Heilig Avondmaal

[ejvl]

Beste ejvl, niet in alle kerken wordt het Avondmaalsformulier nog in zn geheel voorgelezen. Hoe zouden kinderen kunnen aangaan?
En zijn er gemeenten waar geen tafel meer neergezet wordt, maar gewoon alles doorgegeven wordt in de voorste tien banken.

Dat is jammer, het avondmaalsformulier is juist zo duidelijk wat dat betreft. Ik ben een voorstander van ceremonie, en dus tegen het doorgeven in de banken, het ceremoniële wordt er dan afgehaald, als is dat natuurlijk geen kenmerk van een valse kerk.
Wat betreft de kinderen, zie hieronder.

Binnen de PKN is in veel gemeenten al de praktijk dat kinderen/jongeren aan het avondmaal gaan, maar dat geldt niet voor het overgrote deel van de gemeenten in het achterland van de HGJB.
https://josdekock.com/2015/06/05/laat-k ... aal-vieren

Heet dat alverzoening? Automatische verzoening?

Automatische verzoening betekent dat iedereen wedergeboren is als hij/zij gedoopt is en naar de kerk gaat.
In de tijd van Augustinus was het gewoonte dat kinderen, en zelfs zuigelingen, na hun doop brood en wijn kregen.
Nu wordt er gebruik gemaakt van de term "gave des onderscheids", ze moeten weten wat het avondmaal betekent voordat er aangegaan mag worden.
Luther en Calvijn lieten kinderen tussen zeven en tien jaar toe aan het avondmaal, nadat ze belijdenis van het geloof hadden afgelegd. Deze belijdenis bestond uit het kunnen opzeggen van het Onze Vader, de tien geboden, de apostolische geloofsbelijdenis en eventueel (een deel van) de Catechismus.
Kinderen/jongeren toelaten aan het avondmaal is dus zeker geen kenmerk van de valse kerk, mits deze van harte mogen belijden een kind van God te zijn, ook al zijn wij nu anders gewend dan Luther en Calvijn.

[parsifal]

Binnen de PKN is in veel gemeenten al de praktijk dat kinderen/jongeren aan het avondmaal gaan, maar dat geldt niet voor het overgrote deel van de gemeenten in het achterland van de HGJB.
https://josdekock.com/2015/06/05/laat-k ... aal-vieren

Heet dat alverzoening? Automatische verzoening?

Geen van beide. Al denk ik niet dat de huidige praktijk van "paedo-communie" iets te maken heeft met die van de vroege kerkvaders (zoals Cyprianus), heeft het ook niet veel te maken met alverzoening of automatische verzoening. Meer met het idee dat doop en de tafel van de Heere voor dezelfde mensen open staan. Iets wat niet door de reformatie wordt geleerd, maar ook weer niet heel duidelijk tegen de Bijbel in gaat.

[huisman]

Gewoon enkele oprechte vragen: Verwachten we zo niet té veel van de prediking? Overvragen we zo niet de prediking? Zien we dergelijke prediking ook bij de Apostelen? Moeten de predikanten net zo preken als de Heere Jezus of moeten zij de Heere Jezus preken? En in het vervolg hiervan het separende karakter aan de Heilige Geest overlaten?

1. Ook de apostelen preekten zo. Lees bv de Galaten of Romeinenbrief.
2. In de brieven van de Heere Jezus aan de zeven gemeenten (Openbaring 2 en 3) in de separatie ook sterk aanwezig.
3. Separerende prediking wordt geboden in onze 3 FvE ( lees bv HC vr en antw. 83 en 84)
4. De reformatoren, nadere reformatoren, puriteinen stonden deze prediking ook voor.
5. ........en zeer zeker de predikant onder wiens naam jij post. Lees zijn indringende boek: Het hart van het christelijk geloof.

Conclusie:Deze separerende prediking is Schriftuurlijk, confessioneel, en behoort geheel tot de gereformeerde traditie wereldwijd.
Zonder deze separatie geen zuivere prediking.

