Verontrustende berichten

[-DIA-]

Als men altijd maar ongerust blijft, en nooit zekerheid kent, dan klopt er iets in het geestelijke niet, hoeveel oudvaders en hoeveel men (verstandelijk) van de 'oude zuivere leer' dan ook kent... Vergeet toch alstublieft niet dat, hoewel de oudvaders ons gouden schatten hebben achtergelaten, er ook nu nog door álle predikanten van uw kerkverband een zuivere leer verkondigd wordt, door ieder op zijn eigen manier. De één preekt meer vanuit de Wet en de ander meer vanuit het Evangelie, maar toch zijn zij allen dienstknechten Gods en als we kritiek hebben op of het een voorwerpelijke prediking is, of als men kritiek heeft op het feit dat de bevinding gemist, wordt, dan moet men eerst en alleen naar zichzelf kijken, of men zelf de bevinding niet mist, want Gods Woord zegt in Zachería 2 vers 8: Want zo zegt de HEERE der heirscharen: Naar de heerlijkheid over u, heeft Hij mij gezonden tot die heidenen, die ulieden beroofd hebben; want die ulieden aanraakt, die raakt Zijn oogappel aan. (einde citaat)

Gods Woord en oudvaders leren juist de zekerheid van het geloof. Heden ten dage wordt de onzekerheid van het gevoel gepredikt.
Wanneer er een predikant is (ook al is het er maar één) die leert dat Zacharias en Elizabeth (rechtvaardig voor God) Christus niet kennen dan is er iets grondigs mis met de leer.
Verder verwijs ik graag naar Openbaring 22:18,19

Wat u nu zegt, meen ik, had ik ook al gezegd op de opmerking van DGG... Of niet?
Daarin ben ik het dus wel met u eens. Toch zou iets voorzichtiger willen zijn. Toen Filippus van onder de vijgenboom werd geroepen, kende hij toen Christus? En Johannes getuigt, hoewel al levend gemaakt van 's moeders lijf aan: Ik kende Hem niet... Zo zouden veel meer voorbeelden te noemen zijn. Het blijft waar: Buiten Jezus is geen leven, maar begint het met het kennen van Jezus? Ik dacht het niet.
Een ander gevaar is om op een gevoel te drijven, en (heimelijk) hopen en denken, wat God begonnen is zal Hij ook voleinden. En dan zo gerust voortleven, dat kan ook niet.

[DGG]

Als men altijd maar ongerust blijft, en nooit zekerheid kent, dan klopt er iets in het geestelijke niet, hoeveel oudvaders en hoeveel men (verstandelijk) van de 'oude zuivere leer' dan ook kent... Vergeet toch alstublieft niet dat, hoewel de oudvaders ons gouden schatten hebben achtergelaten, er ook nu nog door álle predikanten van uw kerkverband een zuivere leer verkondigd wordt, door ieder op zijn eigen manier. De één preekt meer vanuit de Wet en de ander meer vanuit het Evangelie, maar toch zijn zij allen dienstknechten Gods en als we kritiek hebben op of het een voorwerpelijke prediking is, of als men kritiek heeft op het feit dat de bevinding gemist, wordt, dan moet men eerst en alleen naar zichzelf kijken, of men zelf de bevinding niet mist, want Gods Woord zegt in Zachería 2 vers 8: Want zo zegt de HEERE der heirscharen: Naar de heerlijkheid over u, heeft Hij mij gezonden tot die heidenen, die ulieden beroofd hebben; want die ulieden aanraakt, die raakt Zijn oogappel aan. (einde citaat)

Gods Woord en oudvaders leren juist de zekerheid van het geloof. Heden ten dage wordt de onzekerheid van het gevoel gepredikt.
Wanneer er een predikant is (ook al is het er maar één) die leert dat Zacharias en Elizabeth (rechtvaardig voor God) Christus niet kennen dan is er iets grondigs mis met de leer.
Verder verwijs ik graag naar Openbaring 22:18,19

Wat u nu zegt, meen ik, had ik ook al gezegd op de opmerking van DGG... Of niet?
Daarin ben ik het dus wel met u eens. Toch zou iets voorzichtiger willen zijn. Toen Filippus van onder de vijgenboom werd geroepen, kende hij toen Christus? En Johannes getuigt, hoewel al levend gemaakt van 's moeders lijf aan: Ik kende Hem niet... Zo zouden veel meer voorbeelden te noemen zijn. Het blijft waar: Buiten Jezus is geen leven, maar begint het met het kennen van Jezus? Ik dacht het niet.
Een ander gevaar is om op een gevoel te drijven, en (heimelijk) hopen en denken, wat God begonnen is zal Hij ook voleinden. En dan zo gerust voortleven, dat kan ook niet.

