Welke (NL) Bijbelvertaling en/of editie gebruikt u het meest?

[Luther]

Waartoe was de HSV nodig? Beter verstaan van de Bijbel?

Ja!

Luther, geloof je dit werkelijk?

Hier scheiden onze wegen ten enenmale. Niet alleen vanwege de vertaling an sich, maar zeker ook vanwege het geestelijk gehalte 'achter' achter deze vertaling. Vergelijk alleen de kanttekeningen eens met de pennenvruchten van het HSV-bestuur!?

Absoluut. En ik raak er steeds meer van overtuigd, naarmate onze kinderen - die opgroeien met de SV - ouder worden.

Hier scheiden onze wegen ten enenmale. Niet alleen vanwege de vertaling an sich, maar zeker ook vanwege het geestelijk gehalte 'achter' achter deze vertaling. Vergelijk alleen de kanttekeningen eens met de pennenvruchten van het HSV-bestuur!?

Ik doe geen uitspraken over het geestelijke gehalte van mensen die zich hier niet kunnen verdedigen. De pennenvruchten van het HSV-bestuur heb ik nog nooit betrapt op ongeestelijke of ongereformeerde opvattingen.
En de kanttekeningen zijn wat mij betreft niet heilig als Bijbelverklaring, met alle waardering die ik er grotendeels voor heb. Maar er zijn kanttekeningen de een uitleg bieden, die ik niet volg. Als voorbeeld moge daartoe vele kanttekeningen op het boek Openbaringen dienen.

[Zonderling]

Ho ho, in de HSV editie 2017 (het bestuur spreekt echter van editie 2016) is bijna niets veranderd (men geeft ook zelf aan dat het heel weinig is). Laat staan dat alle commentaren verwerkt zijn. Zelfs commentaar waarvan per mail door een bestuurslid was aangegeven dat dit verwerkt zou worden, blijkt niet verwerkt (het 'rusten' van de ark op de berg Ararat).

Je hebt gelijk, niet alles is verwerkt. Wat mij betreft is het 'rusten van de ark' geen goed punt, en ook terecht dat dit niet is overgenomen in de HSV. Eventueel kan dat in de prediking genoemd worden. het woord 'rusten' betekent echter: een dutje doen, of slapen.

Hier ga ik niet op in. Dergelijke argumentatie vind ik ronduit armoedig.

En hoe gereformeerd is deze vertaling eigenlijk? Er is gebroken met het klassiek-gereformeerde vertaalprincipe om hebraïsmen naar de letter te vertalen.

Met alle respect, maar dat is niet een gereformeerd principe, dat is een afspraak die op de Synode van Dordrecht is gemaakt. Er zijn ook andere vertaalmethodes, zoals die van Maarten Luther. De HSV heeft de vertaalprincipes, waar dat nog mogelijk is, gevolgd. Het vertalen van de Bijbel is een precair proces, maar om het Hebraïseren van een andere taal een klassiek gereformeerd principe te noemen, gaat me echt veel te ver. Deze claim doet ook geen recht aan de zorgvuldigheid waarmee de HSV is vertaald.

Het was dus idd een afspraak op de Dordtse Synode, en dus een fundament onder de Statenvertaling. Daarover zijn we het eens. Maar hetzelfde vinden we in de andere klassieke gereformeerde vertalingen. En Luther rekenen we toch immers niet onder de gereformeerden?

Verder voldoet de HSV ook niet aan eisen van nauwkeurigheid en woordgetrouwheid. Wanneer de HSV werkelijk even dicht bij de grondtekst zou staan als de SV, dan zou ik mij niet zo tegen de HSV verzetten, maar dit als alternatief voor de SV aanbevelen. Maar dit is zeker niet het geval.

De HSV staat - voor zover met de Nederlandse taal van de 21e eeuw mogelijk - even dicht, en op sommige punten zelfs dichter, bij de grondtekst. Maar blijven zeggen dat de HSV niet nauwkeurig is, moeten we niet doen. De HSV is uiterst nauwkeurig; er zijn evenwel andere keuzes gemaakt dan in 1637.
Wat woordgetrouwheid betreft: ik kom dat argument vaker tegen, en ik heb inmiddels ook heel wat concrete voorbeelden langs zien komen en zelf onderzocht. het is gewoonweg niet waar dat je een betere, getrouwere vertaling krijgt als je een bepaald Hebreeuws woord op elke plek door hetzelfde Nederlandse woord vertaald.

