Geloofsbelijdenis

[Porder]

Het is een 'onopgelost vraagstuk' waar het geestelijk leven precies begint (zie alle discussies hierover).

Wie het kent, weet het. Voor diegene is het geen vraagstuk meer.

[Mannetje]

Het is een 'onopgelost vraagstuk' waar het geestelijk leven precies begint (zie alle discussies hierover).

Wie het kent, weet het. Voor diegene is het geen vraagstuk meer.

Dat het er is, of waar het begonnen is?

[-DIA-]

Ja DIA, zo eenvoudig is het. Geloof en je bent zalig staat in de bijbel. Geloven is heel eenvoudig. Wel een gave Gods.
Lees eens iets van Andrew Gray.

Nee zo is het niet...
Het geloof is wel een Gave van God.
Maar kan een gevallen mens geloven?
Wil hij dat ook overeenkomstig het Woord?
Dat zegt immers dat de mens van nature geneigd is tot allen kwaad
en onbekwaam tot enig goed.
Lees voor de duidelijkheid de Heidelberger Catechismus hierop maar na,
die is zuiver gebaseerd op de Schrift.
Doet God de mens dan geen onrecht, als Hij van hem vraagt wat hij niet doen kan?
Lees het maar eens na. Dit is zuiver Schriftuurlijk.
Niet het hapsnap-geloof zoals het optelsommetje hierboven.
Daar zullen zeker velen te laat achter komen.

[ejvl]

DIA, lees dit eens:
https://www.dropbox.com/s/3ghna4uvfajky ... 9.jpg?dl=0

Het geloof is een gave Gods. Maar wel heel eenvoudig. Net zoals in de bijbel staat.
Geloof in de Heere Christus en je bent zalig.
Kunnen we dat zelf? Nee, het is een gave die God ons wil geven.

[eilander]

Dat laatste gaat niet altijd op. Als een mens het probeert dan. Er zijn mensen van een bepaalde richting die je als het ware willen dwingen tot geloven. Van zeer nabij een verbijsterende zaak hiervan meegemaakt. Een nauwe kennis van me, had geen zekerheid van haar geloof. Een wat ruimer denkende broer heeft haar wel eens tot de wanhoop gedreven door te zeggen: Kijk, HIER STAAT HET, GELOOF DAT NU EENS! Maar de arme ziel kon daar niets mee. Het is dan een op een commando van een mens te geloven. Dat is een onmogelijkheid.

Natuurlijk pleit ik vast niet voor ongeloof, houd dat vast! maar een geloof opdringen gaat niet. Mensen die dat denken kennen de ziel van een Godzoeker/Godmisser niet. Die gaan rationeel te werk en maken een optelsom: Geloof en je zult zalig worden. Op zich een grote Waarheid, maar beslist geen optelsom. Een ziel als degene die ik bedoel kwam er mee van de wal in de sloot. Ze wist het goed. Een mens kan me niet helpen. Maar ze meer: God kan mij wel helpen.

Helemaal eens.

Wel eens met DIA, en toch zou ik zo graag ook eens lezen dat zo iemand, zoals DIA die beschrijft, zou zeggen dat er een tijd is gekomen dat hij/zij niet anders kon dan geloven.

Want ik geloof zeker dat het Bijbels is dat we net zo makkelijk kunnen geloven als dat we een ster van de hemel kunnen pakken (Bunyan). Maar laat daar toch alstublieft niet alles mee gezegd zijn! Om maar één voorbeeld te noemen: de blindgeborene uit Joh.9 kwam toch ook zover dat hij zei: ik geloof, Heere! En dat zou je zo graag óók eens horen, ik hoop dat DIA me begrijpt.

DIA, reageer je hier ook nog op?

[Orchidee]

Nee zo is het niet...


Daar zullen zeker velen te laat achter komen.

