Nadenken over je begrafenis

[henriët]

We kregen een rouwkaart met de regel eronder:
Wij hebben zijn adem aan de Schepper teruggegeven.

Ik had hier eerlijk gezegd nog nooit van gehoord en weet niet goed hoe ik dit moet plaatsen.
Kennen jullie deze uitdrukking en is dit "gepast"?

Nog nooit gehoord. M.i. onjuist: wij geven niets terug. De nabestaanden staan er (heel hard gezegd) helemaal buiten. De Heere heeft gegeven en Hij heeft genomen; dat zou een betere tekst zijn.

Misschien dat ze het bedoelde dat ze het kind in bruikleen kregen en nu weer teruggaven aan God.
Eigenlijk kun je zo moeilijk er iets van zeggen als je niet weet wat men ermee bedoeld heeft waarom zoiets geplaatst is.

[Mara]

Het betrof hier een volwassen man!

[ejvl]

Het betrof hier een volwassen man!

Dan kan het nog gelden natuurlijk.
Als we het hebben over "mijn man" of "mijn vrouw", nee als het goed mag zijn, zijn we eigendom van de Heere in de goede zin van het woord.
Als man of vrouw kan je figuurlijk gezien dan de geliefde aan God geven, God heeft hem/haar gemaakt (psalm 139) en nu word hij weer teruggegeven aan God.
Ik denk niet dat je het zo moet opvatten als zijnde letterlijk in de menselijke zin des woords, maar figuurlijk gesproken, teruggegeven, toevertrouwd.
Als dat echt waarheid mag zijn is het enorm rijk, te weten dat een geliefde goed heen is en veel beter af is nu.

[Mara]

In het AD van gisteren staat een nogal schokkend artikel "Zelfs bij de doodskist is kind noch kraai aanwezig
Steeds vaker is er bij overledenen niemand te vinden die de uitvaart wil of kan regelen. De 4 ambtenaren tellende afdeling Bijzondere Hulpverlening in Den Haag heeft er de handen vol aan. De stad kent met 137 uitvaarten een opvallende plek in gemeentelijke uitvaarten en die moeten, net als het afwikkelen van de nalatenschap, worden geregeld door deze ambtenaren. In andere steden is ook sprake van een toename.

Vaak zijn het 70 plussers, maar er was ook eens een baby bij!

In diezelfde krant staat op het voorblad: Begrafenis op kosten van de staat neemt fors toe.

[Eppo Gremdaat]

Een oud thema (uit 2006) dat aandacht blijft vragen......
Als oud-notarieel medewerker die het grootste deel van zijn werkzaam leven in het notariaat heeft gewerkt (vnl. in de registergoedpractijk en de boedelpractijk wil ik er met nadruk op wijzen: voordat je zelf gaat 'nadenken' stap eerst eens binnen bij een notaris en denk dan sámen na. Hij en zijn medewerkers weten van de hoed en de rand en ook alles over evt. successiebelasting, vrijstellingen e.d. En dat kan (later) weer in de declaratie - die de nabestaanden moeten betalen - schelen.
En (als je dat nog niet hebt) maak een testament! Als er dan onverhoeds iets gebeurt weet men waar men aan toe is. Bovendien kan een testament te allen tijde gewijzigd dan wel herroepen worden. Denk er om, dat getypte brieven en verklaringen met de tekst 'na mijn dood krijgt Piet E 5000 en Jan de antieke kast geen enkele waarde hebben. Dit soort zelf gemaakte ondertekende brieven e.d. zijn ongeldig.

[DDD]

Ik zou haast vragen: welke notaris. Maar dat terzijde.

Voor zover laatste wilsbeschikkingen niet over onroerende zaken gaan of over geldsmiddelen zijn deze wel degelijk geldig:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Codicil

Voor het overige is het inderdaad vaak goed dingen te regelen, zeker als je geen ouders meer hebt die dat in jouw geest zouden kunnen doen.

[Eppo Gremdaat]

Ik zou haast vragen: welke notaris. Maar dat terzijde.

Voor zover laatste wilsbeschikkingen niet over onroerende zaken gaan of over geldsmiddelen zijn deze wel degelijk geldig:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Codicil

Voor het overige is het inderdaad vaak goed dingen te regelen, zeker als je geen ouders meer hebt die dat in jouw geest zouden kunnen doen.

Een codicil is inderdaad geldig. Toch is de altijd om het bij de notaris te bewaren.
En..... hoe weet men nu dat een testament is??? Elke maand krijgt het CTR(Centraal Testamenten Register) een opgave van het notariskantoor. En bij overlijden wordt dat register in kennis gesteld door (evt.) de Burgerlijke Stand dan wel door de notaris die de nalatenschap behandelt. Je weet maar nooit of er na het bezoek aan jouw kantoor nog weer bij een andere notaris opnieuw een testament is opgemaakt.

