Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Soms twijfel ik wel of wij wel de juiste leer hanteren. Het protestantisme telt ongeveer dertigduizend kerkgenootschappen die elkaar vaak verketteren. Er is geen eenheid meer en dat is niet van de Geest. Sommigen zijn er zelfs trots op 'er is voor ieder wat wils' zeggen ze dan. Blijkbaar rust er geen zegen op dat wij uit de RKK zijn gestapt.
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Volgens mij leeft dit meer, vooral onder jongeren.Cremar schreef:Soms twijfel ik wel of wij wel de juiste leer hanteren. Het protestantisme telt ongeveer dertigduizend kerkgenootschappen die elkaar vaak verketteren. Er is geen eenheid meer en dat is niet van de Geest. Sommigen zijn er zelfs trots op 'er is voor ieder wat wils' zeggen ze dan. Blijkbaar rust er geen zegen op dat wij uit de RKK zijn gestapt.
Ze stellen: Waarom zouden WIJ net toevallig het juiste geloof hebben.
Waarom zouden er dan zoveel verloren gaan?
Is dan God zo onbarmhartig?
Deze twijfels leven volgens mij meer bij jongeren dan we misschien weten of vermoeden.
Met ziet geen tekenen meer.
Alles lijkt ter discussie te staan. enz.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Nou, nou, DIA, ik vind het juist goed als jonge mensen deze vragen stellen. Dat zijn namelijk wel de vragen waarmee ze stevig geconfronteerd worden in gesprek met deze seculiere maatschappij. Laat ze maar komen met deze vragen. De kwestie is: Welk antwoord geef jij ze mee?-DIA- schreef:Volgens mij leeft dit meer, vooral onder jongeren.Cremar schreef:Soms twijfel ik wel of wij wel de juiste leer hanteren. Het protestantisme telt ongeveer dertigduizend kerkgenootschappen die elkaar vaak verketteren. Er is geen eenheid meer en dat is niet van de Geest. Sommigen zijn er zelfs trots op 'er is voor ieder wat wils' zeggen ze dan. Blijkbaar rust er geen zegen op dat wij uit de RKK zijn gestapt.
Ze stellen: Waarom zouden WIJ net toevallig het juiste geloof hebben.
Waarom zouden er dan zoveel verloren gaan?
Is dan God zo onbarmhartig?
Deze twijfels leven volgens mij meer bij jongeren dan we misschien weten of vermoeden.
Met ziet geen tekenen meer.
Alles lijkt ter discussie te staan. enz.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Die zegen zie je niet?Cremar schreef:Soms twijfel ik wel of wij wel de juiste leer hanteren. Het protestantisme telt ongeveer dertigduizend kerkgenootschappen die elkaar vaak verketteren. Er is geen eenheid meer en dat is niet van de Geest. Sommigen zijn er zelfs trots op 'er is voor ieder wat wils' zeggen ze dan. Blijkbaar rust er geen zegen op dat wij uit de RKK zijn gestapt.
Waarmee ik de verdeeldheid niet goedkeur.
-
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Nee, op dat gebied zie ik geen zegen.Mannetje schreef: Die zegen zie je niet?
Waarmee ik de verdeeldheid niet goedkeur.
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Waarom behoort je dan niet tot de RKK?Cremar schreef:Nee, op dat gebied zie ik geen zegen.Mannetje schreef: Die zegen zie je niet?
Waarmee ik de verdeeldheid niet goedkeur.
-
- Johann Gottfried Walther
- Berichten: 4795
- Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
1 Kor 10v
10 Maar ik bid u, (22) broeders, door den Naam (23) van onzen Heere Jezus Christus, dat gij allen hetzelfde spreekt (24), en dat onder u geen scheuringen zijn, (25) maar dat gij samengevoegd zijt in een zelfden zin, en in (27) een zelfde gevoelen.
22) ik bid u,
Of, vermaan u. Hier begint de apostel hen te vermanen tegen de scheuringen, en hen te waarschuwen dat zij gene uitnemers moeten zijn der personen onder de leraars, alzo daaruit onenigheid rijst; noch om de uitwendige gaven den een meer aanhangen dan den ander. En de leraars zelf, da zij het Evangelie niet oppronken met menselijke wijsheid, of welsprekendheid, maar voorstellen in eenvoudigheid en kracht des Geestes van Christus.
