ejvl schreef:Eppo Gremdaat schreef:Ik meen dat we als we God liefhebben gewoon verplicht zijn op zondag naar de kerk te gaan. Samen bidden, samen zingen en Gods lof verheffen, samen luisteren naar wat Hij ons te zeggen heeft. En niet met een`meetlat`naar de kerk gaan om te meten of het wel `bevindelijk`genoeg is. Er wordt `ach en wee`geroepen over de tijd waarin we leven en `Gods oordeel gaat over de kerk`. Hoe weet je dat zo zeker. ...... Lees eens een paar zendingsbladen......dan ga je wel anders denken.
Mij werd altijd gezegd - als ik bezwaar had tegen Ds X of Ds IJ: - `ga nou maar en luister. Er zal heus wel wat voor je bij zijn`. En mijn wijze grootmoeder had gelijk.
God, die ook op dit forum onze postings meeleest, huilt over wat sommigen schrijven over`niet bevindelijk`en andere vrome termen. Het zijn toch Zijn dienaren van het Woord. Vergeet dat niet. En.....bidden we oprecht voor onze predikanten?
En wat is bevindelijk??
Hier ben ik het mee eens.
Niet naar een kerk gaan om te horen of de dominee wat fout zegt maar om te horen of er nog wat bij mag zitten.
En dan word er zoveel geklaagd en somber gedaan over kerkelijk Nederland, en zeker, veel dingen zoals de liefde word vaak gemist, maar wat hebben we het nog goed in Nederland!
Iemand wel eens iets gelezen over de situatie in Noord Korea voor christenen? Of in een ander oosters land? Of de folders van Open Doors?
Hoe durven we in Nederland dan te somberen terwijl we alle vrijheid hebben...
Alle vrijheid... Alle vrijheid....
Ja, zou het echt waar zijn?
Oké, we worden nog niet vervolgd.
Men duldt ons nog.
Ja.
Maar noem de zaken eens bij naam.
Bertha: Wat bedoel je dan?
Alberta: Leg de vinger maar eens op de zere plek.
Bertha: Wat dan?
Alberta:. Oh, is het zo, sorry dat wist ik niet.
Bertha: Nee?
Alberta: Bertha, je wist het wel.
Bertha: Oh ja? Ik ben net als jij een christen.
Alberta: Ja maar daar is ook niets mis mee hoor.
Bertha: Maar je doet zo wantrouwend
Alberta: Tja, ik kan niet alles zomaar overnemen.
Bertha: Je mocht wel eens sorry zeggen hoor.
Soms denk je echt dat jij de waarheid in pacht hebt.
Alberta: Wat is Waarheid?
Bertha: De bijbel. Dat noem ik waarheid.
Alberta: Ja, dat is waar, Bertha.
Bertha: Ja Alberta, dat moet je ook geloven.
Ik kan echt niet jaloers op dat gesomber worden.
Alberta. Je hebt gelijk Bertha, dat kan ik ook niet.
Bertha: En toch zit je maar steeds te somberen.
je zou eens moeten geloven meid!
Alberta: Ja Bertha, daar zeg je wat!
Bertha: Nou ja, ik weet wel dat je ook wel gelooft hoor.
Maar geloof jij eigenlijk wel dat ik ook echt geloof?
Alberta: Ja dat geloof ik wel.
Bertha: Maar dat moet jij ook doen.
Alberta: Ja meid, dat is waar, we zijn zo diep gevallen
dat we niet meer op God willen vertrouwen.
Bertha: Maar ongeloof is zonde hoor, en je doet God
verdriet al je niet gelooft.
Alberta: Dat is waar, lieve vriendin. Maar ik heb wel eens
gedacht dat ik bijna bekeerd was.
Bertha: Wat bedoel je nou? Draai er nu niet altijd omheen
Je moet geloven, anders ben je verloren.
Alberta: Ja Bertha, maar als we dát nu eerst eens kregen
te geloven.
Bertha: Ja maar we zijn allemaal toch ongelovigen, dat
weten we toch als reformatorische mensen?
Alberta: Ik denk dat de meesten dat niet weten.
Bertha: Oh ja? Hoe kun jij daar nou over oordelen?
Alberta: Ik oordeel niet, maar met een weinig licht over
de mensenziel, mag ik soms wel eens wat beoordelen.
Bertha: Je oordeelt wel, je wantrouwt of mijn geloof wel echt is.
Alberta: Dat zeg ik niet hoor. Maar je zult het wel met me eens
zijn dat men de boom aan de vrucht zal kennen.
Bertha: Ja dat staat in Bijbel.
Alberta: Precies, en dat mag toch wel eens opmerken
als God daar een weinig licht over geeft,
Bertha: Nou meid: Ik kap er mee, jij bent veel te somber
en echt, je denkt de waarheid in pacht te hebben....
En hoe het verder ging, daarvoor leze men dit forum.
Is er vervolging van binnenuit? Als we de ogen open hebben
dan kunnen we daar iets van waarnemen.
We vrezen wel eens dat dit nog maar een begin is.
Men verdraagt de gezonde woorden niet meer, en voelt zich
gekwetst als niet iedereen het 'geloof' maar kan aannemen.
Men springt in een verdedigende houding, en weet zeer goed
de zwakke puntje precies naar voren te halen.
Is dat uit liefde? Is dat uit bewogenheid? Ach, wellicht dat
er zijn die het goed menen.
Maar laten we maar even gaan doordenken.
Denken, en de praktijk toetsen aan wat Gods Woord ervan
zegt. Zou dat verkeerd zijn?
Vanzelf, de "gelovige" zegt een grote waarheid, als hij of zij
komt met: Je moet geloven....
Dan een tweede gedachte: Zou de "ongelovige" dat niet weten?
Ach, laten we maar stil zijn, want ik zie het toch veel te somber
in...
Ik merk alleen maar op dat de vrijheid van Christen soms meer
beperkt wordt als sommigen denken.
Een geloof dat jubelt en niet over 'zware wegen' rept, ja, dat
dulden we nog wel... Maar spreek niet altijd over die zware dingen.
Dat haten we in feite.
Dat haten we allemaal.
Daarom weten we ook dat het niet vreemd is.
We kennen onze gebreken ook wel een beetje.
Soms wel.
Of niet?
We zouden onze naaste wel eens willen overtuigen van de waarheid.
En dan vergeten we dat deze overtuiging Gods werk is.
En dan dat hoogmoedige hart. Ik weet het, er wordt wel eens gezegd
tegen christenen: Je bent hoogmoedig.
Dat is waar, en als het recht ligt hoef je dat niet aan een christen te
vertellen. Dan moeten we de ogen wel neerslaan.
Zal ik dit posten? Zullen er weer nare discussies op volgen?
Je weet het niet. We zijn niet allen van dezelfde leer, hoewel we allen
toch de 3 formulieren van enigheid onderschrijven.
Tja... We zullen dan maar eens zien... even nog twijfelen of ik dit ga
posten of niet.
Er kan begrip zijn. Er kan ook onbegrip, ja (bedekte) vijandschap
openbaar komen. Want echt, zulke lieverdjes zijn we niet.
Voor elkaar onderdoen is al moeilijk soms, niet waar?
Maar buigen onder de Waarheid is een onmogelijkheid.
