Een terneerdrukkend zondebesef

[SecorDabar]

Ja,,Joy, ... en als er van ons werkelijk niets meer over blijft, (zoals u schreef),
dan is er een "verdrinken in de liefde van God":

Het kruis van Golgotha is de ontmoetingsplaats tussen de schuldige zondaar en de zo rechtvaardig vertoornde God.
Door dat bloed wordt de zondaar niet verteerd maar omhelsd en afgekust.
Wat is er dan een verdrinken in de liefde van God,
hoe voelen we dan de vaderlijke toegenegenheid van die eerste persoon tot onze ziel.
Ik zal u tot een Vader zijn en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn.
En dat voor de grootste der zondaren...

Ik word een beetje stil van deze woorden, vooral van de geestelijke betekenis.
Verslonden door Zijn Liefde, verdrinken in die Liefde...
De ontmoetingsplaats is inderdaad het Kruis van Golgotha, daar alleen is de aanvaarding door Zijn Zoon.
En het is dan wel eens jammer dat ik de Vaderlijke toegenegenheid van die Eerste Persoon niet altijd voel/ervaar, wegens mijn zonden, en mijn altijd maar weer op spelende oude natuur.
Dat duurt voor mij vaak een tijdje.
Toch mag ik door Zijn Woord steeds weer opnieuw vertrouwen, alles is aan het kruis genageld, en zijn wij als het ware al verslonden, zoals Hij de dood heeft "verslonden"

Ja, het ligt vast in de geloofstaat in Hem, maar in de stand van het leven kan het weleens bewolkt zijn: Al zijn er wolken, de zon blijft evenwel bestaan.
Zo ook de Zon der Gerechtigheid: Jezus Christus.

Nog een uitdrukking, en dan ga ik eindigen voor vandaag:

Ds. Wilhelmus Schortinghuis (1700-1750) sprak in zijn boek “het innige Christendom”over een:
„versmelten der ziel in de gloed der uitnemende liefde van Christus".

Daar vreesden in die tijd de professoren een mystieke gedachte te zien.
( De grondovertuiging der mystiek van alle tijden is, dat het diepst van ''s mensen ziel een stuk der Godheid is,
en dat de mens door een trapsgewijze voortschrijdende verinnerlijking tot éénwording met het goddelijke moet geraken").

Doch Schortinghuis antwoordde toen: “Helemaal niet. Van een eenheid met het wezen Gods wil ik niet weten.
Met versmelten bedoel ik: „dat heilig verwonderen, aanbidden, eerbiedigen, hartelijk week, aangedaan en smeltende worden
over die onuitsprekelijke volle oceaan en fontein van de liefde van Christus".

[joy]

Ja,,Joy, ... en als er van ons werkelijk niets meer over blijft, (zoals u schreef),
dan is er een "verdrinken in de liefde van God":

Het kruis van Golgotha is de ontmoetingsplaats tussen de schuldige zondaar en de zo rechtvaardig vertoornde God.
Door dat bloed wordt de zondaar niet verteerd maar omhelsd en afgekust.
Wat is er dan een verdrinken in de liefde van God,
hoe voelen we dan de vaderlijke toegenegenheid van die eerste persoon tot onze ziel.
Ik zal u tot een Vader zijn en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn.
En dat voor de grootste der zondaren...

Ik word een beetje stil van deze woorden, vooral van de geestelijke betekenis.
Verslonden door Zijn Liefde, verdrinken in die Liefde...
De ontmoetingsplaats is inderdaad het Kruis van Golgotha, daar alleen is de aanvaarding door Zijn Zoon.
En het is dan wel eens jammer dat ik de Vaderlijke toegenegenheid van die Eerste Persoon niet altijd voel/ervaar, wegens mijn zonden, en mijn altijd maar weer op spelende oude natuur.
Dat duurt voor mij vaak een tijdje.
Toch mag ik door Zijn Woord steeds weer opnieuw vertrouwen, alles is aan het kruis genageld, en zijn wij als het ware al verslonden, zoals Hij de dood heeft "verslonden"

Ja, het ligt vast in de geloofstaat in Hem, maar in de stand van het leven kan het weleens bewolkt zijn: Al zijn er wolken, de zon blijft evenwel bestaan.
Zo ook de Zon der Gerechtigheid: Jezus Christus.

Nog een uitdrukking, en dan ga ik eindigen voor vandaag:

Ds. Wilhelmus Schortinghuis (1700-1750) sprak in zijn boek “het innige Christendom”over een:
„versmelten der ziel in de gloed der uitnemende liefde van Christus".

