-DIA- schreef:Toen ik in de jaren 70 en 80 het ND las kwam het wel zo over: Beroepingswerk werd groot geplaatst van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt werd weggelaten), het beroepingswerk van alle andere kerken werd daaronder in een klein lettertype gezet.
Verder was er blijkbaar geen enkele partij die goed genoeg was: ARP en SGP in ieder geval niet. en ging men over tot het oprichten van een eigen partij: het GPV. Dat was niet het enige exclusieve: Er was een exclusief GMV, een exclusief 'Dit Koningskind', een Exclusies Dagblad, een exclusief.. nou ja ik vergeet zeker wel wat, er waren zoveel exclusieve verenigingen en exclusieve stichtingen die samen een soort vrijgemaakte zuil vormden. Men rekende zich niet tot de Reformatorische zuil, dat was wel duidelijk.
Zita gaf het ook al aan: het Nederlands Dagblad was een 'Vrijgemaakte' krant, dus logisch dat alles wat gebeurde binnen de GKv, nadrukkelijk genoemd werd.
Maar inderdaad, zoals ik al aangaf waren er genoeg redenen waarom dat beeld van de GKv bestond.
Maar de GKv was in die tijd ook heel erg 'intern' gericht.
Trouw blijven aan Gods Woord, en aan de gereformeerde traditie.
En daarbij vooral letten op de ware (bijbel-)kennis, en vooral niet op 'gevoel'.
En dus alles zelf regelen: eigen school, eigen krant, eigen politieke partij, eigen maatschappelijke bond, enz.
Maar ik heb altijd geleerd (en ben zo opgevoed) dat het in de basis niet zozeer ging om "wij alleen zijn goed",
maar meer zoiets van "we willen er (tot in het extreme) zeker van zijn dat we op de goede weg blijven".
Wel met het gevolg dat er onnodig veel '(kerk-)muurtjes' zijn gebouwd in die tijd.