Ik heb vele voorbeelden gegeven waarin de HSV niet woordgetrouw is. Ook heb ik voorbeelden gegeven waar de HSV gewoon foutief is. Deze voorbeelden zijn nooit weerlegd, door jou niet en door de Stichting HSV niet. Begin bv. eens met Hebr. 11:28: 'het Pascha ingesteld'.
Fout volgens alle woordenboeken en commentaren!
Moet gewoon zijn: 'het Pascha gehouden'. (Doe je huiswerk!)

[Zonderling]

.,..het is gewoonweg niet waar dat je een betere, getrouwere vertaling krijgt als je een bepaald Hebreeuws woord op elke
plek door hetzelfde Nederlandse woord vertaald.,,

Dit klopt overigens. Volgens mij is er ook niemand hier die hiervoor gepleit heeft (en ik zeker niet).

[Luther]

Begin bv. eens met Hebr. 11:28: 'het Pascha ingesteld'. Fout volgens alle woordenboeken en commentaren! Moet gewoon zijn: 'het Pascha gehouden'.

Dan kan, maar zo fout als je het nu zegt, is de HSV hier helemaal niet.
De perfectumvorm πεποιηκεν (hij heeft gedaan/gemaakt) geeft hier nu juist aan dat het voor de eerste keer houden van het Pascha een blijvende instelling van dit OT-sacrament tot gevolg had. Het 'doen' van het Pascha heeft in deze tekst daarmee het karakter van 'instellen'.
Hiermee is overigens de vertaling 'heeft het Pascha gehouden' niet fout, maar zowel de SV, als de HSV moest hier een keuze maken voor een courante weergave van de perfectum van het werkwoord ποιεω, dat zowel doen als maken kan betekenen. Jij weet veel beter dan veel andere forumleden dat 'goed' en 'fout' bij het vertalen van de Bijbel vaak geen adequate termen zijn om over een vertaalkwestie te spreken. Vertalen is ook heel vaak interpreteren.

[Zonderling]

Begin bv. eens met Hebr. 11:28: 'het Pascha ingesteld'. Fout volgens alle woordenboeken en commentaren! Moet gewoon zijn: 'het Pascha gehouden'.

Dan kan, maar zo fout als je het nu zegt, is de HSV hier helemaal niet.
De perfectumvorm πεποιηκεν (hij heeft gedaan/gemaakt) geeft hier nu juist aan dat het voor de eerste keer houden van het Pascha een blijvende instelling van dit OT-sacrament tot gevolg had. Het 'doen' van het Pascha heeft in deze tekst daarmee het karakter van 'instellen'.
Hiermee is overigens de vertaling 'heeft het Pascha gehouden' niet fout, maar zowel de SV, als de HSV moest hier een keuze maken voor een courante weergave van de perfectum van het werkwoord ποιεω, dat zowel doen als maken kan betekenen. Jij weet veel beter dan veel andere forumleden dat 'goed' en 'fout' bij het vertalen van de Bijbel vaak geen adequate termen zijn om over een vertaalkwestie te spreken. Vertalen is ook heel vaak interpreteren.

Je hebt de woordenboeken en commentaren toch echt niet goed geraadpleegd.
Een feest ποιεω is de gewone term voor een feest houden.
Dit woordgebruik geldt overigens ook voor het OT. De betekenis is verrichten (=doen). niet instellen.
En de lading van het perfectum in het Grieks kan ook gewoon in het Nederlands vrijwel dezelfde lading krijgen: 'heeft het Pascha verricht' (of gehouden). Ook dan is wel duidelijk dat dit een blijvende instelling is.

Ik gebruik het woord 'fout' omdat de woordenboeken expliciet de betekenis 'houden' noemen en omdat in een m.i. goed commentaar op Hebreeën dat ik geraadpleegd heb, 'instellen' als betekenis verworpen wordt. Het gaat erom dat dit poieoo het vaste werkwoord is dat hoort bij 'een feest houden'. Daar moeten we ons dan aan 'houden' en er niet meer van willen maken. (God was trouwens Zelf de insteller van dit Pascha.)

[refo]

Begin bv. eens met Hebr. 11:28: 'het Pascha ingesteld'. Fout volgens alle woordenboeken en commentaren! Moet gewoon zijn: 'het Pascha gehouden'.

