Pesten

[Sheba]

.

[helma]

Niemand is verplicht een ander te volgen. De gepeste kan de pester dus gewoon "ontvrienden" en alle kwalijke pestberichtjes komen niet meer binnen. Leer de gepeste dan hoe dat uitgeschakeld moet worden.

Digitaal pesten wordt niet altijd (alleen) afgeleverd bij de persoon zelf. Juist het niet opnemen in een groepsapp in de klas bijvoorbeeld. En wel berichtjes aan elkaar over die persoon sturen. 'Grapjes'. Of twitteren over een bepaalde persoon. Je wéét dat het gebeurt, maar zelf krijg je ze niet. Onderschat het effect daarvan niet.


Het is niet allemaal zo simpel als sommige mensen willen doen denken. Sommige reacties verbazen me ook wel.
Pesten, in welke vorm dan ook, is nooit een excuus.

Onze houding als ouders (ouderen) is heel belangrijk. Hoe gaan we zelf met mensen om.
Hebben we zelf door wat onze scherpe opmerkingen teweegbrengen of vergoelijken we dan ook ons gedrag.
Sluiten we mensen buiten of behandelen we iedereen hetzelfde. Hebben we oog voor het zwakke en verachte; of kiezen we ook voor 'ons soort mensen'. Hebben we geduld met elkaars zwakheden of zien we de fouten van een ander haarscherp.
Op wie stappen wij af (bijv. op het kerkplein, als iedereen na staat te praten) Zien onze kinderen in onze omgang met anderen hoe het moet?

Karakters spelen ook een grote rol.

Het geheim is naar elkaar kijken met de ogen van Christus. Maar daar is genade voor nodig.

[Posthoorn]

Het is niet allemaal zo simpel als sommige mensen willen doen denken. Sommige reacties verbazen me ook wel.
Pesten, in welke vorm dan ook, is nooit een excuus.

Helemaal eens. Ik hoop dat ik niet de indruk heb gewekt dat ik pesten op welke manier dan ook verdedig of goedpraat.

[WimA]

Niemand is verplicht een ander te volgen. De gepeste kan de pester dus gewoon "ontvrienden" en alle kwalijke pestberichtjes komen niet meer binnen. Leer de gepeste dan hoe dat uitgeschakeld moet worden.

Digitaal pesten wordt niet altijd (alleen) afgeleverd bij de persoon zelf. Juist het niet opnemen in een groepsapp in de klas bijvoorbeeld. En wel berichtjes aan elkaar over die persoon sturen. 'Grapjes'. Of twitteren over een bepaalde persoon. Je wéét dat het gebeurt, maar zelf krijg je ze niet. Onderschat het effect daarvan niet.

Dat realiseer ik me ook wel. Tegelijkertijd geld dat de oplossing in deze, de groep (of de pesters) dwingen de ander wel in de groepapp op te nemen meestal niet echt een oplossing is. Het blijft blijkbaar moeilijk om hierover van gedachten te wisselen zonder verwijten te krijgen er te simpel over te denken of het te onderschatten.

Het is niet allemaal zo simpel als sommige mensen willen doen denken. Sommige reacties verbazen me ook wel.
Pesten, in welke vorm dan ook, is nooit een excuus.

Het - suggestief - negatief kwalificeren van anderen (sommige mensen denken dat het simpel is) of (sommige reacties verbazen me) helpen ook niet echt bij het zoeken van (een) oplossing(en). Laat staan de suggestie dat in dit topic gesuggereerd zou worden dat er een excuus is voor pesten.

Moet de conclusie nu zijn dat diverse scribenten alhier die wijzen op het gedrag van de gepeste "simpel erover denken en een excuus voor pestgedrag geven?"