Bedankt voor je reactie. ik ben het met je eens dat de prediking een onderscheidend karakter moet hebben, zeker alleen al op grond van Gods Woord. Maar toch nog één vraag, en dan hou ik er hier over op (wellicht kom ik er later elders nog op terug), moeten predikanten preken zoals de Heere Jezus preekte of moeten predikanten dé Christus preken? Deze vraag stond nog open, wellicht had je deze over het hoofd gezien, maar ik wil het anders ook wel anders formuleren: Kunnen en mogen wij van de prediking verlangen dat het in navolging is van zoals de Heere Jezus preekte? De Heere Jezus kende immers de harten van Zijn hoorders, terwijl onze predikers enkel en alleen zien wat voor ogen is. Zeker, met behulp van Gods Geest kan het Woord onderscheiden gebracht worden, als Hij er immers in meekomt. Maar overvragen wij onze predikers niet om ze net als de Heere Jezus te laten preken? Moeten wij daarin ook niet enige huiver betrachten? Kunen we dan niet beter stellen dat de predikers van heden ten dage in de lijn moeten staan van de Apostelen?

Wellicht begrijp je van wat ik bedoel. Anders hoor ik het graag van je!

Ik zie geen tegenstelling in Christus preken en zoals Christus preken.
Juist omdat wij geen harten kunnen lezen is het onderscheidend preken zoals Christus ons daarin voorgaat zo belangrijk.
Er is zoveel "geloof" dat niet van Boven is maar van beneden.Dat schijngeloof moet in de prediking ontmaskerd worden tot redding van zondaren. Om het in de lijn van één van de gelijkenissen te zeggen: De dwaze maagden moeten tijdig gewekt worden en ontdekt aan hun gemis voordat de deur van de bruiloftszaal dicht gaat.

Christus preken is separeren zoals de apostel der liefde ons laat zien in zijn eerste brief.
Die de Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zone Gods niet heeft, die heeft het leven niet.

Huiverig hoeven wij niet te zijn omdat God zelf de prediking geboden heeft als het genademiddel bij uitstek.
Van een zuivere prediking kun je nooit teveel verwachten.

[Posthoorn]

Luther en Calvijn lieten kinderen tussen zeven en tien jaar toe aan het avondmaal, nadat ze belijdenis van het geloof hadden afgelegd. Deze belijdenis bestond uit het kunnen opzeggen van het Onze Vader, de tien geboden, de apostolische geloofsbelijdenis en eventueel (een deel van) de Catechismus.

Op welke bron baseer je dat? Uit het boekje van dr. A.N. Hendriks, 'Kinderen aan het de tafel van Christus', maak ik op dat kinderen zich rond hun 10e jaar 'aanboden aan de gemeente', waarschijnlijk voor catechetisch onderwijs, en dat zij zo rond hun 15e belijdenis deden. Dan heb je het over jong-volwassenen.

[ejvl]

Luther en Calvijn lieten kinderen tussen zeven en tien jaar toe aan het avondmaal, nadat ze belijdenis van het geloof hadden afgelegd. Deze belijdenis bestond uit het kunnen opzeggen van het Onze Vader, de tien geboden, de apostolische geloofsbelijdenis en eventueel (een deel van) de Catechismus.

Op welke bron baseer je dat? Uit het boekje van dr. A.N. Hendriks, 'Kinderen aan het de tafel van Christus', maak ik op dat kinderen zich rond hun 10e jaar 'aanboden aan de gemeente', waarschijnlijk voor catechetisch onderwijs, en dat zij zo rond hun 15e belijdenis deden. Dan heb je het over jong-volwassenen.

Eens gelezen. Heb het document bewaard. Staat in de root.
https://www.dropbox.com/sh/farbt642xrss ... noAca?dl=0

[refo]

De preken van Jezus zijn niet bedoeld om anderen de oren te wassen. Ze werden uitgesproken opdat de gevestigde godsdienstleiders niet zouden verstaan wat hij bedoelde.
Als je je nu aanstelt als een autoriteit op godsdienstig gebied en meent anderen te moeten veroordelen vanwege een kerkelijk gebruik kan het zomaar zijn dat de gelijkenis zich tegen je keert.

Neem de gelijkenis van de bouwers: er staat nergens dat je moet graven tot op een rots.

[huisman]

De preken van Jezus zijn niet bedoeld om anderen de oren te wassen. Ze werden uitgesproken opdat de gevestigde godsdienstleiders niet zouden verstaan wat hij bedoelde.
Als je je nu aanstelt als een autoriteit op godsdienstig gebied en meent anderen te moeten veroordelen vanwege een kerkelijk gebruik kan het zomaar zijn dat de gelijkenis zich tegen je keert.

Neem de gelijkenis van de bouwers: er staat nergens dat je moet graven tot op een rots.

Lees mijn postings! Daar staat niets van oren wassen maar van wakker schudden en op Christus wijzen.

Maar jij bent meer van laat maar slapen?

