Een zondaar moet wel Gods eer boven eigen zaligheid leren stellen, maar inderdaad niet zo dat hij naar de hel wil, dat is niet bijbels. Wel staat er in de Schrift dat we een "welgevallen moeten krijgen in de straf van onze ongerechtigheid" (Lev. 26: 41). Mochten we er allen gebracht worden of gebracht zijn.Oorspronkelijk gepost door Pim
Erdna,Mee eens. Hier werd afgelopen zondag tijdens de preek trouwens een opmerking over gemaakt om niet door te slaan:"er zijn mensen die zeggen dat de zondaar Gods eer moet stellen boven zijn eigen zaligheid 'door te zeggen werp mij maar in de hel', maar dat is niet waar hoor! We hebben de bloedvloeiende vrouw, de Kananese vrouw, etc. het is de ware zondaar toch om Christus te doen!"Oorspronkelijk gepost door erdnaMaar we krijgen wel met Gods recht te maken, zoals Sonnevelt aangeeft. Laten we daar dan in ieder geval niet te snel over heen stappen.
Daar ben ik het van harte mee eens!
Mhg,
Pim.
Jezus beweging
-
erdna
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Het gaat helemaal niet om terminologie; maar om iets heel wezenlijks, en het is jammer als dat met zo'n dooddoener van tafel geveegd wordt.
Het gaat om de vraag of je de woorden van Jezus onderschrijft: Die gezond zijn hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.
Is er door de ontdekkende werking van Gods Geest al plaats gemaakt in ons hart voor Jezus? Of hebben we hem zelf aangenomen? Daar gaat het artikel van Sonnevelt over, daar gaat dit topic over, en ga nu niet steeds andere dingen er tussen door gooien, maar probeer er eens volwassen met elkaar over te denken.
Ten eerst Erdna, je mag van goeden huize komen om Prof. De Reuver in zijn weergave van Luther te weerleggen, maar goed hiervoor neme mijn zijn dissertatie ‘bedelen bij de Bron’.
Die gezond zijn hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn! Juist Erdna! Hiermee heb je de ader van de kruistheologie. Zolang ik roep over mijn ziek zijn en ik het best naar mijn zin heb met mijn ziek zijn, heb ik óók de Medicijnmeester niet van node. Zeker gaat de schuldverslagenheid aan de schulddelging vooraf, maar juist daar waar de zondaar aan de voet van het kruis gebracht wordt ‘is hij dodelijk verwond’. Zo verwondt dat het of de dood of het leven wordt. Aan de voet van het kruis (het Evangelie) mag hij opblikken tot de koperen slang.
We mogen dit zeker noemen het ‘plaatsmakende werk’. Maar hier zit geen chronologisch element in alsof de mens een tijdje als een plaatsgemaakt mens rondloopt. Nee, als Gods Geest ons boetvaardig in het hart treft dan scheurt de wond van het hart open. Dan vloeien de hete tranen, dan wordt de breuk beleefd. Ja, HEERE rechtvaardig als Gij mij eeuwig wegstormt, maar gelijktijd wordt in dat hart geboren ‘O God wees mij de zondaar genadig’. Dat is zo’n heerlijke twee-eenheid, die mag nooit verbroken worden.
Hier geen onbijbelse voorstelling of de zondaar zijn eigen verdoemenis boven zijn zaligheid moet mijnen. Dat is voor de verbroken zondaar onmogelijk, want nogmaals als God de zondaar met Zijn Evangelie in aanraking brengt, dan zal die zondaar onder de Wet ‘evangelisch’ verbroken worden. Dat is voor de Wet onmogelijk!
Je merkt nog op: En ja, wat moet je verder met de stelling dat de ware ellendekennis voor de openbaring van Christus komt?
Dat de Wet met zijn kennis voor het Evangelie komt, zal waar zijn, maar hier mogen we niet spreken van ware ellendekennis. Ware ellendekennis wil zeggen dat ik in waarheid weet dat ik ellendig dus zondaar ben. Ware ellendekennis wil zeggen dat ik de taal van David versta in de psalmen. Deze ellendekennis kan slechts verstaan worden als de zondaar verbroken wordt door het Evangelie.
We moeten dus ons niet toetsen aan de ellendekennis voor de openbaring voor Christus. Nee, als we ons toetsen, toets je dan of waarlijk verbroken werd door de liefde van Jezus Christus. Is het hart ooit verbroken geweest toen het die Naam hoorde. Is er ooit weerklank geweest als Ds. Ledeboer sprak ‘voor één kus van Jezus mond, geef ik al deez’ zwarte grond’.