[Eppo Gremdaat]

Verhaal uit de praktijk: op een middag belden twee oude dames (type Miss Marple) aan. Moeder is overleden en of wij de nalatenschap wilden behandelen. Ze overlegden de rouwcirculaire en hun legitimatie. Ik vroeg naar het trouwboekje (dat was zoek). Ik vroeg of er nog meer familieleden waren. Ja, er was nog een broer maar daar was al jaren geen contact mee. Ik zei toen dat ik een familie-onderzoek moest instellen dat wel enige tijd kon duren en geld (legeskosten bij de diverse gemeentehuizen) zou kosten. Ze stonden op, gristen de meegebrachte papieren van tafel....'Dag mijnheer', en wég waren ze......

[Mara]

In het AD stond zaterdag een rouwadvertentie van iemand die blijkbaar alles zelf helemaal geregeld heeft.
Hij had zelfs de rouwadvertentie opgesteld.

Hierbij laat ik weten, dat ik op .......ben overleden; ik ben toch nog 65 jaar geworden.
Om niet helemaal stilletjes via de achterdeur te verdwijnen....

tot zover maar.

Hij eindigt: Graag tot ziens en kom alsjeblieft niet te laat, want ik moet bijtijds weg.
Na afloop drank en warme snacks.
Namens mij,
......................

Voor sommige mensen lijkt de dood een verlossing, of een fijne eeuwigdurende reis blijkbaar.
Zouden jullie naar een dergelijke begrafenis gaan?

[Dipper]

Meestal sla ik begrafenissen over. Kan er niet goed tegen, een soort feestje voor een dode. En die ziet toch niet of ik er ben.
Wat er met mij gebeurt laat ik helemaal aan nabestaanden, maar voor mij hoeft alleen de teraardebestelling. Geen recepties of kerkdiensten.

[Orchidee]

Meestal sla ik begrafenissen over. Kan er niet goed tegen, een soort feestje voor een dode. En die ziet toch niet of ik er ben.
Wat er met mij gebeurt laat ik helemaal aan nabestaanden, maar voor mij hoeft alleen de teraardebestelling. Geen recepties of kerkdiensten.

Niet op iedere begrafenis word een "feestje" gehouden gelukkig niet!
Wij houden ook niet van speeches en toespraken en ook niet van koffietafels, maar belangstellend een begrafenis bijwonen om de achtergebleven familie te steunen kan toch geen kwaad

[Mara]

Meestal sla ik begrafenissen over. Kan er niet goed tegen, een soort feestje voor een dode. En die ziet toch niet of ik er ben.
Wat er met mij gebeurt laat ik helemaal aan nabestaanden, maar voor mij hoeft alleen de teraardebestelling. Geen recepties of kerkdiensten.

Niet op iedere begrafenis word een "feestje" gehouden gelukkig niet!
Wij houden ook niet van speeches en toespraken en ook niet van koffietafels, maar belangstellend een begrafenis bijwonen om de achtergebleven familie te steunen kan toch geen kwaad

De vraag was, als jullie een dergelijke kaart op de mat krijgen, van een buurman of collega, ga je dan?
Want zoiets is geen begrafenis maar een soort vreemd feestelijk afscheid.

[eilander]

De vraag was, als jullie een dergelijke kaart op de mat krijgen, van een buurman of collega, ga je dan?
Want zoiets is geen begrafenis maar een soort vreemd feestelijk afscheid.

Het ligt wel een beetje aan de relatie die je had, maar in z'n algemeenheid zou ik zeggen: ik ga daar niet naar toe. Er zijn dan wel andere mogelijkheden om medeleven met de nabestaanden te laten blijken.

[Erik]

Als je een persoonlijke mededeling/uitnodiging krijgt dan moeten er wel heel bijzondere redenen zijn om niet te gaan.

Al is een begrafenis/crematie volledig tegen alles hoe het je zelf voor ogen staat. Niet gaan is in mijn ogen toch een vorm van minachting. Wil niet zeggen dat je overal aan mee moet doen, maar aanwezig zijn kan altijd. En wie zal zeggen wat het voor uitwerking heeft als je (wellicht tegen alle verwachting toch) aanwezig ben.

[ejvl]

Net wat Dipper zegt, ik ga liever helemaal niet.
Of ik moet weten dat het de nabestaanden steun geeft, dan kun je altijd een hand geven en condoleren. Ook met het voorbeeld van Mara, ik zou denk ik wel komen condoleren en daarna weer naar huis gaan.