Leuk grapje, dat laatste...GJdeBruijn schreef:Bovendien, het is tevens een blijk van eigen jeugd niet goed te kennen.
Maarre... ik verwijs je verder naar alles wat ik eerder heb geschreven.
Je bent een paar dagen te laat ingestapt....
Waarom zingen wij zo?
Re: Waarom zingen wij zo?
Maarre... ik verwijs je verder naar alles wat ik eerder heb geschreven.
Je bent een paar dagen te laat ingestapt....
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
-
GJdeBruijn
- Berichten: 2198
- Lid geworden op: 09 mar 2010, 13:37
Re: Waarom zingen wij zo?
Onderwerp: Waarom zingen wij zo?
vergeten
Weet je, zelf heb ik een hekel aan de gitaar en dat komt voort uit zelfde reden als ds. Neele aanvoert.
Ooit vond ik het instrument maar niets en iets dat de cultuur meenam die wij afwijzen.
Wat doe ik ondertussen anno 2013 met vragen van jongelui om liederen te zingen waarbij ze gitaar willen spelen en ik geen enkel argument kan bedenken om nee te zeggen?
Kinderen van 12-18 jaar die popmuziek afwijzen op grond van vooral teksten en met gitaar een lied zingen. Dan denk ik: Wat willen we eigenlijk van onze kinderen? Dat ze zich als ouwe mensjes gedragen en een vervlogen tijd terug brengen met orgel als enige begeleidingsinstrument?
Even kort door de bocht:
Wij lijden teveel aan nostalgie en vergeten de realiteit.
99% van de jongeren hebben troep op hun mobiel staan. Dat is de jeugd van de SB-lezende ouders.
Ouders weten vrijwel niet wat er echt geluisterd wordt. Kinderen weten niet waarom het fout is, want de discussies gaan altijd over de instrumenten en de vorm. De ethiek ontbreekt. We hebben het enkel over wat aan de buitenkant herinnert aan zaken die we lang geleden op grond van inhoudelijke argumenten die TOEN ter zake waren hebben afgewezen. We weten alleen niet meer waarom dat ook al weer was en als we het wel weten vergeten we dat de tijd inmiddels een ander is en de toenmalige associatie niet meer geldt in onze tijd.
Hetzelfde is de discussie over baard en snor. Dat is van hetzelfde laken en pak.
Enkel associatief benaderd en dus bij de oudere generatie een reden van vervreemding. Hoe het komt? Nooit zelfstandig leren nadenken, nooit met het hart gekozen maar vanuit gezagsstructuren overgenomen. Daar is op zichzelf genomen niets mis mee, maar het is wel fout als het zonder inhoudelijke onderbouwing gepaard is gegaan. Het leidt tot slecht gewoontes en bijbehorende veilig gevoel en groepskenmerk. Maar niet tot identiteit, laat staan tot een verdedigbaar principieel standpunt. Daarmee gaat het om een bijzaak een geen zaak waar een kanttekening bij geplaatst hoeft of mag worden. Je kunt hooguit vragen om rekening te houden met een enkel persoon die persoonlijk iets tegen een bepaald instrument, baard, snor of wat dan ook heeft, om welke reden dan ook. Dan is het op basis van respect dat je het achterwege laat en niet op basis van een associatie die niet meer herkend wordt. Het is dan ook geen algemeen geldende reden. Deze wijze van kanttekeningen plaatsen wordt meer gedaan en leidt niet voor niets steeds weer tot onbegrip.
De broek, de legging. Het is allemaal dezelfde wijze van benaderen: Wij herinneren een tijd uit het verleden waarin de associatie met iets gelegd werd (destijds!!!) en op basis van herinnering van ouderen normeren wij in het heden de uiterlijkheden.
Jongelui van 2013 verlies je door deze wijze van argumenteren. Ze zijn haarscherp in het aanvoelen van wat er echt toe doet en of iemand van harte op grond van Gods Woord regels stelt of slechts op grond van gevoeligheden vanuit een context die al lang niet meer bestaat en voor jongeren dus niet herkenbaar zijn, laat staan dat ze het met een eigen overtuiging overgenomen kan worden.
