eilander schreef:
Omdat hij evenals ik een onsterfelijke ziel heeft, en de Heere Jezus moet leren kennen om niet voor eeuwig verloren te gaan. En hoe zal hij Hem leren kennen als niemand over Hem vertelt?
Die buurman ziet helemaal geen kwaad om dat te doen. Soms hoor je dan nog: ik geloof ook wel hoor, maar op mijn eigen manier.
Het hoeft zelfs niet eens een ongelovige buurman te zijn, ook kerkmensen doen dit.
Er is nu eenmaal een groep - die volgens mij steeds groter wordt - die nog wel(eens) s'morgens naar de kerk gaan en de rest van de dag hun hobby uitoefent, klust of naar het strand gaat.
Wij zagen laatst een man, waarvan we weten dat hij ouderling is in de PKN, op zondagmiddag in een roodwit shirtje naar de Kuip gaan, met zijn zoon. Hoe moet je die dan aanspreken? Zijn dominee doet dat niet eens, blijkbaar.
Mistig schreef:Er zijn vaak meer mogelijkheden om te getuigen, dan dat ik zelf denk/dacht. En dit hoeft zeker niet geforceerd te gaan.
Klopt. Wij kregen na een paar maanden te horen: jaaaa, dat doen jullie natuurlijk niet, want jullie zijn
anders. En dat werd wel op positieve toon gezegd.
En soms krijg je een direkte vraag, als een ramp is gebeurd "als er een God is, zou Hij dit toch wel kunnen verhinderen"?
Het eerste wat ik dan meestal zeg: er is niet
een god, ik geloof in God, klein verschil, maar cruciaal groot!