Dat heb je goed gelezen. Ik denk dat dat te maken heeft met je persoonlijkheid en voorkeuren. Die schakelt de Heere niet uit in een roeping, maar in. Daarom schreef ik ook dat dit aanwezig zijn in de stad juist voor jongeren aan de orde kan zijn, ik denk dat er vooral onder hen zijn die daar hetzelfde in staan als ik. Zo zijn er dus gezinnen voor wie "woongenot" iets verschillends inhoudt. Ik heb nergens geschreven dat dat niet zou mogen meespelen, wel dat het niet de eerste vraag zou moeten zijn.eilander schreef:@Jongere, ik vind het ergens wel grappig dat je toch ook zelf over "woongenot" schrijft, maar dan ten gunste van de stad: in een dorp is veel sociale controle etc. en dat lijkt je maar niks. Prima wat mij betreft, ik vind juist dat we hierin nuchter moeten zijn. Zeker moeten we onze weg gaan in het besef dat God ons leven leidt en moeten we ook vragen: wat wilt U dat wij doen?
Ik schreef juist dat ik ook geroepen zou kunnen worden naar een plaats die mij minder 'ligt'. Als we ons inderdaad maar voortdurend de vraag stellen die jij noemt: wat wil de Heere dat wij doen. Ook als het onze eigen plannen en behoeftes doorkruist.
Ik kan hier alleen maar op zeggen: als dit zo is, hoop ik inderdaad dat mensen die nood gaan ervaren. Roeping heeft veel te maken met het zien van de nood. Ik noem nu de stad omdat daar heel veel nood aan de oppervlakte ligt. Om maar een paar dingen te noemen: eenzaamheid is heel hoog onder ouderen; van de kinderen van onze clubs komt vrijwel niemand uit een 'normaal' gezin met twee ouders; in de stad leven veel mensen aan de onderkant van de samenleving in (relatieve) armoede. Het is het zien van die nood in verhouding tot het verdwijnen van de kerken en de reële ervaring in onze gemeente van altijd te weinig handen, wat een roeping kan zijn om daar te gaan wonen en werken.eilander schreef:Natuurlijk, dat er kerken gesloten worden en christelijke gemeenten worden opgeheven, is een zorgelijke ontwikkeling. Daar doe ik niets aan af. Maar ik begrijp toch niet goed waarom het extra zorgelijk zou zijn dat dit in Rotterdam gebeurt. Waarom ervaart er niemand een roeping naar dorpjes op het eiland Schouwen-Duiveland waar niet meer Gods Woord zuiver wordt gepreekt, terwijl dat vroeger wel het geval was- en waar niet meer iedere zondag kerk gehouden kan worden? Ik noem maar een voorbeeld natuurlijk, er zijn veel meer voorbeelden (delen van Groningen, Friesland)
Als jij een vergelijkbare nood ziet in de plaatsen die je noemt, is het belangrijk dat daar ook bewustzijn voor komt. We hoeven niet de nood van verschillende plaatsen tegen elkaar uit te spelen. Op al die plaatsen is de gemeente nodig. Ik vraag aandacht voor de stad omdat die me na aan het hart ligt en omdat ik die nood concreet vrijwel dagelijks zie en ervaar, zonder dat ik die roeping wil absoluteren.