[JCRyle]

Bedankt voor je reactie. ik ben het met je eens dat de prediking een onderscheidend karakter moet hebben, zeker alleen al op grond van Gods Woord. Maar toch nog één vraag, en dan hou ik er hier over op (wellicht kom ik er later elders nog op terug), moeten predikanten preken zoals de Heere Jezus preekte of moeten predikanten dé Christus preken? Deze vraag stond nog open, wellicht had je deze over het hoofd gezien, maar ik wil het anders ook wel anders formuleren: Kunnen en mogen wij van de prediking verlangen dat het in navolging is van zoals de Heere Jezus preekte? De Heere Jezus kende immers de harten van Zijn hoorders, terwijl onze predikers enkel en alleen zien wat voor ogen is. Zeker, met behulp van Gods Geest kan het Woord onderscheiden gebracht worden, als Hij er immers in meekomt. Maar overvragen wij onze predikers niet om ze net als de Heere Jezus te laten preken? Moeten wij daarin ook niet enige huiver betrachten? Kunen we dan niet beter stellen dat de predikers van heden ten dage in de lijn moeten staan van de Apostelen?

Wellicht begrijp je van wat ik bedoel. Anders hoor ik het graag van je!

Ik zie geen tegenstelling in Christus preken en zoals Christus preken.
Juist omdat wij geen harten kunnen lezen is het onderscheidend preken zoals Christus ons daarin voorgaat zo belangrijk.
Er is zoveel "geloof" dat niet van Boven is maar van beneden.Dat schijngeloof moet in de prediking ontmaskerd worden tot redding van zondaren. Om het in de lijn van één van de gelijkenissen te zeggen: De dwaze maagden moeten tijdig gewekt worden en ontdekt aan hun gemis voordat de deur van de bruiloftszaal dicht gaat.

Christus preken is separeren zoals de apostel der liefde ons laat zien in zijn eerste brief.
Die de Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zone Gods niet heeft, die heeft het leven niet.

Huiverig hoeven wij niet te zijn omdat God zelf de prediking geboden heeft als het genademiddel bij uitstek.
Van een zuivere prediking kun je nooit teveel verwachten.

Met de lijn die je hier tekent kan ik het van harte eens zijn. Dit is het Bijbelse evenwicht. Maar als ik ons gesprek zo teruglees, dan voel ik bij mijzelf een bepaalde kramp. Onderscheidend preken is noodzakelijk, daar zijn wij het beide over eens. Wat onderscheidend preken is, dat is denk ik dan de vraag die bij mij enige knelling geeft. Met de lijn die je nu schetst kan ik het alleen maar eens zijn. Want Bijbelse prediking is Christus' prediking; en dat houdt in dat we preken zoals Christus preekte. Hij was ook het Middelpunt van Zijn eigen prediking.

Mijn kramp of knelling rond separende prediking is denk ik ook gelijk het gevaar van onderscheidend preken. Het kan zo ontzettend doorslaan. Dat alle werk van de Heilige Geest tot op het bot gefilleerd wordt. Dat alles uit- en voorgekauwd wordt. Dat is geen onderscheidend preken en ik denk dat jij dat ook niet voor ogen hebt?

[Posthoorn]

Luther en Calvijn lieten kinderen tussen zeven en tien jaar toe aan het avondmaal, nadat ze belijdenis van het geloof hadden afgelegd. Deze belijdenis bestond uit het kunnen opzeggen van het Onze Vader, de tien geboden, de apostolische geloofsbelijdenis en eventueel (een deel van) de Catechismus.

Op welke bron baseer je dat? Uit het boekje van dr. A.N. Hendriks, 'Kinderen aan het de tafel van Christus', maak ik op dat kinderen zich rond hun 10e jaar 'aanboden aan de gemeente', waarschijnlijk voor catechetisch onderwijs, en dat zij zo rond hun 15e belijdenis deden. Dan heb je het over jong-volwassenen.

Eens gelezen. Heb het document bewaard. Staat in de root.
https://www.dropbox.com/sh/farbt642xrss ... noAca?dl=0

Duidelijk. Maar wat Calvijn schrijft over die kinderen van tien jaar, wordt dus door Hendriks anders geïnterpreteerd. Dat 'aanbieden aan de gemeente' moet dus niet opgevat worden als meteen belijdenis doen, maar belijdenis doen na een bepaald traject (Hendriks, blz. 49,50).

