Wie gelooft, belijdt daarmee dat hij Gods genade kent, die van God uit gekomen is. Daar is niets automatisch aan. Dus ook geen 'dus', behalve in Christus. Oftewel: 'Christus heeft mij verlost, en Hij roept mij aan het avondmaal, en daarom ga ik aan'. Daar is niets subjectiefs aan, en zeker niet vanuit het initiatief van de mens. Het is wel de bevestiging en getuigenis van wat God aan de mens heeft gedaan.Luther schreef:Waar heb ik gezegd dat je niet naar persoonlijk geloof moet vragen? Het is echter geen onzin. Het gaat er in de kerk niet om, het subjectieve van de gelovige centraal te stellen (mijn geloof als doopouder, de al dan niet veronderstelde wedergeboorte van het te dopen kind, mijn geloof dat ik ga belijden, mijn geloof dat ik laat zien door aan het HA deel te nemen).Marco schreef:En daarmee maak je het nogal ingewikkeld: belijdenis is geen belijdenis van persoonlijk geloof, maar je moet wel persoonlijk geloof hebben om het te doen...Luther schreef:Mooie formulering. Misschien is dat in een bepaald opzicht wel juist. Dat is gelijk een antwoord op @samanthi. Het doen van openbare geloofsbelijdenis is niet het afleggen van belijdenis van jouw persoonlijke geloof, maar het belijden dat wat beleden wordt in de kerk van de Reformatie ook jouw belijden is. Daarop is echter geen ja-woord mogelijk zonder persoonlijk geloof.
Tegelijk zou ik jonge mensen voor wie dat nog niet helder is, maar die wel met ernst de genademiddelen gebruiken niet willen uitsluiten van het doen van geloofsbelijdenis, eigenlijk in lijn met DL 1,16. Wie daarover een mooie preek wil horen, verwijs ik naar http://www.kerkomroep.nl/#/kerken/11119 en dan de dienst van donderdagavond 18 mei.
Het zal best bot overkomen, maar: stop nou eens met die onzin. Als het zo ligt, vraag dan gewoon naar persoonlijk geloof, en koppel deelname aan het avondmaal aan die persoonlijke geloofsbelijdenis? Zoals het in de tijd van de reformatoren ook was?
En hoe kan je je kind laten dopen, als je zelf niet gelooft dat de beloften in dat verbond voor jou (of voor je kind) zijn? Genademiddelen gebruiken zonder genade te vinden? Kan dat?
Het gaat om Christus en Die gekruisigt, om Zijn verbond en beloften.
In de kerk is geen enkele grond voor automatisme, maar gaat het gaat om de weg van het wonder door het werk van de Heilige Geest.
Het woordje 'dus' moet eruit:
Ik ben gedoopt, dus...
Ik ben een kind van God, dus...
Ik heb belijdenis gedaan, dus...
Ik ga aan het HA, dus...
Ik lees in de Bijbel juist een ernstige waarschuwing om niet te rusten in jezelf, en niet uit te gaan van uiterlijke voorrechten.
En juist omdat je zegt dat je wel zegt dat er naar persoonlijk geloof gevraagd moet worden, maak je het nodeloos ingewikkeld: 'Belijdenis is geen belijdenis van persoonlijk geloof, maar je moet er wel voor geloven'... Daarmee is belijdenis wel degelijk belijdenis van persoonlijk geloof. Waarom dat niet gewoon zeggen?