Dan kan, maar zo fout als je het nu zegt, is de HSV hier helemaal niet.
De perfectumvorm πεποιηκεν (hij heeft gedaan/gemaakt) geeft hier nu juist aan dat het voor de eerste keer houden van het Pascha een blijvende instelling van dit OT-sacrament tot gevolg had. Het 'doen' van het Pascha heeft in deze tekst daarmee het karakter van 'instellen'.
Hiermee is overigens de vertaling 'heeft het Pascha gehouden' niet fout, maar zowel de SV, als de HSV moest hier een keuze maken voor een courante weergave van de perfectum van het werkwoord ποιεω, dat zowel doen als maken kan betekenen. Jij weet veel beter dan veel andere forumleden dat 'goed' en 'fout' bij het vertalen van de Bijbel vaak geen adequate termen zijn om over een vertaalkwestie te spreken. Vertalen is ook heel vaak interpreteren.

Daarnaast regeert het werkwoord ook het 'besprenkelen van het bloed'.

[Zonderling]

Begin bv. eens met Hebr. 11:28: 'het Pascha ingesteld'. Fout volgens alle woordenboeken en commentaren! Moet gewoon zijn: 'het Pascha gehouden'.

Dan kan, maar zo fout als je het nu zegt, is de HSV hier helemaal niet.
De perfectumvorm πεποιηκεν (hij heeft gedaan/gemaakt) geeft hier nu juist aan dat het voor de eerste keer houden van het Pascha een blijvende instelling van dit OT-sacrament tot gevolg had. Het 'doen' van het Pascha heeft in deze tekst daarmee het karakter van 'instellen'.
Hiermee is overigens de vertaling 'heeft het Pascha gehouden' niet fout, maar zowel de SV, als de HSV moest hier een keuze maken voor een courante weergave van de perfectum van het werkwoord ποιεω, dat zowel doen als maken kan betekenen. Jij weet veel beter dan veel andere forumleden dat 'goed' en 'fout' bij het vertalen van de Bijbel vaak geen adequate termen zijn om over een vertaalkwestie te spreken. Vertalen is ook heel vaak interpreteren.

Daarnaast regeert het werkwoord ook het 'besprenkelen van het bloed'.

Nou.. en? De instelling was van God, niet van Mozes.
Mozes mocht deze inzettingen 'houden'.

Zo ook dr. Grosheide die ik qua kennis van het Grieks hoog aansla: to pascha poiein: "niet van de instelling, maar van het geregeld vieren" (Aldus letterlijk Grosheide).
Mozes mocht houden en doorgeven, wat de Heere had ingesteld.
Dit woord 'poiein' komt ook in de Septuaginta vele malen voor in combinatie met het pascha, steeds in de betekenis van 'houden' (en nooit van inzetten).
Dezelfde uitdrukking speelt trouwens in het Hebreeuwse spraakgebruik.
Dus ook in de consistentie met het OT spraakgebruik past hier alleen 'houden' of 'verrichten'.

[Zonderling]

Iemand als dr. P. de Vries is m.i. mild over de HSV. Toch zegt ook hij (Kerkbode 1 september 2017)

"In het algemeen zie je in de HSV iets minder het Hebreeuwse en Griekse taaleigen terug dan in de SV. Dat is een verarming."

[Zonderling]

Hier scheiden onze wegen ten enenmale. Niet alleen vanwege de vertaling an sich, maar zeker ook vanwege het geestelijk gehalte 'achter' achter deze vertaling. Vergelijk alleen de kanttekeningen eens met de pennenvruchten van het HSV-bestuur!?

Ik doe geen uitspraken over het geestelijke gehalte van mensen die zich hier niet kunnen verdedigen. De pennenvruchten van het HSV-bestuur heb ik nog nooit betrapt op ongeestelijke of ongereformeerde opvattingen.
En de kanttekeningen zijn wat mij betreft niet heilig als Bijbelverklaring, met alle waardering die ik er grotendeels voor heb. Maar er zijn kanttekeningen de een uitleg bieden, die ik niet volg. Als voorbeeld moge daartoe vele kanttekeningen op het boek Openbaringen dienen.

O.k. ik had deze vergelijking zo niet moeten maken.