[Herman]

1. Ook de apostelen preekten zo. Lees bv de Galaten of Romeinenbrief.
2. In de brieven van de Heere Jezus aan de zeven gemeenten (Openbaring 2 en 3) in de separatie ook sterk aanwezig.
3. Separerende prediking wordt geboden in onze 3 FvE ( lees bv HC vr en antw. 83 en 84)
4. De reformatoren, nadere reformatoren, puriteinen stonden deze prediking ook voor.
5. ........en zeer zeker de predikant onder wiens naam jij post. Lees zijn indringende boek: Het hart van het christelijk geloof.

Conclusie:Deze separerende prediking is Schriftuurlijk, confessioneel, en behoort geheel tot de gereformeerde traditie wereldwijd.
Zonder deze separatie geen zuivere prediking.

Ik zie geen tegenstelling in Christus preken en zoals Christus preken.
Juist omdat wij geen harten kunnen lezen is het onderscheidend preken zoals Christus ons daarin voorgaat zo belangrijk.
Er is zoveel "geloof" dat niet van Boven is maar van beneden.Dat schijngeloof moet in de prediking ontmaskerd worden tot redding van zondaren. Om het in de lijn van één van de gelijkenissen te zeggen: De dwaze maagden moeten tijdig gewekt worden en ontdekt aan hun gemis voordat de deur van de bruiloftszaal dicht gaat.

Christus preken is separeren zoals de apostel der liefde ons laat zien in zijn eerste brief.
Die de Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zone Gods niet heeft, die heeft het leven niet.

Huiverig hoeven wij niet te zijn omdat God zelf de prediking geboden heeft als het genademiddel bij uitstek.
Van een zuivere prediking kun je nooit teveel verwachten.

HC 83 en 84 spreken niet van het ontmaskeren van schijngeloof. Separeren is dus niet hetzelfde als allerlei toetstenen van ware en valse genade aanleggen. Separeren is onderscheid maken tussen de hoorders en hen aanspreken op hun specifieke aandachtspunten.

In zijn algemeenheid vind ik dat in een quote 'er zijn tegenwoordig allerlei brutale mensen die Jezus maar aannemen' wel de intentie van separatie wordt gevonden, maar een faliekante verkeerde uitwerking heeft.

M.i. wordt door de voorstanders van een separerende prediking (voornamelijk door de woordvoerders op de kansel) op een dergelijke wijze een onhelder onderscheid gelegd tussen wat het wel en wat het niet is, want je kunt ten ene male niet beweren dat het aannemen door het geloof een onbijbelse zaak is en dus zul je dat element in zijn evenwichtige betekenis vanuit de Schrift naar voren dienen te brengen en dan een toepassing moeten maken naar hen die wel Christus aannemen, maar dat niet met een waar geloof doen. En wat is dan het onderscheid?

Daarbij is het uiteindelijke criterium dat er vruchten gevonden moeten worden (en op dat punt mag van mij best een indringende vraag worden gesteld). Dat is wat anders dan allerlei bijbelse waarheden in eenzijdigheden trekken.

Zomaar wat gedachten in een verkeerd topic. Alhoewel ik de conclusie durf te trekken dat er rondom het avondmaal zo wordt gesepareerd dat in de behoudende kringen er eerder een aantal ten onrechte worden afgehouden dan dat er aangaan.

[samanthi]

Ik heb de opmerking van mara zo opgevat, dat het zou gaan om een gemeente waarin iedereen beschouwd wordt als wedergeboren, en waar het gebruikelijk is dat men massaal aan het Avondmaal gaat. Maar als je dan zou vragen of iemand ook door een geschonken geloof heeft mogen zien op de Heere Jezus als hun Zaligmaker en Borg, Die hun schuld betaald heeft, en als men niet kan vertellen over een ontmoeting met Christus door Zijn Woord... En als dat dan niet incidenteel is, maar massaal...
Ja dan durf ik wel te zeggen dat er dan geen zuivere prediking is. En dus voldoet zo'n gemeente niet aan de voorwaarden van een ware kerk uit de NGB. Waarom krijgt een gemeente die het Avondmaal niet bedient, wel met deze criteria om de oren geslagen, maar een gemeente waarin in het geheel geen separatie plaatsvindt, niet?

Volgens mij haal je nu twee dingen door elkaar.
1. Een gemeente waarin de door @huisman genoemde onderscheiding niet gepreekt wordt, waardoor alle belijdende leden automatisch (!) aangaan.
2.Een gemeente waar dat onderscheid wel degelijk wordt gemaakt, maar waarin grote groepen leden niet begrijpen wat dat betekent, of op lichtvaardige wijze zich toeëigenen wat gepreekt wordt.