Laat al je wapens en rebellie vallen @DIA!
Waar wacht je op???
Een bijzondere boodschap of ervaring misschien?
"Wie hem nederig valt te voet, zal van Hem zijn wegen leren!"

Hebr. 11:1 Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet.

[Posthoorn]

Volgens mij moet je elkaar op een discussieforum niet 'bepreken', maar met elkaar in gesprek gaan.

[RefoCalvinist]

Dat zeggen de GG niet, dat je een kind van God kunt zijn (en dat weet) en dat je Christus niet kent.
(Als dat geleerd zou worden, zou men grof dwalen.)

Tijdens het lezen op het forum kwam ik dit tegen en in eerste instantie wilde ik het maar laten staan.
En dan hoeven we niet te generaliseren, want er zijn ook predikanten binnen de GerGem die zuiver het Evangelie bedienen.
Maar aan de andere kant is dit ook een werkelijkheid, ook een geluid dat er gehoord word.
Preken van verschillende predikanten in de afgelopen tijd beluisterd en daar kwam dit regelmatig naar voren.
Dat men wel in Christus is, maar dat er geen bewuste kennis aan Christus. Dat ook niet iedereen dat zal leren, nee het is een nadere weldaad van het geloof. Wat is dan het belangrijkste: de ellendekennis! Letterlijk gehoord dat het allerbelangrijkste voor een mens is dat hij zijn zonden gaat leren zien. En waar worden ze dan voorgehouden? Voor het volk van God. Dat mogen we dan wel een dwaling noemen toch?

[-DIA-]

Nee zo is het niet...


Daar zullen zeker velen te laat achter komen.

Laat al je wapens en rebellie vallen @DIA!
Waar wacht je op???
Een bijzondere boodschap of ervaring misschien?
"Wie hem nederig valt te voet, zal van Hem zijn wegen leren!"

Hebr. 11:1 Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt, en een bewijs van de zaken die men niet ziet.

Lees maar eens de brochure van ds. Van Haaren. Die las ik vanmorgen. Een rede die hij
in 1969 uitsprak.
We zien nu voor ogen wat hij daar sprak: De waarheid wordt niet meer verdragen en de
leugen wordt geloofd.
Vasthouden is iets wat niet in het vermogen van een mens ligt, we hebben reeds alles
losgelaren en zijn onszelf toegevallen. Vasthouden kan enkel en alleen als God Zelf
ons vast houdt.

[-DIA-]

Dat laatste gaat niet altijd op. Als een mens het probeert dan. Er zijn mensen van een bepaalde richting die je als het ware willen dwingen tot geloven. Van zeer nabij een verbijsterende zaak hiervan meegemaakt. Een nauwe kennis van me, had geen zekerheid van haar geloof. Een wat ruimer denkende broer heeft haar wel eens tot de wanhoop gedreven door te zeggen: Kijk, HIER STAAT HET, GELOOF DAT NU EENS! Maar de arme ziel kon daar niets mee. Het is dan een op een commando van een mens te geloven. Dat is een onmogelijkheid.

Natuurlijk pleit ik vast niet voor ongeloof, houd dat vast! maar een geloof opdringen gaat niet. Mensen die dat denken kennen de ziel van een Godzoeker/Godmisser niet. Die gaan rationeel te werk en maken een optelsom: Geloof en je zult zalig worden. Op zich een grote Waarheid, maar beslist geen optelsom. Een ziel als degene die ik bedoel kwam er mee van de wal in de sloot. Ze wist het goed. Een mens kan me niet helpen. Maar ze meer: God kan mij wel helpen.

Helemaal eens.

Wel eens met DIA, en toch zou ik zo graag ook eens lezen dat zo iemand, zoals DIA die beschrijft, zou zeggen dat er een tijd is gekomen dat hij/zij niet anders kon dan geloven.

