Huwelijk en scheiding en de kerken

Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Mara »

Posthoorn schreef:
Mara schreef:
Dodo schreef:Ze zou een goede relatietherapeut kunnen zoeken en gesprekken aangaan, met haar man er bij. Desnoods zonder, als hij niet wil. Om de dingen helder op tafel te krijgen en uit te praten en te zien wat er nog voor mogelijkheden zijn.
Op verzoek van de man is er een mediator aan de te pas gekomen, maar dat heeft niet geholpen.
Het gaat erom dat zij zich onder druk gezet voelt om hem te vergeven. En zij is niet zover en heeft ook het gevoel dat het nooit meer zover zal komen.
Er is teveel kapot gemaakt, en de man betuigt geen oprechte spijt.
Maar ja, dan blijkt dat er door sommige mensen toch wordt gezegd dat ze moet vergeven, dat dat nu een Bijbelse opdracht is.
En dat is een stap te ver.
Je mag iemand toch niet geestelijk "chanteren"?
Hoe het precies zit met overnieuw trouwen, weet ik niet. Het gaat mij om het feit van het MOETEN vergeven, zonder dat dit daadwerkelijk wordt gevraagd.
Deze vrouw heeft m.i. geen enkele verplichting meer ten opzichte van deze man, omdat het huwelijk is ontbonden. Vlg. Deut. 24 was het zelfs niet eens geoorloofd dat een man zich, na het geven van een scheidbrief, weer herenigde met zijn vrouw.
Dit huwelijk bestaat niet meer, dus de man kan zich er ook niet meer op beroepen. En zolang hij geen berouw toont kan de vrouw hem moeilijk vergeven. Het enige wat ze kan hebben is vergevensbereidheid voor het geval de man werkelijk berouw mocht hebben.
Ik zou hier gauw klaar mee zijn: kappen met dat gezeur en weg wezen.
Dat zei ik dus ook, zeker omdat hij geen spijt betuigde, alleen maar wat geklaag dat hij de kinderen zo miste.
Maar ik ben een beetje verbaasd over de druk die nu op haar wordt gelegd en zij voelt die druk nu steeds groter worden.
Ze is bang dat het straks helemaal omdraait, nl. dat zij de starre en onvergeeflijke is.

Moet de k.r. zich niet veel terughoudender opstellen in deze? Zij zijn de deskundigen toch niet?
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door -DIA- »

helma schreef:Ds Schreuder heeft daar een nuttig boek over geschreven.
‘Vergeven: dat gaat zomaar niet’.
http://www.cip.nl/artikel/42144/We-staa ... aangezicht
Dat boek heb ik.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
Posthoorn
Berichten: 6464
Lid geworden op: 04 dec 2008, 11:22

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Posthoorn »

Mara schreef:Dat zei ik dus ook, zeker omdat hij geen spijt betuigde, alleen maar wat geklaag dat hij de kinderen zo miste.
Maar ik ben een beetje verbaasd over de druk die nu op haar wordt gelegd en zij voelt die druk nu steeds groter worden.
Ze is bang dat het straks helemaal omdraait, nl. dat zij de starre en onvergeeflijke is.

Moet de k.r. zich niet veel terughoudender opstellen in deze? Zij zijn de deskundigen toch niet?
Deze vrouw zal daar zelf haar weg in moeten vinden. En als de kerkenraad haar niet steunt, haar zelfs zou willen censureren, dan is dat heel jammer, maar daar hoeft die vrouw zich niets van aan te trekken. Zij staat gewoon in haar recht, klaar.
(Ik ga natuurlijk alleen op jouw verhaal af.)
alexv
Berichten: 486
Lid geworden op: 02 apr 2013, 01:18

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door alexv »