Daar vreesden in die tijd de professoren een mystieke gedachte te zien.
( De grondovertuiging der mystiek van alle tijden is, dat het diepst van ''s mensen ziel een stuk der Godheid is,
en dat de mens door een trapsgewijze voortschrijdende verinnerlijking tot éénwording met het goddelijke moet geraken").

Doch Schortinghuis antwoordde toen: “Helemaal niet. Van een eenheid met het wezen Gods wil ik niet weten.
Met versmelten bedoel ik: „dat heilig verwonderen, aanbidden, eerbiedigen, hartelijk week, aangedaan en smeltende worden
over die onuitsprekelijke volle oceaan en fontein van de liefde van Christus".

Oei...dat vind ik wel wat moeilijk en moet ik over nadenken.
Het eerste wat me te binnen schiet is dat alle zielen God toe behoren, en dat de ziel die zondigt, zal sterven.
En ook dat het de Heilige Geest is die met onze geest de overtuiging geeft dat wij kinderen van Hem zijn.
En als we de psalmen lezen dan lees ik meer dat wij onze ziel moeten oproepen tot aanbidding van onze God.
Misschien moet er door het geestelijk leven een eenheid komen tussen onze ziel en onze geest, .... en dan door het werk van de Heilige Geest.

Moeilijk dit alles! Want is het niet juiste ons ziele-leven dat zich roert tegen Gods geboden in?

[jakobmarin]

Nou, dat valt wel mee hoor. Er staat dat de verklaringen van de HC de HC chronologisch uitlegden. Dat zegt op zich nog niet zo heel veel over de Catechismus zelf.

Toevallig heeft prof. dr. A. Baars ook een boekje over de catechismus uitgegeven. Daar maakt hij dit allemaal nogal eens goed duidelijk. Niet naar dingen zoeken die ook in zijn formulering passen en waarbij intussen het tegenovergestelde waar zou zijn.

Nu heeft natuurlijk Prof. Baars niet het laatste woord hierin, en dat blijkt wel, want zijn collega Arnold Huijgens deelt wel deze, wat jij noemt, 'moderne opvatting'. Is na te luisteren bij Andries Radio.

[Fjodor]

Toevallig heeft prof. dr. A. Baars ook een boekje over de catechismus uitgegeven. Daar maakt hij dit allemaal nogal eens goed duidelijk. Niet naar dingen zoeken die ook in zijn formulering passen en waarbij intussen het tegenovergestelde waar zou zijn.

Ok. Het zal zomaar kunnen dat je gelijk hebt. Ik ken dat boekje niet.
En dat lezen van mij heeft niet zoveel te maken met het zoeken naar dingen die ook in de formulering (van het RD!) passen te maken. Het gaat op dit soort momenten gewoon om wat er staat en niet staat.

[huisman]

Toevallig heeft prof. dr. A. Baars ook een boekje over de catechismus uitgegeven. Daar maakt hij dit allemaal nogal eens goed duidelijk. Niet naar dingen zoeken die ook in zijn formulering passen en waarbij intussen het tegenovergestelde waar zou zijn.

Ok. Het zal zomaar kunnen dat je gelijk hebt. Ik ken dat boekje niet.
En dat lezen van mij heeft niet zoveel te maken met het zoeken naar dingen die ook in de formulering (van het RD!) passen te maken. Het gaat op dit soort momenten gewoon om wat er staat en niet staat.

Dit is het boekje waarin prof Baars laat zien dat de H.C. de drie stukken chronologisch bedoeld heeft en dit ook tot ver in de twintigste eeuw door schier alle predikanten geleerd werd.

[Tiberius]

Nou, dat valt wel mee hoor. Er staat dat de verklaringen van de HC de HC chronologisch uitlegden. Dat zegt op zich nog niet zo heel veel over de Catechismus zelf.

Toevallig heeft prof. dr. A. Baars ook een boekje over de catechismus uitgegeven. Daar maakt hij dit allemaal nogal eens goed duidelijk. Niet naar dingen zoeken die ook in zijn formulering passen en waarbij intussen het tegenovergestelde waar zou zijn.

Nu heeft natuurlijk Prof. Baars niet het laatste woord hierin, en dat blijkt wel, want zijn collega Arnold Huijgens deelt wel deze, wat jij noemt, 'moderne opvatting'. Is na te luisteren bij Andries Radio.

Het gaat in dat boek niet om prof. Baars' mening, maar is het resultaat van zijn onderzoek.