Onze houding als ouders (ouderen) is heel belangrijk. Hoe gaan we zelf met mensen om.
Hebben we zelf door wat onze scherpe opmerkingen teweegbrengen of vergoelijken we dan ook ons gedrag.
Sluiten we mensen buiten of behandelen we iedereen hetzelfde. Hebben we oog voor het zwakke en verachte; of kiezen we ook voor 'ons soort mensen'. Hebben we geduld met elkaars zwakheden of zien we de fouten van een ander haarscherp.
Op wie stappen wij af (bijv. op het kerkplein, als iedereen na staat te praten) Zien onze kinderen in onze omgang met anderen hoe het moet?
Karakters spelen ook een grote rol.
Het geheim is naar elkaar kijken met de ogen van Christus. Maar daar is genade voor nodig.

Eens.

[helma]

Ik denk ook niet dat het heel makkelijk is om oplossingen te bedenken.
En het is inderdaad nodig om naar zowel de dader als het slachtoffer te kijken.
Sommige reacties vind ik zelf een beetje negatief overkomen. Ik zou me kunnen voorstellen dat dat bij sommigen weer een gevoel van machteloosheid oproept.
Laten we (en ik merk dat ik mezelf moet insluiten, doordat ik ook negatieve kwalificaties doe) voorzichtig zijn met elkaars gevoelens als we erover discussiëren. Het kan zijn dat door het terughalen van herinneringen er ook weer pijn naar boven komt.
Het is nu eenmaal een gevoelig onderwerp.



Dé oplossing is het houden van Gods gebod: je naaste liefhebben als jezelf.
Dat is wat we elkaar en onze kinderen voortdurend voor ogen moeten houden.
En, ook al is het moeilijk, het slachtoffer naast weerbaar maken, ook laten zien wat de Heere vraagt: je vijanden liefhebben

[Sheba]

Ik denk ook niet dat het heel makkelijk is om oplossingen te bedenken.
En het is inderdaad nodig om naar zowel de dader als het slachtoffer te kijken.
Sommige reacties vind ik zelf een beetje negatief overkomen. Ik zou me kunnen voorstellen dat dat bij sommigen weer een gevoel van machteloosheid oproept.
Laten we (en ik merk dat ik mezelf moet insluiten, doordat ik ook negatieve kwalificaties doe) voorzichtig zijn met elkaars gevoelens als we erover discussiëren. Het kan zijn dat door het terughalen van herinneringen er ook weer pijn naar boven komt.
Het is nu eenmaal een gevoelig onderwerp.



Dé oplossing is het houden van Gods gebod: je naaste liefhebben als jezelf.
Dat is wat we elkaar en onze kinderen voortdurend voor ogen moeten houden.
En, ook al is het moeilijk, het slachtoffer naast weerbaar maken, ook laten zien wat de Heere vraagt: je vijanden liefhebben

Jammer dat er eigenlijk helemaal niet gereageerd wordt op wat ik eerder aanhaalde...
Ook met digitaal pesten, als je daar achterkomt, zal er een gesprek moeten plaats gaan vinden met de zwijgers... Want degene die niets doen, doen in feite mee. Als ouders zal je daar ook op moeten toezien. Als docenten ook. Wanneer er signalen komen dat iemand buitengesloten wordt ook digitaal, is er meer aan de hand. Ook in het persoonlijk vlak. Wat is de oorzaak dat iemand wordt uitgesloten? Waarom doen die anderen daar aan mee?
Op Facebook weet ik dat je als ouders mee kunt kijken... Maar hoe zit dat met andere media? Praten we er thuis en op school over?
En als iemand pest berichten krijgt? De knop uitzetten lost het probleem niet op! Dan nog is er sprake van buitensluiten! Wanneer het slachtoffer het idee krijgt dat hij of zij alleen ervoor kan zorgen dat het niet meer gebeurd.... Wordt je heel onzeker van! En krijg je een zelfversterkend effect, denk ik. Dwingen de ander opnemen, is niet echt opgenomen worden in de groep. Wel kan je een bewustwording proberen teweeg te brengen bij iedereen van zo'n groep van wat en waarom doen jullie dit? Ze leren anders te gaan denken....

[Luther]

PS. Wat @Luther ook zegt over digitaal pesten zoals b.v. WhatsApp etc. Niemand is verplicht een ander te volgen. De gepeste kan de pester dus gewoon "ontvrienden" en alle kwalijke pestberichtjes komen niet meer binnen. Leer de gepeste dan hoe dat uitgeschakeld moet worden.