Ik ben het met @huisman eens dat m.b.t. 2 alleen de prediking leidend kan zijn. Mensen die niet onder de tucht staan en belijdend lid zijn, kunnen altijd aan het HA gaan.
Als je hebt bedoeld te zeggen dat ook een gemeente zoals onder 2 een valse kerk is, dan vraag ik me af of er nog ware kerken zijn. Of ligt er ergens een numeriek omslagpunt?

Veel prangender zaak is het volgende: de kerk van de Reformatie heeft altijd het standpunt gehad dat het oordeel der liefde geldt wanneer men met de mond belijdt wat met de levenswandel niet weersproken wordt. Waar ligt de grens als het over dat weerspreken met de levenswandel gaat?
Je ziet in alle kerken een tendens van informalisering. Twee decennia terug was aan het HA deelnemen zonder stropdas al 'het weerspreken met de levenswandel', dat is bijna nergens meer zo. Maar hoe zit het met vrijetijdskleding, met het meedoen aan wedstrijdsport, met een doordeweekse presentatie waarin iemand nauwelijks meer te onderscheiden is van een niet-kerkganger, het bezitten van tv of open internet, etc.? (Ik zou nog zo'n twintig items kunnen noemen die in de ene of andere gemeente spelen.)

Hoi Luther ik heb destijds belijdenis des geloofs gedaan zonder geloof.
Voor kort begrip in wat oudere Bijbeltjes staat dat het een lering is voor mensen die toegang willen tot het HA.
Zijn we niet verkeerd bezig om wel belijdenis tedoen terwijl we de zaak nog missen?
Je kunt immers geen belijdenis doen? Wat ga je belijden dan?

[merel]

Ik heb de opmerking van mara zo opgevat, dat het zou gaan om een gemeente waarin iedereen beschouwd wordt als wedergeboren, en waar het gebruikelijk is dat men massaal aan het Avondmaal gaat. Maar als je dan zou vragen of iemand ook door een geschonken geloof heeft mogen zien op de Heere Jezus als hun Zaligmaker en Borg, Die hun schuld betaald heeft, en als men niet kan vertellen over een ontmoeting met Christus door Zijn Woord... En als dat dan niet incidenteel is, maar massaal...
Ja dan durf ik wel te zeggen dat er dan geen zuivere prediking is. En dus voldoet zo'n gemeente niet aan de voorwaarden van een ware kerk uit de NGB. Waarom krijgt een gemeente die het Avondmaal niet bedient, wel met deze criteria om de oren geslagen, maar een gemeente waarin in het geheel geen separatie plaatsvindt, niet?

Volgens mij haal je nu twee dingen door elkaar.
1. Een gemeente waarin de door @huisman genoemde onderscheiding niet gepreekt wordt, waardoor alle belijdende leden automatisch (!) aangaan.
2.Een gemeente waar dat onderscheid wel degelijk wordt gemaakt, maar waarin grote groepen leden niet begrijpen wat dat betekent, of op lichtvaardige wijze zich toeëigenen wat gepreekt wordt.

Ik ben het met @huisman eens dat m.b.t. 2 alleen de prediking leidend kan zijn. Mensen die niet onder de tucht staan en belijdend lid zijn, kunnen altijd aan het HA gaan.
Als je hebt bedoeld te zeggen dat ook een gemeente zoals onder 2 een valse kerk is, dan vraag ik me af of er nog ware kerken zijn. Of ligt er ergens een numeriek omslagpunt?

Veel prangender zaak is het volgende: de kerk van de Reformatie heeft altijd het standpunt gehad dat het oordeel der liefde geldt wanneer men met de mond belijdt wat met de levenswandel niet weersproken wordt. Waar ligt de grens als het over dat weerspreken met de levenswandel gaat?
Je ziet in alle kerken een tendens van informalisering. Twee decennia terug was aan het HA deelnemen zonder stropdas al 'het weerspreken met de levenswandel', dat is bijna nergens meer zo. Maar hoe zit het met vrijetijdskleding, met het meedoen aan wedstrijdsport, met een doordeweekse presentatie waarin iemand nauwelijks meer te onderscheiden is van een niet-kerkganger, het bezitten van tv of open internet, etc.? (Ik zou nog zo'n twintig items kunnen noemen die in de ene of andere gemeente spelen.)