Begrijpt u het niet of wilt u het niet begrijpen? Neemt u niets aan of wilt u niets aannemen van een ander (behalve u ds.)?

[-DIA-]

Als men altijd maar ongerust blijft, en nooit zekerheid kent, dan klopt er iets in het geestelijke niet, hoeveel oudvaders en hoeveel men (verstandelijk) van de 'oude zuivere leer' dan ook kent... Vergeet toch alstublieft niet dat, hoewel de oudvaders ons gouden schatten hebben achtergelaten, er ook nu nog door álle predikanten van uw kerkverband een zuivere leer verkondigd wordt, door ieder op zijn eigen manier. De één preekt meer vanuit de Wet en de ander meer vanuit het Evangelie, maar toch zijn zij allen dienstknechten Gods en als we kritiek hebben op of het een voorwerpelijke prediking is, of als men kritiek heeft op het feit dat de bevinding gemist, wordt, dan moet men eerst en alleen naar zichzelf kijken, of men zelf de bevinding niet mist, want Gods Woord zegt in Zachería 2 vers 8: Want zo zegt de HEERE der heirscharen: Naar de heerlijkheid over u, heeft Hij mij gezonden tot die heidenen, die ulieden beroofd hebben; want die ulieden aanraakt, die raakt Zijn oogappel aan. (einde citaat)

Gods Woord en oudvaders leren juist de zekerheid van het geloof. Heden ten dage wordt de onzekerheid van het gevoel gepredikt.
Wanneer er een predikant is (ook al is het er maar één) die leert dat Zacharias en Elizabeth (rechtvaardig voor God) Christus niet kennen dan is er iets grondigs mis met de leer.
Verder verwijs ik graag naar Openbaring 22:18,19

Wat u nu zegt, meen ik, had ik ook al gezegd op de opmerking van DGG... Of niet?
Daarin ben ik het dus wel met u eens. Toch zou iets voorzichtiger willen zijn. Toen Filippus van onder de vijgenboom werd geroepen, kende hij toen Christus? En Johannes getuigt, hoewel al levend gemaakt van 's moeders lijf aan: Ik kende Hem niet... Zo zouden veel meer voorbeelden te noemen zijn. Het blijft waar: Buiten Jezus is geen leven, maar begint het met het kennen van Jezus? Ik dacht het niet.
Een ander gevaar is om op een gevoel te drijven, en (heimelijk) hopen en denken, wat God begonnen is zal Hij ook voleinden. En dan zo gerust voortleven, dat kan ook niet.

Begrijpt u het niet of wilt u het niet begrijpen? Neemt u niets aan of wilt u niets aannemen van een ander (behalve u ds.)?

Ik begrijp u niet. Misschien kunt u het met andere woorden formuleren? Ook die laatste suggestieve opmerking, hebt u daar grond en reden voor?

[eilander]

Wat u nu zegt, meen ik, had ik ook al gezegd op de opmerking van DGG... Of niet?
Daarin ben ik het dus wel met u eens. Toch zou iets voorzichtiger willen zijn. Toen Filippus van onder de vijgenboom werd geroepen, kende hij toen Christus? En Johannes getuigt, hoewel al levend gemaakt van 's moeders lijf aan: Ik kende Hem niet... Zo zouden veel meer voorbeelden te noemen zijn. Het blijft waar: Buiten Jezus is geen leven, maar begint het met het kennen van Jezus? Ik dacht het niet.
Een ander gevaar is om op een gevoel te drijven, en (heimelijk) hopen en denken, wat God begonnen is zal Hij ook voleinden. En dan zo gerust voortleven, dat kan ook niet.

Dat laatste ben ik helemaal met je eens, maar de Bijbelse voorbeelden niet: ik denk dat je daar dingen door elkaar haalt.

