Vergeving der zonden

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Gerrie

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Zo is de zondevergeving geen gepasseerd station, maar een doorgaande weg in het genadeleven.

In dit topic worden de verzekering van de genadestaat en de zondevergeving wat door elkaar gebruikt.

Bij zondenvergeving hoort belijdenis van zonden.
Dus elke keer dat je zonde doet, moet je deze belijden.
En in het geloof kun je dan weten dat de betreffende zonde ook vergeven is.

Of zou er ook weleens een periode zijn, dat je ermee loopt te worstelen, zoals de christen in de Christenreize van Bunyan, een lange tijd met het zondenpak op z'n rug loopt, zelfs nadat hij het poortje is gepasseerd?

Ik lees in de Christenreis van Bunyan (uitg. L. de Beveren) het volgende:

Op deze weg liep de beladen Christen , doch niet zonder grote moeilijkheid, ter oorzaak van den last dien hij op zijnen rug had. (a)
Dus spoedde hij zich al voort, tot hij aan eene plaats kwam, een weinig verheven, alwaar een kruis opstond, en een weinig beneden aan den grond derzelve eene grafstede. Zodra Christen nu aan dat kruis kwam, bemerkte ik, dat het pak van zijne schouderen gleed. (c)

a) De schuld der zonde is weggenomen, als wij gelooven, doch de gelovige gevoelt het niet, eer de verzekering komt.

Dus Bunyan scheidt nadrukkelijk de 'rechtvaardiging door het geloof' en de verzegeling als een aparte weldaad.

Dat ik dit plaats, betekent niet dat ik het onderschrijf.

Gr.

[Gerrie]

Het is duidelijk Niek.
We komen nu bij een andere discussie, nl. wanneer wordt iemand gerechtvaardigd?
Antwoord: door het geloof.
Volgende vraag: wat is dan het geloof?
Antwoord: zie de heidelberger catechismus.

Het blijft een moeilijke zaak.
Aan de ene kant heb je mensen, die gemakkelijk geloven en zeggen dat hun zonden zijn vergeven.
Aan de andere kant zijn er mensen, die maar blijven tobben: geloof ik nu wel echt. het gaat toch niet zomaar?

[ndonselaar]

Het blijft een moeilijke zaak.
Aan de ene kant heb je mensen, die gemakkelijk geloven en zeggen dat hun zonden zijn vergeven.
Aan de andere kant zijn er mensen, die maar blijven tobben: geloof ik nu wel echt. het gaat toch niet zomaar?

Hoi Gerrie, ik heb wat moeite om 'geloof' en 'zondevergeving' te scheiden. Door het geloof zijn mijn zonden vergeven. De zondevergeving is geen geïsoleerd gegeven!

Een voorbeeld:

Als ik in het dagelijks leven iemand iets aanbiedt en zeg: Hier dit krijg je van me. Als hij mij gelooft en het aanneemt dan heeft hij het. Zo is het in het geloof ook. Door het rechtvaardigend geloof, hoe klein ook, ontvangen we Christus en al Zijn weldaden.

Geloof ik nu, of ..... Of ook wel gezegd: is het ook voor mij?
Het geloof weet zijn rustpunt in Jezus Christus alleen. Ligt daarin uw / jouw en mijn rustpunt, dan zijn we zalig. De rijkdom van dit rustpunt laat zich niet verwoorden! Wel ervaren! Daar bevindt zich de onheilige aan de voeten van een Heilige. Daar is ook de strijd aangevangen. De strijd van de aanklacht van ons vlees, de wereld en de satan. Deze onheilige (heilig in een Ander) kent deze kruisweg! Dat is geen geheimtaal. Zo kruipen we naar het einde, naar het eind waar we onze kroon neer mogen leggen aan de voeten van het Lam om Hem eeuwig de lofzang toe te zingen.

Groeten,

[Gerrie]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
ik heb wat moeite om 'geloof' en 'zondevergeving' te scheiden. Door het geloof zijn mijn zonden vergeven. De zondevergeving is geen geïsoleerd gegeven!

Hoi Niek,
Naar mijn gevoel vergeet je één ding, nl. schuldbelijdenis.
Als je zonde hebt gedaan kun je m.i. niet volstaan met alleen maar in Christus te geloven. De zonde moet beleden worden.