Terug naar het onderwerp: Een gitaar wordt anno 2013 anders geassocieerd dan 20 jaar geleden. De associatie van 20 jaar geleden kan voor jongeren in 2013 nooit reden zijn om het instrument aan de kant te leggen. Dat is mijns inziens een onredelijke vraag van de ouderen. Als het instrument nu niet fout is, kun je het nu niet met een negatieve kanttekening wegzetten.
Als je dat toch afdwingt bij jongeren, met welke middelen dan ook, verlies je respect en nemen ze de ouderen ook bij de echt belangrijke zaken niet meer serieus. Dan ben je meer kwijt dan je met het weren van een gitaar denkt te kunnen vasthouden.
SorryLuther schreef:Leuk grapje, dat laatste...GJdeBruijn schreef:Bovendien, het is tevens een blijk van eigen jeugd niet goed te kennen.
Maarre... ik verwijs je verder naar alles wat ik eerder heb geschreven.
Je bent een paar dagen te laat ingestapt....
vergeten Weet je, zelf heb ik een hekel aan de gitaar en dat komt voort uit zelfde reden als ds. Neele aanvoert.
Ooit vond ik het instrument maar niets en iets dat de cultuur meenam die wij afwijzen.
Wat doe ik ondertussen anno 2013 met vragen van jongelui om liederen te zingen waarbij ze gitaar willen spelen en ik geen enkel argument kan bedenken om nee te zeggen?
Kinderen van 12-18 jaar die popmuziek afwijzen op grond van vooral teksten en met gitaar een lied zingen. Dan denk ik: Wat willen we eigenlijk van onze kinderen? Dat ze zich als ouwe mensjes gedragen en een vervlogen tijd terug brengen met orgel als enige begeleidingsinstrument?
Even kort door de bocht:
Wij lijden teveel aan nostalgie en vergeten de realiteit.
99% van de jongeren hebben troep op hun mobiel staan. Dat is de jeugd van de SB-lezende ouders.
Ouders weten vrijwel niet wat er echt geluisterd wordt. Kinderen weten niet waarom het fout is, want de discussies gaan altijd over de instrumenten en de vorm. De ethiek ontbreekt. We hebben het enkel over wat aan de buitenkant herinnert aan zaken die we lang geleden op grond van inhoudelijke argumenten die TOEN ter zake waren hebben afgewezen. We weten alleen niet meer waarom dat ook al weer was en als we het wel weten vergeten we dat de tijd inmiddels een ander is en de toenmalige associatie niet meer geldt in onze tijd.
Hetzelfde is de discussie over baard en snor. Dat is van hetzelfde laken en pak.
Enkel associatief benaderd en dus bij de oudere generatie een reden van vervreemding. Hoe het komt? Nooit zelfstandig leren nadenken, nooit met het hart gekozen maar vanuit gezagsstructuren overgenomen. Daar is op zichzelf genomen niets mis mee, maar het is wel fout als het zonder inhoudelijke onderbouwing gepaard is gegaan. Het leidt tot slecht gewoontes en bijbehorende veilig gevoel en groepskenmerk. Maar niet tot identiteit, laat staan tot een verdedigbaar principieel standpunt. Daarmee gaat het om een bijzaak een geen zaak waar een kanttekening bij geplaatst hoeft of mag worden. Je kunt hooguit vragen om rekening te houden met een enkel persoon die persoonlijk iets tegen een bepaald instrument, baard, snor of wat dan ook heeft, om welke reden dan ook. Dan is het op basis van respect dat je het achterwege laat en niet op basis van een associatie die niet meer herkend wordt. Het is dan ook geen algemeen geldende reden. Deze wijze van kanttekeningen plaatsen wordt meer gedaan en leidt niet voor niets steeds weer tot onbegrip.
De broek, de legging. Het is allemaal dezelfde wijze van benaderen: Wij herinneren een tijd uit het verleden waarin de associatie met iets gelegd werd (destijds!!!) en op basis van herinnering van ouderen normeren wij in het heden de uiterlijkheden.