Posthoorn schreef:
Mara schreef:
Dodo schreef:Ze zou een goede relatietherapeut kunnen zoeken en gesprekken aangaan, met haar man er bij. Desnoods zonder, als hij niet wil. Om de dingen helder op tafel te krijgen en uit te praten en te zien wat er nog voor mogelijkheden zijn.
Op verzoek van de man is er een mediator aan de te pas gekomen, maar dat heeft niet geholpen.
Het gaat erom dat zij zich onder druk gezet voelt om hem te vergeven. En zij is niet zover en heeft ook het gevoel dat het nooit meer zover zal komen.
Er is teveel kapot gemaakt, en de man betuigt geen oprechte spijt.
Maar ja, dan blijkt dat er door sommige mensen toch wordt gezegd dat ze moet vergeven, dat dat nu een Bijbelse opdracht is.
En dat is een stap te ver.
Je mag iemand toch niet geestelijk "chanteren"?
Hoe het precies zit met overnieuw trouwen, weet ik niet. Het gaat mij om het feit van het MOETEN vergeven, zonder dat dit daadwerkelijk wordt gevraagd.
Deze vrouw heeft m.i. geen enkele verplichting meer ten opzichte van deze man, omdat het huwelijk is ontbonden. Vlg. Deut. 24 was het zelfs niet eens geoorloofd dat een man zich, na het geven van een scheidbrief, weer herenigde met zijn vrouw.
Dit huwelijk bestaat niet meer, dus de man kan zich er ook niet meer op beroepen. En zolang hij geen berouw toont kan de vrouw hem moeilijk vergeven. Het enige wat ze kan hebben is vergevensbereidheid voor het geval de man werkelijk berouw mocht hebben.
Ik zou hier gauw klaar mee zijn: kappen met dat gezeur en weg wezen.

Ik heb hier wel een vraag bij. In een huwenlijk beloof je voor God en de mensen elkaar trouw. Nu geeft een partij op en verbreekt die belofte. Hoeft de andere partij nu ook die belofte niet meer te houden? En waarom niet?

Is dat niet iets van jij verbreekt de belofte nu mag ik dat ook? Hoe zit dat eigenlijk?
Gebruikersavatar
Posthoorn
Berichten: 6464
Lid geworden op: 04 dec 2008, 11:22

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Posthoorn »

alexv schreef:Ik heb hier wel een vraag bij. In een huwenlijk beloof je voor God en de mensen elkaar trouw. Nu geeft een partij op en verbreekt die belofte. Hoeft de andere partij nu ook die belofte niet meer te houden? En waarom niet?

Is dat niet iets van jij verbreekt de belofte nu mag ik dat ook? Hoe zit dat eigenlijk?
Zie Deut. 24.
Door overspel is het huwelijk in feite ontbonden. Dan valt er dus niets meer te 'houden'.
Gebruikersavatar
Bonny
Berichten: 2472
Lid geworden op: 03 aug 2007, 16:29
Locatie: In partibus infidelium
Contacteer:

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Bonny »

Posthoorn schreef: Deze vrouw heeft m.i. geen enkele verplichting meer ten opzichte van deze man, omdat het huwelijk is ontbonden. Vlg. Deut. 24 was het zelfs niet eens geoorloofd dat een man zich, na het geven van een scheidbrief, weer herenigde met zijn vrouw.
Dit huwelijk bestaat niet meer, dus de man kan zich er ook niet meer op beroepen. En zolang hij geen berouw toont kan de vrouw hem moeilijk vergeven. Het enige wat ze kan hebben is vergevensbereidheid voor het geval de man werkelijk berouw mocht hebben.
Ik zou hier gauw klaar mee zijn: kappen met dat gezeur en weg wezen.
Mee eens.
The Groom's still waiting at the altar
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door eilander »