Wat ik bedoelde te zeggen is dat de kanttekeningen een diep verstaan van de Schrift uitdrukken. Wanneer jij dan zegt dat er nu "een beter verstaan van de Bijbel" is dan in de tijd van de statenvertalers, dan geloof ik toch echt dat je je ernstig vergist. De kanttekeningen getuigen van een diep verstaan van de Schrift waarbij veel eigentijdse 'verklaringen' of 'uitleggingen' verbleken. Ook de BMU en HSV Studiebijbel komen volstrekt niet op dit niveau, noch wat betreft de letterlijke zin van de tekst, noch wat betreft de geestelijke lessen die uit de Schrift getrokken worden. Dit meen ik werkelijk wel te mogen zeggen, trouwens het is ook door anderen hier opgemerkt.

[Tiberius]

Ik heb hier wat off-topic berichten verwijderd.
Verder on-topic aub.

[cpt]

Overigens: een gedachte-voor-gedachte vertaling vind ik levensgevaarlijk. Je leest dan namelijk de Bijbel VOLLEDIG door de bril van de vertaler. Zijn interpretatie is immers leidend. Wat lees je dan? Lees je dan werkelijk Gods Woord of lees je een menselijke interpretatie van Gods Woord. Dit is voor mij HET bezwaar tegen moderne vertalingen die alles kant en klaar uitgelegd willen hebben in de vertaling. En dan bedoel ik dus ook de NBV en Willibrord verteling, en al helemaal BGT.

Iedere vertaling is een keuze. En de beste keuze is die waardoor de lading van het Hebreeuws/Grieks overgebracht wordt op het Nederlands. Dit gebeurt niet door woordketens van vertaalde Hebreeuwse/Griekse woorden te vormen die dan zogenaamd een 'letterlijke' vertaling vormen. Dit heeft alles te maken met de stijl en betoogstructuur die, zoals enkele forummers als aangaven, verloren gaat in de Statenvertaling. De hele poëzie raakt uit de poëtische teksten, scherpe betogen van Paulus verworden tot lappen tekst die wel wat weg hebben van ambtenarenteksten. Dus om je vraag maar te herhalen: wat lezen we dan? Lezen we dan een tekst die dezelfde woorden heeft als er in de grondtekst staan, maar bij ons heel anders overkomt? Is dat per definitie beter dan een tekst die iets vrijer vertaalt (de Naardense Bijbel blijft overigens nog altijd zeer dicht bij de grondtekst) maar de lading beter weergeeft?
Daarbij komt natuurlijk dat de SV niet is gebaseerd op de beste Griekse en Hebreeuwse grondtekst, maar op de Textus Receptus en de Masoretische Tekst.

[-DIA-]

Enkele opmerkingen.

Als ik zo wat reacties lees, kan ik me niet van de indruk ontdoen, dat we eigenlijk, misschien zonder erg, beland zijn in een ander lezen en verstaan van het Woord.
We hebben altijd (als gereformeerde leer) een geloofsleer voorgestaan. Nu gaat het erop lijken dat hier een omslag komt, en de geloofsleer wordt een begripsleer. Dat is iets wat heel breed zich voordoet. Daarvoor kan ik gewoon in mijn eigen plaatselijke gemeente blijven. Je merkt het ook op de vereniging. De geloofsleer wordt wel met de mond beleden, maar is in de praktijk vaak tot een begripsleer verworden, en dan krijg je zaken die met ons verstand niet te bevatten zijn, die men desondanks toch wil begrijpen.

Natuurlijk is het verstaan van de Schrift van het grootste belang. Maar we kunnen met ons door de val verduisterde verstand (verstaan we dat nog?) niet begrijpen. Het bijkomende is dat we de bevindelijke leer niet verstaan, maar erger, er ons nogal eens tegen afzetten. Het is ook opmerkelijk welke citaten van oudvaders (en/of puriteinen) we graag citeren, en wat we het liefst maar overslaan.

Nu vraag ik me af of er meer op dit forum zijn die dit opmerken. Ik denk dat niet iedereen dat zal zeggen. Ik geloof desondanks dat er nog wel een overblijfsel is dat niet mee kan met een begripsleer. En nog eens voor de duidelijkheid: Ik bedoel niet om onkunde te promoten, juist niet. Ik denk juist dat als we het Woord en Belijdenisgeschriften goed bestuderen dat we dan tot de conclusie (verstandelijk) moeten komen dat we een begripsleer (zoals boven bedoelt) moeten afwijzen. Op grond van Schrift en Belijdenis.