Het duidelijkste voorbeeld is Johannes: algemeen wordt aangenomen dat hij wedergeboren was vóór hij geboren was, en dat geloof ik. Dat hij Christus niet kende, moet dus betekenen dat hij Hem niet naar het vlees kende zoals ook de kanttekeningen als mogelijkheid opgeven. We hoeven dit voorbeeld niet helemaal uit te kauwen, we hebben er al eens eerder een behoorlijke discussie over gehad hier. Het gaat mij om het geloof in de komende Messias, en daarna (op het scharnierpunt van het OT naar het NT) in de gekomen Messias.

Zelfs Abraham kende Christus, al heeft hij Hem tijdens zijn leven natuurlijk nooit gezien. Zo is het denk ik ook met Nathanaël onder de vijgenboom: hij kende de beloofde Messias, door het geloof. En toen hij de Heere Jezus zag met zijn natuurlijke ogen, toen geloofde hij in Hem als de gekomen Messias.

[-DIA-]

Wat u nu zegt, meen ik, had ik ook al gezegd op de opmerking van DGG... Of niet?
Daarin ben ik het dus wel met u eens. Toch zou iets voorzichtiger willen zijn. Toen Filippus van onder de vijgenboom werd geroepen, kende hij toen Christus? En Johannes getuigt, hoewel al levend gemaakt van 's moeders lijf aan: Ik kende Hem niet... Zo zouden veel meer voorbeelden te noemen zijn. Het blijft waar: Buiten Jezus is geen leven, maar begint het met het kennen van Jezus? Ik dacht het niet.
Een ander gevaar is om op een gevoel te drijven, en (heimelijk) hopen en denken, wat God begonnen is zal Hij ook voleinden. En dan zo gerust voortleven, dat kan ook niet.

Dat laatste ben ik helemaal met je eens, maar de Bijbelse voorbeelden niet: ik denk dat je daar dingen door elkaar haalt.

Het duidelijkste voorbeeld is Johannes: algemeen wordt aangenomen dat hij wedergeboren was vóór hij geboren was, en dat geloof ik. Dat hij Christus niet kende, moet dus betekenen dat hij Hem niet naar het vlees kende zoals ook de kanttekeningen als mogelijkheid opgeven. We hoeven dit voorbeeld niet helemaal uit te kauwen, we hebben er al eens eerder een behoorlijke discussie over gehad hier. Het gaat mij om het geloof in de komende Messias, en daarna (op het scharnierpunt van het OT naar het NT) in de gekomen Messias.

Zelfs Abraham kende Christus, al heeft hij Hem tijdens zijn leven natuurlijk nooit gezien. Zo is het denk ik ook met Nathanaël onder de vijgenboom: hij kende de beloofde Messias, door het geloof. En toen hij de Heere Jezus zag met zijn natuurlijke ogen, toen geloofde hij in Hem als de gekomen Messias.

Johannes kende Hem niet naar Zijn menselijke natuur. Dan nog iets wat wel heel actueel is: Tegenwoordig begint het bij velen met Jezus. Dat is niet Bijbels. Er moet immers plaats zijn voor Hem? Kennen wij niet onze totale verlorenheid, dan zullen we ons nog wel redden.

Jezus kwam om het verlorene te zoeken en geen opgeknapte mensen. Geen vrome Farizeeërs. Toen Paulus op de weg naar Damascus werd stil gezet, hij Jezus zag (opmerkelijk!) zei hij: Wie zijt Gij Heere? Hij kende hem niet. Naar de orde des heils leerde hij zich als een verloren zondaar kennen, die Jezus nodig kreeg. Het begint toch met de kennis van onze ellende? Is er anders ooit plaats voor Jezus' Middelaarswerk? Ik geloof het niet. Laten we de orde des Heils laten staan zoals deze altijd geleerd en bevonden is.

Overigens, laten we dat ook in de gaten houden: We veroordelen vaak de vrome farizeeër, maar laten we onszelf daarmee niet voorbij kijken, want dan zijn we niet anders dan de tollenaar die bad (dankte) dat hij niet was als die farizeeër. Ons hart is arglistig, meer dan enig ding, wie zal het kennen en doorgronden?