23) door den naam
Dat is, door Christus, of om Christus' wil.
24) hetzelfde spreekt
Dat is, enerlei wijze van spreken gebruikt van hetzelfde geloof, of van de gronden deszelven geloofs; omdat namelijk uit de verscheidenheid van spreken dikmaals komt verscheidenheid van gevoelen, of tenminste ijdele twisting.
25) scheuringen zijn,
Gr. schismata; welke eigenlijk verdeeldheden zijn, die in de gemeente rijzen over enige verschillen in het geloof, die niet fondamenteel zijn; of die het geloof zelf niet aangaan, maar de liefde en uitwendige ordeningen alleen; die zowel als ketterijen [welke eigenlijk de fondamenten der leer raken] onder de werken des vleses geteld worden, Gal. 5:20; hoewel het somwijlen ook breder genomen wordt.
26) tezamen
Of, verenigd; ene gelijkenis, genomen van ene zaak, die uit vele delen bestaat, welke, in elkander gevoegd, een volkomen werk of lichaam maken.
.
27) zin, en in
Of, mening; dit is het andere middel, om ware enigheid te houden in de gemeente, namelijk onder dezelfde wijze van spreken te houden enerlei mening of gevoelen.
10 Maar ik bid u, (22) broeders, door den Naam (23) van onzen Heere Jezus Christus, dat gij allen hetzelfde spreekt (24), en dat onder u geen scheuringen zijn, (25) maar dat gij samengevoegd zijt in een zelfden zin, en in (27) een zelfde gevoelen.
22) ik bid u,
Of, vermaan u. Hier begint de apostel hen te vermanen tegen de scheuringen, en hen te waarschuwen dat zij gene uitnemers moeten zijn der personen onder de leraars, alzo daaruit onenigheid rijst; noch om de uitwendige gaven den een meer aanhangen dan den ander. En de leraars zelf, da zij het Evangelie niet oppronken met menselijke wijsheid, of welsprekendheid, maar voorstellen in eenvoudigheid en kracht des Geestes van Christus.
23) door den naam
Dat is, door Christus, of om Christus' wil.
24) hetzelfde spreekt
Dat is, enerlei wijze van spreken gebruikt van hetzelfde geloof, of van de gronden deszelven geloofs; omdat namelijk uit de verscheidenheid van spreken dikmaals komt verscheidenheid van gevoelen, of tenminste ijdele twisting.
25) scheuringen zijn,
Gr. schismata; welke eigenlijk verdeeldheden zijn, die in de gemeente rijzen over enige verschillen in het geloof, die niet fondamenteel zijn; of die het geloof zelf niet aangaan, maar de liefde en uitwendige ordeningen alleen; die zowel als ketterijen [welke eigenlijk de fondamenten der leer raken] onder de werken des vleses geteld worden, Gal. 5:20; hoewel het somwijlen ook breder genomen wordt.
26) tezamen
Of, verenigd; ene gelijkenis, genomen van ene zaak, die uit vele delen bestaat, welke, in elkander gevoegd, een volkomen werk of lichaam maken.
.
27) zin, en in
Of, mening; dit is het andere middel, om ware enigheid te houden in de gemeente, namelijk onder dezelfde wijze van spreken te houden enerlei mening of gevoelen.
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Ik geloof dat veel jongeren (en ik net zo goed) in hun omgeving de tere kinderlijke Godsvreze in beoefening missen.Luther schreef:Nou, nou, DIA, ik vind het juist goed als jonge mensen deze vragen stellen. Dat zijn namelijk wel de vragen waarmee ze stevig geconfronteerd worden in gesprek met deze seculiere maatschappij. Laat ze maar komen met deze vragen. De kwestie is: Welk antwoord geef jij ze mee?-DIA- schreef:Volgens mij leeft dit meer, vooral onder jongeren.Cremar schreef:Soms twijfel ik wel of wij wel de juiste leer hanteren. Het protestantisme telt ongeveer dertigduizend kerkgenootschappen die elkaar vaak verketteren. Er is geen eenheid meer en dat is niet van de Geest. Sommigen zijn er zelfs trots op 'er is voor ieder wat wils' zeggen ze dan. Blijkbaar rust er geen zegen op dat wij uit de RKK zijn gestapt.
