Sinds kort is in mij het enthousiasme ontwaakt mbt filosofische geschriften. Misschien iemand die wat tips kan geven mbt welke schrijvers een must-read zijn?
Ik heb al gelezen:
* René Descartes - Meditations
* Aristotle - De anima
Tevens ben ik nog op zoek naar een goed textbook (of internetsite) wat de basisprincipes behandeld van filosofie, liefst geschreven vanuit orthodox christelijke standpunten. Ik had wat rondgekeken, en kwam dit boek tegen: Ronal Nash - Life's Ultimate Questions: An Introduction to Philosophy
Filosofische schrijvers
Geen enkele.
Dat is wat zwartwit, maar wel datgene wat ik over heb gehouden aan de inleiding filosofie die ik gevolgt heb (ter waarde van 4 of 6 studiepunten.)
Laat ik dan maar eerst zeggen dat Kierkegaard mij erg boeiend lijkt, maar dat ik er niets van heb gelezen. Zijn filosofie lijkt naar de schrift. Bovendien dat ik de filosofischa analyse van Van Woudenberg zeer interessant vind. Augustinus wordt ook als een ijkpunt in de filosofie gezien. En Plato verkies ik boven Aristoteles.
En daarmee stuit je op mijn kritiek. De gehele integratie die er in de ME is gekomen tussen de theologie en de filosofie, geschoeid op de leest van Aristoteles, is na Anselmus en van Aquino steeds meer in een hoekje gedrukt, waarna de omwenteling heeft plaatsgevonden naar de Verlichting. En die ontologiën en ideeën zijn allemaal stuk voor stuk godonterend. Allemaal de prullenbak in: Spinoza, Descartes, Voltaire, Kant, Hegel, Hume, Nietsche!
Om het iets nader nog uit te leggen, waar de filosofie van de ME (waar ik het ook niet mee eens ben, maar daar kunnen we het altijd nog hebben) nog ten nauwste aan de Openbaring verwant was, is er een wig hiertussen gedreven, en daar bovenop hebben de weerhaakjes van de filosofie de theologie kapotgetrokken. Ofwel, de Openbaring Van God onder kritiek gesteld.
Ongetwijfeld is het lezen van grote meesterwerken de moeite waard, en er zal ook wel schoonheid in zitten. Maar ik ben zo negatief gestemd, dat ik vooralsnog die werken niet zal inzien. Daarentegen zal ik me nog wel orienteren op de Nieuwe Inleiding op de Christelijke Filosofie zoals dat sinds de jaren negentig zich hebben vormgegeven (Zoals 'gelovende denken' etc).
Dat is wat zwartwit, maar wel datgene wat ik over heb gehouden aan de inleiding filosofie die ik gevolgt heb (ter waarde van 4 of 6 studiepunten.)
Laat ik dan maar eerst zeggen dat Kierkegaard mij erg boeiend lijkt, maar dat ik er niets van heb gelezen. Zijn filosofie lijkt naar de schrift. Bovendien dat ik de filosofischa analyse van Van Woudenberg zeer interessant vind. Augustinus wordt ook als een ijkpunt in de filosofie gezien. En Plato verkies ik boven Aristoteles.
En daarmee stuit je op mijn kritiek. De gehele integratie die er in de ME is gekomen tussen de theologie en de filosofie, geschoeid op de leest van Aristoteles, is na Anselmus en van Aquino steeds meer in een hoekje gedrukt, waarna de omwenteling heeft plaatsgevonden naar de Verlichting. En die ontologiën en ideeën zijn allemaal stuk voor stuk godonterend. Allemaal de prullenbak in: Spinoza, Descartes, Voltaire, Kant, Hegel, Hume, Nietsche!
Om het iets nader nog uit te leggen, waar de filosofie van de ME (waar ik het ook niet mee eens ben, maar daar kunnen we het altijd nog hebben) nog ten nauwste aan de Openbaring verwant was, is er een wig hiertussen gedreven, en daar bovenop hebben de weerhaakjes van de filosofie de theologie kapotgetrokken. Ofwel, de Openbaring Van God onder kritiek gesteld.