[Posthoorn]

Dat laatste ben ik helemaal met je eens, maar de Bijbelse voorbeelden niet: ik denk dat je daar dingen door elkaar haalt.

Het duidelijkste voorbeeld is Johannes: algemeen wordt aangenomen dat hij wedergeboren was vóór hij geboren was, en dat geloof ik. Dat hij Christus niet kende, moet dus betekenen dat hij Hem niet naar het vlees kende zoals ook de kanttekeningen als mogelijkheid opgeven. We hoeven dit voorbeeld niet helemaal uit te kauwen, we hebben er al eens eerder een behoorlijke discussie over gehad hier. Het gaat mij om het geloof in de komende Messias, en daarna (op het scharnierpunt van het OT naar het NT) in de gekomen Messias.

Zelfs Abraham kende Christus, al heeft hij Hem tijdens zijn leven natuurlijk nooit gezien. Zo is het denk ik ook met Nathanaël onder de vijgenboom: hij kende de beloofde Messias, door het geloof. En toen hij de Heere Jezus zag met zijn natuurlijke ogen, toen geloofde hij in Hem als de gekomen Messias.

Johannes kende Hem niet naar Zijn menselijke natuur.

Dat is dus precies wat eilander zegt. En dat betekent dus dat je redenering niet opgaat, althans niet op grond van dit soort voorbeelden.

[mulder]

Naar de orde des heils leerde hij zich als een verloren zondaar kennen, die Jezus nodig kreeg. Het begint toch met de kennis van onze ellende? Is er anders ooit plaats voor Jezus' Middelaarswerk? Ik geloof het niet. Laten we de orde des Heils laten staan zoals deze altijd geleerd en bevonden is.

Een grote fout in hedendaagse prediking is dat de ellendekennis vooraf geplaatst wordt als een voorwaarde. Maar ellendekennis drijft uit tot Christus. van ellendekennis kan men achteraf zeggen: dat dreef uit naar Hem., calvijn zegt: zaligheid begint met Christus

[-DIA-]

Dat laatste ben ik helemaal met je eens, maar de Bijbelse voorbeelden niet: ik denk dat je daar dingen door elkaar haalt.

Het duidelijkste voorbeeld is Johannes: algemeen wordt aangenomen dat hij wedergeboren was vóór hij geboren was, en dat geloof ik. Dat hij Christus niet kende, moet dus betekenen dat hij Hem niet naar het vlees kende zoals ook de kanttekeningen als mogelijkheid opgeven. We hoeven dit voorbeeld niet helemaal uit te kauwen, we hebben er al eens eerder een behoorlijke discussie over gehad hier. Het gaat mij om het geloof in de komende Messias, en daarna (op het scharnierpunt van het OT naar het NT) in de gekomen Messias.

Zelfs Abraham kende Christus, al heeft hij Hem tijdens zijn leven natuurlijk nooit gezien. Zo is het denk ik ook met Nathanaël onder de vijgenboom: hij kende de beloofde Messias, door het geloof. En toen hij de Heere Jezus zag met zijn natuurlijke ogen, toen geloofde hij in Hem als de gekomen Messias.

Johannes kende Hem niet naar Zijn menselijke natuur.

Dat is dus precies wat eilander zegt. En dat betekent dus dat je redenering niet opgaat, althans niet op grond van dit soort voorbeelden.

Vanavond lazen we bij geval uit het dagboek van
ds. Plok, "Een handvol aren".

De meditatie ging vanavond over Joh. 1:49a
Vanwaar kent Gij mij?

Ik citeer een gedeelte (voor 11 januari):
De Heere kende Nathanael. Daarom zegt Jezus: "Eer u Filippus riep, daar gij onder de vijgenboom waart, zag Ik u". De Heere kende Nathanael van voor de grondlegging der wereld. Hij stelde de tijd vast, waarin Nathanael zalig zou worden. Alle dingen zijn Hem van eeuwigheid bekend. Het leven onder de vijgenboom was bij de Heere ook bekend. Hij kent de verborgen plaatsen. Hij beluistert de uitgeschreeuwde nood en zielsverlangens.
Nu is het uur aangebroken dat de uitgeleidde Nathanael zal komen tot de kennis van Hem, Die Israëls Verlossser is. Zo weet deze oprechte Israëliet van een verborgen leven en van de tijd dat het licht der verlossing opging. Door de openbaring krijgt hij kennis van Christus. Daarom kan hij oprecht getuigen: "Rabbi! Gij zijt de Koning Israëls". Zo is deze oprechte een toetssteen voor een ieder.