[Refojongere]

1. De zekerheid van de vergeving van mijn zonden ligt buiten mij, in Christus.
2. Tegelijk krijg ik deel daaraan door het geloof.
3. De Bijbel onderscheidt historisch, wonder-, tijd- en het ware geloof. Het is dus noodzakelijk om mezelf te toetsen of ik het ware geloof bezit.
4. Daartoe worden in de Bijbel kenmerken genoemd: vruchten van de Geest, goede werken, droefheid naar God, strijd tegen de zonden al naar gelang de sterkte van het geloof.
5. We kunnen onszelf dus toetsen of we het ware geloof bezitten, want er zijn reeds duizenden met een ingebeeld geloof verloren gegaan. Hoe noodzakelijk is het dan om te bidden: Toets mij, doorgrond mij, zie of bij mij een schadelijke weg is en leidt mij op de eeuwige weg. Hoe noodzakelijk om jezelf te beproeven (2 Kor. 13:5). En eerlijk te zijn in je conclusies die je trekt. Het gaat erom dat je in Christus bent door het geloof.

In de gereformeerde gezindte is dus de nadruk op de waarheid in ons binnenste, op de kenmerken. Het is verdacht als je als gelovige bang bent voor de kenmerken omdat je denkt als een huichelaar en bijloper ontdekt te worden. Wij moeten zalig worden door de enge poort en de smalle weg.

Hoe weten wij dan dat wij dat onze zonden vergeven zijn? Allereerst door op Christus te zien en als ondersteuning door te zien op ons geloof en zijn kenmerken. Geve de Heilige Geest ons telkens weer licht over ons pad om te zien of wij werkelijk kinderen van God zijn. De Geest is het immers die getuigt en de Geest is het die verzegeld. Dat betekent dus dat alle concluderen van ons verstand hiermee uitgesloten wordt.

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Gerrie

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
ik heb wat moeite om 'geloof' en 'zondevergeving' te scheiden. Door het geloof zijn mijn zonden vergeven. De zondevergeving is geen geïsoleerd gegeven!

Hoi Niek,
Naar mijn gevoel vergeet je één ding, nl. schuldbelijdenis.
Als je zonde hebt gedaan kun je m.i. niet volstaan met alleen maar in Christus te geloven. De zonde moet beleden worden.

Hoi Gerrie, als ik dat 'vergeten' heb, is dat niet omdat ik dat vergeten wil.
Zeker moet de zonde beleden worden, een leven lang. Hoe zou een christen anders 'dicht bij Zijn Heere' kunnen leven, zonder eerlijk zijn vlees zijn te belijden. Dat deed David ook in Psalm 51. Dat is heiligmaking.

Groeten,

[Gerrie]

Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Dat betekent dus dat alle concluderen van ons verstand hiermee uitgesloten wordt.

Refojongere,
Meen je dat, dat alle verstand opzij moet?
Werkt de Heilige Geest tegen het verstand in of is het boven het verstand?

Niek,
We zijn het weer eens.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door RefojongereIn de gereformeerde gezindte is dus de nadruk op de waarheid in ons binnenste, op de kenmerken. Het is verdacht als je als gelovige bang bent voor de kenmerken omdat je denkt als een huichelaar en bijloper ontdekt te worden.

Is het ook verdacht als je als gelovige nooit bang bent, dat je een huichelaar of tijdgelovige bent?

Ik moet eerlijk zeggen, dat ik wel es (vaak) bang ben, dat ik mij bedrieg voor een nimmereindigende eeuwigheid. Niet dat ik twijfel aan Christus, maar wel aan mezelf. Dat bedriegelijk hart heb ik nog steeds.

Ik ben niet bang voor een kenmerken prediking. Van de week ds. P. de Vries nog gehoord op een bandje over Efeze 2. Ds. de Vries noemde ook nog enkele kenmerken. "En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden;
2 In welke gij eertijds gewandeld hebt, naar de eeuw dezer wereld, naar den overste van de macht der lucht, van den geest, die nu werkt in de kinderen der ongehoorzaamheid;
3 Onder dewelke ook wij allen eertijds verkeerd hebben in de begeerlijkheden onzes vleses, doende den wil des vleses en der gedachten; en wij waren van nature kinderen des toorns, gelijk ook de anderen;
4 Maar God, Die rijk is in barmhartigheid door Zijn grote liefde, waarmede Hij ons liefgehad heeft,
5 Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus; (uit genade zijt gij zalig geworden),"

Hier moest je wel bevindelijke kennis van hebben. Ik weet zo niet meer welke kenmerken hij zei. Maar ik mocht geloven dat ik er geen vreemde van was.

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Is het ook verdacht als je als gelovige nooit bang bent, dat je een huichelaar of tijdgelovige bent?

Niet dat ik je reactie niet begrijp, maar op basis waarvan heb je deze stelling? Op basis van je eigen waarneming? Laten we alsjeblieft voorzichtig zijn met uitspraken die niet te herleiden zijn uit Gods Woord.