Uiteraard, maar denk je dat dat niet gebeurt?
Het zit echter ingewikkelder. Vrijwel elke klas heeft een Whatsappgroep. Natuurlijk kunnen wij als volwassenen tegen elkaar zeggen: Joh, dan stap je er toch uit! En dat kan inderdaad ook. Maar dat betekent dat iemand definitief er helemaal uit ligt. Ik ben het geheel met je eens dat er vooral energie gestoken moet worden in de weerbaarheid van de gepesten, maar ook de pesters moeten keihard aangepakt worden (ik reageer nu vanuit een VO-situatie).
Op onze school speelt nu een akkefietje waarbij van een bepaalde leerling een alternatieve Facebook-pagina is aangemaakt, waarop "hij" allerlei dingen over zichzelf vertelt en compromisterende foto's van zichzelf plaats. Hij doet dat echter niet zelf, maar een groepje klasgenoten. Inmiddels is die pagina alweer zo vaak geliked, dat de halve school ervan afweet. Daar valt niet tegenop te werken met weerbaarheidstrainingen.

Als ouders hun kinderen een smartphone geven, en ook toestaan dat dat ding op de slaapkamer gebruikt mag worden, dan moeten ze later niet gek opkijken dat hun zoon/dochter tot midden in de nacht gepest worden of zelf pesten. Ik ken gelukkig al verschillende gezinnen, waarin de regel geldt: onder het eten, en als je naar boven gaat, gaat je mobiel in het mandje op het orgel (ik noem maar iets). Sterker is als ouders dat zelf dan ook doen.

[WimA]

PS. Wat @Luther ook zegt over digitaal pesten zoals b.v. WhatsApp etc. Niemand is verplicht een ander te volgen. De gepeste kan de pester dus gewoon "ontvrienden" en alle kwalijke pestberichtjes komen niet meer binnen. Leer de gepeste dan hoe dat uitgeschakeld moet worden.

Uiteraard, maar denk je dat dat niet gebeurt?
Het zit echter ingewikkelder. Vrijwel elke klas heeft een Whatsappgroep. Natuurlijk kunnen wij als volwassenen tegen elkaar zeggen: Joh, dan stap je er toch uit! En dat kan inderdaad ook. Maar dat betekent dat iemand definitief er helemaal uit ligt. Ik ben het geheel met je eens dat er vooral energie gestoken moet worden in de weerbaarheid van de gepesten, maar ook de pesters moeten keihard aangepakt worden (ik reageer nu vanuit een VO-situatie).
Op onze school speelt nu een akkefietje waarbij van een bepaalde leerling een alternatieve Facebook-pagina is aangemaakt, waarop "hij" allerlei dingen over zichzelf vertelt en compromisterende foto's van zichzelf plaats. Hij doet dat echter niet zelf, maar een groepje klasgenoten. Inmiddels is die pagina alweer zo vaak geliked, dat de halve school ervan afweet. Daar valt niet tegenop te werken met weerbaarheidstrainingen.

Als ouders hun kinderen een smartphone geven, en ook toestaan dat dat ding op de slaapkamer gebruikt mag worden, dan moeten ze later niet gek opkijken dat hun zoon/dochter tot midden in de nacht gepest worden of zelf pesten. Ik ken gelukkig al verschillende gezinnen, waarin de regel geldt: onder het eten, en als je naar boven gaat, gaat je mobiel in het mandje op het orgel (ik noem maar iets). Sterker is als ouders dat zelf dan ook doen.

Even voor alle duidelijkheid: Dit soort voorbeelden tonen toch wel aan dat er meer daders dan slachtoffers zijn? m.a.w. het aantal pesters is toch groter dan het aantal gepesten?

[Luther]

PS. Wat @Luther ook zegt over digitaal pesten zoals b.v. WhatsApp etc. Niemand is verplicht een ander te volgen. De gepeste kan de pester dus gewoon "ontvrienden" en alle kwalijke pestberichtjes komen niet meer binnen. Leer de gepeste dan hoe dat uitgeschakeld moet worden.