Er zijn twee verschillende dingen op te merken:

1. Begrijpen we de Bijbel? Dan gaat het wat mij betreft over: snappen wat een woord betekent, wat de grote lijn van een bijbelboek is, wat de schrijver ermee bedoeld heeft, wat de context van een gedeelte is, enzovoorts.
Ik zeg niet dat we daarvoor het licht van de Heilige Geest kunnen missen, maar dit is wel een verstandelijk gebeuren in elk geval.

2. Geloven we de Bijbel? Dan komt er méér bij kijken. Dan zijn er ook dingen die we niet kúnnen begrijpen: dat God van eeuwigheid tot eeuwigheid leeft, dat Hij uit niets de wereld heeft geschapen, dat de Heere Jezus mens heeft willen worden, dat Hij het werk van de plaatsvervanging op Zich heeft genomen, dat Hij vrijwillig heeft willen lijden om de wil van Zijn Vader te volbrengen, dat de drie-enige God naar zondaren wil omzien, enzovoorts.
En meer nog: als we dit door genade door het geloof mogen toe-eigenen, is er meer verwondering dan begrip.
Dit tweede kunnen we zelf niet maken, al begrijpen we alles nóg zo goed.

We moeten die twee dingen niet door elkaar halen, alsof we niet ons uiterste best moeten doen om met ons verstand de Bijbel te begrijpen. Ik geloof dat het DDD was die onlangs opmerkte dat we de Heere moeten liefhebben met o.a. heel ons verstand, dat vond ik wel een mooie gedachte. Ik denk dat dat wel eens te weinig nadruk krijgt, al is het verstandelijk begrijpen zelf niet voldoende tot zaligheid.

Ik denk dat ik hetzelfde bedoel, alleen in beklem wat andere zaken. Blijft het gevaar dat we met een beschouwende kennis tevreden zijn. We weten uit de Bijbel hoe de Schriftgeleerden heel goed thuis waren in de Schriften. Toch verstonden ze het niet. Ja, zij hebben zo ook de Christus, door haat overgeleverd. Onwetend dat ze zo Gods Raad uitvoerden. Denk aam Stefanus: Hij zag de hemelen geopend, ze konden niet weerstaan de woorden van deze man die vol des Heiligen Geestes was. De oorzaak was hun ongeloof en haat tegen (om het naar nu te vertalen) de bevindelijke Waarheid, want ze waren niet van plan om de Christus der Schriften zo aan te nemen als Stefanus het hun voorhield. De stem van Stefanus moest zwijgen.
Samengevat: Studie (het kennen van de Schrift) is noodzaak. Dat begin als ouders hun kinderen voorleven en onderwijzen in de leer. Dat gaat verder op school en catechisatie. En er komt in feite nooit een ogenblik dat we hier uitgeleerd raken.

[Zonderling]

Overigens: een gedachte-voor-gedachte vertaling vind ik levensgevaarlijk. Je leest dan namelijk de Bijbel VOLLEDIG door de bril van de vertaler. Zijn interpretatie is immers leidend. Wat lees je dan? Lees je dan werkelijk Gods Woord of lees je een menselijke interpretatie van Gods Woord. Dit is voor mij HET bezwaar tegen moderne vertalingen die alles kant en klaar uitgelegd willen hebben in de vertaling. En dan bedoel ik dus ook de NBV en Willibrord verteling, en al helemaal BGT.

Iedere vertaling is een keuze. En de beste keuze is die waardoor de lading van het Hebreeuws/Grieks overgebracht wordt op het Nederlands. Dit gebeurt niet door woordketens van vertaalde Hebreeuwse/Griekse woorden te vormen die dan zogenaamd een 'letterlijke' vertaling vormen. Dit heeft alles te maken met de stijl en betoogstructuur die, zoals enkele forummers als aangaven, verloren gaat in de Statenvertaling. De hele poëzie raakt uit de poëtische teksten, scherpe betogen van Paulus verworden tot lappen tekst die wel wat weg hebben van ambtenarenteksten. Dus om je vraag maar te herhalen: wat lezen we dan? Lezen we dan een tekst die dezelfde woorden heeft als er in de grondtekst staan, maar bij ons heel anders overkomt? Is dat per definitie beter dan een tekst die iets vrijer vertaalt (de Naardense Bijbel blijft overigens nog altijd zeer dicht bij de grondtekst) maar de lading beter weergeeft?
Daarbij komt natuurlijk dat de SV niet is gebaseerd op de beste Griekse en Hebreeuwse grondtekst, maar op de Textus Receptus en de Masoretische Tekst.

