Verder geloof ik niet dat ik nog iets kan toevoegen. Hooguit dat deze hele discussie is samen te vatten in het feit dat er een groep mensen is die belijdt dat de doop iets zegt over het kind of de volwassene die gedoopt wordt, al dan niet na een getuigenis van persoonlijk geloof. En er is een groep die zegt dat de doop niets zegt over de eeuwige staat van de dopeling, maar vooral wijst op Gods verbond en Zijn belofte.
De laatste groep spreekt de gereformeerde belijdenis, de geschriften van de Reformatoren - en wat meer is - de Bijbel na; de eerste groep moet daarvoor heel wat bochten nemen.
Samengevat - vrij naar een lezing van ds. A.K. Wallet:
Wordt het kind een kind van God als het gedoopt is?
Was het al een kind van God? Ja, maar een weggelopen kind. Verandert er wat bij het kind? Is de erfzonde weg of is het wedergeboren? Nee, de belofte van God wordt betekend en verzegeld. Zij hebben een dubbele erfenis: Adam en Christus.
Wat is de waarde van de doop?
Beloften vragen om vervulling: Inwilliging van het verbond. De bekende trits: Geen zandgrond, geen rustgrond maar een pleitgrond. Is het verbond “maar” uitwendig? God doet inwendig wat Hij uitwendig voorbeeldt.
Wat is de grond van de doop?
Ligt de grond in het geloof van de ouders? Nee, de grond is het verbond van God. Wanneer is het kind bondeling? Na de doop? Nee, als het geboren is uit gelovige ouders. Zoals een kind Nederlander is bij geboorte en niet pas als het ingeschreven wordt.
Wat betekent het, om gedoopt te zijn in de naam van de drie-enige God?
Er is een drievoudige belofte betekent en verzegelt: Zorg, Afwassing en inlijving. De doop is een zichtbaar bewijs dat ze geroepen zijn.
Tot afwassing. Zoals kinderen onder de douche moeten, zo moeten we ook innerlijk gewassen worden. Schoon mijn zonden vele zijn, maak om Jezus wil mij rein. De Heilige Geest eigent toe wat wij in de Belofte van Christus hebben.