Ze stellen: Waarom zouden WIJ net toevallig het juiste geloof hebben.
Waarom zouden er dan zoveel verloren gaan?
Is dan God zo onbarmhartig?
Deze twijfels leven volgens mij meer bij jongeren dan we misschien weten of vermoeden.
Met ziet geen tekenen meer.
Alles lijkt ter discussie te staan. enz.
Geen voorbeelden van wat het zou moeten zijn. Als we dat van nabij aanschouwen, gaat er wat van uit.
Dat kan niet anders, want als God in de dadelijkheid spreekt dan is zelfs de grootste spotter even stil. En dat missen we,
zou ik zeggen.
Ik heb daar geen oplossing voor. Ik moet het slechts constateren, en daaruit blijkt wel hoe ver er samen van de plek
zijn. Wie kan er nu jaloers worden op een mens dat het wel weet, en toch niet weet. Een mens die zegt God te kennen en
zijn of haar leven vloekt met de belijdenis. Daar prikt men door, zonder meer. We komen als een twijfelaar over,
dat voel ik wel. En toch, ik kan niet anders dan bij deze belijdenis blijven. Wat ons past is ware ootmoed. Geen betweterigheid
of strijd en discussie. Maar een onvoorwaardelijk buigen voor de God van onze vaderen, waar we zo ver vanaf zijn geraakt.
En ik geloof dat ik alweer meer als genoeg heb gezegd. Want wie weet zich niet schuldig? En wie komt er echt in de schuld?
Krokodillentranen prikt men ook wel door.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Met alle respect... ik ben bang dat je hierin echt geen gelijk hebt. Ook de grootste spotter wordt op die manier niet meer stil.-DIA- schreef:Ik geloof dat veel jongeren (en ik net zo goed) in hun omgeving de tere kinderlijke Godsvreze in beoefening missen.
Geen voorbeelden van wat het zou moeten zijn. Als we dat van nabij aanschouwen, gaat er wat van uit.
Dat kan niet anders, want als God in de dadelijkheid spreekt dan is zelfs de grootste spotter even stil. En dat missen we,
zou ik zeggen.
Hier is die jongen van 19, die op een HBO of universiteit zit, niet echt mee geholpen. Die krijgt concreet de vraag: Vertel eens, waarom is jullie godsdienst de ware, en waarom de andere niet? Dan mogen en moeten wij de ruimte geven op catechisatie om ons die vraag te stellen. En die vragen verdwijnen echt niet door allerlei voorbeelden om ons heen te zien.-DIA- schreef:Ik heb daar geen oplossing voor. Ik moet het slechts constateren, en daaruit blijkt wel hoe ver er samen van de plek
zijn. Wie kan er nu jaloers worden op een mens dat het wel weet, en toch niet weet. Een mens die zegt God te kennen en
zijn of haar leven vloekt met de belijdenis. Daar prikt men door, zonder meer. We komen als een twijfelaar over,
dat voel ik wel. En toch, ik kan niet anders dan bij deze belijdenis blijven. Wat ons past is ware ootmoed. Geen betweterigheid
of strijd en discussie. Maar een onvoorwaardelijk buigen voor de God van onze vaderen, waar we zo ver vanaf zijn geraakt.
En ik geloof dat ik alweer meer als genoeg heb gezegd. Want wie weet zich niet schuldig? En wie komt er echt in de schuld?
Krokodillentranen prikt men ook wel door.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Luther schreef:Met alle respect... ik ben bang dat je hierin echt geen gelijk hebt. Ook de grootste spotter wordt op die manier niet meer stil.-DIA- schreef:Ik geloof dat veel jongeren (en ik net zo goed) in hun omgeving de tere kinderlijke Godsvreze in beoefening missen.
Geen voorbeelden van wat het zou moeten zijn. Als we dat van nabij aanschouwen, gaat er wat van uit.