Hoi Luther ik heb destijds belijdenis des geloofs gedaan zonder geloof.
Voor kort begrip in wat oudere Bijbeltjes staat dat het een lering is voor mensen die toegang willen tot het HA.
Zijn we niet verkeerd bezig om wel belijdenis tedoen terwijl we de zaak nog missen?
Je kunt immers geen belijdenis doen? Wat ga je belijden dan?

Deels met Samanti eens. Waar ik mij wel over verbaas is dat men veel moeite heeft met het HA, maar eigenlijk klakkeloos een kind laat dopen. Terwijl dat in wezen dezelfde vragen zijn die gesteld worden. En zo niet nog veel meer verantwoordelijkheid omdat het ook over het zielenheil van je kinderen gaat.

Ook eens met Luther. Niet met de voorbeelden die jij noemt ( vrije tijdskleding,wedstrijdsport, open internet en tv), maar wel met de inhoud. Hoe onderscheid je je van de wereld. Wat straal je uit? Voor mij binnen onze kerk een grote worsteling op dit punt.

[eilander]

HC 83 en 84 spreken niet van het ontmaskeren van schijngeloof. Separeren is dus niet hetzelfde als allerlei toetstenen van ware en valse genade aanleggen. Separeren is onderscheid maken tussen de hoorders en hen aanspreken op hun specifieke aandachtspunten.

In zijn algemeenheid vind ik dat in een quote 'er zijn tegenwoordig allerlei brutale mensen die Jezus maar aannemen' wel de intentie van separatie wordt gevonden, maar een faliekante verkeerde uitwerking heeft.

M.i. wordt door de voorstanders van een separerende prediking (voornamelijk door de woordvoerders op de kansel) op een dergelijke wijze een onhelder onderscheid gelegd tussen wat het wel en wat het niet is, want je kunt ten ene male niet beweren dat het aannemen door het geloof een onbijbelse zaak is en dus zul je dat element in zijn evenwichtige betekenis vanuit de Schrift naar voren dienen te brengen en dan een toepassing moeten maken naar hen die wel Christus aannemen, maar dat niet met een waar geloof doen. En wat is dan het onderscheid?

Daarbij is het uiteindelijke criterium dat er vruchten gevonden moeten worden (en op dat punt mag van mij best een indringende vraag worden gesteld). Dat is wat anders dan allerlei bijbelse waarheden in eenzijdigheden trekken.

Zomaar wat gedachten in een verkeerd topic. Alhoewel ik de conclusie durf te trekken dat er rondom het avondmaal zo wordt gesepareerd dat in de behoudende kringen er eerder een aantal ten onrechte worden afgehouden dan dat er aangaan.

Ik ben het met je eens dat wat separerende prediking heet, of 'afsnijdende' prediking zoals dat graag genoemd wordt, niet altijd op een duidelijke manier separeert.
Toch vind ik wel dat de vraag gesteld mag worden hoe iemand tot Christus gekomen is. Niet om de maat te nemen, immers de Bijbel geeft ook vele verschillende wegen aan van hoe de zondaar tot Christus komt. Maar wel om iemand aan te zetten tot zelfonderzoek.

Met je conclusie kan ik het ook wel voorzichtig eens zijn, ik weet daar in elk geval wel voorbeelden van. Aan de andere kant schrik ik ook wel van wat onze forummer Luther schreef, dat er mogelijk (veel) mensen aangaan die zich niet zo gelegen laten liggen aan wat een dominee over de toegang tot het Avondmaal zegt, of er een andere invulling aan geeft.

[eilander]

Deels met Samanti eens. Waar ik mij wel over verbaas is dat men veel moeite heeft met het HA, maar eigenlijk klakkeloos een kind laat dopen. Terwijl dat in wezen dezelfde vragen zijn die gesteld worden. En zo niet nog veel meer verantwoordelijkheid omdat het ook over het zielenheil van je kinderen gaat.

Ik denk dat hier toch wel verschil ligt, al is de verantwoordelijkheid van ouders die een kind 'klakkeloos' laten dopen, wel groot natuurlijk. Op grond van het verbond je kind laten dopen is toch nog wel iets anders dan aan het Heilig Avondmaal deelnemen. Ik zie ook niet echt dat er in wezen dezelfde vragen gesteld worden.

[Posthoorn]

Op grond van het verbond je kind laten dopen is toch nog wel iets anders dan aan het Heilig Avondmaal deelnemen. Ik zie ook niet echt dat er in wezen dezelfde vragen gesteld worden.

Oh ja. Heb je dan ook 'op grond van het verbond' belijdenis gedaan (=voorwaarde om je kind te kunnen laten dopen)?