Laten we ons hieraan toetsen.
Groeten,
Het gaat om de vraag of je de woorden van Jezus onderschrijft: Die gezond zijn hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.
Is er door de ontdekkende werking van Gods Geest al plaats gemaakt in ons hart voor Jezus? Of hebben we hem zelf aangenomen? Daar gaat het artikel van Sonnevelt over, daar gaat dit topic over, en ga nu niet steeds andere dingen er tussen door gooien, maar probeer er eens volwassen met elkaar over te denken.
Ten eerst Erdna, je mag van goeden huize komen om Prof. De Reuver in zijn weergave van Luther te weerleggen, maar goed hiervoor neme mijn zijn dissertatie ‘bedelen bij de Bron’.
Die gezond zijn hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn! Juist Erdna! Hiermee heb je de ader van de kruistheologie. Zolang ik roep over mijn ziek zijn en ik het best naar mijn zin heb met mijn ziek zijn, heb ik óók de Medicijnmeester niet van node. Zeker gaat de schuldverslagenheid aan de schulddelging vooraf, maar juist daar waar de zondaar aan de voet van het kruis gebracht wordt ‘is hij dodelijk verwond’. Zo verwondt dat het of de dood of het leven wordt. Aan de voet van het kruis (het Evangelie) mag hij opblikken tot de koperen slang.
We mogen dit zeker noemen het ‘plaatsmakende werk’. Maar hier zit geen chronologisch element in alsof de mens een tijdje als een plaatsgemaakt mens rondloopt. Nee, als Gods Geest ons boetvaardig in het hart treft dan scheurt de wond van het hart open. Dan vloeien de hete tranen, dan wordt de breuk beleefd. Ja, HEERE rechtvaardig als Gij mij eeuwig wegstormt, maar gelijktijd wordt in dat hart geboren ‘O God wees mij de zondaar genadig’. Dat is zo’n heerlijke twee-eenheid, die mag nooit verbroken worden.
Hier geen onbijbelse voorstelling of de zondaar zijn eigen verdoemenis boven zijn zaligheid moet mijnen. Dat is voor de verbroken zondaar onmogelijk, want nogmaals als God de zondaar met Zijn Evangelie in aanraking brengt, dan zal die zondaar onder de Wet ‘evangelisch’ verbroken worden. Dat is voor de Wet onmogelijk!
Je merkt nog op: En ja, wat moet je verder met de stelling dat de ware ellendekennis voor de openbaring van Christus komt?
Dat de Wet met zijn kennis voor het Evangelie komt, zal waar zijn, maar hier mogen we niet spreken van ware ellendekennis. Ware ellendekennis wil zeggen dat ik in waarheid weet dat ik ellendig dus zondaar ben. Ware ellendekennis wil zeggen dat ik de taal van David versta in de psalmen. Deze ellendekennis kan slechts verstaan worden als de zondaar verbroken wordt door het Evangelie.
We moeten dus ons niet toetsen aan de ellendekennis voor de openbaring voor Christus. Nee, als we ons toetsen, toets je dan of waarlijk verbroken werd door de liefde van Jezus Christus. Is het hart ooit verbroken geweest toen het die Naam hoorde. Is er ooit weerklank geweest als Ds. Ledeboer sprak ‘voor één kus van Jezus mond, geef ik al deez’ zwarte grond’.
Laten we ons hieraan toetsen.
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
erdna
Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Het gaat helemaal niet om terminologie; maar om iets heel wezenlijks, en het is jammer als dat met zo'n dooddoener van tafel geveegd wordt.
Het gaat om de vraag of je de woorden van Jezus onderschrijft: Die gezond zijn hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.
Is er door de ontdekkende werking van Gods Geest al plaats gemaakt in ons hart voor Jezus? Of hebben we hem zelf aangenomen? Daar gaat het artikel van Sonnevelt over, daar gaat dit topic over, en ga nu niet steeds andere dingen er tussen door gooien, maar probeer er eens volwassen met elkaar over te denken.
Ten eerst Erdna, je mag van goeden huize komen om Prof. De Reuver in zijn weergave van Luther te weerleggen, maar goed hiervoor neme mijn zijn dissertatie ‘bedelen bij de Bron’.
Ach, jij bent het zelfs weleens met prof. Graafland oneens geweest (toen ik deze citeerde waar hij aangeeft dat bij Calvijn het verbond onder de beheersing van de verkiezing ligt), dus dan mag ik het ook wel met De Reuver oneens zijn...
Verder vind ik je bijdrage niet onaardig, en inderdaad goed om over na te denken.