Hendrikus: het was een zgn. "afgescheiden" gemeente, ik hoorde geen verschil (meer) met hun "moederkerk".
In de jaren 60 ging ik met een vriendinnetje mee naar de ger. kerk, waar die liederen werden gezongen, ook de geloofsbelijdenis.
Waarvoor gaan wij naar de kerk, een terechte vraag. Vanwege een zanguitvoering door onszelf?
Ik heb geen idee waar jij vandaan haalt dat ik in een kerk ben opgegroeid met lange preken en een paar psalmen. En als dat zo zou zijn, wat is daar mis mee?
We kregen niet alleen te horen dat de gemeente uit zoveel leden bestaat, maar ook een beschrijving van de natuur, de omgeving.
Ik denk dat er maar weinig kerkelijke richtingen zijn, waar ik nog niet ben geweest.
Dat gaat echt van uiterst links, via midden, naar uiterst rechts, dus ben echt het e.e.a. aan variatie gewend.
Ik heb niets tegen zanguitvoeringen, gezamelijke zangdiensten, maar moet dat in eredienst?
Al die bijzaken leiden ons af van de hoofdzaak. Die heb ik nl. echt niet gehoord in de verkondiging.
Hoe komen wij tot God bekeerd?
Wat ik gehoord heb is: we moeten achter Jezus aan, door het dal, de berg op. Als we boven zijn zien we de prachtige omgeving en het pad dat we gelopen hebben.