Uiteraard, maar denk je dat dat niet gebeurt?
Het zit echter ingewikkelder. Vrijwel elke klas heeft een Whatsappgroep. Natuurlijk kunnen wij als volwassenen tegen elkaar zeggen: Joh, dan stap je er toch uit! En dat kan inderdaad ook. Maar dat betekent dat iemand definitief er helemaal uit ligt. Ik ben het geheel met je eens dat er vooral energie gestoken moet worden in de weerbaarheid van de gepesten, maar ook de pesters moeten keihard aangepakt worden (ik reageer nu vanuit een VO-situatie).
Op onze school speelt nu een akkefietje waarbij van een bepaalde leerling een alternatieve Facebook-pagina is aangemaakt, waarop "hij" allerlei dingen over zichzelf vertelt en compromisterende foto's van zichzelf plaats. Hij doet dat echter niet zelf, maar een groepje klasgenoten. Inmiddels is die pagina alweer zo vaak geliked, dat de halve school ervan afweet. Daar valt niet tegenop te werken met weerbaarheidstrainingen.

Als ouders hun kinderen een smartphone geven, en ook toestaan dat dat ding op de slaapkamer gebruikt mag worden, dan moeten ze later niet gek opkijken dat hun zoon/dochter tot midden in de nacht gepest worden of zelf pesten. Ik ken gelukkig al verschillende gezinnen, waarin de regel geldt: onder het eten, en als je naar boven gaat, gaat je mobiel in het mandje op het orgel (ik noem maar iets). Sterker is als ouders dat zelf dan ook doen.

Even voor alle duidelijkheid: Dit soort voorbeelden tonen toch wel aan dat er meer daders dan slachtoffers zijn? m.a.w. het aantal pesters is toch groter dan het aantal gepesten?

Absoluut!

[Sheba]

PS. Wat @Luther ook zegt over digitaal pesten zoals b.v. WhatsApp etc. Niemand is verplicht een ander te volgen. De gepeste kan de pester dus gewoon "ontvrienden" en alle kwalijke pestberichtjes komen niet meer binnen. Leer de gepeste dan hoe dat uitgeschakeld moet worden.

Uiteraard, maar denk je dat dat niet gebeurt?
Het zit echter ingewikkelder. Vrijwel elke klas heeft een Whatsappgroep. Natuurlijk kunnen wij als volwassenen tegen elkaar zeggen: Joh, dan stap je er toch uit! En dat kan inderdaad ook. Maar dat betekent dat iemand definitief er helemaal uit ligt. Ik ben het geheel met je eens dat er vooral energie gestoken moet worden in de weerbaarheid van de gepesten, maar ook de pesters moeten keihard aangepakt worden (ik reageer nu vanuit een VO-situatie).
Op onze school speelt nu een akkefietje waarbij van een bepaalde leerling een alternatieve Facebook-pagina is aangemaakt, waarop "hij" allerlei dingen over zichzelf vertelt en compromisterende foto's van zichzelf plaats. Hij doet dat echter niet zelf, maar een groepje klasgenoten. Inmiddels is die pagina alweer zo vaak geliked, dat de halve school ervan afweet. Daar valt niet tegenop te werken met weerbaarheidstrainingen.

Als ouders hun kinderen een smartphone geven, en ook toestaan dat dat ding op de slaapkamer gebruikt mag worden, dan moeten ze later niet gek opkijken dat hun zoon/dochter tot midden in de nacht gepest worden of zelf pesten. Ik ken gelukkig al verschillende gezinnen, waarin de regel geldt: onder het eten, en als je naar boven gaat, gaat je mobiel in het mandje op het orgel (ik noem maar iets). Sterker is als ouders dat zelf dan ook doen.

Dan blijkt maar weer dat de weerbaarheidstraining niet DE oplossing is... Maar weer de groep eromheen!
En het is diep triest. Maar de kinderen spelen op deze manier de grote mensen wereld na.... Zoals zij die voorgespiegeld krijgen! In maatschappij en soms ook de kerk!