Posthoorn schreef:
Mara schreef: Op verzoek van de man is er een mediator aan de te pas gekomen, maar dat heeft niet geholpen.
Het gaat erom dat zij zich onder druk gezet voelt om hem te vergeven. En zij is niet zover en heeft ook het gevoel dat het nooit meer zover zal komen.
Er is teveel kapot gemaakt, en de man betuigt geen oprechte spijt.
Maar ja, dan blijkt dat er door sommige mensen toch wordt gezegd dat ze moet vergeven, dat dat nu een Bijbelse opdracht is.
En dat is een stap te ver.
Je mag iemand toch niet geestelijk "chanteren"?
Hoe het precies zit met overnieuw trouwen, weet ik niet. Het gaat mij om het feit van het MOETEN vergeven, zonder dat dit daadwerkelijk wordt gevraagd.
Deze vrouw heeft m.i. geen enkele verplichting meer ten opzichte van deze man, omdat het huwelijk is ontbonden. Vlg. Deut. 24 was het zelfs niet eens geoorloofd dat een man zich, na het geven van een scheidbrief, weer herenigde met zijn vrouw.
Dit huwelijk bestaat niet meer, dus de man kan zich er ook niet meer op beroepen. En zolang hij geen berouw toont kan de vrouw hem moeilijk vergeven. Het enige wat ze kan hebben is vergevensbereidheid voor het geval de man werkelijk berouw mocht hebben.
Ik zou hier gauw klaar mee zijn: kappen met dat gezeur en weg wezen.
Dat laatste klinkt wel erg cru in dit verband... Alsof je een fiets afdankt die je niet meer wil hebben. Maar ik begrijp hoe je het bedoelt en ik ben het hier ook mee eens: het komt wel voor dat man en vrouw weer bij elkaar komen, maar feitelijk is het huwelijk er niet meer.

Je formulering over vergevingsbereidheid versus vergeving is wel een goed punt: ik noem het altijd al "vergeving" als iemand in zijn hart iemand vergeeft. M.i. is dat voor de vrouw een Bijbelse opdracht, hoe moeilijk ook. Maar het is beter om dit vergevingsbereidheid te noemen, ja.

Het blijft wel moeilijke materie, want je komt een keer in een spanningsveld: wanneer accepteer je het berouw tonen als "echt" en wanneer is het niet echt? Het kan zich ook nog tegen de vrouw keren, in de zin van: "hij wilde wel, heeft ook berouw getoond, maar zij wilde niet meer en zei toen maar dat zijn berouw niet echt was". Het is niet met een schaartje te knippen.

Duidelijk is voor mij wel dat in elk geval niet gezegd kan worden dat de vrouw verplicht is om hem te vergeven en daarom ook verplicht is om het huwelijk weer opnieuw te beginnen.

Als kerkenraad is dit op eieren lopen. Natuurlijk, nu kun je zeggen dat ze geen deskundige zijn. Maar als ze de visie van de vrouw hadden gedeeld, zeggen we dat niet (zo gauw). Wie is trouwens wel deskundig op dit gebied?

@Posthoorn gaat opnieuw kort door de bocht als het gaat over de rol van de kerkenraad: zo werkt het toch niet?! Ik denk niet dat je deze vrouw helpt door te zeggen dat ze de kerkenraad gewoon moet laten praten (en censureren).

Ik heb overigens een soortgelijke situatie wel eens meegemaakt; op gemeentelijk niveau werd toen door een kerkenraad op een buitengewoon pijnlijke manier geadviseerd en onder druk gezet. Op classicaal niveau is dit toen door een bepaalde adviescommissie volledig teruggedraaid en rechtgezet. Op afstand was ik daar toen op mijn manier bijzonder blij mee.
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door refo »

Deut 24 heeft er nix mee te maken. Dat gaat over een hertrouwde vrouw.

Deze mevrouw heeft geen enkele verplichting aan deze man. Hij heeft haar verstoten.

Boven de deur van het stadhuis van Gouda (zie mijn avatar) staat 'AUDITE ET ALTERAM PARTEM'.
We kennen maar één kant van het verhaal. Maar dan nog zou ik zeggen dat de vrouw de regie heeft. Als ze niet wil houdt alles op. Zelfs een mediator kan niets doen, dat bleek al. Er valt niets te mediatoren: meneer moet een (nieuw) aanzoek doen. De kerkenraad heeft geen rol in dezen.