Want ik geloof zeker dat het Bijbels is dat we net zo makkelijk kunnen geloven als dat we een ster van de hemel kunnen pakken (Bunyan). Maar laat daar toch alstublieft niet alles mee gezegd zijn! Om maar één voorbeeld te noemen: de blindgeborene uit Joh.9 kwam toch ook zover dat hij zei: ik geloof, Heere! En dat zou je zo graag óók eens horen, ik hoop dat DIA me begrijpt.

DIA, reageer je hier ook nog op?

Een keertje dan: eerst tja... leerde ik dat ik mezelf elke dag weer tegen viel. Het was hopeloos, en dat is het nog. Ik weet niet veel. Wel dat in mij, dat is in mijn vlees, geen goed woont. En daarmee slaat Orchidee, in feite zonder dat waarschijnlijk te bedoelde, de spijker op de kop. Een rebel, die altijd een andere kant op wil dan God.
Ik zal maar zeggen: Wie het vat die vatte het.
En wat de blindgeborene betreft: Ja, in feite is dat toch geen puur ongeloof. Ik begrijp het heel goed. Maar daarmee had hij het geloof niet in oefening, dit wordt in zekere zin toch door geloof gezegd. Ik denk ook aan Thomas. Ik zal geenszins geloven tenzij... Dat was wel ongeloof, maar ongeloof in een gelovige. Begrijpt iemand dat? Daarmee was hij toch geen ongelovige in de zin van een dode zondaar.

[Panny]

Lastig he -DIA-
In je reactie lees ik over je eigen zonde en ongeloof. Dat is heel goed te begrijpen.
Maar "wat dunkt u van de Christus?"

Archibald Alexander schreef onder andere het volgende (niet om je iets op te dringen, maar om stof ter overdenking te geven)

1. Christus is een bekwame en bereidwillige Zaligmaker, Die iemand die tot Hem
komt in geen geval zal uitwerpen.

2. Gods genade in Christus is volkomen vrij. Dat wil zeggen, Hij vereist geen
voorbereiding of verdienste in degenen die komen. Zij worden uitgenodigd om in
al hun schuld en vuilheid de toevlucht tot Hem te nemen. Opdat zij uit Zijn
genadige handen vergeving en vernieuwing van leven ontvangen zullen.

3. Voor iedere zondaar bestaat de enige hindernis om te komen slechts uit wat in zijn
eigen binnenste is. De deur der genade kan niet verder open gedaan worden dan
hij al is. De nodigingen van Christus kunnen niet meer welwillend zijn dan ze al
zijn.

4. De gehele schuld van de ondergang van een zondaar die weigert tot Christus te
komen, ligt aan zijn eigen deur. Zijn eigen verdorvenheid en onwilligheid vormen
het enige obstakel. Christus was bereid aan Zijn grootste vijanden leven te geven,
indien zij tot Hem zouden komen. Hij klaagt “En gij wilt tot Mij niet komen, opdat
gij het leven moogt hebben” (Joh. 5:40).

[-DIA-]

Lastig he -DIA-
In je reactie lees ik over je eigen zonde en ongeloof. Dat is heel goed te begrijpen.
Maar "wat dunkt u van de Christus?"

Archibald Alexander schreef onder andere het volgende (niet om je iets op te dringen, maar om stof ter overdenking te geven)

1. Christus is een bekwame en bereidwillige Zaligmaker, Die iemand die tot Hem
komt in geen geval zal uitwerpen.

2. Gods genade in Christus is volkomen vrij. Dat wil zeggen, Hij vereist geen
voorbereiding of verdienste in degenen die komen. Zij worden uitgenodigd om in
al hun schuld en vuilheid de toevlucht tot Hem te nemen. Opdat zij uit Zijn
genadige handen vergeving en vernieuwing van leven ontvangen zullen.

3. Voor iedere zondaar bestaat de enige hindernis om te komen slechts uit wat in zijn
eigen binnenste is. De deur der genade kan niet verder open gedaan worden dan
hij al is. De nodigingen van Christus kunnen niet meer welwillend zijn dan ze al
zijn.

