Vagari schreef:Snap je hoe benauwd het is als je probeert om te geloven maar je kunt het niet? Of als je zo verhard bent dat je er zelfs niet om kunt vragen? En iedereen blijft steeds maar zeggen dat je gewoon moet geloven?
Nou, en of ik dat snap. Ik kan er verder niets over zeggen, maar ik snap het zeer goed.
Vagari schreef:Maar de enige troost die je kunt krijgen, als je niet kunt geloven, is dat het altijd allemaal van Zijn kant moet komen. Want dan is er nog een hoop.
Dat staat vast. Maar het ging me om de uitspraak van de predikant. Want alhoewel ik wel begrijp wat je bedoelt, is het wel een opdracht: Bekeert u en gelooft het Evangelie (markus 1 vers 15). Het staat er gebiedenderwijs.
Als je willens en wetens dat niet doet en ook niet wil, dan is het koninkrijk der hemelen niet voor jou.
Daarmee citeer ik zowel de apostelen als ook de Heere Jezus Zelf.
Als jij vastloopt met jezelf, dat je niet geloven kunt en dat je eigen onvermogen en hardheid je smart, dan is dat wel wat anders dan het volharden in het niet willen.
Als jij aan Zijn voeten terecht komt met heel je ellendige hart, dan mag je vertrouwen dat wie Zijn Naam aanroept, zalig zal worden (Romeinen 10 vers 13).
-DIA- schreef:Kijk dat bedoelde ik ook met wat (laten we zeggen) mijn vriendin is aangedaan.
Het is niet om het even wat je tegen iemand zegt, die in geestelijke nood is.
De ene mens kan de andere niet dwingen om te geloven, dat zal niet gaan.
Uiteindelijk komt het er op aan dat je je mag over geven, omdat je niet anders meer kunt.
Dat is Gods werk in de mens, dus het gaat niet buiten iemand om.
eilander schreef:"Niemand kan tot Mij komen tenzij de Vader Die Mij gezonden heeft, hem trekke" zegt de Heere Jezus Zelf. Dat is niet een beperking die zorgt voor lijdelijkheid, maar de enige mogelijkheid en daarom ruimte die er is in het Evangelie!
Ja, en dat staat volledig in verband met het gebod: bekeert u en gelooft het Evangelie.