Om met het laatste te beginnen: de 'beste' tekst voor het NT is zeer omstreden. Discussie hierover past niet goed in dit topic. Wat het OT betreft volgt de SV gewoon een prima Hebreeuwse tekst die nauwelijks verschilt van de hedendaagse inzichten.

Wat de andere punten betreft: de SV heeft juist met een letterlijke vertaling veel stijlkenmerken beter geconserveerd dan moderne vertalingen. Dat wordt ook erkend door de aanhangers van de Amsterdamse school (waartoe ook Oussoren behoort, de vertaler van de Naardense Bijbel). Lees bv eens hoe poëtisch de Spreuken zijn in de SV en vergelijk dat met de droge teksten in andere vertalingen... En hoe poëtisch zijn de psalmteksten niet in de SV? Alsook de Jesaja teksten en Job? De Hebreeuwse stijlkenmerken komen in de SV, meer dan in het gros van de moderne vertalingen, ongekend tot uitdrukking. Dat is niet mijn mening alleen, deze mening wordt door vele wetenschappers nog steeds gedeeld.

Verder maak je ten onrechte een tegenstelling tussen NB en SV. Deze vertalingen zijn allebei gebaseerd op de ambitie om letterlijk te vertalen. De NB is dus geen gedachte voor gedachte vertaling zoals NBV, Groot Nieuws, enzovoort.

[samanthi]

Overigens: een gedachte-voor-gedachte vertaling vind ik levensgevaarlijk. Je leest dan namelijk de Bijbel VOLLEDIG door de bril van de vertaler. Zijn interpretatie is immers leidend. Wat lees je dan? Lees je dan werkelijk Gods Woord of lees je een menselijke interpretatie van Gods Woord. Dit is voor mij HET bezwaar tegen moderne vertalingen die alles kant en klaar uitgelegd willen hebben in de vertaling. En dan bedoel ik dus ook de NBV en Willibrord verteling, en al helemaal BGT.

Iedere vertaling is een keuze. En de beste keuze is die waardoor de lading van het Hebreeuws/Grieks overgebracht wordt op het Nederlands. Dit gebeurt niet door woordketens van vertaalde Hebreeuwse/Griekse woorden te vormen die dan zogenaamd een 'letterlijke' vertaling vormen. Dit heeft alles te maken met de stijl en betoogstructuur die, zoals enkele forummers als aangaven, verloren gaat in de Statenvertaling. De hele poëzie raakt uit de poëtische teksten, scherpe betogen van Paulus verworden tot lappen tekst die wel wat weg hebben van ambtenarenteksten. Dus om je vraag maar te herhalen: wat lezen we dan? Lezen we dan een tekst die dezelfde woorden heeft als er in de grondtekst staan, maar bij ons heel anders overkomt? Is dat per definitie beter dan een tekst die iets vrijer vertaalt (de Naardense Bijbel blijft overigens nog altijd zeer dicht bij de grondtekst) maar de lading beter weergeeft?
Daarbij komt natuurlijk dat de SV niet is gebaseerd op de beste Griekse en Hebreeuwse grondtekst, maar op de Textus Receptus en de Masoretische Tekst.

Om met het laatste te beginnen: de 'beste' tekst voor het NT is zeer omstreden. Discussie hierover past niet goed in dit topic. Wat het OT betreft volgt de SV gewoon een prima Hebreeuwse tekst die nauwelijks verschilt van de hedendaagse inzichten.

Wat de andere punten betreft: de SV heeft juist met een letterlijke vertaling veel stijlkenmerken beter geconserveerd dan moderne vertalingen. Dat wordt ook erkend door de aanhangers van de Amsterdamse school (waartoe ook Oussoren behoort, de vertaler van de Naardense Bijbel). Lees bv eens hoe poëtisch de Spreuken zijn in de SV en vergelijk dat met de droge teksten in andere vertalingen... En hoe poëtisch zijn de psalmteksten niet in de SV? Alsook de Jesaja teksten en Job? De Hebreeuwse stijlkenmerken komen in de SV, meer dan in het gros van de moderne vertalingen, ongekend tot uitdrukking. Dat is niet mijn mening alleen, deze mening wordt door vele wetenschappers nog steeds gedeeld.

