Ja, maar ik werkte ook met kinderen die gedragsproblemen hebben. En die waren helemaal niet zo blij. Dan zat hun hoofd vol met alles wat anders was... en was er weinig ruimte om te leren. Die kinderen bedoel ik. En ja het is tegelijkertijd leuk. Je kan een stuk creativiteit kwijt. Leren kan zinvol worden gemaakt. Maar dat hoeft voor mij niet in een speciale projectweek waar alles voor uit de kast wordt gehaald. Dat zou zeg maar gewoon moeten zijn. En dan hoef je ook niet extreem te doen. Ik weet nog dat ik in mijn beginjaren een lokaal voor een avondje helemaal in een onderwaterwereld had veranderd. Het halve tropische regenwoud zat in het blauwe papier dat overal verwerkt was. De kinderen hadden zoveel moois gemaakt. Je zag bij wijze van spreke geen kast of tafel meer staan. Een grote tentoonstelling. Je werkte je driedubbel in de rondte voor die drie uurtjes op de avond dat iedereen kwam kijken. De kinderen nog te jong om te helpen opbouwen zeg maar... Om de volgende morgen vroeg ( kinderen mochten uitslapen) weer alles af te breken. Want er moest weer les worden gegeven. Je eergevoel weer gestreeld. Want iedereen had het zo mooi gevonden. Maar met de tong op je schoenen en een aantal kids die helemaal op waren. Later werd het allemaal wat minder extreem. Gelukkig welWandelende schreef:Een projectweek. Gaaf! Wel een hoop werk overigens. Maar kinderen hebben het erover. En leren er veel van op allerlei gebieden.Sheba schreef:Dat herken ik ook wel hoor. Soms denk ik ook. Leuk hoor projectweek. Of andere extra activiteiten... maar ja als je dat zegt ben je natuurlijk niet de echt gemotiveerde leerkrachtWandelende schreef:@Sheba, veel móet inderdaad van de Inspectie. Maar zo mogelijk nog méér legt het onderwijs zichzelf op.
Ik heb het over het VO, zeker niet over het PO. Daar is de werkdruk (in tijd en op mentaal vlak) vele malen hoger dan voor veel docenten in het VO.
Sommige kinderen maak je eigenlijk alleen gelukkig als het een gewone dag is. En niet te veel bijzondere dingen. Waardoor ze weer helemaal overprikkeld zijn. .
Dan denk ik: voor wie doen we dit nu? Voor de ouders, onszelf? Of voor de kinderen. Uiteraard altijd voor de kinderen, zeggen we dan. Maar of dat echt zo is?
En eerlijk gezegd denk ik ook dat de werkdruk op een kleinere school ook weer groter is dan op een grotere school met dubbele klassen. Je hieft dan namelijk niet steeds zelf het wiel uit te vinden, zeg maar.
En wat ik ook geleerd heb in die jaren. Je kan het op papier in orde hebben voor de inspectie. Maar de werkelijkheid is niet altijd de papieren realiteit.
.
Alleen een probleem is dat leraren expert zijn op hun eigen gebied. En dat is vaak niet op het administratieve gedeelte, terwijl dat juist heel veel belasting geeft. (Ook in 't koppie)
Onderwijs blijft leuk. Voor mij dan.
En onderwijs is een prachtbaan. Dat zeker