Ongetwijfeld is het lezen van grote meesterwerken de moeite waard, en er zal ook wel schoonheid in zitten. Maar ik ben zo negatief gestemd, dat ik vooralsnog die werken niet zal inzien. Daarentegen zal ik me nog wel orienteren op de Nieuwe Inleiding op de Christelijke Filosofie zoals dat sinds de jaren negentig zich hebben vormgegeven (Zoals 'gelovende denken' etc).
-
Quazzy
Ik wilde net reageren met een bericht waarin ik Pascal wilde aanbevelen, maar gelukkig wordt deze al gemeld. Zelf ben ik momenteel met Gedachten bezig, waarvan ik elke dag een bladzijde probeer te lezen, en op wat warrigheden na vind ik het een erg goed boek (vooral de gedeeltes die over verstrooiing (zo is het iig vertaald) gaan)Oorspronkelijk gepost door Herman
Pascal helemaal vergeten. Altijd de moeite waard!
Zijn er nog anderen die dit boek gelezen hebben?
Veel gedachtes doen ook een beetje Prediker-achtig aan:
Wat een ijdelheid is de schilderkunst, die bewondering wekt door de gelijkenis van dingen waarvan men het origineel volstrekt niet bewondert!
Volgens mij heeft de volgende site wel een goed overzicht van boeken:
http://www.apologetique.org/nl/
Wat is er bv godonterend aan het ontologische argument voor het bestaan van God? Of bedoel je dat we naast bewijzen uit de Schrift, geen andere bewijzen mogen zoeken?En die ontologiën en ideeën zijn allemaal stuk voor stuk godonterend
Vergeet daarbij niet dat veel wijsheid die wij nu als reformatorisch bestempelen afkomstig is van Aquinas en Anselmus. Bv. het idee dat Christus in plaats van zondaren stierf, komt van Anselmus vandaan.
Wat je aangeeft over die andere schrijvers die je de prullebak in wil duwen (word wel proppen hoor, zoveel grote hoofden in 1 prullenbak), leren deze ook daadwerkelijk anti-bijbelse dwalingen, of moeten ze alleen door de schredder vanwege hun filosofische gedachten náást de bijbel? Ik bedoel dat niet aanvallend, maar ik heb net 2 meditaties van Descartes gelezen en ik kon geen ding vinden waarvan ik moest zeggen: hier kan ik het als refo absoluut niet mee eens zijn
Owja, wat ik zelf een mooi boek vind, is Jonathan Edwards - On the Free Will
Wat betreft Pascals Pensees, die ga ik zeker lezen, mn printer loopt ondertussen hard te printen (ondanks het negatieve verhaal van ds. de Wit over Pascal).
Van Kierkegaard heb ik 'Provocations: Spiritual Writings of Kierkegaard' besteld, was slechts $4,99 voor 429 paginas.
[Aangepast op 15/1/04 door memento]
Memento,
in mijn betoog heb ik enige krasse uitspraken gedaan. Als het storend was, dan mijn excuses.
Over het godonterende in de filosofie. De basis hiervan heb ik al uitgelegd, namelijk dat het ten koste gaat van de Openbaring. Concreter is dit aan te geven wat betreft de positie van de mens ten opzichte van God. De rede heeft zich in de loop van de filosofie, met als ijkpunt de laatmiddeleeuwse filosofie die de voorloper van de verlichting was, zich een zodanig plaats verworven dat zij boven God gesteld wordt. En dat vind je al terug bij Descartes.
Over hem: hij kreeg de verwijten van atheïsme ed naar zijn hoofd, maar dat is filosofisch onjuist. Aangezien hij dat ontkende. Ik heb zijn meditaties niet gelezen, dus kan ik je conclusie niet nazien. Maar misschien ben jij niet zo´n refo als dat Voetius en Revius waren, in hun kritiek op de Cartesianen.
in mijn betoog heb ik enige krasse uitspraken gedaan. Als het storend was, dan mijn excuses.
