Prof. dr. J. Hoek: Spreek terughoudend over uitverkiezing

[Afgewezen]

De DL gaan minder ver dan Calvijn in zijn Institutie!

[helma]

Ik val de DL van harte bij. Maar toch lees ik daar dan net wat anders dan jullie.
onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde.....en dit is het besluit van verwerping.

Ze wáren al verloren. Daar hoefde niet alsnog een beslissing over genomen te worden.

[Johann Gottfried Walther]

De DL gaan minder ver dan Calvijn in zijn Institutie!

Ik weet dat de DL wat pastoraler schrijft. Maar ook de DL leert verwerping.

[huisman]

Ik val de DL van harte bij. Maar toch lees ik daar dan net wat anders dan jullie.
onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde.....en dit is het besluit van verwerping.

Ze wáren al verloren. Daar hoefde niet alsnog een beslissing over genomen te worden.

De DL verwoorden de verkiezing als een actieve daad van God en de verwerping als een passieve daad.
Wij kunnen allemaal lezen dat de DL terughoudend spreekt over de verwerping en duidelijk de schuld bij de mens legt.

wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die, welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen.

[Erasmiaan]

Dat zeg ik ook niet...maar dan vind ik het gevaarlijk om als het leem meer te willen weten dan God ons openbaard in Zijn Woord. Die openbaring is duidelijk genoeg.....geloof in Jezus Christus en gij zult zalig worden...of :Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Zeg jij nu dat de synode van Dordrecht te ver is gegaan?

Dat denk ik niet; zo spreken de DL er namelijk op grond van de Bijbel ook over.
M.i. bedoelt hij dat het gevaarlijk is zoals sommige mensen hier over de verkiezing en (vooral) de verwerping durven te spreken.

Precies...ga niet verder dan de DL...een vaak onbegrepen en verguisd belijdenisgeschrift. Maar er is geen confessie die zuiverder en voorzichtiger spreekt over verkiezing en verwerping dan onze DL. Mij valt altijd weer op hoe zij worstelden om de Bijbelse leer van de uitverkiezing te belijden en tegelijk het op een zeer pastorale toon te verwoorden .
@Erasmiaan....ik grijp echt niets van jouw vraag. Als jij mijn postings had gelezen had je deze vraag niet gesteld.

Jammer, dat suggestieve. Natuurlijk heb ik jouw posts gelezen. Juist daarom rees bij mij die vraag. Maar vervolgens dacht ik dat je met het bericht waar ik op reageerde niet meer op één lijn met mij zat. Dat blijkt dus niet te zijn: volgens jou zijn zowel de Bijbel als de Dordtse Leerregels er duidelijk over dat er een verwerping is.

Overigens ken ik buiten refoforum weinig mensen die de Dordtse Leerregels verguizen. Maar dat zal aan mijn kennissenkring liggen.

Overigens zou ik wel van Marthamartha, Helma en Gian willen weten wat zij er van vinden dat God in de stilte van de eeuwigheid sommige mensen heeft verkoren (maar niet allemaal).

[huisman]

Ter lering.

Tijdens de Nationale Synode van Dordrecht (1618-1619) hadden de remonstranten vooral een groot bezwaar tegen de leer van de verwerping. Daarom wilden zij dat deze als eerste behandeld zou worden. De synode ging niet in op dit voorstel in en stelde in de leerregels de verwerping vooral voor als een voorbijgaan. Nadrukkelijk stelde zij dat de verwerping niet geschiedt uit willekeur, maar naar het rechtvaardig oordeel van God.

Deze wijze van voorstelling had de goedkeuring van de remonstranten niet. Toch verklaart Dordt nadrukkelijk dat het hier de verwerping ziet als een rechtvaardig oordeel van God. Gods oordeel over de zonde gaat over allen. Allen hebben dan ook de eeuwige dood verdiend. Dat niet allen deze straf ontvangen, is een bijzondere gunst, die God aan niemand schuldig is.

Gloria Dei

Wie hier begint te redeneren, die heeft wellicht nooit gezwegen onder het recht Gods. Daarom beschouwt Dordt de verwerping als de keerzijde van de verkiezing en beslist niet als een op zichzelf staande locus in de dogmatiek. Er is hier dan ook geen sprake van een logische en systematische afronding, maar van een doxologische (op de lofprijzing gericht) belijdenis. God komt aan Zijn eer, zowel in het zalig worden als in het verloren gaan van zondaren. De christologie staat bij Dordt in navolging van Calvijn in het kader van de theologie van de gloria Dei (de eer van God).

