Schorsing en ontheffen van predikant

[SecorDabar]

Misschien hebben we er wel nooit mee te maken gehad.
Mischien ook wel?
Een predikant die geschorst wordt om wat voor redenen dan ook.
Een schorsing kan leiden tot het besluit om een predikant uit zijn ambt te ontheffen.

Ik heb daar een vraag over.
1. Hoe te handelen als een gedeelte van de gemeente het niets eens is met de schorsing?
2. Hoe te handelen als we zelf in het hele gebeuren onpartijdig wensen te blijven, omdat we
geloven dat beide partijen schuld hebben aan het feit.
3. Hoe te handelen als er van beide kanten geen schuldbelijdenis komt.
4. Stel dat de gemeente om dit geschil uitéén valt, en we kunnen ons met beide partijen niet verenigen, is het dan beter om ergens elders kerkelijk aan te sluiten in eigen kerkverband of in een ander kerkverband?

[Tiberius]

Schorsing van een ambtsdrager is een zaak van de kerkenraad: de kerkenraad moet daar een besluit in nemen. (Behalve bij een emeritus predikant: daar is het een zaak van de classis waarin hij met emeritaat is gegaan).
Als iemand het niet eens is met dat besluit, kan hij zijn bezwaren bij de kerkenraad bekend maken. Daar zal dan een gesprek met (een delegatie van) de kerkenraad op volgen. Wanneer dat gesprek niet bevredigend is, kan hij (of zij) zijn bezwaren doorsturen naar de meerdere vergadering. De meerdere vergadering heeft hierin overigens slechts een adviesfunctie en zal geen besluiten nemen of terugdraaien; anderzijds is het wel zo, dat een kerkenraad vrijwel altijd het advies van de meerdere vergadering volgt.

Wanneer je die weg volgt, denk ik niet dat de gemeente om zo'n schorsing uiteen valt. Zo ja, dan is er meer in die gemeente aan de hand, maar dat vermeldt je casus niet.

[-DIA-]

Misschien hebben we er wel nooit mee te maken gehad.
Mischien ook wel?
Een predikant die geschorst wordt om wat voor redenen dan ook.
Een schorsing kan leiden tot het besluit om een predikant uit zijn ambt te ontheffen.

Ik heb daar een vraag over.
1. Hoe te handelen als een gedeelte van de gemeente het niets eens is met de schorsing?
2. Hoe te handelen als we zelf in het hele gebeuren onpartijdig wensen te blijven, omdat we
geloven dat beide partijen schuld hebben aan het feit.
3. Hoe te handelen als er van beide kanten geen schuldbelijdenis komt.
4. Stel dat de gemeente om dit geschil uitéén valt, en we kunnen ons met beide partijen niet verenigen, is het dan beter om ergens elders kerkelijk aan te sluiten in eigen kerkverband of in een ander kerkverband?

Het lijkt me een erg moeilijke en niet gewenste zaak.
We zien hier een toestand die enigszins lijkt de scheuring van 1953.
In een geval van een conflict kunnen er woorden gezegd worden die niet betamelijk zijn.
Ook kan er zelfs (voor de tijd) een verwijdering door Gods volk door ontstaan.
Toch ligt de zaak nu voor mij anders, nu je er van een afstandje naar kunt kijken.
De gemeenten zijn in tweeën gebroken. Maar toch is de waarheid in beide delen
tot op heden nog te beluisteren.
Nuchter gezien zou een deel van de 'synodalen' gerust een eenheid kunnen zijn met
de 'uitgetredenen'. De praktijk is helaas wel wat weerbarstig. Maar dat weerhoudt ons
toch niet om een dienst van de 'uitgetredenen' te bezoeken? Naar mijn overtuiging zou
de beste oplossing zijn als beide groepen weer zouden verenigen. En waar nodig
zou zijn van beide kanten schuld belijden.

[SecorDabar]

Ik heb zelf in het verleden eens meegemaakt.
Ik behoorde bij de onpartijdigen.
Om privacy redenen ga ik niet details treden.
Wel werd er tijdens de periode van de schorsing van de predikant het Heilig Avondmaal bediend (door een andere predikant).
En dat in een tijd van onvrede in de gemeente.
Zou dat kunnen dat in een gemeente waar wederzijdse beroering en onvrede is,
dat er het Heilige Avondmaal wordt bediend in zo'n situatie?
Ik zelf vind van niet.