Verder maak je ten onrechte een tegenstelling tussen NB en SV. Deze vertalingen zijn allebei gebaseerd op de ambitie om letterlijk te vertalen. De NB is dus geen gedachte voor gedachte vertaling zoals NBV, Groot Nieuws, enzovoort.

Ik vind de poëzie in bijv. de Psalmen bij de HSV ver te zoeken, ik vind de brieven en de geschiedenissen juist weer veel duidelijker.

[Ireneüs van Lyon]

Overigens: een gedachte-voor-gedachte vertaling vind ik levensgevaarlijk. Je leest dan namelijk de Bijbel VOLLEDIG door de bril van de vertaler. Zijn interpretatie is immers leidend. Wat lees je dan? Lees je dan werkelijk Gods Woord of lees je een menselijke interpretatie van Gods Woord. Dit is voor mij HET bezwaar tegen moderne vertalingen die alles kant en klaar uitgelegd willen hebben in de vertaling. En dan bedoel ik dus ook de NBV en Willibrord verteling, en al helemaal BGT.

Iedere vertaling is een keuze. En de beste keuze is die waardoor de lading van het Hebreeuws/Grieks overgebracht wordt op het Nederlands. Dit gebeurt niet door woordketens van vertaalde Hebreeuwse/Griekse woorden te vormen die dan zogenaamd een 'letterlijke' vertaling vormen. Dit heeft alles te maken met de stijl en betoogstructuur die, zoals enkele forummers als aangaven, verloren gaat in de Statenvertaling. De hele poëzie raakt uit de poëtische teksten, scherpe betogen van Paulus verworden tot lappen tekst die wel wat weg hebben van ambtenarenteksten. Dus om je vraag maar te herhalen: wat lezen we dan? Lezen we dan een tekst die dezelfde woorden heeft als er in de grondtekst staan, maar bij ons heel anders overkomt? Is dat per definitie beter dan een tekst die iets vrijer vertaalt (de Naardense Bijbel blijft overigens nog altijd zeer dicht bij de grondtekst) maar de lading beter weergeeft?
Daarbij komt natuurlijk dat de SV niet is gebaseerd op de beste Griekse en Hebreeuwse grondtekst, maar op de Textus Receptus en de Masoretische Tekst.

Om met het laatste te beginnen: de 'beste' tekst voor het NT is zeer omstreden. Discussie hierover past niet goed in dit topic. Wat het OT betreft volgt de SV gewoon een prima Hebreeuwse tekst die nauwelijks verschilt van de hedendaagse inzichten.

Wat de andere punten betreft: de SV heeft juist met een letterlijke vertaling veel stijlkenmerken beter geconserveerd dan moderne vertalingen. Dat wordt ook erkend door de aanhangers van de Amsterdamse school (waartoe ook Oussoren behoort, de vertaler van de Naardense Bijbel). Lees bv eens hoe poëtisch de Spreuken zijn in de SV en vergelijk dat met de droge teksten in andere vertalingen... En hoe poëtisch zijn de psalmteksten niet in de SV? Alsook de Jesaja teksten en Job? De Hebreeuwse stijlkenmerken komen in de SV, meer dan in het gros van de moderne vertalingen, ongekend tot uitdrukking. Dat is niet mijn mening alleen, deze mening wordt door vele wetenschappers nog steeds gedeeld.

Verder maak je ten onrechte een tegenstelling tussen NB en SV. Deze vertalingen zijn allebei gebaseerd op de ambitie om letterlijk te vertalen. De NB is dus geen gedachte voor gedachte vertaling zoals NBV, Groot Nieuws, enzovoort.

CPT heeft wel een belangrijk punt te pakken. Er wordt zoals eerder opgemerkt te vaak gesproken over goed of fout, terwijl beide keuzes meestal goed te verdedigen zijn.

Uiteindelijk wordt er een afweging gemaakt tussen verstaanbaarheid en getrouwheid aan de grondtalen. Voor mij slaat de balans dan door naar HSV en voor een ander naar de SV of NBV (gezien de enquete).

Overigens vind ik de stijlkenmerken qua opmaak beter uitkomen in de HSV dan in de SV. Maar wellicht is Zonderling dat wel met mij eens