Berouw heeft er niets mee van doen. Ze kan het accepteren (het beste), maar dat verandert niets aan de zaak.
Gebruikersavatar
Jo-Ann
Berichten: 978
Lid geworden op: 01 jan 2008, 20:06

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Jo-Ann »

eilander schreef: Ik heb overigens een soortgelijke situatie wel eens meegemaakt; op gemeentelijk niveau werd toen door een kerkenraad op een buitengewoon pijnlijke manier geadviseerd en onder druk gezet. Op classicaal niveau is dit toen door een bepaalde adviescommissie volledig teruggedraaid en rechtgezet. Op afstand was ik daar toen op mijn manier bijzonder blij mee.
Het is mooi dat die commissies bestaan. Als ze echter in beeld komen (als iemand het al zover laat komen, want het is emotioneel allemaal heel zwaar), zijn de grootste brokken al wel gemaakt. En geloof maar niet dat de bewuste kerkenraden dan spijt zullen betuigen over hun handelswijze.
Hier kan heel veel pijn zitten. Het zou mooi zijn als kerkenraden hierin minder individueel zouden werken, zodat deze brokken voorkomen kunnen worden.

Verder is dat boekje van ds. Schreuder de moeite waard. Het heeft mij veel nieuwe inzichten gegeven.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Mara »

Posthoorn schreef:
Mara schreef:Dat zei ik dus ook, zeker omdat hij geen spijt betuigde, alleen maar wat geklaag dat hij de kinderen zo miste.
Maar ik ben een beetje verbaasd over de druk die nu op haar wordt gelegd en zij voelt die druk nu steeds groter worden.
Ze is bang dat het straks helemaal omdraait, nl. dat zij de starre en onvergeeflijke is.

Moet de k.r. zich niet veel terughoudender opstellen in deze? Zij zijn de deskundigen toch niet?
Deze vrouw zal daar zelf haar weg in moeten vinden. En als de kerkenraad haar niet steunt, haar zelfs zou willen censureren, dan is dat heel jammer, maar daar hoeft die vrouw zich niets van aan te trekken. Zij staat gewoon in haar recht, klaar.
(Ik ga natuurlijk alleen op jouw verhaal af.)
Ja ik snap dat je op mijn verhaal afgaat.
Ik sprak vanmorgen een ouderling, die een paar jaar geleden een soortgelijke kwestie aan de hand had gehad en het toen anders zag.
Meer in de trant van: altijd vergeven, dat doet de Heere immers ook.
Maar hij heeft toch ingezien dat het allereerst moet zijn: Wie zijn zonden belijdt EN laat, zal vergeving geschonken worden.
En van beide was geen sprake (in dat geval).
En je mag ook niet voorbij gaan aan de pijn van de verlatene, daar is een weg aan vooraf gegaan.
Jij zegt: ze staat gewoon in haar recht, klaar, kan misschien wel zo zijn, theoretisch, maar in de praktijk is er vaak een verschil tussen recht hebben en recht krijgen. En als je als kwetsbare vrouw "geestelijk gechanteerd" wordt, wordt het moeilijk om je rug recht te houden.
De vriendin in kwestie had meneer eruit gegooid, en dan blijkt dat hij het met zijn 1e vrouw toch niet zo slecht had getroffen kennelijk.
Alleen is zij wel veranderd in die tussentijd! Dat is toch logisch?
En nu heeft hij inmiddels haar familie benaderd, of zij niet een goed woordje voor hem kunnen doen.
Ik vind het een afschuwelijke situatie.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
Posthoorn
Berichten: 6464
Lid geworden op: 04 dec 2008, 11:22

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Posthoorn »

Mara schreef:Jij zegt: ze staat gewoon in haar recht, klaar, kan misschien wel zo zijn, theoretisch, maar in de praktijk is er vaak een verschil tussen recht hebben en recht krijgen. En als je als kwetsbare vrouw "geestelijk gechanteerd" wordt, wordt het moeilijk om je rug recht te houden.
Ja, dat kan allemaal wel zijn, maar uiteindelijk kan niemand vrouw dwingen om 1. die man te vergeven en 2. opnieuw met hem te trouwen. We leven hier toch niet in een soort Midden-Oosterse maatschappij? Die vrouw moet gewoon duidelijk stelling nemen en verder klaar. Je kunt het van 1000 kanten gaan bekijken en nog eens benadrukken hoe moeilijk en hoe erg het is, maar dat brengt je geen stap verder.
Gebruikersavatar
Dodo
Berichten: 5643
Lid geworden op: 15 jun 2013, 15:40
Locatie: dodo.refoforum@gmail.com