4. De gehele schuld van de ondergang van een zondaar die weigert tot Christus te
komen, ligt aan zijn eigen deur. Zijn eigen verdorvenheid en onwilligheid vormen
het enige obstakel. Christus was bereid aan Zijn grootste vijanden leven te geven,
indien zij tot Hem zouden komen. Hij klaagt “En gij wilt tot Mij niet komen, opdat
gij het leven moogt hebben” (Joh. 5:40).

Ik heb daarover een erg mooi boekje van ds. J. Roos.
52 meditaties over "Wat dunkt u van de Christus?" Hier wordt de Christus zo van alle kanten voorgesteld
onder allerlei voorbeelden en dat weer naar allerlei teksten uit de Schrift. Wie het boek niet heeft zou ik het van harte aanbevelen. Het is een boek dat laat zien, aan de ene kant wie en wat de mens is, en aan de andere kant stelt ds. Roos de Christus zo jaloersmakend voor. Wie de 52 meditaties heeft gelezen zal bemerken dat, voor wie Christus echt kent, mensenwoorden te kort zijn om te beschrijven.
De meditaties zijn eerder al eens in De Wachter Sions verschenen. Wellicht zijn ze dan op Digibron ook na te lezen.

ERRATUM
Het zijn geen 52 maar 20 meditaties, ik was in de war met een ander boek van ds. Roos. Ook een thema uitgewerkt in 52 meditaties.

[Orchidee]

En zo word er weer omheen gedraaid

[Wittewrongel]

Dat zeggen de GG niet, dat je een kind van God kunt zijn (en dat weet) en dat je Christus niet kent.
(Als dat geleerd zou worden, zou men grof dwalen.)

Tijdens het lezen op het forum kwam ik dit tegen en in eerste instantie wilde ik het maar laten staan.
En dan hoeven we niet te generaliseren, want er zijn ook predikanten binnen de GerGem die zuiver het Evangelie bedienen.
Maar aan de andere kant is dit ook een werkelijkheid, ook een geluid dat er gehoord word.
Preken van verschillende predikanten in de afgelopen tijd beluisterd en daar kwam dit regelmatig naar voren.
Dat men wel in Christus is, maar dat er geen bewuste kennis aan Christus. Dat ook niet iedereen dat zal leren, nee het is een nadere weldaad van het geloof. Wat is dan het belangrijkste: de ellendekennis! Letterlijk gehoord dat het allerbelangrijkste voor een mens is dat hij zijn zonden gaat leren zien. En waar worden ze dan voorgehouden? Voor het volk van God. Dat mogen we dan wel een dwaling noemen toch?

Dit topic zouden we bijna kunnen samenvatten met het topic van de Ellende kennis is die noodzakelijk. Het valt me op dat op dit forum veel gediscussieerd wordt over tere zaken en daar gaan we met zijn allen hard tegen hard. Maar nu de vraag voor ieder persoonlijk.

Als je niet zeker mag weten dat je geborgen bent in Christus zou je dan durven rusten op gronden die hierboven worden benoemd?

Zou een mens niet moeten trachten om zijn verkiezing vast te maken? Als je Christus niet kent, kan je dan zalig zijn? Ook al ken je je zonden ( En dit niet als letterkennis) Maar alleen met je zonden zal je er niet komen. Een Christus kennis is noodzakelijk. Hoe dat bij ieder persoonlijk zit kunnen wij niet over antwoorden. Een kennis van je ellende kan het begin zijn maar is geen reden om te rusten om te zeggen ik mag er iets van kennen enkel ken ik Christus niet omdat deze voor sommige verborgen blijft.

[Tiberius]

On-topic graag. Dit is een discussieforum, waar het niet de bedoeling is elkaar te bepreken. Als je dat toch graag doet, dan via PB aub