Over het godonterende in de filosofie. De basis hiervan heb ik al uitgelegd, namelijk dat het ten koste gaat van de Openbaring. Concreter is dit aan te geven wat betreft de positie van de mens ten opzichte van God. De rede heeft zich in de loop van de filosofie, met als ijkpunt de laatmiddeleeuwse filosofie die de voorloper van de verlichting was, zich een zodanig plaats verworven dat zij boven God gesteld wordt. En dat vind je al terug bij Descartes.
Over hem: hij kreeg de verwijten van atheïsme ed naar zijn hoofd, maar dat is filosofisch onjuist. Aangezien hij dat ontkende. Ik heb zijn meditaties niet gelezen, dus kan ik je conclusie niet nazien. Maar misschien ben jij niet zo´n refo als dat Voetius en Revius waren, in hun kritiek op de Cartesianen.
Extreme uitspraken dwingen de opponent zn stelling te verdedigen, en dwingen dus over het gezegde na te denken, en kan dus heel leerzaam zijn, en dus in geheel niet storendin mijn betoog heb ik enige krasse uitspraken gedaan. Als het storend was, dan mijn excuses.
Ik denk dat dat idd een overschatting van het menselijke verstand is, of een teveel ervan uitgaan dat het verstand na de val nog zodanig verlicht is, dat het meer onfeilbaar is dat Gods openbaring zoals we die vinden in de bijbel.positie van de mens ten opzichte van God. De rede heeft zich in de loop van de filosofie, met als ijkpunt de laatmiddeleeuwse filosofie die de voorloper van de verlichting was, zich een zodanig plaats verworven dat zij boven God gesteld wordt. En dat vind je al terug bij Descartes.
Anderszijds denk ik dat veel mensen filosofisch denken afkeuren, alleen maar omdat men door een rationele weg het bestaan van God 'bewijst'. Persoonlijk denk ik juist dat dat zeker goed is voor een christen om kennis van te nemen, mn. als apolegitisch middel.
Hebben de synodes die de Drie-Eenheid definieerden, ook niet diezelfde rede, gestaafd met (op zichzelf breed uitlegbare) bijbeltexten, gebruikt om tot een Godsbeeld te komen?De rede heeft zich in de loop van de filosofie, met als ijkpunt de laatmiddeleeuwse filosofie die de voorloper van de verlichting was, zich een zodanig plaats verworven dat zij boven God gesteld wordt
Mja, ik hou er twee, misschien tegenstrijdige stellingen op naMaar misschien ben jij niet zo´n refo als dat Voetius en Revius waren, in hun kritiek op de Cartesianen.
1) Probeer zo objectief mogelijk te lezen, dus lees werken van Arminius naast de oudvaders, lees Aquinas naast Calvijn en Turretini, en dus ook: lees Descartes, Hume, en Kant naast Pascal, Edwarts etc. Het enige is dat ik momenteel meer werken van de prullebak-filosofen heb, dan rechtzinnige filosofen, maybe gewoon doordat ik nog een newby ben ik het filosofisch denken
2) Bestrijd een ieder die een anti-bijbelse leer leert
Misschien beter samengevat als: ik sta open voor en verdiep me graag in allerlei meningen, met als grens de objectieve schriftuitleg.
Misschien een voorbeeld dat die mening duidelijk maakt. Ik zelf ben overtuigd calvinist, ook in mijn opvatting over de uitverkiezing, ja zelfs de dubbele uitverkiezing. Toch heb ik werken van Arminius en Wesley gelezen, en kwam tot de ontdekking dat zij ook heel veel ware dingen heeft gezegt.
