Bloempje28 schreef:Waar ik mij ook echt zorgen over maak is dat de reformatorische gezindte denkt t dichtst bij de ware leer te zitten. In heel de wereld is geen reformatorische gezindte zoals hier in NL en wij denken t bij t rechte eind te hebben? Hoe kortzichtig. Ik denk dat we een eiland hebben gemaakt, lekker veilig bij elkaar, OSM (ons soort mensen, brr).
We staat zo voor Luther en Calvijn, maar wat kennen we ze slecht. Als we dicht bij de leer van de reformatie willen blijven, moeten we daar naar terug gaan, want mijn inziens zijn we daar al heel ver vanaf. Ik ben jaren geleden ook een tijd actief geweest hier, ik zie nog steeds dezelfde kortzichtigheid en de arrogantie, mensen weten het allemaal zo goed en weten precies hoe God werkt. Het maakt mij verdrietig.
Vreemdelingen worden vreemd aangekeken als ze zomaar bij ons in de kerk binnen stappen, zeker als je kunt zien dat het mensen zijn die nooit in de kerk komen. De dominee preekt vaak in taal die een buitenstaander totaal niet begrijpt. En als ze ondanks dat blijven komen moeten ze al snel aangesproken worden op de kaders waarin wij denken dat een christen hoort te leven.
Kortom: nog werk zat... laat ieder dan maar in zijn eigen leven alarm slaan...
Ik waardeer de bewogenheid die in je postings doorklinkt. Het is goed om het goede te zoeken voor onze gezindte.
Wat ik wel jammer vind, is dat het allemaal erg reactionair gekleurd is. Dat is tegelijk waar ik bij Heartcry moeite mee heb. Er wordt veel gesproken over hoe het in ieder geval
niet moet (namelijk hoe het nu gaat in veel kerken). Vervolgens ontstaan er nieuwe theologische ideeën, met name op basis van een reactie op wat men verkeerd heeft zien gaan.
Ik zie dat bijv. wel een beetje in je reacties in het topic over de uitverkiezing. Je spreekt je uit tegen een bepaalde gedachte van de verwerping (God Die mensen schept om hen in de hel te werpen) en vervolgens keer je je tegen de hele gedachte van de verwerping. Maar weet je wel dat de Dordtse Leerregels daar een middenweg in proberen te vinden? Zij spreken over een verwerping, zónder daarbij zo'n godsbeeld te hebben dat jij tekent. Weet je wat het antwoord van onze belijdenis is op deze vragen?
Dat is eigenlijk mijn grootste vraag. Mensen roepen vaak snel dingen, zonder werkelijk in de eigen traditie te 'schatgraven'. Of soms alleen die delen die uitkomen citeren.
Want Luther en Calvijn, ja, die waren ongetwijfeld ruim in hun aanbod van de genade. Maar weet je ook dat Luther heeft gezegd: 'een mens moet totaal wanhopen aan zijn eigen vermogen, voordat hij voorbereid is om de genade van Christus te ontvangen.' Heel voorwaardelijk...
Ik deel je oproep om ons in de traditie te verdiepen, maar laten we dat dan ook
werkelijk doen. Dat bewaart ervoor om de traditie voor ons eigen standpunt te willen claimen, maar ook om de traditie te negeren terwijl die over sommige dingen al lang heel grondig heeft nagedacht. Het bewaart vooral voor al te reactionair roepen, waarbij we snel los raken van de zegenrijke band met de kerk en traditie. Ik zeg dit laatste niet tegen jou persoonlijk, maar in het algemeen. En in ieder geval richting ontwikkelingen die ik bij Heartcry (en in mindere mate JijDaar) zie.