We moeten ook niet denken dat we het pesten de wereld uit krijgen. Sinds de zondeval hebben wij nl daar allemaal de neiging toe!
Maar alle pestprotocollen en trainingen die je maar kunt verzinnen hebben het i.e.g. Niet doen verminderen!

En wat al te gemakkelijk wordt de vinger eerst bij de gepeste gelegd.... Die het bewust of onbewust over zich heen zou afroepen.
Nee, dus!

Misschien is het goed om met alle betrokkenen om de tafel te gaan zitten, ieder afzonderlijk... Eerst. De meelopers en pesters ook te confronteren met hun eigen gedrag. Te benoemen. En laten voelen wat dat bij een ander doet...
Ook de ouders daarbij betrekken. Weten zij wat er gebeurd? Werkafspraken maken. Erop terugkomen. Een aantal keren. En als het goed gaat met langere tussenpozen ertussen.
Proberen te achterhalen wat de ander tot een mikpunt heeft gemaakt. Ook dat gewoon te benoemen. Dus jij vindt hem of haar irritant omdat hij of zij dit of dat gezegd heeft, niet met jullie mee wil doen? Is het dan normaal om zo te handelen?



En dat er meer pesters zijn dan gepesten klopt! Het zou dan ook heel dom zijn om die groep inclusief de zwijgers of meelopers niet te benaderen! Hen proberen te laten zien waar zij mee bezig zijn?

[Mara]

Voor de goede orde: Posthoorn en ik hebben ons meningsverschil inmiddels uitgepraat.
Er bleek een misverstand te zijn, helaas, maar dat gebeurt soms en alles is weer vlak.

[WimA]

Ik denk ook niet dat het heel makkelijk is om oplossingen te bedenken.
En het is inderdaad nodig om naar zowel de dader als het slachtoffer te kijken.
Sommige reacties vind ik zelf een beetje negatief overkomen. Ik zou me kunnen voorstellen dat dat bij sommigen weer een gevoel van machteloosheid oproept.
Laten we (en ik merk dat ik mezelf moet insluiten, doordat ik ook negatieve kwalificaties doe) voorzichtig zijn met elkaars gevoelens als we erover discussiëren. Het kan zijn dat door het terughalen van herinneringen er ook weer pijn naar boven komt.
Het is nu eenmaal een gevoelig onderwerp.

Dé oplossing is het houden van Gods gebod: je naaste liefhebben als jezelf.
Dat is wat we elkaar en onze kinderen voortdurend voor ogen moeten houden.
En, ook al is het moeilijk, het slachtoffer naast weerbaar maken, ook laten zien wat de Heere vraagt: je vijanden liefhebben

Jammer dat er eigenlijk helemaal niet gereageerd wordt op wat ik eerder aanhaalde...

Sorry, het is dermate ongestructureerd dat ik er niet op kan reageren.

Ook met digitaal pesten, als je daar achterkomt, zal er een gesprek moeten plaats gaan vinden met de zwijgers... Want degene die niets doen, doen in feite mee. Als ouders zal je daar ook op moeten toezien. Als docenten ook. Wanneer er signalen komen dat iemand buitengesloten wordt ook digitaal, is er meer aan de hand. Ook in het persoonlijk vlak. Wat is de oorzaak dat iemand wordt uitgesloten? Waarom doen die anderen daar aan mee?
Op Facebook weet ik dat je als ouders mee kunt kijken... Maar hoe zit dat met andere media? Praten we er thuis en op school over?
En als iemand pest berichten krijgt? De knop uitzetten lost het probleem niet op! Dan nog is er sprake van buitensluiten! Wanneer het slachtoffer het idee krijgt dat hij of zij alleen ervoor kan zorgen dat het niet meer gebeurd.... Wordt je heel onzeker van! En krijg je een zelfversterkend effect, denk ik. Dwingen de ander opnemen, is niet echt opgenomen worden in de groep. Wel kan je een bewustwording proberen teweeg te brengen bij iedereen van zo'n groep van wat en waarom doen jullie dit? Ze leren anders te gaan denken....