[Mara]

Ik heb een aantal jaren gekerkt bij een predikant die geschorst was. Hij is later een vrije gemeente begonnen.
Het fijne weet ik er niet van, er gingen veel verhalen.
De preek van deze man was mij tot Zegen en dan laat ik het verder aan de Heere over. Deze dominee is inmiddels overleden.

[Ditbenik]

Schorsing van een ambtsdrager is een zaak van de kerkenraad: de kerkenraad moet daar een besluit in nemen. (Behalve bij een emeritus predikant: daar is het een zaak van de classis waarin hij met emeritaat is gegaan).
Als iemand het niet eens is met dat besluit, kan hij zijn bezwaren bij de kerkenraad bekend maken. Daar zal dan een gesprek met (een delegatie van) de kerkenraad op volgen. Wanneer dat gesprek niet bevredigend is, kan hij (of zij) zijn bezwaren doorsturen naar de meerdere vergadering. De meerdere vergadering heeft hierin overigens slechts een adviesfunctie en zal geen besluiten nemen of terugdraaien; anderzijds is het wel zo, dat een kerkenraad vrijwel altijd het advies van de meerdere vergadering volgt.

Wanneer je die weg volgt, denk ik niet dat de gemeente om zo'n schorsing uiteen valt. Zo ja, dan is er meer in die gemeente aan de hand, maar dat vermeldt je casus niet.

De route verschilt per kerk. Ik neem aan dat je de situatie binnen de Ger. Gem. beschrijft. In kerkgenootschappen zoals de PKN of HHK oefent de kerkenraad alleen opzicht over de gemeente en niet over ambtsdragers. Daar voor zijn regionale, classicale of provinciale commissies ingesteld (verschilt per kerk). Dat voorkomt dat een kerkenraad bij een persoonlijke conflict met een predikant, de predikant maar even uit zijn ambt zet of schorst. Deze procedure maakt ook dat je als gemeentelid geen partij hoeft en mag kiezen maar er op mag vertrouwen dat bijbels gehandeld wordt. Zowel de ambtsdrager die het betreft als de gemeenteleden hebben bij de bevestiging tot het ambt of bij de bevestiging tot belijdend lid, belooft zich aan het opzicht te onderwerpen. Wie partij kiest voor de kerkelijk geschorste ambtsdrager (vaak zonder alle feiten te kennen, want die zijn niet openbaar), gaat m.i. hier tegenin en daarmee ook tegen de belijdenis dat Christus Zijn kerk regeert door de ambten.

[Tiberius]

Ik heb zelf in het verleden eens meegemaakt.
Ik behoorde bij de onpartijdigen.
Om privacy redenen ga ik niet details treden.
Wel werd er tijdens de periode van de schorsing van de predikant het Heilig Avondmaal bediend (door een andere predikant).
En dat in een tijd van onvrede in de gemeente.
Zou dat kunnen dat in een gemeente waar wederzijdse beroering en onvrede is,
dat er het Heilige Avondmaal wordt bediend in zo'n situatie?
Ik zelf vind van niet.

Het lijkt mij ook niet, maar omdat ik de details niet weet, kan ik daar niet zoveel van zeggen. Het lijkt me te allen tijde goed, dat er eerst rust is in de gemeente.

@Ditbenik: Ik spreek inderdaad over de situatie binnen de GerGem. Met je laatste zin ben ik het helemaal eens.

[Hendrikus]

Ik heb zelf in het verleden eens meegemaakt.
Ik behoorde bij de onpartijdigen.
Om privacy redenen ga ik niet details treden.
Wel werd er tijdens de periode van de schorsing van de predikant het Heilig Avondmaal bediend (door een andere predikant).
En dat in een tijd van onvrede in de gemeente.
Zou dat kunnen dat in een gemeente waar wederzijdse beroering en onvrede is,
dat er het Heilige Avondmaal wordt bediend in zo'n situatie?
Ik zelf vind van niet.

