oog op de supra- en infralapsaristen, of ook boven- en ondervaldrijvers. Men stelt zich de vraag welke volgorde we mogen aannemen in Gods besluit. Gaat het besluit van verkiezing en verwerping over nog te scheppen en te vallen mensen of over reeds geschapen en gevallen mensen. Gaat de verkiezing en de verwerping aan alles vooraf of zag God voor Zich gevallen zondaren waaruit Hij sommigen in Zijn barmhartigheid heeft verkoren en anderen in Zijn rechtvaardigheid in hun eigen gekozen verderf heeft gelaten.

Het is waar dat boven alles Gods soevereiniteit staat. Tegelijk is niet te ontkennen dat onze Belijdenisgeschriften meer in infra-lapsarische geest zijn opgesteld.

(...)

Ik wil het hierbij laten. Ik gaf wat handvatten. Mij dunkt dat de vraagsteller nu zelf wel de gestelde vraag kan beantwoorden.

Ds. M. Pronk

[Jantje]

Bent u het met me eens dat het volledig de schuld van de mens zelf is als hij verloren gaat?
Bent u het met me eens dat God niet heeft gewild dat de mens verloren gaat?
Bent u het met me eens dat Hij dáárom, maar in de eerste plaats om Zijn raadsplan te volvoeren, Zijn Zoon naar deze aarde wilde sturen?
Bent u het met me eens dat er dáárom nog een mogelijkheid is tot zalig worden, voor mensen die het van zichzelf niet meer weten en kunnen en willen en durven en denken?
Bent u het met me eens dat er dáárom nog een weg tot ontkoming gepreekt moet worden, en men daarin op bovenstaande zaken moet wijzen, in die volgorde?

Het gaat er maar over, niet om het met een beleden waarheid in te stemmen. Het gaat over de praktijk. Ik kan niet anders bevinden dan dat de mens, ook in zijn overtuigingen zich liever doodvecht dan dat hij buigt. Buigen is immers gelijk aan je eigen doodvonnis onvoorwaardelijk te ondertekenen?

Wat dunkt u hiermede te zeggen?
Is het Bijbels dat een mens niet met een beleden waarheid moet instemmen?
Is het Bijbels dat een mens zich moet doodvechten?
Is het Bijbels dat een mens niet voor God moet buigen?
Is het Bijbels dat een mens die buigt voor God zijn eigen doodvonnis ondertekent? Volgens mij, gaat zo'n buigende ziel juist, na dat buigen zien op God, Die hem uit de slijk heeft opgericht (Psalm 113). En dán, dán wordt dat buigen niet zijn doodvonnis maar een zegel om in te gaan in die Lichtstad met paarlen poorten, die zo wondere stad, die zó hoog is gebouwd, en die immer op déze vervloekte aarde (die nu nog een mesech der ellende en een jammerlijk tranendal is en waar Gods kinderen nu nog een vreemdeling zijn, maar die, als Hij zal terugkomen op de wolken des hemels, eens veranderd zal worden in een nieuwe hemel en aarde, waarop gerechtigheid woont) ooit is aanschouwd en aanschouwd zal worden...

Bent u het er dus níet mee eens dat de schuld van de zonde in het paradijs volledig op de mens zélf rust?
Bent u het er dus níet mee eens dat God niet heeft gewild dat de mens verloren gaat?
Bent u het er dus níet mee eens dat Hij dáárom, maar in de eerste plaats om Zijn raadsplan te volvoeren, Zijn Zoon naar deze aarde wilde sturen?
Bent u het er dus níet mee eens dat er dáárom nog een mogelijkheid is tot zalig worden, voor mensen die het van zichzelf niet meer weten en kunnen en willen en durven en denken?
Bent u het er dus níet mee eens dat er dáárom nog een weg tot ontkoming gepreekt moet worden, en men daarin op bovenstaande zaken moet wijzen, in die volgorde?

Ik heb een predikant wel eens horen zeggen dat wij alléén de achterkant van Gods borduurwerk zien en uit die wirwar van draden niets van Zijn soeverein welbehagen kúnnen begrijpen. Maar voor Gods kinderen zal eenmaal ook de voorkant zichtbaar worden. En dan zullen ze eeuwig mogen zingen van dát onbevattelijke wonder, waarop ze hier op aarde alleen de achterkant nog maar van zagen en bij ogenblikken een puntje van de voorkant...