Dat kan niet anders, want als God in de dadelijkheid spreekt dan is zelfs de grootste spotter even stil. En dat missen we,
zou ik zeggen.Hier is die jongen van 19, die op een HBO of universiteit zit, niet echt mee geholpen. Die krijgt concreet de vraag: Vertel eens, waarom is jullie godsdienst de ware, en waarom de andere niet? Dan mogen en moeten wij de ruimte geven op catechisatie om ons die vraag te stellen. En die vragen verdwijnen echt niet door allerlei voorbeelden om ons heen te zien.-DIA- schreef:Ik heb daar geen oplossing voor. Ik moet het slechts constateren, en daaruit blijkt wel hoe ver er samen van de plek
zijn. Wie kan er nu jaloers worden op een mens dat het wel weet, en toch niet weet. Een mens die zegt God te kennen en
zijn of haar leven vloekt met de belijdenis. Daar prikt men door, zonder meer. We komen als een twijfelaar over,
dat voel ik wel. En toch, ik kan niet anders dan bij deze belijdenis blijven. Wat ons past is ware ootmoed. Geen betweterigheid
of strijd en discussie. Maar een onvoorwaardelijk buigen voor de God van onze vaderen, waar we zo ver vanaf zijn geraakt.
En ik geloof dat ik alweer meer als genoeg heb gezegd. Want wie weet zich niet schuldig? En wie komt er echt in de schuld?
Krokodillentranen prikt men ook wel door.
Een krachtig gebed eens rechtvaardigen vermag niet alles (God is daarin vrij) maar vermag wel veel. Zouden we geen
aanhoudende bidders missen? Moeten we ons geen grote slapheid verwijten? Wie zich niet schuldig kent mag het zeggen.
De wereld roep ook: Geen woorden maar daden.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Ja, DIA, is allemaal waar en mooi, maar je gaat om de vraag heen...-DIA- schreef:Luther schreef:Met alle respect... ik ben bang dat je hierin echt geen gelijk hebt. Ook de grootste spotter wordt op die manier niet meer stil.-DIA- schreef:Ik geloof dat veel jongeren (en ik net zo goed) in hun omgeving de tere kinderlijke Godsvreze in beoefening missen.
Geen voorbeelden van wat het zou moeten zijn. Als we dat van nabij aanschouwen, gaat er wat van uit.
Dat kan niet anders, want als God in de dadelijkheid spreekt dan is zelfs de grootste spotter even stil. En dat missen we,
zou ik zeggen.Hier is die jongen van 19, die op een HBO of universiteit zit, niet echt mee geholpen. Die krijgt concreet de vraag: Vertel eens, waarom is jullie godsdienst de ware, en waarom de andere niet? Dan mogen en moeten wij de ruimte geven op catechisatie om ons die vraag te stellen. En die vragen verdwijnen echt niet door allerlei voorbeelden om ons heen te zien.-DIA- schreef:Ik heb daar geen oplossing voor. Ik moet het slechts constateren, en daaruit blijkt wel hoe ver er samen van de plek
zijn. Wie kan er nu jaloers worden op een mens dat het wel weet, en toch niet weet. Een mens die zegt God te kennen en
zijn of haar leven vloekt met de belijdenis. Daar prikt men door, zonder meer. We komen als een twijfelaar over,
dat voel ik wel. En toch, ik kan niet anders dan bij deze belijdenis blijven. Wat ons past is ware ootmoed. Geen betweterigheid
of strijd en discussie. Maar een onvoorwaardelijk buigen voor de God van onze vaderen, waar we zo ver vanaf zijn geraakt.
En ik geloof dat ik alweer meer als genoeg heb gezegd. Want wie weet zich niet schuldig? En wie komt er echt in de schuld?
Krokodillentranen prikt men ook wel door.
Een krachtig gebed eens rechtvaardigen vermag niet alles (God is daarin vrij) maar vermag wel veel. Zouden we geen
aanhoudende bidders missen? Moeten we ons geen grote slapheid verwijten? Wie zich niet schuldig kent mag het zeggen.
De wereld roep ook: Geen woorden maar daden.