Eigenlijk idem, sorry.

[DDD]

Wanneer we gaan denken dat als iemand wat meer verlegen is, minder weerbaar is, iemand opvalt het gerechtvaardigd is om zo'n iemand buiten te sluiten.

Volgens mij is dat niet wat refo zegt. Het gaat om de dynamiek van hoe het pesten tot stand komt. Dat is iets anders dan het te rechtvaardigen, wat volgens mij ook niemand op dit forum doet.

Hij heeft het over een jongen die gepest werd, moeder die in de klas kwam, die dominant was, maar ik lees nergens in dat dynamiek verhaal de rol en verantwoordelijkheid van de pesters, meelopers en school en ouders! Namelijk dat het nooit en nooit normaal is om iemand buiten te sluiten. Nee ik lees eerder iets in de trant van hij werd op andere school al gepest en nu hier weer, dus er zal wel wat met hem aan de hand zijn geweest. En de rest dan? Wanneer je de rest leert dat je de ander hoe dan ook in je groep opneemt? Ook al heeft een beetje afwijkende ouders of wat dan ook?

Wanneer de meelopers daarin ook sterker worden. Kan een pester ook minder kans krijgen om te pesten. Want dan valt hij zij buiten de groep. En dat willen de meesten niet!

Helemaal eens, maar dat sluit elkaar niet uit.

[Sheba]

Ik denk ook niet dat het heel makkelijk is om oplossingen te bedenken.
En het is inderdaad nodig om naar zowel de dader als het slachtoffer te kijken.
Sommige reacties vind ik zelf een beetje negatief overkomen. Ik zou me kunnen voorstellen dat dat bij sommigen weer een gevoel van machteloosheid oproept.
Laten we (en ik merk dat ik mezelf moet insluiten, doordat ik ook negatieve kwalificaties doe) voorzichtig zijn met elkaars gevoelens als we erover discussiëren. Het kan zijn dat door het terughalen van herinneringen er ook weer pijn naar boven komt.
Het is nu eenmaal een gevoelig onderwerp.

Dé oplossing is het houden van Gods gebod: je naaste liefhebben als jezelf.
Dat is wat we elkaar en onze kinderen voortdurend voor ogen moeten houden.
En, ook al is het moeilijk, het slachtoffer naast weerbaar maken, ook laten zien wat de Heere vraagt: je vijanden liefhebben

Jammer dat er eigenlijk helemaal niet gereageerd wordt op wat ik eerder aanhaalde...

Sorry, het is dermate ongestructureerd dat ik er niet op kan reageren.

Ook met digitaal pesten, als je daar achterkomt, zal er een gesprek moeten plaats gaan vinden met de zwijgers... Want degene die niets doen, doen in feite mee. Als ouders zal je daar ook op moeten toezien. Als docenten ook. Wanneer er signalen komen dat iemand buitengesloten wordt ook digitaal, is er meer aan de hand. Ook in het persoonlijk vlak. Wat is de oorzaak dat iemand wordt uitgesloten? Waarom doen die anderen daar aan mee?
Op Facebook weet ik dat je als ouders mee kunt kijken... Maar hoe zit dat met andere media? Praten we er thuis en op school over?
En als iemand pest berichten krijgt? De knop uitzetten lost het probleem niet op! Dan nog is er sprake van buitensluiten! Wanneer het slachtoffer het idee krijgt dat hij of zij alleen ervoor kan zorgen dat het niet meer gebeurd.... Wordt je heel onzeker van! En krijg je een zelfversterkend effect, denk ik. Dwingen de ander opnemen, is niet echt opgenomen worden in de groep. Wel kan je een bewustwording proberen teweeg te brengen bij iedereen van zo'n groep van wat en waarom doen jullie dit? Ze leren anders te gaan denken....

Eigenlijk idem, sorry.