Vragen:
* Kende Nathanael Jezus niet toen hij onder de vijgenboom was?
* Zou Nathanael verloren zijn geweest als hij daar was gestorven?
* Wat betekent: Van Christus, maar niet Christus Zelf?
Zomaar een paar vragen die bij me opkwamen




------------------------------------------------------------------------------
TENSLOTTE wil ik er nog op wijzen dat er nog een vraag open staat voor
DGG

[Posthoorn]

Vanavond lazen we bij geval uit het dagboek van
ds. Plok, "Een handvol aren".

De meditatie ging vanavond over Joh. 1:49a
Vanwaar kent Gij mij?

Ik citeer een gedeelte (voor 11 januari):
De Heere kende Nathanael. Daarom zegt Jezus: "Eer u Filippus riep, daar gij onder de vijgenboom waart, zag Ik u". De Heere kende Nathanael van voor de grondlegging der wereld. Hij stelde de tijd vast, waarin Nathanael zalig zou worden. Alle dingen zijn Hem van eeuwigheid bekend. Het leven onder de vijgenboom was bij de Heere ook bekend. Hij kent de verborgen plaatsen. Hij beluistert de uitgeschreeuwde nood en zielsverlangens.
Nu is het uur aangebroken dat de uitgeleidde Nathanael zal komen tot de kennis van Hem, Die Israëls Verlossser is. Zo weet deze oprechte Israëliet van een verborgen leven en van de tijd dat het licht der verlossing opging. Door de openbaring krijgt hij kennis van Christus. Daarom kan hij oprecht getuigen: "Rabbi! Gij zijt de Koning Israëls". Zo is deze oprechte een toetssteen voor een ieder.

Vragen:
* Kende Nathanael Jezus niet toen hij onder de vijgenboom was?
* Zou Nathanael verloren zijn geweest als hij daar was gestorven?
* Wat betekent: Van Christus, maar niet Christus Zelf?
Zomaar een paar vragen die bij me opkwamen.

Zit je ons nou in de maling te nemen of snap je écht niet wat eilander bedoelt?

[DDD]

Overigens, laten we dat ook in de gaten houden: We veroordelen vaak de vrome farizeeër, maar laten we onszelf daarmee niet voorbij kijken, want dan zijn we niet anders dan de tollenaar die bad (dankte) dat hij niet was als die farizeeër. Ons hart is arglistig, meer dan enig ding, wie zal het kennen en doorgronden?

Niet alleen het hart, maar ook het verstand is arglistig. Dat blijkt hierboven wel.

Als je zo de bijbelse geschiedenissen onthoudt, kun je er veel kanten mee op. Maar er staat dat de tollenaar stond en bij zich zelf bad ´O God, wees mij, zondaar, genadig.`. Dat je dat weer even scherp hebt.

[Terri]

Overigens, laten we dat ook in de gaten houden: We veroordelen vaak de vrome farizeeër, maar laten we onszelf daarmee niet voorbij kijken, want dan zijn we niet anders dan de tollenaar die bad (dankte) dat hij niet was als die farizeeër. Ons hart is arglistig, meer dan enig ding, wie zal het kennen en doorgronden?

Niet alleen het hart, maar ook het verstand is arglistig. Dat blijkt hierboven wel.

Als je zo de bijbelse geschiedenissen onthoudt, kun je er veel kanten mee op. Maar er staat dat de tollenaar stond en bij zich zelf bad ´O God, wees mij, zondaar, genadig.`. Dat je dat weer even scherp hebt.

Ik neem aan dat @Dia zich hier vergistte, want anders wordt het toch wel heel bar en boos hoe de Bijbel uitgelegd of geciteerd wordt.

[Jongere]

Ik vermoed dat DIA hier inderdaad een schrijffout maakte.