Jongelui van 2013 verlies je door deze wijze van argumenteren. Ze zijn haarscherp in het aanvoelen van wat er echt toe doet en of iemand van harte op grond van Gods Woord regels stelt of slechts op grond van gevoeligheden vanuit een context die al lang niet meer bestaat en voor jongeren dus niet herkenbaar zijn, laat staan dat ze het met een eigen overtuiging overgenomen kan worden.
Terug naar het onderwerp: Een gitaar wordt anno 2013 anders geassocieerd dan 20 jaar geleden. De associatie van 20 jaar geleden kan voor jongeren in 2013 nooit reden zijn om het instrument aan de kant te leggen. Dat is mijns inziens een onredelijke vraag van de ouderen. Als het instrument nu niet fout is, kun je het nu niet met een negatieve kanttekening wegzetten.
Als je dat toch afdwingt bij jongeren, met welke middelen dan ook, verlies je respect en nemen ze de ouderen ook bij de echt belangrijke zaken niet meer serieus. Dan ben je meer kwijt dan je met het weren van een gitaar denkt te kunnen vasthouden.
Re: Waarom zingen wij zo?
Je zult het niet geloven, GJdB, maar met dit verhaal ben ik het evenzeer geheel eens. En dat lijkt wellicht strijdig met wat ik eerder schreef, maar dat is het niet. RF is namelijk geen forum waarop deze jongeren discussiëren. Als exact dezelfde vragen in de klas speelden, zou ik aan de kant staan die je nu beschrijft. Tegelijk zou ik mijn eigen bezwaren wel noemen, maar die niet maatgevend of doorslaggevend laten zijn voor een beslissing.GJdeBruijn schreef:Onderwerp: Waarom zingen wij zo?
SorryLuther schreef:Leuk grapje, dat laatste...GJdeBruijn schreef:Bovendien, het is tevens een blijk van eigen jeugd niet goed te kennen.
Maarre... ik verwijs je verder naar alles wat ik eerder heb geschreven.
Je bent een paar dagen te laat ingestapt....
Weet je, zelf heb ik een hekel aan de gitaar en dat komt voort uit zelfde reden als ds. Neele aanvoert.
Ooit vond ik het instrument maar niets en iets dat de cultuur meenam die wij afwijzen.
Wat doe ik ondertussen anno 2013 met vragen van jongelui om liederen te zingen waarbij ze gitaar willen spelen en ik geen enkel argument kan bedenken om nee te zeggen?
Kinderen van 12-18 jaar die popmuziek afwijzen op grond van vooral teksten en met gitaar een lied zingen. Dan denk ik: Wat willen we eigenlijk van onze kinderen? Dat ze zich als ouwe mensjes gedragen en een vervlogen tijd terug brengen met orgel als enige begeleidingsinstrument?
Even kort door de bocht:
Wij lijden teveel aan nostalgie en vergeten de realiteit.
99% van de jongeren hebben troep op hun mobiel staan. Dat is de jeugd van de SB-lezende ouders.
Ouders weten vrijwel niet wat er echt geluisterd wordt. Kinderen weten niet waarom het fout is, want de discussies gaan altijd over de instrumenten en de vorm. De ethiek ontbreekt. We hebben het enkel over wat aan de buitenkant herinnert aan zaken die we lang geleden op grond van inhoudelijke argumenten die TOEN ter zake waren hebben afgewezen. We weten alleen niet meer waarom dat ook al weer was en als we het wel weten vergeten we dat de tijd inmiddels een ander is en de toenmalige associatie niet meer geldt in onze tijd.
Hetzelfde is de discussie over baard en snor. Dat is van hetzelfde laken en pak.