Als een jongmens in onze kerken de vraag stelt, op basis waarvan we kunnen zeggen dat Gods Woord de waarheid is, dan is dat een legitieme vraag, die je niet kunt afdoen met een aantal vrome opmerkingen. Wat zo'n jongmens al helemaal niet moet hebben, is een klaagzang over de jeugd van tegenwoordig die vragen stelt die we vroeger niet stelden. Hij leeft nu, en niet vroeger.
Dus nog maar een keer de vraag: Hoe zou jij zo'n jongere antwoorden?
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Lieve man ik weet het niet!Luther schreef:Ja, DIA, is allemaal waar en mooi, maar je gaat om de vraag heen...-DIA- schreef:Luther schreef:Met alle respect... ik ben bang dat je hierin echt geen gelijk hebt. Ook de grootste spotter wordt op die manier niet meer stil.-DIA- schreef:Ik geloof dat veel jongeren (en ik net zo goed) in hun omgeving de tere kinderlijke Godsvreze in beoefening missen.
Geen voorbeelden van wat het zou moeten zijn. Als we dat van nabij aanschouwen, gaat er wat van uit.
Dat kan niet anders, want als God in de dadelijkheid spreekt dan is zelfs de grootste spotter even stil. En dat missen we,
zou ik zeggen.Hier is die jongen van 19, die op een HBO of universiteit zit, niet echt mee geholpen. Die krijgt concreet de vraag: Vertel eens, waarom is jullie godsdienst de ware, en waarom de andere niet? Dan mogen en moeten wij de ruimte geven op catechisatie om ons die vraag te stellen. En die vragen verdwijnen echt niet door allerlei voorbeelden om ons heen te zien.-DIA- schreef:Ik heb daar geen oplossing voor. Ik moet het slechts constateren, en daaruit blijkt wel hoe ver er samen van de plek
zijn. Wie kan er nu jaloers worden op een mens dat het wel weet, en toch niet weet. Een mens die zegt God te kennen en
zijn of haar leven vloekt met de belijdenis. Daar prikt men door, zonder meer. We komen als een twijfelaar over,
dat voel ik wel. En toch, ik kan niet anders dan bij deze belijdenis blijven. Wat ons past is ware ootmoed. Geen betweterigheid
of strijd en discussie. Maar een onvoorwaardelijk buigen voor de God van onze vaderen, waar we zo ver vanaf zijn geraakt.
En ik geloof dat ik alweer meer als genoeg heb gezegd. Want wie weet zich niet schuldig? En wie komt er echt in de schuld?
Krokodillentranen prikt men ook wel door.
Een krachtig gebed eens rechtvaardigen vermag niet alles (God is daarin vrij) maar vermag wel veel. Zouden we geen
aanhoudende bidders missen? Moeten we ons geen grote slapheid verwijten? Wie zich niet schuldig kent mag het zeggen.
De wereld roep ook: Geen woorden maar daden.
Als een jongmens in onze kerken de vraag stelt, op basis waarvan we kunnen zeggen dat Gods Woord de waarheid is, dan is dat een legitieme vraag, die je niet kunt afdoen met een aantal vrome opmerkingen. Wat zo'n jongmens al helemaal niet moet hebben, is een klaagzang over de jeugd van tegenwoordig die vragen stelt die we vroeger niet stelden. Hij leeft nu, en niet vroeger.
Dus nog maar een keer de vraag: Hoe zou jij zo'n jongere antwoorden?
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
OK, helder! Dat lijkt me een eerlijk antwoord!-DIA- schreef:Lieve man ik weet het niet!
En dit antwoord is ook echt veel beter dan de klacht over het tegenwoordig verval.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Maar man, ik stik bijna onder de benauwdheid!Luther schreef:OK, helder! Dat lijkt me een eerlijk antwoord!-DIA- schreef:Lieve man ik weet het niet!
En dit antwoord is ook echt veel beter dan de klacht over het tegenwoordig verval.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: Toenadering tot Rome = Belijdenis verloochenen.
Dat is op zichzelf niet nodig. We hebben ook in 2014 het profetisch Woord dat zeer vast is, en u doet wel als u daar op acht geeft, als op een licht, schijnende in een duistere plaats!-DIA- schreef:Maar man, ik stik bijna onder de benauwdheid!
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)