[Marco]

Het gaat in dat boek niet om prof. Baars' mening, maar is het resultaat van zijn onderzoek.

O. Dan is dat het einde van alle discussie.

[Tiberius]

Het gaat in dat boek niet om prof. Baars' mening, maar is het resultaat van zijn onderzoek.

O. Dan is dat het einde van alle discussie.

Een beetje vreemd inderdaad om over zo iets feitelijks te gaan discussieren.
Maar goed, we zijn tenslotte een discussieforum...

[Fjodor]

Het gaat in dat boek niet om prof. Baars' mening, maar is het resultaat van zijn onderzoek.

O. Dan is dat het einde van alle discussie.

Een beetje vreemd inderdaad om over zo iets feitelijks te gaan discussieren.
Maar goed, we zijn tenslotte een discussieforum...

Dat is een groot deel van de inhoud van de wetenschap, Tiberius, discussiëren over feitelijkheden..

[jakobmarin]

Dit is het boekje waarin prof Baars laat zien dat de H.C. de drie stukken chronologisch bedoeld heeft en dit ook tot ver in de twintigste eeuw door schier alle predikanten geleerd werd.

Dat is ook wat Arnod Huijgen zegt: al vrij snel werd na de introductie van de HC de 4 stukken chronologisch uitgelegd, je ziet er zelfs sporen van in de 'latere' Ursinus.

Maar de HC zelf geeft hier amper of geen aanleiding voor en is voor Huijgen (en trouwens Prof. Wim Verboom ook) een reden om het NIET chronologisch uit te leggen.
Trouwens al vóór het bestaan van de HC, nl. in een Lutherse Catechismus, vind je deze 3 stukken terug (bij het belijdenis doen voordat je aan het Avondmaal gaat).

Binnen de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) leeft sterk het idee van de chronologie van de drie stukken: ruim driekwart stelt dat ellende, verlossing en dankbaarheid chronologisch worden beleefd. In GB-kring en binnen de CGK zegt de helft dat er geen chronologie in de HC te vinden is.

Het is al een oude strijd, en zullen we waarschijnlijk nooit uitkomen.

Maar we moeten niet doen alsof de chronologische de enige uitleg is (geweest) er is zeker ook wat te zeggen voor een niet-chronologische uitleg (temeer omdat de HC zelf amper of geen aanleiding geeft voor die uitleg, maar wel de (latere) uitleggers ervan)).

[Afgewezen]

Dit is het boekje waarin prof Baars laat zien dat de H.C. de drie stukken chronologisch bedoeld heeft en dit ook tot ver in de twintigste eeuw door schier alle predikanten geleerd werd.

Dat is ook wat Arnod Huijgen zegt: al vrij snel werd na de introductie van de HC de 4 stukken chronologisch uitgelegd, je ziet er zelfs sporen van in de 'latere' Ursinus.

Maar de HC zelf geeft hier amper of geen aanleiding voor en is voor Huijgen (en trouwens Prof. Wim Verboom ook) een reden om het NIET chronologisch uit te leggen.
Trouwens al vóór het bestaan van de HC, nl. in een Lutherse Catechismus, vind je deze 3 stukken terug (bij het belijdenis doen voordat je aan het Avondmaal gaat).

Binnen de (Oud) Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) leeft sterk het idee van de chronologie van de drie stukken: ruim driekwart stelt dat ellende, verlossing en dankbaarheid chronologisch worden beleefd. In GB-kring en binnen de CGK zegt de helft dat er geen chronologie in de HC te vinden is.

Het is al een oude strijd, en zullen we waarschijnlijk nooit uitkomen.

Maar we moeten niet doen alsof de chronologische de enige uitleg is (geweest) er is zeker ook wat te zeggen voor een niet-chronologische uitleg (temeer omdat de HC zelf amper of geen aanleiding geeft voor die uitleg, maar wel de (latere) uitleggers ervan)).

En het maakt ook niet zoveel uit: of de HC er nu wel of niet expliciet over spreekt, de bekering wordt er niet anders door. Overigens denk ik wél dat de opstellers van de HC verbondsmatiger dachten dan de doorsnee gereformeerde gezindte doet.

[Tiberius]

(temeer omdat de HC zelf amper of geen aanleiding geeft voor die uitleg, maar wel de (latere) uitleggers ervan)).

Daar vergis je je in.
Dat vind ik niet (alleen), maar prof. Baars toont duidelijk aan, dat vrijwel alle verklaarders dat in de afgelopen 450 jaar vonden; vanaf de verklaring van Ursinus kennelijk.
De niet-chronologische verklaring is iets van de laatste (pakweg) 50 jaar, voornamelijk in kringen, waar men de beleving van het stuk der ellende buiten de wedergeboorte wil praten.