Enkel associatief benaderd en dus bij de oudere generatie een reden van vervreemding. Hoe het komt? Nooit zelfstandig leren nadenken, nooit met het hart gekozen maar vanuit gezagsstructuren overgenomen. Daar is op zichzelf genomen niets mis mee, maar het is wel fout als het zonder inhoudelijke onderbouwing gepaard is gegaan. Het leidt tot slecht gewoontes en bijbehorende veilig gevoel en groepskenmerk. Maar niet tot identiteit, laat staan tot een verdedigbaar principieel standpunt. Daarmee gaat het om een bijzaak een geen zaak waar een kanttekening bij geplaatst hoeft of mag worden. Je kunt hooguit vragen om rekening te houden met een enkel persoon die persoonlijk iets tegen een bepaald instrument, baard, snor of wat dan ook heeft, om welke reden dan ook. Dan is het op basis van respect dat je het achterwege laat en niet op basis van een associatie die niet meer herkend wordt. Het is dan ook geen algemeen geldende reden. Deze wijze van kanttekeningen plaatsen wordt meer gedaan en leidt niet voor niets steeds weer tot onbegrip.
De broek, de legging. Het is allemaal dezelfde wijze van benaderen: Wij herinneren een tijd uit het verleden waarin de associatie met iets gelegd werd (destijds!!!) en op basis van herinnering van ouderen normeren wij in het heden de uiterlijkheden.
Jongelui van 2013 verlies je door deze wijze van argumenteren. Ze zijn haarscherp in het aanvoelen van wat er echt toe doet en of iemand van harte op grond van Gods Woord regels stelt of slechts op grond van gevoeligheden vanuit een context die al lang niet meer bestaat en voor jongeren dus niet herkenbaar zijn, laat staan dat ze het met een eigen overtuiging overgenomen kan worden.
Terug naar het onderwerp: Een gitaar wordt anno 2013 anders geassocieerd dan 20 jaar geleden. De associatie van 20 jaar geleden kan voor jongeren in 2013 nooit reden zijn om het instrument aan de kant te leggen. Dat is mijns inziens een onredelijke vraag van de ouderen. Als het instrument nu niet fout is, kun je het nu niet met een negatieve kanttekening wegzetten.
Als je dat toch afdwingt bij jongeren, met welke middelen dan ook, verlies je respect en nemen ze de ouderen ook bij de echt belangrijke zaken niet meer serieus. Dan ben je meer kwijt dan je met het weren van een gitaar denkt te kunnen vasthouden.
Een kerkverband zit anders in elkaar: je hebt een kerkelijke leiding, je hebt synodes, classes, e.d. En daarin geldt nu eenmaal wat we met elkaar hebben afgesproken, ook aan tradities en gebruiken. Dat moeten jongeren ook leren, lijkt me. Daarom zou ik als JV-leider prima het standpunt kunnen verdedigen dat we met JV-activiteiten géén gitaar gebruiken en verdedig ik op school het tegenovergestelde, omdat daar de setting anders is. (Dat laat dus mijn eigen moeite met dit instrument onverlet.)
En ik wil nog wel toevoegen ook dat ik het erg jammer vind dat de de gitaar gemeengoed is geworden in onze kring. Het is zoals Marieke al zei, een lelijk instrument, maar dat is volstrekt subjectief.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Waarom zingen wij zo?
Ik heb helemaal niets met gitaren, behalve met klassieke gitaarbewerkingen. Maar dit is echt een zorgelijke discussie. Want zwart-wit-denkende jongeren zullen in zo'n opmerking van een predikant al snel een ongeestelijk oordeel zien, en daardoor van de kerk vervreemden. Het is de taak van de kerkelijke leiding om te onderscheiden waar het op aankomt. Overigens is de mening van een auteur in de Saambinder natuurlijk nog geen kerkelijk standpunt, integendeel. Heel veel wat er in de Saambinder staat wordt niet breed gedragen in de Gereformeerde Gemeenten, dat kan iedereen zelf zonder veel moeite constateren. Hoewel de laatste paar jaar iets meer ook gematigde standpunten te lezen zijn.
@DIA:
Zijn er ook voorbeelden van artikelen in de Saambinder die artikelen in Daniel bestreden? Bij mijn weten is het een blad wat voortdurend op eieren loopt, maar misschien was dat in de eerste jaren anders.
@DIA:
Zijn er ook voorbeelden van artikelen in de Saambinder die artikelen in Daniel bestreden? Bij mijn weten is het een blad wat voortdurend op eieren loopt, maar misschien was dat in de eerste jaren anders.