Dat neemt niet weg dat zijn punt heel scherp opgemerkt is. Soren Kierkegaard heeft eens precies hetzelfde gezegd, toen hij huichelaars beschreef:

Huichelaars, die lijken op de farizeeërs, terwijl zij toch de tollenaar tot voorbeeld hebben gekozen; huichelaars, die - volgens het woord van de Schrift - 'zich erop verheffen dat zij rechtvaardig zijn, terwijl zij de anderen verachten,' terwijl zij hun optreden toch vormen in overeenstemming met dat van de tollenaar: schijnheilig staan zij van verre, niet als de farizeeër, die trots op een opvallende plaats stond; schijnheilig slaan zij de ogen neer, niet als de farizeeër, die trots zijn ogen naar de hemel opsloeg; schijnheilig zuchten zij: 'God, wees mij, zondaar, genadig', niet als de farizeeër, die trots God ervoor bedankte dat hij rechtvaardig is...
Huichelaars, die (zoals de farizeeër godslasterlijk in zijn gebed zei: 'Ik dank U, God, dat ik niet ben als die tollenaar'), schijnheilig zeggen: 'Ik dank U, God, dat ik niet ben als die farizeeër.'
Ach, inderdaad, het christendom is in de wereld gekomen om deemoed te leren, maar niet allen hebben deemoed geleerd van het christendom. De huichelarij heeft geleerd om haar masker te veranderen en zij bleef dezelfde, of liever: zij werd nog erger. Het christendom is in de wereld gekomen om te leren dat je niet trots en ijdel de eerste plaats aan tafel moet zoeken, maar dat je onderaan moet gaan zitten... en al vlug zaten trots en ijdelheid heel ijdel onder aan de tafel.

In mijn eigen woorden samengevat: sinds de gelijkenis van de farizeeër en de tollenaar, kiezen farizeeërs ervoor om zich te vermommen als tollenaar...

[-DIA-]

Naar de orde des heils leerde hij zich als een verloren zondaar kennen, die Jezus nodig kreeg. Het begint toch met de kennis van onze ellende? Is er anders ooit plaats voor Jezus' Middelaarswerk? Ik geloof het niet. Laten we de orde des Heils laten staan zoals deze altijd geleerd en bevonden is.

Een grote fout in hedendaagse prediking is dat de ellendekennis vooraf geplaatst wordt als een voorwaarde. Maar ellendekennis drijft uit tot Christus. van ellendekennis kan men achteraf zeggen: dat dreef uit naar Hem., calvijn zegt: zaligheid begint met Christus

Dit is inderdaad een typefout ofwel plakfout. Ik denk dat ieder weldenkend mens dat wel kan zien en beoordelen.


De ophef hierover zegt me wel een en ander over hoe men over mijn gedachten en de leer die ik voorsta denkt. Immers elk mens kan fouten maken, en dat is niet zo erg als het niet moedwillig is, en de bedoeling er wel bovenop ligt. Want wie zou dan vrijuit gaan?

Voor de duidelijkheid:
Naar de orde des heils leerde hij zich als een verloren zondaar kennen, die Jezus nodig kreeg. Het begint toch met de kennis van onze ellende? Is er anders ooit plaats voor Jezus' Middelaarswerk? Ik geloof het niet. Laten we de orde des Heils laten staan zoals deze altijd geleerd en bevonden is.

Wat bedoel ik hier eigenlijk? Het werk Gods in de mens begint niet met Jezus. Maar met de ontdekkking van een schuld die niet te betalen is. Zo dat er van de mens uit geen weg meer overblijft. En dat de je gaat toestemmen dat God recht is als Hij nooit meer naar je zal omzien.
Dan zie je geen Christus, of tegenwoordig wel? Moet je dan niet meer sterven? Grijp je dan Jezus aan en: Ik ben gered! Dat is een grote versimpeling een voorstelling die niet overeenkomstig is met het Woord.

[DDD]

Ik vermoed dat DIA hier inderdaad een schrijffout maakte.