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Dodo »

Ik hoop dat die vrouw iemand heeft die aan haar kant staat tegen al de druk die op haar afkomt.
Ik vind het gedram van die man niet voor hem pleiten. Wat meer geduld en tact zou goed zijn.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Mara »

Dodo schreef:Ik hoop dat die vrouw iemand heeft die aan haar kant staat tegen al de druk die op haar afkomt.
Ik vind het gedram van die man niet voor hem pleiten. Wat meer geduld en tact zou goed zijn.
Jawel hoor, maar het is echt pittig.
Ook haar ouders hebben het moeilijk, omdat hun ex-schoonzoon hen tracht te bepraten, maar zij vinden dat hun dochter deze beslissing moet nemen.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Ditbenik
Inactief
Berichten: 3465
Lid geworden op: 25 feb 2011, 17:09

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door Ditbenik »

alexv schreef:
Posthoorn schreef:
Mara schreef:
Dodo schreef:Ze zou een goede relatietherapeut kunnen zoeken en gesprekken aangaan, met haar man er bij. Desnoods zonder, als hij niet wil. Om de dingen helder op tafel te krijgen en uit te praten en te zien wat er nog voor mogelijkheden zijn.
Op verzoek van de man is er een mediator aan de te pas gekomen, maar dat heeft niet geholpen.
Het gaat erom dat zij zich onder druk gezet voelt om hem te vergeven. En zij is niet zover en heeft ook het gevoel dat het nooit meer zover zal komen.
Er is teveel kapot gemaakt, en de man betuigt geen oprechte spijt.
Maar ja, dan blijkt dat er door sommige mensen toch wordt gezegd dat ze moet vergeven, dat dat nu een Bijbelse opdracht is.
En dat is een stap te ver.
Je mag iemand toch niet geestelijk "chanteren"?
Hoe het precies zit met overnieuw trouwen, weet ik niet. Het gaat mij om het feit van het MOETEN vergeven, zonder dat dit daadwerkelijk wordt gevraagd.
Deze vrouw heeft m.i. geen enkele verplichting meer ten opzichte van deze man, omdat het huwelijk is ontbonden. Vlg. Deut. 24 was het zelfs niet eens geoorloofd dat een man zich, na het geven van een scheidbrief, weer herenigde met zijn vrouw.
Dit huwelijk bestaat niet meer, dus de man kan zich er ook niet meer op beroepen. En zolang hij geen berouw toont kan de vrouw hem moeilijk vergeven. Het enige wat ze kan hebben is vergevensbereidheid voor het geval de man werkelijk berouw mocht hebben.
Ik zou hier gauw klaar mee zijn: kappen met dat gezeur en weg wezen.

Ik heb hier wel een vraag bij. In een huwenlijk beloof je voor God en de mensen elkaar trouw. Nu geeft een partij op en verbreekt die belofte. Hoeft de andere partij nu ook die belofte niet meer te houden? En waarom niet?

Is dat niet iets van jij verbreekt de belofte nu mag ik dat ook? Hoe zit dat eigenlijk?
Nee, het gaat niet om het verbreken van de belofte van de ander, maar om het verbreken van het verbond. Dat verbond is verbroken en is er dus niet meer.
Gebruikersavatar
refo
Berichten: 23811
Lid geworden op: 29 dec 2001, 11:45

Re: Huwelijk en scheiding en de kerken

Bericht door refo »

Het blijkt dat de vrouw bepaald niet toeschietelijk is. Wat voor andere belangen heeft de man nog meer om opnieuw te huwen?
Gesloten