[Auto]

En het maakt ook niet zoveel uit: of de HC er nu wel of niet expliciet over spreekt, de bekering wordt er niet anders door. Overigens denk ik wél dat de opstellers van de HC verbondsmatiger dachten dan de doorsnee gereformeerde gezindte doet.

En kan ik in ieder geval een dikke streep onderzetten!

[jakobmarin]

(temeer omdat de HC zelf amper of geen aanleiding geeft voor die uitleg, maar wel de (latere) uitleggers ervan)).

Daar vergis je je in.
Dat vind ik niet (alleen), maar prof. Baars toont duidelijk aan, dat vrijwel alle verklaarders dat in de afgelopen 450 jaar vonden; vanaf de verklaring van Ursinus kennelijk.
De niet-chronologische verklaring is iets van de laatste (pakweg) 50 jaar, voornamelijk in kringen, waar men de beleving van het stuk der ellende buiten de wedergeboorte wil praten.

Dat zal zo zijn, maar andere professoren en doctoren (toch ook geen domme jongens) tonen aan dat het weer niet-chronologisch hoort te zijn, omdat de HC er zelf geen aanleiding voor geeft.

Het scholastieke denken schijnt destijds ook een grote rol te hebben gespeeld, en we zitten nu in het (post)-moderne denken en is het niet verkeerd dat er soms zaken gecorrigeerd worden, gelezen vanuit de Schrift (die nog altijd boven de HC staat).

De tonelen wisselen nou eenmaal, temeer omdat hedendaagse theologen ook de nadelen zien van deze chronologische zienswijze.
Mensen komen vaak in erge verwarring als hun bekering niet precies verloopt als sommigen wel willen voorschrijven.
En de Bijbel laat nou eenmaal zien dat bekeringen helemaal niet hoeven te beginnen met Ellende (maar wel een onderdeel is van het leven vanuit het enige fundament Jezus Christus, zoals HC, vraag 2 zegt).

En als je dan óók nog meeneemt dat alleen bij de refo's in/vanuit Nederland de HC een grote rol speelt (nergens anders te wereld), kunnen we ons best wat bescheiden opstellen als HC-aanhangers.

[Auto]

(temeer omdat de HC zelf amper of geen aanleiding geeft voor die uitleg, maar wel de (latere) uitleggers ervan)).

Daar vergis je je in.
Dat vind ik niet (alleen), maar prof. Baars toont duidelijk aan, dat vrijwel alle verklaarders dat in de afgelopen 450 jaar vonden; vanaf de verklaring van Ursinus kennelijk.
De niet-chronologische verklaring is iets van de laatste (pakweg) 50 jaar, voornamelijk in kringen, waar men de beleving van het stuk der ellende buiten de wedergeboorte wil praten.

Dat zal zo zijn, maar andere professoren en doctoren (toch ook geen domme jongens) tonen aan dat het weer niet-chronologisch hoort te zijn, omdat de HC er zelf geen aanleiding voor geeft.

Het scholastieke denken schijnt destijds ook een grote rol te hebben gespeeld, en we zitten nu in het (post)-moderne denken en is het niet verkeerd dat er soms zaken gecorrigeerd worden, gelezen vanuit de Schrift (die nog altijd boven de HC staat).

De tonelen wisselen nou eenmaal, temeer omdat hedendaagse theologen ook de nadelen zien van deze chronologische zienswijze.
Mensen komen vaak in erge verwarring als hun bekering niet precies verloopt als sommigen wel willen voorschrijven.
En de Bijbel laat nou eenmaal zien dat bekeringen helemaal niet hoeven te beginnen met Ellende (maar wel een onderdeel is van het leven vanuit het enige fundament Jezus Christus, zoals HC, vraag 2 zegt).

En als je dan óók nog meeneemt dat alleen bij de refo's in/vanuit Nederland de HC een grote rol speelt (nergens anders te wereld), kunnen we ons best wat bescheiden opstellen als HC-aanhangers.

Welke hoogleraren zijn dat? Want aangezien de ontwikkeling vanaf het begin zo is en dat in het werk van Ursinus toen hij doceerde in Neustadt ook terug te vinden is en tot ongeveer 1950 zo is geleerd, dan moet je wel heel goed onderbouwen waarom dat niet meer zo is. En dan wil ik die bron wel eens lezen. Want zelfs het nieuwe Handboek van de Catechismus rept er niet over.