Het ging om de post over het boek van Wijnand Zegers . Die eigenlijk begint met het feit dat we in een pestsituatie de neiging te hebben bij de gepeste te beginnen. En dat pesten altijd een vorm is van iemand buitensluiten.
Die zou het (onbewust) over zich afroepen. Krijgt een training. Maar is dat wel terecht?
Uit onderzoek blijkt namelijk dat de gepeste tegen een geldende groepsnorm is ingegaan. Ergens wat van gezegd heeft....
De pester vindt dat bedreigend en gaat gemeen doen. Psychisch, lichamelijk, digitaal, wat dan ook. De rest, doet mee, uit angst om afgewezen te worden door de pester. Of zwijgt.... Ook uit angst.
De gepeste krijgt hierdoor het signaal dat hij of zij niet de moeite waard is om voor op te komen. Wordt angstig en onzeker door de gebeurtenissen die hem overkomen!

Voordat pesten zichtbaar is, is er al veel gebeurd. Jij als docent ziet een angstig, teruggetrokken gepeste. Dus trekt de conclusie, het pesten wordt daardoor over de gepeste afgeroepen.
Maar de schrijver van het boek toont juist aan dat de ander lef heeft gehad ergens tegenin te gaan. Dat is hem duur komen te staan. Daardoor worden gevoelens van onzekerheid en angst wakker. Maar die waren er niet! Ga je op deze zaken trainen ga je zo'n iemand juist onzekerder maken. Want hij of zij heeft iets niet goed gedaan. Maar is dat wel zo?

Omdat iemand angstig en onzeker is geworden door het pesten krijg je een wisselwerking....

Wbt het digitaal pesten. Dat is iets wat niet alleen digitaal aan de orde is. Wanneer deze personen elkaar lijfelijk tegenkomen, is er ook wat aan de hand!
De rest van de groep, die niet actief digitaal pest, doet wel mee door te zwijgen! Hier dus hetzelfde aan de hand! Ze doen niet mee, maar komen ook niet op voor de gepeste...

Wat dus vaak gebeurt is dat ahw een excuus wordt gezocht dat er gepest kan worden. Terwijl pesten nooit te rechtvaardigen is. Hoe iemand ook doet, of wat iemand ook zegt.
Op zijn best wordt de pester nog aangesproken. Maar verder niet. Terwijl de hele groep die ervan op de hoogte is maar zwijgt ook geconfronteerd moeten worden met hun gedrag.

In de voorgaande berichten werd iedere keer weer de gepeste aangewezen als dat hij het over zichzelf afroept. Ik zeg dus. Dat moet je startpunt niet zijn. De oorzaak is dat er tegen een geldende groepsnorm is ingegaan. En is het gedrag van de pester en de zwijgende toeschouwers dan te rechtvaardigen?

[Sheba]

Wanneer we gaan denken dat als iemand wat meer verlegen is, minder weerbaar is, iemand opvalt het gerechtvaardigd is om zo'n iemand buiten te sluiten.

Volgens mij is dat niet wat refo zegt. Het gaat om de dynamiek van hoe het pesten tot stand komt. Dat is iets anders dan het te rechtvaardigen, wat volgens mij ook niemand op dit forum doet.

Hij heeft het over een jongen die gepest werd, moeder die in de klas kwam, die dominant was, maar ik lees nergens in dat dynamiek verhaal de rol en verantwoordelijkheid van de pesters, meelopers en school en ouders! Namelijk dat het nooit en nooit normaal is om iemand buiten te sluiten. Nee ik lees eerder iets in de trant van hij werd op andere school al gepest en nu hier weer, dus er zal wel wat met hem aan de hand zijn geweest. En de rest dan? Wanneer je de rest leert dat je de ander hoe dan ook in je groep opneemt? Ook al heeft een beetje afwijkende ouders of wat dan ook?

Wanneer de meelopers daarin ook sterker worden. Kan een pester ook minder kans krijgen om te pesten. Want dan valt hij zij buiten de groep. En dat willen de meesten niet!

Helemaal eens, maar dat sluit elkaar niet uit.

Wat sluit elkaar niet uit?