Ik onderbouw mijn argumenten zoveel mogelijk met Bijbelse argumenten. Met wat dominee x en predikant y allemaal zegt, kan ik niet zoveel, zeker niet als het een opmerking is uit de preek die waarschijnlijk wellicht anders werd bedoeld dan nu wordt beweerd. Ik geloof namelijk niet dat ds. Van Boven en ds. Blok dit zo bedoeld hebben. En ja, er ontstaat wrevel, maar dat gebeurt meestal als er mensen bekeerd worden. De omstanders geloven dit dan bijvoorbeeld niet omdat het 'te makkelijk zou zijn gegaan'. Als er meer dan 3 avondmaalstafels zijn in een gemeente, wordt die gemeente al gauw als een gemeente gezien waar men het niet zo nauw neemt. Volgens mij is het onderwerp van het artikel in 'de Saambinder' in ieder geval niet de oorzaak van bepaalde wrevel en wantrouwen die er onder reformatorischen onderling (soms) heerst.-DIA- schreef:Kritiek komt hierop veelal als het er over gaar dat Sion door Recht verlost wordt. Ds. noemde dan ook dat juist hier de kritiek komt als men wel eens moet opmerken als men 'er buiten wordt gepreekt'. En ik geloof dat er echt mensen zijn die oprecht menen op de goede weg te zijn zonder het recht te kennen. Ik denk ook dat het genoegzaam bekend is dat juist hier een scheidslijn loopt. Immers dit wekt meest wrevel en kritiek op? Ds. Blok merkte dit in de GBS-samenkomst ook nog op. Volgens mij staat deze dienst nog online bij GGiN Gouda 'kerkdienst gemist'. Dit is de enige die daar geen 'slotje' heeft. Daarom kan ik daar ook naar verwijzen.
Er zijn mensen die steevast verwijzen dat het donderen van de wet in een preek hét belangrijkste is wat gezegd moet worden. Zij horen liever alleen Gods donderslagen, dan dat ze Zijn Evangelienodiging horen. We moeten echter met zijn allen beseffen dat we, als we straks voor Gods rechterstoel staan, we nooit meer kunnen antwoorden op de vragen van God als Rechter. Want we menen, door een veelheid aan ijdele woorden, waarmee we heel wat lijken, en door te zeggen dat we de hel verdiend hebben, de hemel in te gaan. Nu wil Hij nog onze Redder zijn, dus laten we dan ook wijzen op die geheel enige Hogepriester, Die kan medelijden hebben met onze zonden en onze zwakheden kent. Nu wil Hij nog onze Advocaat zijn. Maar straks is het wél te laat en dán is hij onze Rechter!
Eilander,
Wat ik met het voorbeeld van de stokbewaarder probeerde duidelijk te maken, is dat zo'n ziel in de nood tot God leert zuchten. Van zichzelf weet hij het niet meer, kan hij het niet meer, durft hij het niet meer, maar toch zucht hij tot God. De stokbewaarder zei niet: 'Als God het wil, werpt Hij me maar in de hel.' En ook de Heidelbergse Catechismus leert in de eerste zondagen wat anders: "Is er nog enig middel waardoor wij die welverdiende (dat is wat anders dan welgewenste) straf te ontgaan?"
Dia,
Wat vind u van het artikel van ds. B. Labee?