[-DIA-]

Bent u het met me eens dat het volledig de schuld van de mens zelf is als hij verloren gaat?
Bent u het met me eens dat God niet heeft gewild dat de mens verloren gaat?
Bent u het met me eens dat Hij dáárom, maar in de eerste plaats om Zijn raadsplan te volvoeren, Zijn Zoon naar deze aarde wilde sturen?
Bent u het met me eens dat er dáárom nog een mogelijkheid is tot zalig worden, voor mensen die het van zichzelf niet meer weten en kunnen en willen en durven en denken?
Bent u het met me eens dat er dáárom nog een weg tot ontkoming gepreekt moet worden, en men daarin op bovenstaande zaken moet wijzen, in die volgorde?

Het gaat er maar over, niet om het met een beleden waarheid in te stemmen. Het gaat over de praktijk. Ik kan niet anders bevinden dan dat de mens, ook in zijn overtuigingen zich liever doodvecht dan dat hij buigt. Buigen is immers gelijk aan je eigen doodvonnis onvoorwaardelijk te ondertekenen?

Nee buigen betekent erkennen dat je jezelf niet kan redden, buigen betekent je overgeven aan Die Ene.

Hier wordt je echt moedeloos van. Moet ik het weet helemaal opnieuw vertellen en uitleggen. Mag ik deze keer zo vrij zijn daarvoor te bedanken, en u te verwijzen naar betrouwbare Schiftverklaringen of vraag het aan mensen (als je die kent) die de bevinding van hiervan hebben. We zijn het spoor kwijt, en ik vrees dat we het niet terugvinden als we ons maar blijven rechtvaardigen in onze zienswijze. Hoe stel je je dat voor? Er word (of niet meer???) wel eens uitgedrukt, het is een hele zaak als de mens het hoofd op het blok legt. Dat hij God onvoorwaardelijk toevalt in Zijn recht. Zouden we genade kennen zonder recht? Ik geloof eerder dat de aarde vierkant of plat dan dat ik dat geloof.

[Mara]

Het gaat er maar over, niet om het met een beleden waarheid in te stemmen. Het gaat over de praktijk. Ik kan niet anders bevinden dan dat de mens, ook in zijn overtuigingen zich liever doodvecht dan dat hij buigt. Buigen is immers gelijk aan je eigen doodvonnis onvoorwaardelijk te ondertekenen?

Nee buigen betekent erkennen dat je jezelf niet kan redden, buigen betekent je overgeven aan Die Ene.

DIA bedoelt toch iets anders Samanthi en niet slechts jezelf overgeven.

[samanthi]

Bent u het met me eens dat het volledig de schuld van de mens zelf is als hij verloren gaat?
Bent u het met me eens dat God niet heeft gewild dat de mens verloren gaat?
Bent u het met me eens dat Hij dáárom, maar in de eerste plaats om Zijn raadsplan te volvoeren, Zijn Zoon naar deze aarde wilde sturen?
Bent u het met me eens dat er dáárom nog een mogelijkheid is tot zalig worden, voor mensen die het van zichzelf niet meer weten en kunnen en willen en durven en denken?
Bent u het met me eens dat er dáárom nog een weg tot ontkoming gepreekt moet worden, en men daarin op bovenstaande zaken moet wijzen, in die volgorde?

Het gaat er maar over, niet om het met een beleden waarheid in te stemmen. Het gaat over de praktijk. Ik kan niet anders bevinden dan dat de mens, ook in zijn overtuigingen zich liever doodvecht dan dat hij buigt. Buigen is immers gelijk aan je eigen doodvonnis onvoorwaardelijk te ondertekenen?

Nee buigen betekent erkennen dat je jezelf niet kan redden, buigen betekent je overgeven aan Die Ene.

Hier wordt je echt moedeloos van. Moet ik het weet helemaal opnieuw vertellen en uitleggen. Mag ik deze keer zo vrij zijn daarvoor te bedanken, en u te verwijzen naar betrouwbare Schiftverklaringen of vraag het aan mensen (als je die kent) die de bevinding van hiervan hebben. We zijn het spoor kwijt, en ik vrees dat we het niet terugvinden als we ons maar blijven rechtvaardigen in onze zienswijze. Hoe stel je je dat voor? Er word (of niet meer???) wel eens uitgedrukt, het is een hele zaak als de mens het hoofd op het blok legt. Dat hij God onvoorwaardelijk toevalt in Zijn recht. Zouden we genade kennen zonder recht? Ik geloof eerder dat de aarde vierkant of plat dan dat ik dat geloof.