Misschien moet ik dat objectief uit mijn steling ook duidelijk maken. De bijbel is een objectieve waarheid. Echter, conclusief getrokken uit die objectieve waarheid, zijn subjectief. Heel veel dogma's die de reformatie leerd, hebben als onderbouwing bijbeltexten, die ook geheel anders geinterpreteerd kunnen worden. Hiermee bedoel ik niet dat je geen dogma's mag hebben, echter wel dat je de dogma's die je houd nauwkeurig kan en mag onderzoeken, ook door te vergelijken met de stellingen van je opponenten (voor zover die niet duidelijk anti-bijbels zijn).
Ik kan erg moeilijk volgen in deze. Wat bedoel je precies te zeggen. Het verstand is wel degelijk zo capabel (lees: arglistig) dat het zich weet te verantwoorden voor God op basis van van de rationaliteit. Het lijkt mij toch duidelijk dat de gemiddelde meer rationele filosoof zich onafhankelijk van God opsteld, en slechts het kenbare aanmerkt als waar (Hume en/of Locke).Ik denk dat dat idd een overschatting van het menselijke verstand is, of een teveel ervan uitgaan dat het verstand na de val nog zodanig verlicht is, dat het meer onfeilbaar is dat Gods openbaring zoals we die vinden in de bijbel.
Anderszijds denk ik dat veel mensen filosofisch denken afkeuren, alleen maar omdat men door een rationele weg het bestaan van God 'bewijst'. Persoonlijk denk ik juist dat dat zeker goed is voor een christen om kennis van te nemen, mn. als apologetisch middel.
De filosofie kan God niet bewijzen. Dat is mijn vooronderstelling. Dus de godsbewijzen zijn overbodig, daar we toch al een Openbaring hebben. En verder voegt het weinig toe.
Dit vind ik een gevaarlijke bewering. Hiermee laat je het verstand als enige het kriterium zijn voor het verwoorden van hoe de Bijbel spreekt. Terwijl ik geloof dat daar de Heilige Geest verantwoordelijk voor is, door bemiddeling van het verstand. Trekken we deze lijn door in de kerkgeschiedenis, dan worden heel wat beslissingen triviaal. Men kan op grond van wat men als uitgangspunt neemt voor de filosofie de openbaring inkleuren hoe men wil. Hege, dacht ik, had ook veel met de Bijbel op, en Kant liet de Heere Jezus ook een rol spelen in zijn filosofie, maar week daarmee af van de belijdenissen, en dus van de leer der Kerk en God.Hebben de synodes die de Drie-Eenheid definieerden, ook niet diezelfde rede, gestaafd met (op zichzelf breed uitlegbare) bijbeltexten, gebruikt om tot een Godsbeeld te komen?
Dat wat je zei over je persoonlijke voorkeuren sla ik over. Dat is aan jezelf, en zolang je jezelf ten doel stelt om evenwicht te vinden in wat je opvoeding je heeft aangerijkt en datgene waar je nu in geinteresseerd ben, ben je van hetzelfde gevoelen als ik.
Van je laatste alinea ga ik echter stijgeren. Soms in de leer bij postmodernen? Uit het bovenstaande kan je denk ik wel opmaken waarom. Ik hou het er hier even bij. Gegroet.
Mijn stelling is dat de filosofie dat wel kan, en wel de reden die Descartes noemt, en die ik ook al gereformeerde dogma tegenkomt, nl. de ingeschapen GodskennisDe filosofie kan God niet bewijzen. Dat is mijn vooronderstelling. Dus de godsbewijzen zijn overbodig, daar we toch al een Openbaring hebben. En verder voegt het weinig toe.
Ik heb ooit eens gelezen over een filosoof die leefde vóór Christus, die zóver gekomen dat hij stelde dat God bestond, dat de mens op onverklaarbare wijze gevallen was, en dat de enige wijze tot verzoening zou zijn dat God zelf de schuld van de mensheid op zich zou nemen...Descartes: By God, I mean an intelligent substance (a mind), that is infinite, independent, omniscient, omnipotent, and the cause of everything that exists. However, these qualities are so great that the more I meditate upon them, the more I understand that the idea whose qualities these are could not have originated within me or within any finite source. I could not have such an idea without it being implanted within me from something of at least as much reality as the idea possesses. It is thus the only conclusion that God exists and exists necessarily.
