Zeker beide kanten, en het woord is leidend.Menheerse schreef:Heel mooie analyse.Johann Gottfried Walther schreef:Vereenvoudigd zijn er volgens mij 3 soorten preken:
I Zeer voorspelbaar en doorspekt van standaard uitdrukkingen. Met weinig aandacht voor de tekst. Met voorspelbare toepassing.
(hier is vrijwel geen voorbereiding voor nodig)
II Redelijk voorspelbaar met een aantal standaard uitdrukkingen. Maar ook aandacht voor de tekst en een korte maar goede exegese. Met voorspelbare toepassing en toepassing die uit de tekst opkomt. (Enige voorbereiding, studie is dan zeker nodig)
III Niet voorspelbaar en zonder standaard uitdrukkingen. Met veel exegese en aandacht voor de tekst. Met toepassing die uit de tekst opkomt.
(Veel voorbereiding en studie nodig)
Er zijn in luisteren wel valkuilen, bijvoorbeeld dat men hoort wat men graag wil horen en dat het daarom goed is. Kan zowel naar links als rechts. Maar het woord moet leidend zijn.
Ander probleem is ook wel dat sommige toepassing die niet uit de tekst opkomt wel als zodanig typeren/horen, en erg hechten aan bepaalde termen of standaard uitdrukkingen en dat als Shibboleth zien.
Ook zijn er voorstanders die type III preken het meest waarderen en als Bijbels zien maar toch ook preken van Puriteinen waarderen waarbij er soms ook preken zijn met weinig exegese, maar een leerstelling/leerstuk dat wordt gehaald uit de tekst en er vervolgens veel verbonden wordt met andere gedeelten en teksten en er veel toepassing is.
Volgens mij kunnen we de 'schuld' niet eenzijdig bij de spreker leggen of bij de luisteraar.
Beiden mogen best kritisch zijn, in de eerste plaats op zichzelf en daarna op de ander.
Wat ik de kritische luisteraars zou willen adviseren die een type I of II dominee hebben en liever een type III preek horen , ga naar hem toe, bel/mail hem. Het hier op refoforum melden geeft wel een stevige discussie maar lost niets op. Hete hoofden, koude harten. Ik heb niet de indruk dat deze discussie in menig pastorie of kerkenraadsvergadering ter sprake zal komen.
Wat de predikanten betreft zou het waarschijnlijk ook geen kwaad kunnen als hun prediking in de loop der jaren eerlijk en onafhankelijk beoordeeld word. In de eerste plaats door de predikant zelf, maar ook bijvoorbeeld door kerkenraad, collega's. Kritisch opbouwend bedoel ik dan. Inderdaad bestaat het gevaar dat een predikant met een kast (of harde schijf) vol eerder gehouden preken gemakzuchtig kan worden. Weinig tijd, veel preekbeurten. Dat mag toch geen excuses zijn voor een (zoals een predikant dat eens noemde) 'opgewarmd prakje'. Een bewuste keus om een type I predikant te willen zijn om bijvoorbeeld een deel van de gemeente aan te willen spreken lijkt mij niet wenselijk. Gedegen studie blijft echt nodig. Ik weet ook wel, de Heere kan ook werken d.m.v. een 'mindere' preek (kromme stok, rechte slag) maar dat mogen we niet tot norm verheffen.
Studie is nodig en gevraagd net zoals gebed voor de predikant en van de predikant in de voorbereiding.
Zeker onderbouwde kritiek is gewenst.