Re: Waarom zingen wij zo?
Dit zal wel loslopen, want jongeren lezen de Saambinder niet.DDD schreef:Ik heb helemaal niets met gitaren, behalve met klassieke gitaarbewerkingen. Maar dit is echt een zorgelijke discussie. Want zwart-wit-denkende jongeren zullen in zo'n opmerking van een predikant al snel een ongeestelijk oordeel zien, en daardoor van de kerk vervreemden. Het is de taak van de kerkelijke leiding om te onderscheiden waar het op aankomt. Overigens is de mening van een auteur in de Saambinder natuurlijk nog geen kerkelijk standpunt, integendeel. Heel veel wat er in de Saambinder staat wordt niet breed gedragen in de Gereformeerde Gemeenten, dat kan iedereen zelf zonder veel moeite constateren. Hoewel de laatste paar jaar iets meer ook gematigde standpunten te lezen zijn.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Waarom zingen wij zo?
Nou, er zijn altijd uitzonderingen. Ik las als jongere ook de Saambinder, en heb er nooit wat van gekregen.
En je hebt ook nog het slag ouders dat niet helemaal doorheeft dat niet alles uit De Saambinder voor kinderoren bestemd is, en dat in onschuld voorleest aan pubers, of zelfs om hun smaak nog wat kracht bij te zetten.
En je hebt ook nog het slag ouders dat niet helemaal doorheeft dat niet alles uit De Saambinder voor kinderoren bestemd is, en dat in onschuld voorleest aan pubers, of zelfs om hun smaak nog wat kracht bij te zetten.
Re: Waarom zingen wij zo?
Oh, die ouders ken ik niet. Maar dat zegt niks hoor.DDD schreef:Nou, er zijn altijd uitzonderingen. Ik las als jongere ook de Saambinder, en heb er nooit wat van gekregen.
En je hebt ook nog het slag ouders dat niet helemaal doorheeft dat niet alles uit De Saambinder voor kinderoren bestemd is, en dat in onschuld voorleest aan pubers, of zelfs om hun smaak nog wat kracht bij te zetten.
Maar volgens mijn zijn alle argumenten wel gewisseld hoor en komen we nu op het punt van kerkelijke cultuur en hoe die is vormgegeven ook in kerkelijke gebruiken en onuitgesproken codes. Dat is prima. Maar die discussie ga ik proberen slechts als meelezer te volgen...
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Waarom zingen wij zo?
Volgens mij is dat te lezen in het Jubleumboek 'k ZAL GEDENKEN' dat werd uitgregeven ter gedachtenis van 75 jaar Gereformeerde Gemeenten in 1981. Dit boek is ook door de JBGG uitgegeven.DDD schreef:Ik heb helemaal niets met gitaren, behalve met klassieke gitaarbewerkingen. Maar dit is echt een zorgelijke discussie. Want zwart-wit-denkende jongeren zullen in zo'n opmerking van een predikant al snel een ongeestelijk oordeel zien, en daardoor van de kerk vervreemden. Het is de taak van de kerkelijke leiding om te onderscheiden waar het op aankomt. Overigens is de mening van een auteur in de Saambinder natuurlijk nog geen kerkelijk standpunt, integendeel. Heel veel wat er in de Saambinder staat wordt niet breed gedragen in de Gereformeerde Gemeenten, dat kan iedereen zelf zonder veel moeite constateren. Hoewel de laatste paar jaar iets meer ook gematigde standpunten te lezen zijn.
@DIA:
Zijn er ook voorbeelden van artikelen in de Saambinder die artikelen in Daniel bestreden? Bij mijn weten is het een blad wat voortdurend op eieren loopt, maar misschien was dat in de eerste jaren anders.
© -DIA- 33.630 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Waarom zingen wij zo?
Het moet dan ook in Digibron te lezen zijn. Maar goed. Als iemand nog eens tijd over heeft en dit leuk vindt dan komt er vast een keer een bron voor.