Dat Godsbewijzen naast de openbaring niet nodig zijn beaam ik voor zover het gaat voor gelovigen, echter tot overtuiging van ongelovigen (apologetiek) denk ik dat het náást de Schrift een goed middel is.
Ik geloof zeker in de werking van HG in dezen, alleen ik geloof echter niet in een nieuw geopenbaarde wijsheid (we leren tenslotte dat er niets nieuws meer geopenbaard is, nodig tot zaligheid, na het afsluiten van de Schrift).Terwijl ik geloof dat daar de Heilige Geest verantwoordelijk voor is, door bemiddeling van het verstand
Ik ben overtuigd calvinist in mn theologische opvattingen. Ook in het punt van de feilbaarheid van de Schrift. Maar ook zeker in het punt van de feilbaarheid van de mens.Van je laatste alinea ga ik echter stijgeren. Soms in de leer bij postmodernen? Uit het bovenstaande kan je denk ik wel opmaken waarom.
Mijn stelling is daarom dat de Schrift 100% waar is, maar dat wij met onze uitleg van die Schrift er compleet naast kunnen zitten. Dit kunnen we ook als we verlicht zijn door de HG, zie maar eens naar de leerverschillen op gebied van doop, etc. En als we dan toch post-modernistisch bezig zijn, laat ik dan ook wat citeren van Kuiterd: traditie heeft een grote waarde, en bevat veel waarheid, maar bevat ook veel onnodige ballast. De reformatie leerde de traditie (ook leerstellig) niet als onfeilbaar.
Kortom: ik twijfel echt niet aan de uitspraken van de eucomene synodes, of de Dordtse leerregels, oid, laat staan dat ik denk het beter te weten. Zij hebben hun waarde en waarheid bewezen, mede ook door hun brede acceptatie. Ik ben er echter tegen alles zomaar rückzichlös aan te nemen als waar zonder te kijken naar wat de voor en tegen argumenten waren. Neem bv de uitspraak van de dubbele processie van de HG (de HG uit zowel de Vader als de Zoon), die neem ik niet zomaar aan omdat ik toevallig lid ben van een westerse kerk. Ik wil voor mezelf eerst nog eens zien waarom de Oosters-orthodoxen daar anders over dachten...
Ik wil dus niet sceptisch staan tegenover de dogma's, maar ik wil graag weten wat het inhoud om ze te onderschrijven. Ik heb me enige tijd geleden verdiept in de vrije wil controversie (mn Arminiasme vs Gereformeerde leer), en mn waardering voor de waarheid zoals geformuleerd in de DL is enorm gestegen! Hetzelfde voor de eucomene concilies mbt het definieren van de Drie-Eenheid (muv de bovengeplaatste vraagtekens).
Dus mijn zoektocht is niet zozeer: hoe kan het anders, wat zijn de alternatieven, maar waarom geloof ik iets terwijl er hele goede argumenten tegen zijn. Waarom zijn mijn argumenten beter. Als dat postmodernisme is, het zij zo.
----
Herman
Ik ben mij er ten volle van bewust dat ik me op heel gevaarlijk terrein begeef af en toe met wat ik lees. Of het wel goed is heb ik me voor Gods aangezicht afgevraagd, maar als ik kijk naar mensen als Augustinus en andere kerkvaders, zij allen lazen veel wereldse filosofie. Daarom kan ik voor mezelf verantwoorden om filosofen als Kant en andere dwaalleraren te lezen, onder gebed of God me onderscheidend vermogen wil geven. De God die de kerk door de eeuwen heeft geleid en bewaard voor dwalingen, is nog steeds dezelfde![Aangepast op 16/1/04 door memento]
-
cannabis
Can we please tie in van Til to the discussion? If anyone wants a good foundation in apologetical philosophy I recommend Norman Geisler's Encyclopedia of Apologetics, or his Ethics, or William Lane Craig's Kalam Cosmological argument, or J.P. Moreland's Scaling the Secular City. These three are powerful debaters that ecletically incorporate both the old school philisophers mentioned in previous postings, up to Wittgenstein and Husserl.
