Je maakt hier tegenstellingen die er niet hoeven te zijn. De boodschap van het Evangelie actief uitdragen hoeft niet te betekenen dat je dan geen respect hebt voor iemands "levensfilosofie". Hoewel ik nog steeds denk dat we tevéél respect voor de filosofie van anderen hebben, als je begrijpt wat ik bedoel.Mara schreef:De mogelijkheid bestaat dat iemand zich ontzettend tegen de kerk en kerkgangers gaat afzetten.eilander schreef: Totaal oneens, hoe graag ik ook zou willen dat ik zo van m'n buurman af was. Dat is namelijk veel makkelijker. Natuurlijk, als hij hulp nodig heeft dan help ik. Ik probeer zo vriendelijk mogelijk te zijn. Maar als het over zijn zielenheil gaat, kies ik de makkelijkste weg: op z'n best iets algemeens. Weegt zijn behoud mij dan zo licht dat ik dat voldoende vind?
Zo min als ze jou kunnen overhalen, kun jij dat de ander ook niet.
Deze man waar het over ging, was half in de 70. Hij ziet bij de buren en de voorbijgangers hoe hun leven er uit ziet.
Hoe is onze houding t.o.v. zo iemand?
Liefdevol? Afkeurend als hij op zondag de auto gaat wassen? Met respect naar zijn levensfilosofie?
Het is geen kwestie van lafheid, de wereld komt er snel genoeg achter dat jij naar de kerk gaat.
En dan blijven er voldoende openingen over, zonder die bekeringsdrang.
Ik leef liever in vrede met alle buren, dan in een godsdiensttwist. Want buurtjes aan de overkant gaan naar de moskee, de naaste buren aanbidden koning voetbal, en verderop zijn ze rooms katholiek, niet praktiserend.
Leuk dat ze erachter komen dat je naar de kerk gaat, maar daarmee horen ze niets, maar dan ook niets over de ene Naam Die onder hemel gegeven is waardoor wij en ook de buren moeten zalig worden.
Vrede met je buren, is absoluut geen doel op zich. Want het is zo snel een valse vrede. Je naaste liefhebben, betekent juist dat je hem niet over hebt voor het eeuwig verderf.
Wat bedoel je dan met "voldoende openingen, zonder bekeringsdrang"?