Maar dit heeft met het onderwerp van dit draadje inderdaad niet meer zo heel veel te maken.
Maar dit heeft met het onderwerp van dit draadje inderdaad niet meer zo heel veel te maken.
Re: Waarom zingen wij zo?
De bezwaren zijn weinig principieel van aard, vooral associatief. Daar heb ik heel veel respect voor. Maar bij die bezwaren vind ik het toch wel wat lastig worden om de gitaar zo stellig voor iedereen af te wijzen als in de SB gedaan wordt. Je kunt de associatieve bezwaren mijns inziens prima voor jezelf hebben, maar niet aan een ander opleggen.
Overigens ben ik niet vaak gecharmeerd van gitaarbegeleiding bij het zingen. In het algemeen zit er iemand een beetje te raspen over zo'n ding en voegt het niet echt wat toe. Laat het dan a capella en mooi zijn.
Overigens ben ik niet vaak gecharmeerd van gitaarbegeleiding bij het zingen. In het algemeen zit er iemand een beetje te raspen over zo'n ding en voegt het niet echt wat toe. Laat het dan a capella en mooi zijn.
Re: Waarom zingen wij zo?
Ik bewonder jou altijd in het superkort formuleren van een standpunt. Ik vind de bovenstaande zinnen een prima samenvatting van mijn eigen mening hierin.Zita schreef:Je kunt de associatieve bezwaren mijns inziens prima voor jezelf hebben, maar niet aan een ander opleggen.
Overigens ben ik niet vaak gecharmeerd van gitaarbegeleiding bij het zingen. In het algemeen zit er iemand een beetje te raspen over zo'n ding en voegt het niet echt wat toe. Laat het dan a capella en mooi zijn.
De kracht van het Evangelie zit in de bezittelijke voornaamwoorden. (Maarten Luther, WA 101, 2, 25)
Re: Waarom zingen wij zo?
Mijn eigen mening is overigens dat ik de associatie niet heb, en dus voor mijzelf geen bezwaren heb tegen de gitaar. Maar 't zou wel het laatste instrument zijn waarop ik mijn (fictieve) kind naar op les zou sturen. Het eerste zou piano zijn, en het tweede cello. Het één na laatste drumstel, omdat dat in je eentje niet zo gezellig klinkt. En het twee na laatste trompet, omdat ik dergelijke herrie niet in mijn huis zou blieven.
Re: Waarom zingen wij zo?
Voor dat laatste is het Silent Brass-systeem uitgevonden.Zita schreef:Mijn eigen mening is overigens dat ik de associatie niet heb, en dus voor mijzelf geen bezwaren heb tegen de gitaar. Maar 't zou wel het laatste instrument zijn waarop ik mijn (fictieve) kind naar op les zou sturen. Het eerste zou piano zijn, en het tweede cello. Het één na laatste drumstel, omdat dat in je eentje niet zo gezellig klinkt. En het twee na laatste trompet, omdat ik dergelijke herrie niet in mijn huis zou blieven.
http://www.kenstanton.com/Trumpet_Silen ... msb79c.htm
~~Soli Deo Gloria~~
Re: Waarom zingen wij zo?
Het idee van het bespelen van een instrument is toch wel dat je uiteindelijk iets hoort, nietwaar?Hendrikus schreef:Voor dat laatste is het Silent Brass-systeem uitgevonden.Zita schreef:Mijn eigen mening is overigens dat ik de associatie niet heb, en dus voor mijzelf geen bezwaren heb tegen de gitaar. Maar 't zou wel het laatste instrument zijn waarop ik mijn (fictieve) kind naar op les zou sturen. Het eerste zou piano zijn, en het tweede cello. Het één na laatste drumstel, omdat dat in je eentje niet zo gezellig klinkt. En het twee na laatste trompet, omdat ik dergelijke herrie niet in mijn huis zou blieven.
http://www.kenstanton.com/Trumpet_Silen ... msb79c.htm
Maar goed, ontopic, zou Tib zeggen.
Re: Waarom zingen wij zo?
Zita schreef:Maar goed, ontopic, zou Tib zeggen.