Dat het calvinistische Dordt het "voorbijgaan" met zoveel woorden expliciteert als "verwerping", is vooral te wijten aan de oppositie van de remonstranten. Calvijn had reeds te maken met velen die de verkiezing leerden maar van de verwerping niet wilden weten. De humanist Calvijn verzandde echter geenszins in de humaniteit. En de Dordtse Leerregels verdorren niet in de scholastiek. Daarom verdorren zij ook niet qua thematiek.

Laten wij zuinig zijn op Dordt, want dit belijdenisgeschrift is vandaag actueler dan ooit.

[helma]

als je mijn bijdragen had gelezen dan had je dat geweten

Ik kan me vinden in wat Huisman concludeert n.a.v. de DL
De DL verwoorden de verkiezing als een actieve daad van God en de verwerping als een passieve daad.

[Erasmiaan]

als je mijn bijdragen had gelezen dan had je dat geweten

Ik kan me vinden in wat Huisman concludeert n.a.v. de DL
De DL verwoorden de verkiezing als een actieve daad van God en de verwerping als een passieve daad.

Ik HEB ze gelezen. Maar je strijdt tegen Eilander, dat het geen verwerping van eeuwigheid mag heten of zijn en dat de mens zichzelf verworpen heeft. Maar wat vind je ervan dat God sommigen wel verkoren heeft (maar niet allemaal).

[Tiberius]

Ik val de DL van harte bij. Maar toch lees ik daar dan net wat anders dan jullie.
onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde.....en dit is het besluit van verwerping.

Ze wáren al verloren. Daar hoefde niet alsnog een beslissing over genomen te worden.

De DL verwoorden de verkiezing als een actieve daad van God en de verwerping als een passieve daad.
Wij kunnen allemaal lezen dat de DL terughoudend spreekt over de verwerping en duidelijk de schuld bij de mens legt.

wanneer zij wijders getuigt dat niet alle mensen zijn verkoren, maar sommigen niet verkoren, of in Gods eeuwige verkiezing voorbijgegaan, namelijk die, welke God naar Zijn gans vrij, rechtvaardig, onberispelijk en onveranderlijk welbehagen besloten heeft in de gemene ellende te laten, in dewelke zij zichzelven door hun eigen schuld hebben gestort, en met het zaligmakend geloof en de genade der bekering niet te begiftigen, maar hen in hun eigen wegen en onder Zijn rechtvaardig oordeel gelaten zijnde, eindelijk niet alleen om het ongeloof, maar ook om alle andere zonden, tot verklaring van Zijn gerechtigheid, te verdoemen en eeuwiglijk te straffen.

En ook in het besluit wordt nog eens benadrukt:

[Ze ontkent, ] dat de verwerping op gelijke wijze de oorzaak is der ongelovigheid en goddeloosheid, gelijk de verkiezing is de fontein en oorzaak des geloofs en der goede werken

[Ad Anker]

Dat we goddeloos en ongelovig zijn ligt aan onze diepe val in Adam, dat is inderdaad niet te wijten aan de verwerping.
Toch, God heeft van eeuwigheid een volk verkoren en een volk verworpen. De oorzaak van de goddeloosheid en ongelovigheid ligt dan niet in de verwerping, dat is onze schuld door onze val, maar de verwerping wordt daarmee toch niet iets passiefs?
Oftewel, dat de DL de nadruk liggen op het om eigen schuld verloren gaan zegt toch niets over een actieve of passieve verwerping?

[eilander]

Dat we goddeloos en ongelovig zijn ligt aan onze diepe val in Adam, dat is inderdaad niet te wijten aan de verwerping.
Toch, God heeft van eeuwigheid een volk verkoren en een volk verworpen. De oorzaak van de goddeloosheid en ongelovigheid ligt dan niet in de verwerping, dat is onze schuld door onze val, maar de verwerping wordt daarmee toch niet iets passiefs?
Oftewel, dat de DL de nadruk liggen op het om eigen schuld verloren gaan zegt toch niets over een actieve of passieve verwerping?

Inderdaad. De DL spreken naar mijn mening ook niet alleen in een passieve vorm over de verwerping.
"sommigen niet verkoren" = passief
"in Gods verkiezing voorbijgegaan" = passief
"besloten heeft in de gemene ellende te laten" = m.i. toch actief

[helma]

als je mijn bijdragen had gelezen dan had je dat geweten

Ik kan me vinden in wat Huisman concludeert n.a.v. de DL
De DL verwoorden de verkiezing als een actieve daad van God en de verwerping als een passieve daad.