Dat neemt niet weg dat zijn punt heel scherp opgemerkt is. Soren Kierkegaard heeft eens precies hetzelfde gezegd, toen hij huichelaars beschreef:

Huichelaars, die lijken op de farizeeërs, terwijl zij toch de tollenaar tot voorbeeld hebben gekozen; huichelaars, die - volgens het woord van de Schrift - 'zich erop verheffen dat zij rechtvaardig zijn, terwijl zij de anderen verachten,' terwijl zij hun optreden toch vormen in overeenstemming met dat van de tollenaar: schijnheilig staan zij van verre, niet als de farizeeër, die trots op een opvallende plaats stond; schijnheilig slaan zij de ogen neer, niet als de farizeeër, die trots zijn ogen naar de hemel opsloeg; schijnheilig zuchten zij: 'God, wees mij, zondaar, genadig', niet als de farizeeër, die trots God ervoor bedankte dat hij rechtvaardig is...
Huichelaars, die (zoals de farizeeër godslasterlijk in zijn gebed zei: 'Ik dank U, God, dat ik niet ben als die tollenaar'), schijnheilig zeggen: 'Ik dank U, God, dat ik niet ben als die farizeeër.'
Ach, inderdaad, het christendom is in de wereld gekomen om deemoed te leren, maar niet allen hebben deemoed geleerd van het christendom. De huichelarij heeft geleerd om haar masker te veranderen en zij bleef dezelfde, of liever: zij werd nog erger. Het christendom is in de wereld gekomen om te leren dat je niet trots en ijdel de eerste plaats aan tafel moet zoeken, maar dat je onderaan moet gaan zitten... en al vlug zaten trots en ijdelheid heel ijdel onder aan de tafel.

In mijn eigen woorden samengevat: sinds de gelijkenis van de farizeeër en de tollenaar, kiezen farizeeërs ervoor om zich te vermommen als tollenaar...

Sorry. Ik had echt niet door dat dit een typefout van DIA was. Dat kan heel goed aan mij liggen, ik interpreteer vaak tamelijk rechttoe rechtaan.

Los daarvan is dit inderdaad een waarheid als een koe. Een mooie bijdrage. Waaruit komt dit citaat? Ik dacht altijd dat Kierkegaard wat ingewikkeld was voor mijn eenvoudige hoofd, maar dat valt wellicht mee.

[Terri]

Naar de orde des heils leerde hij zich als een verloren zondaar kennen, die Jezus nodig kreeg. Het begint toch met de kennis van onze ellende? Is er anders ooit plaats voor Jezus' Middelaarswerk? Ik geloof het niet. Laten we de orde des Heils laten staan zoals deze altijd geleerd en bevonden is.

Een grote fout in hedendaagse prediking is dat de ellendekennis vooraf geplaatst wordt als een voorwaarde. Maar ellendekennis drijft uit tot Christus. van ellendekennis kan men achteraf zeggen: dat dreef uit naar Hem., calvijn zegt: zaligheid begint met Christus

Dit is inderdaad een typefout ofwel plakfout. Ik denk dat ieder weldenkend mens dat wel kan zien en beoordelen.


De ophef hierover zegt me wel een en ander over hoe men over mijn gedachten en de leer die ik voorsta denkt. Immers elk mens kan fouten maken, en dat is niet zo erg als het niet moedwillig is, en de bedoeling er wel bovenop ligt. Want wie zou dan vrijuit gaan?

Voor de duidelijkheid:
Naar de orde des heils leerde hij zich als een verloren zondaar kennen, die Jezus nodig kreeg. Het begint toch met de kennis van onze ellende? Is er anders ooit plaats voor Jezus' Middelaarswerk? Ik geloof het niet. Laten we de orde des Heils laten staan zoals deze altijd geleerd en bevonden is.

Wat bedoel ik hier eigenlijk? Het werk Gods in de mens begint niet met Jezus. Maar met de ontdekkking van een schuld die niet te betalen is. Zo dat er van de mens uit geen weg meer overblijft. En dat de je gaat toestemmen dat God recht is als Hij nooit meer naar je zal omzien.
Dan zie je geen Christus, of tegenwoordig wel? Moet je dan niet meer sterven? Grijp je dan Jezus aan en: Ik ben gered! Dat is een grote versimpeling een voorstelling die niet overeenkomstig is met het Woord.

Volgens mij is de verwarring nu compleet, want @Dia heeft het over een hele andere 'type-fout'/ 'plak-fout' dan waar @DDD en @ Jongere op doelden.
Maar goed het zei zo.
Ik vind dat stukje van Soren Kierkegaard duidelijk en de verklarende regel van @ Jongere ook.