Nee we kennen geen genade zonder recht, het recht is voldaan door de Heere Jezus, dat hoeven wij niet meer te voldoen, daarom is het zo.n wonder.

[Erasmiaan]

De dooptoespraak zoals geciteerd is iig niet gereformeerd te noemen.

De dooptoespraak is niet christelijk-gereformeerd te noemen.

Daar heb je zeker gelijk in. Deze dooptoespraak is in overeenstemming met de dogmatiek van ds Kersten maar dan wel in het uiterste doorgevoerd.
Het is echter wel in afwijking van hoe de reformatoren en de meeste nadere reformatoren over verbond en doop spreken. Zie doopformulier, HC antw 74, DL 1.17,Institutie IV 15 en 16.enz. enz.
Trouwens de laatste jaren zijn er vele publicaties over de doop verschenen van GG predikanten die ook heel ander geluid laten horen dan deze dooptoespraak.

Durf jij te zeggen dat jouw kinderen krachtens geboorte kinderen Gods zijn (zoals Calvijn impliciet stelt in Inst. IV, 15)?

De vraag is inderdaad of huisman Calvijn wel volledig voor zijn rekening wil nemen.

Een andere vraag aan huisman: is ds. Kersten nog gereformeerd te noemen?

[huisman]

Daar heb je zeker gelijk in. Deze dooptoespraak is in overeenstemming met de dogmatiek van ds Kersten maar dan wel in het uiterste doorgevoerd.
Het is echter wel in afwijking van hoe de reformatoren en de meeste nadere reformatoren over verbond en doop spreken. Zie doopformulier, HC antw 74, DL 1.17,Institutie IV 15 en 16.enz. enz.
Trouwens de laatste jaren zijn er vele publicaties over de doop verschenen van GG predikanten die ook heel ander geluid laten horen dan deze dooptoespraak.

Durf jij te zeggen dat jouw kinderen krachtens geboorte kinderen Gods zijn (zoals Calvijn impliciet stelt in Inst. IV, 15)?

De vraag is inderdaad of huisman Calvijn wel volledig voor zijn rekening wil nemen.

Een andere vraag aan huisman: is ds. Kersten nog gereformeerd te noemen?

1. Verbondskinderen zijn in zekere zin Gods kinderen zoals de HEERE het verbondsvolk in het O.T. steeds aansprak met kinderen. Helaas moest Hij vaak bij monde van de profeten zeggen “Gij afkerige kinderen”
Dit verbondsvolk had dus een andere (verbonds)verhouding met de HEERE dan de andere heidense volken.
Dit “ kindschap” was echter niet voldoende voor de zaligheid. Ook kinderen van het Koninkrijk kunnen buiten geworpen worden. Ook ingeënte ranken worden in het vuur geworpen als de vrucht uitblijft. Vruchten van bekering en geloof. Zie ook (opnieuw) 1 Korinthe 10 waar de grote voorrechten van het verbondsvolk genoemd worden maar zonder het ware geloof waren de voorrechten tevergeefs.

2. Ds Kersten was zeker een gereformeerd theoloog maar in zijn dogmatiek gaat hij betreffende de waarde van de doop uit het spoor. Ik heb wel eens gehoord dat hij in zijn preken meer zei over de doop dan in zijn dogmatiek maar ik ben te weinig een Kersten kenner. Ken hem uit Zijn dogmatiek en niet uit zijn preken.

[Ireneüs van Lyon]

Huisman heeft gelijk. Ds. Kersten legt in zijn institutie de basis voor deze ongezonde leer. (Ik hou het liever bij Calvijn).

De uitwassen hiervan zien we in de betreffende dooptoespraak. Het is erg verdrietig dat de waarde van het verbond zo niet tot haar recht komt.

Je moet er niet gek van op kijken dat een prediking met een dergelijke verbondsvisie leidt tot overstap van jongeren naar een baptistengemeente.

Feitelijk zit er geen verschil meer in de verbondsopvatting van een baptist en de betreffende predikant. Als je het onderstaande interview hebt gelezen in het Refdag snap je wat ik bedoel: https://www.rd.nl/kerk-religie/subscrip ... =1.1442851