Ah, van Til heb ik ook klaarliggen om te lezen, maar eerst Pascals' Pensees.
Nu je toch van Til noemt: naar ik begreep waren Gordon Clarck en van Til het niet eens met elkaar, en wel zo erg dat Clarck van Til's methode helemaal afkeurde. Iemand hier die toevallig het verschil weet? Clarck lijkt me een interessant denker, mn dat zijn visie die van de PRC (Protestant Reformed Churches) mbt aanbod an genade heeft bewerkstelligt (een visie die mij zeer aanspreekt).
Nu je toch van Til noemt: naar ik begreep waren Gordon Clarck en van Til het niet eens met elkaar, en wel zo erg dat Clarck van Til's methode helemaal afkeurde. Iemand hier die toevallig het verschil weet? Clarck lijkt me een interessant denker, mn dat zijn visie die van de PRC (Protestant Reformed Churches) mbt aanbod an genade heeft bewerkstelligt (een visie die mij zeer aanspreekt).
-
cannabis
Well, Van Til doesn't have much credibility left today, I'm afraid, at least not as a philosopher, mostly because his approach to aplogetics was first to assume (or "presuppose") that God existed, and to argue from there that He exists. That is a very simplified position, I admit, but it is the smallest, tightest possible circle in the inglorious history of circular reasoning. He's termed a presuppositionalist for his position. He felt that we cannot prove that God exists, and rightly saw that at the heart of ever epistemology there is a fiduciary commitment, as there are always first principles that we must accept and believe and which we cannot prove, as Descartes did with his "I question, therefore I am." Or as most philosophers do in assuming that deductive reasoning can lead us to truth, that our minds and logic are dependable even when it comes to analyzing the most abstruse and abstract of ideas.
So van Til decided to make this first principle the posit that God exists. Now, I know that the only thing that will ever fully convince a person that God exists is his revelation of Himself to the soul, that "seeing (spiritually) is believing", and that no argument for the existence of God will ever demonstratively and objectively prove or fully satisfy the human mind, but this approach is faith, not reason. So, as a philosopher he doesn't really go far, but maybe, as christians, we can learn from him the limits of the mind and the necessity of faith (as in Hebrews 11:1-2).
So van Til decided to make this first principle the posit that God exists. Now, I know that the only thing that will ever fully convince a person that God exists is his revelation of Himself to the soul, that "seeing (spiritually) is believing", and that no argument for the existence of God will ever demonstratively and objectively prove or fully satisfy the human mind, but this approach is faith, not reason. So, as a philosopher he doesn't really go far, but maybe, as christians, we can learn from him the limits of the mind and the necessity of faith (as in Hebrews 11:1-2).
Memento, ik dank dat ik je wel begrijp in je positionering ten aanzien van allerlei zalen die interessant zijn. Ikzelf ben er echter de mening op na gaan houden, min of meer gedwongen door mijn studie theologie die ik zo'n twee jaar heb gevolgt, dat je allereerst een stevig fundament moet hebben, alvorens je breed te gaan orienteren. En daar getuigt het volgende niet van:
Als je jezelf namelijk te neutraal opsteld, kan je jezelf nog eens in een lastig parket terugvinden.Neem bv de uitspraak van de dubbele processie van de HG (de HG uit zowel de Vader als de Zoon), die neem ik niet zomaar aan omdat ik toevallig lid ben van een westerse kerk. Ik wil voor mezelf eerst nog eens zien waarom de Oosters-orthodoxen daar anders over dachten...
-
cannabis