Ik HEB ze gelezen. Maar je strijdt tegen Eilander, dat het geen verwerping van eeuwigheid mag heten of zijn en dat de mens zichzelf verworpen heeft. Maar wat vind je ervan dat God sommigen wel verkoren heeft (maar niet allemaal).

nou ja; strijden.....
ik zie verwerpen niet als een actieve daad van God alsof de mensen die verloren gaan door God voorbestemd zijn om verloren te gaan. Mensen gaan verloren doordat ze vanwege de zondeval zichzelf in het verderf hebben gestort. En God laat ze in die ellende, waarin ze zichzelf gestort hebben. Dat 'niet verkoren'/ 'voorbijgegaan'/ 'laten' zie ik als passieve woorden. Als ik iets opraap dan is dat actief. Als ik iets laat liggen doe ik niets. En het lág er al.
Ik zie verkiezen als dat God in Zijn grondeloze barmhartigheid mensen heeft verkoren, die ook gevallen waren, maar die God van eeuwigheid verkoren heeft om Zijn genade aan te bewijzen in de tijd. Grondeloos...zonder enige grond in die mensen zelf; zodat nooit iemand kan zeggen dat God ook maar één reden gehad zou kunnen hebben in hun eigen verdienste. En juist ómdat er een verkiezing is worden er mensen zalig; dat is niet hun eigen verdienste, en ook niet hun eigen gewilligheid. God maakt hen gewillig.

We hebben verdiend verloren te gaan. Het is genade als we verkoren zijn.
Gods barmhartigheid verkiest mensen. Gods rechtvaardigheid laat mensen liggen die zichzelf moed- en vrijwillig in de ellende hebben gestort.
Volgens mij is dit hetzelfde wat NGB 16 zegt:

Artikel 16. Van de eeuwige verkiezing Gods.

Wij geloven, dat, het gehele geslacht van Adam door de zonde des eersten mensen in verderfenis en ondergang zijnde, God Zichzelven zodanig bewezen heeft als Hij is, te weten: barmhartig en rechtvaardig. Barmhartig: doordien Hij uit deze verderfenis trekt en verlost degenen die Hij in Zijn eeuwigen en onveranderlijken raad, uit enkel goedertierenheid, uitverkoren heeft in Jezus Christus, onzen Heere, zonder enige aanmerking hunner werken. Rechtvaardig: doordien Hij de anderen laat in hun val en verderf, waar zij zichzelven in geworpen hebben.

[huisman]

Ter lering:

Verwerping

Wat betreft de verwerping: de Bijbel noemt het woord verwerping niet uitdrukkelijk, maar als God sommigen heeft uitgekozen, dan heeft Hij anderen niet uitgekozen, dan is Hij anderen voorbijgegaan. Zij zijn door God gesteld tot vaten des toorns (Romeinen 9 vers 22) en gesteld tot ongehoorzaamheid (I Petrus 2 vers 8). Wij noemen dat de verwerping. Dit woord komt in de Bijbel dus niet voor als tegengestelde van verkiezing. Het komt alleen voor in de betekenis, dat God hén verwerpt die Hem eerst verwerpen (I Samuël 15 vers 23 en 26; Hosea 4 vers 6). Vergelijk wat de kanttekeningen zeggen over koning Farao in Romeinen 9 vers 17-18: "Met dit voorbeeld van Farao bewijst Paulus dat er geen onrechtvaardigheid is ten aanzien van hen die in hun zonden worden verlaten en verworpen, omdat God dit rechtvaardig doet en richt tot de eer van Zijn naam."

Wij begrijpen niet, waarom God mensen heeft geschapen en hen vervolgens heeft verworpen. Maar omdat de Heilige Schrift het ons zegt, belijden wij vol eerbiedige huiver dit ondoorgrondelijke oordeel. Wel weten we dat de straf der verworpenen, namelijk de eeuwige verdoemenis, hun eigen schuld is. Dus de verworpenen worden gestraft, omdat zij zondigen tegen God. Daarom staat er ook niet, dat bij het laatste oordeel mensen naar de hel verwezen worden omdat ze verworpen waren, maar omdat zij gezondigd hebben (Mattheüs 25 vers 45; Openbaring 20 vers 13). Maar de verkorenen, die net zo slecht zijn als de verworpenen, worden gezaligd, niet omdat hun werken meetellen, maar omdat God ze heeft geschreven in het boek des levens des Lams (Openbaring 21 vers 27; vergelijk Jesaja 4 vers 3).

Verder lezen we in Judas 1 vers 4: "Want er zijn sommige mensen ingeslopen, die eertijds tot dit oordeel tevoren opgeschreven zijn (kanttekening: 'Namelijk door God in het register van de verworpen mensen"), goddelozen, die de genade van onze God veranderen in ontucht, en de enige Heerser, God, en onze Heere Jezus Christus verloochenen."