Dat vindt men ook in Middelburg.
http://monnikenwerk.pzc.wegenerwordpres ... -conflict/

[SecorDabar]

Schorsing van een ambtsdrager is een zaak van de kerkenraad: de kerkenraad moet daar een besluit in nemen. (Behalve bij een emeritus predikant: daar is het een zaak van de classis waarin hij met emeritaat is gegaan).
Als iemand het niet eens is met dat besluit, kan hij zijn bezwaren bij de kerkenraad bekend maken. Daar zal dan een gesprek met (een delegatie van) de kerkenraad op volgen. Wanneer dat gesprek niet bevredigend is, kan hij (of zij) zijn bezwaren doorsturen naar de meerdere vergadering. De meerdere vergadering heeft hierin overigens slechts een adviesfunctie en zal geen besluiten nemen of terugdraaien; anderzijds is het wel zo, dat een kerkenraad vrijwel altijd het advies van de meerdere vergadering volgt.

Wanneer je die weg volgt, denk ik niet dat de gemeente om zo'n schorsing uiteen valt. Zo ja, dan is er meer in die gemeente aan de hand, maar dat vermeldt je casus niet.

De route verschilt per kerk. Ik neem aan dat je de situatie binnen de Ger. Gem. beschrijft. In kerkgenootschappen zoals de PKN of HHK oefent de kerkenraad alleen opzicht over de gemeente en niet over ambtsdragers. Daar voor zijn regionale, classicale of provinciale commissies ingesteld (verschilt per kerk). Dat voorkomt dat een kerkenraad bij een persoonlijke conflict met een predikant, de predikant maar even uit zijn ambt zet of schorst. Deze procedure maakt ook dat je als gemeentelid geen partij hoeft en mag kiezen maar er op mag vertrouwen dat bijbels gehandeld wordt. Zowel de ambtsdrager die het betreft als de gemeenteleden hebben bij de bevestiging tot het ambt of bij de bevestiging tot belijdend lid, belooft zich aan het opzicht te onderwerpen. Wie partij kiest voor de kerkelijk geschorste ambtsdrager (vaak zonder alle feiten te kennen, want die zijn niet openbaar), gaat m.i. hier tegenin en daarmee ook tegen de belijdenis dat Christus Zijn kerk regeert door de ambten.

Inderdaad mag men erop vertrouwen dat er bijbels gehandeld wordt.
Maar het wordt wel lastig als dit niet duidelijk blijkt.
Ook niet als de geschorste dominee en dat gedeelte van de gemeente vindt dat er niet bijbels gehandeld is.

[refo]

Schorsing van een ambtsdrager gebeurt volgens de DKO door de kerkenraad, samen met die van de naburige gemeente.
De laatste keer dat ik me kan herinneren in Gouda was in de jaren 70. Toen is het gebeurd in samenspraak met de kerkenraad van Stolwijk.

[Ditbenik]

Schorsing van een ambtsdrager is een zaak van de kerkenraad: de kerkenraad moet daar een besluit in nemen. (Behalve bij een emeritus predikant: daar is het een zaak van de classis waarin hij met emeritaat is gegaan).
Als iemand het niet eens is met dat besluit, kan hij zijn bezwaren bij de kerkenraad bekend maken. Daar zal dan een gesprek met (een delegatie van) de kerkenraad op volgen. Wanneer dat gesprek niet bevredigend is, kan hij (of zij) zijn bezwaren doorsturen naar de meerdere vergadering. De meerdere vergadering heeft hierin overigens slechts een adviesfunctie en zal geen besluiten nemen of terugdraaien; anderzijds is het wel zo, dat een kerkenraad vrijwel altijd het advies van de meerdere vergadering volgt.

Wanneer je die weg volgt, denk ik niet dat de gemeente om zo'n schorsing uiteen valt. Zo ja, dan is er meer in die gemeente aan de hand, maar dat vermeldt je casus niet.