[huisman]

Dat we goddeloos en ongelovig zijn ligt aan onze diepe val in Adam, dat is inderdaad niet te wijten aan de verwerping.
Toch, God heeft van eeuwigheid een volk verkoren en een volk verworpen. De oorzaak van de goddeloosheid en ongelovigheid ligt dan niet in de verwerping, dat is onze schuld door onze val, maar de verwerping wordt daarmee toch niet iets passiefs?
Oftewel, dat de DL de nadruk liggen op het om eigen schuld verloren gaan zegt toch niets over een actieve of passieve verwerping?

De meeste gereformeerde vaderen zien de verkiezing van een andere orde dan de verwerping .

Een dubbele predestinatie
Door zijn polemiek met andersdenkenden heeft Calvijn zich genoodzaakt gevoeld diep in te
gaan op het besluit van God mensen te verwerpen. Hij benadrukt echter dat het er vooral om
gaat dat de leer van de dubbele predestinatie ons ertoe brengt om in onze verkiezing Gods
onverdiende barmhartigheid te zien en Zijn onbegrijpelijke genade.
In onze gereformeerde traditie worden verkiezing (electio) en verwerping (reprobatio) vaak
in een adem genoemd als de twee delen van het eeuwige besluit van God. Is de verwerping de
exacte keerzijde van de verkiezing? Bij sommige uitspraken van Calvijn kan men aan een
parallellie denken (III, 21, 5 en 7). In het Besluit van de DL wordt daartegen echter
gewaarschuwd. De verwerping is immers niet op dezelfde wijze de oorzaak van de
ongelovigheid en de goddeloosheid, als de verkiezing de bron en oorzaak van het geloof en de
goede werken is. Verkiezing en verwerping mogen niet gecoördineerd worden alsof ze de
exacte keerzijde van elkaar zouden vormen. De Heere heeft immers een welbehagen in de
bekering van zondaren en niet in het verzet en de ondergang van zondaren (Ezech. 33). De
Heere is wel de Auteur van het geloof en de liefde, maar niet van het ongeloof en de
vijandschap. De beslissing van God om het geloof te geven (de predestinatie tot het leven)
mag daarom niet gecoördineerd worden met het besluit verharde zondaren te verwerpen. Er
zijn ook uitspraken van Calvijn, die in die lijn liggen. Ook volgens Calvijn zijn verkiezing en
verwerping niet gelijkwaardig van karakter, maar beide gaan ze wel terug op Gods wil of
welbehagen. De Heere verkiest niet op grond van vooruitgezien geloof, maar enkel om Zijn
welbehagen. “Indien wij dus geen reden kunnen aanwijzen, waarom Hij de Zijnen
barmhartigheid waardig keurt, dan omdat het hem zo behaagt, zullen wij ook van de
verwerping van anderen geen andere reden hebben dan Zijn wil.” (III, 22,11). Dat lijkt
inderdaad op een exacte parallellie, maar zo heeft Calvijn het niet bedoeld. Dat is heel
duidelijk in zijn commentaar op Rom.9:11, waar hij zegt, dat Ezau met recht verworpen is
geweest, omdat hij van nature een kind des toorns was. Calvijn zegt daar verder, zoals we al
eerder zagen, dat de naaste oorzaak van de verwerping is, dat wij allen in Adam vervloekt
zijn.

[Erasmiaan]

als je mijn bijdragen had gelezen dan had je dat geweten

Ik kan me vinden in wat Huisman concludeert n.a.v. de DL
De DL verwoorden de verkiezing als een actieve daad van God en de verwerping als een passieve daad.

Ik HEB ze gelezen. Maar je strijdt tegen Eilander, dat het geen verwerping van eeuwigheid mag heten of zijn en dat de mens zichzelf verworpen heeft. Maar wat vind je ervan dat God sommigen wel verkoren heeft (maar niet allemaal).

nou ja; strijden.....
ik zie verwerpen niet als een actieve daad van God alsof de mensen die verloren gaan door God voorbestemd zijn om verloren te gaan.

Dat strijdt met wat bijv. ds. Pieters hieronder zegt (en waar ik het mee eens ben):

Wij begrijpen niet, waarom God mensen heeft geschapen en hen vervolgens heeft verworpen. Maar omdat de Heilige Schrift het ons zegt, belijden wij vol eerbiedige huiver dit ondoorgrondelijke oordeel.

Het doet toch ook afbreuk aan Gods soevereiniteit en alwetendheid: het hangt toch niet af van de keus van de mens? God heeft toch alles beschikt naar Zijn wil, hoewel Hij de zonde niet doet en geen Auteur van de zonde genoemd kan worden.