De route verschilt per kerk. Ik neem aan dat je de situatie binnen de Ger. Gem. beschrijft. In kerkgenootschappen zoals de PKN of HHK oefent de kerkenraad alleen opzicht over de gemeente en niet over ambtsdragers. Daar voor zijn regionale, classicale of provinciale commissies ingesteld (verschilt per kerk). Dat voorkomt dat een kerkenraad bij een persoonlijke conflict met een predikant, de predikant maar even uit zijn ambt zet of schorst. Deze procedure maakt ook dat je als gemeentelid geen partij hoeft en mag kiezen maar er op mag vertrouwen dat bijbels gehandeld wordt. Zowel de ambtsdrager die het betreft als de gemeenteleden hebben bij de bevestiging tot het ambt of bij de bevestiging tot belijdend lid, belooft zich aan het opzicht te onderwerpen. Wie partij kiest voor de kerkelijk geschorste ambtsdrager (vaak zonder alle feiten te kennen, want die zijn niet openbaar), gaat m.i. hier tegenin en daarmee ook tegen de belijdenis dat Christus Zijn kerk regeert door de ambten.

Inderdaad mag men erop vertrouwen dat er bijbels gehandeld wordt.
Maar het wordt wel lastig als dit niet duidelijk blijkt.
Ook niet als de geschorste dominee en dat gedeelte van de gemeente vindt dat er niet bijbels gehandeld is.

Dat deel van de gemeente kan dat niet beoordelen omdat tuchtzaken niet openbaar zijn. Probleem in onze postmoderne tijd is dat veel mensen de gemeente vergelijken met een vereniging, club of politiek.

[SecorDabar]

Schorsing van een ambtsdrager is een zaak van de kerkenraad: de kerkenraad moet daar een besluit in nemen. (Behalve bij een emeritus predikant: daar is het een zaak van de classis waarin hij met emeritaat is gegaan).
Als iemand het niet eens is met dat besluit, kan hij zijn bezwaren bij de kerkenraad bekend maken. Daar zal dan een gesprek met (een delegatie van) de kerkenraad op volgen. Wanneer dat gesprek niet bevredigend is, kan hij (of zij) zijn bezwaren doorsturen naar de meerdere vergadering. De meerdere vergadering heeft hierin overigens slechts een adviesfunctie en zal geen besluiten nemen of terugdraaien; anderzijds is het wel zo, dat een kerkenraad vrijwel altijd het advies van de meerdere vergadering volgt.

Wanneer je die weg volgt, denk ik niet dat de gemeente om zo'n schorsing uiteen valt. Zo ja, dan is er meer in die gemeente aan de hand, maar dat vermeldt je casus niet.

De route verschilt per kerk. Ik neem aan dat je de situatie binnen de Ger. Gem. beschrijft. In kerkgenootschappen zoals de PKN of HHK oefent de kerkenraad alleen opzicht over de gemeente en niet over ambtsdragers. Daar voor zijn regionale, classicale of provinciale commissies ingesteld (verschilt per kerk). Dat voorkomt dat een kerkenraad bij een persoonlijke conflict met een predikant, de predikant maar even uit zijn ambt zet of schorst. Deze procedure maakt ook dat je als gemeentelid geen partij hoeft en mag kiezen maar er op mag vertrouwen dat bijbels gehandeld wordt. Zowel de ambtsdrager die het betreft als de gemeenteleden hebben bij de bevestiging tot het ambt of bij de bevestiging tot belijdend lid, belooft zich aan het opzicht te onderwerpen. Wie partij kiest voor de kerkelijk geschorste ambtsdrager (vaak zonder alle feiten te kennen, want die zijn niet openbaar), gaat m.i. hier tegenin en daarmee ook tegen de belijdenis dat Christus Zijn kerk regeert door de ambten.

Inderdaad mag men erop vertrouwen dat er bijbels gehandeld wordt.
Maar het wordt wel lastig als dit niet duidelijk blijkt.
Ook niet als de geschorste dominee en dat gedeelte van de gemeente vindt dat er niet bijbels gehandeld is.

Dat deel van de gemeente kan dat niet beoordelen omdat tuchtzaken niet openbaar zijn. Probleem in onze postmoderne tijd is dat veel mensen de gemeente vergelijken met een vereniging, club of politiek.

Daar geef ik u zeker gelijk in dat tuchtzaken niet openbaar behoren te zijn.
Maar als er in de landelijke of regionale pers interviews met de geschorste dominee en medestanders van hem worden gehouden, terwijl de kerkenraad niet bereikbaar is voor commentaar?