Wedergeboorte of schijngeboorte [3]

[GJdeBruijn]

Heere, schenk mij één blik van Uw genade in Christus."

Kijk, dit is het! Hier gaat de discussie om. Is dit een embryo of een wedergeboren kind? Hier zegt Comrie wedergeboren. En hier zeggen de kerken die ds. Kort bestrijdt met Comrie hetzelfde. Maar mij wordt niet duidelijk wat ds. Kort hier nu stelt. Is hij het hier met Comrie eens, of niet? En wat zeggen de 'foute' navolgers van Comrie anders dan ds. Smits hier spreekt?

[ab321]

Artikel 6 van ds. J. Roos, tweede gedeelte:
Thomas Boston (1676-1732)
In zijn De viervoudige staat lezen we:
(..)Daarbij wordt ziel voorbereid op de levendmaking en is het schepsel vatbaar voor 'wasdom' en voor een 'overvloediger leven'.

Met de leer van bovengenoemde leraars aangaande de wedergeboorte stemmen we geheel in!

Voorbereid óp, dat is toch voorafgaande aan de levendmaking, zoals Boston het hier stelt? Ik begrijp ds. Roos hier niet. Dit lijkt eerder de mening van ds. Kort te staven. Boston stelt hier de embryo-fase vóór de levendmaking!?

Boston is heel helder over de veranderingen die de wedergeboorte in een zondaar teweegbrengt. Het is duidelijk dat hij niet alleen de kennis van Christus, maar ook de overtuigingen die tot Christus leiden, tot de wedergeboorte rekent. De verloren zoon kwam tot zichzelf doordat hij (bij de zwijnen!) wedergeboren werd.

Ik citeer (samenvattend) uit “De viervoudige Staat”:
In de wedergeboorte is het verstand zaligmakend verlicht:
1) In de kennis van God. …. De vlekkeloze heiligheid van God, Zijn nauwkeurige gerechtigheid, Zijn algenoegzaamheid en Zijn andere heerlijke volmaaktheden, geopenbaard in Zijn Woord, worden bij dit nieuwe licht ontdekt aan de ziel ….
2) Hij is verlicht in de kennis van zijn zonden….. O, wat mismaakte monsters verschijnen hem nu zijn voorgaande, meest beminde lusten!….
3) Hij is onderricht in de kennis van zichzelf. Wederbarende genade veroorzaakte, dat de verloren zoon tot zichzelf kwam (Lukas 15:17), en maakt een mens vol ogen van binnen, kennende iedereen de plaag van zijn eigen hart……
4) Hij is verlicht in de kennis van Jezus Christus….Zaligmakende verlichting brengt de mens, boven enige mening, tot de zekere kennis van Christus en Zijn uitnemendheid.
5) De mens is onderwezen in de kennis van de ijdelheid van de wereld.
6) Ten laatste, ... in de wedergeboorte is het verstand verlicht in de kennis van geestelijke dingen.

[ejvl]

Aangaande ds Smits heeft ds Roos het fout, want Kort schrijft in zijn boek dat Comrie juist een ster was aan Gods hemel, Roos suggereert dat Kort anti Comrie is, maar dat is niet waar, integendeel, hij zegt alleen dat op bepaalde vlakken Comrie te ver is doorgeslagen en dat zijn navolgelingen dit nog eens extra hebbeb uitverdiept en als Comrie geweten zou hebbeb wat er met zijn ideeen gebeuren zou, zou hij zich nog wel eens bedenken, Kort is juist positief over Comrie.

Uit onderstaande meditatie blijkt dat ds. Smits helemaal in de lijn van Comrie stond. De verslagen en uitziende ziel die smacht naar een blik op Jezus, wordt door de Heere al in het offer van Christus aangezien. Wel wijst ds. Smits er terecht steeds op dat we nooit in overtuigingen mogen rusten buiten de kennis van Christus.

Maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest en die voor Mijn woord beeft.
Jesaja 66: 2b

De Heere ziet alleen op de arme en verslagene van geest in de aan het kruis genagelde Zoenborg. Alleen in Hem slaat Hij een oog van gunst en welgevallen op dezulken die het leven uit eigen hand verliezen. En dat geeft aan zulk een verslagene een onuitsprekelijke troost.
….
"Zie mij aan." Dat is de taal van een zondaar die met een verbroken hart aan de voetbank der genade nederligt. "Zie mij aan", zegt de ziel, "hier lig ik voor Uw voeten, arm, hulpeloos en ellendig. Eén blik van Uw ogen ben ik onwaardig. Een enkel woord van Uw mond heb ik verbeurd, ik heb verdiend onder Uw heilige Godsvoeten vertreden te worden. Maar nochtans, ik kan het niet buiten U stellen. O Heere, schenk mij één blik van Uw genade in Christus." Eén blik, o, welk een onnoemelijke waardij. En zie, dat wordt het deel van zulk een arme en ellendige. De ogen des Heeren zijn over degenen die Hem vrezen. Ja, in alle kruis en druk, in alle smart en beproeving ziet de Heere Zijn volk aan door Bethlehem over Golgotha in Christus.

Ds. C. Smits

Als je een preek van ds Smits leest over zondag 7, zie je dat hij niet in de lijn staat van Kersten/Moerkerken.
Ook Kort zegt dat Jezus ziet op een arme en verslagene van geest, het verschil zit hem er echter in dat in de leer van Kersten/Moerkerken deze zondaar al wedergeboren is en Kort/Smits zeggen dat deze zondaar nog onder de wet staat, en als Christus zich over die persoon ontfermd, zoals we ook hierboven zien, dat is de wedergeboorte volgens Smits/Kort, en de andere leer zegt dat de persoon al wedergeboren en gerechtvaardigd was, namelijk onbewust, en dat word bestreden.

En daarnaast, als je zegt dat er geen rust is voor Christus, kun je niet anders dan zeggen dat alles voor Christus menselijk gezien de dood is, pas achteraf word het duidelijk, het einde verklaard het begin, en dat leers Kort dus.

[ab321]

Aangaande ds Smits heeft ds Roos het fout, want Kort schrijft in zijn boek dat Comrie juist een ster was aan Gods hemel, Roos suggereert dat Kort anti Comrie is, maar dat is niet waar, integendeel, hij zegt alleen dat op bepaalde vlakken Comrie te ver is doorgeslagen en dat zijn navolgelingen dit nog eens extra hebbeb uitverdiept en als Comrie geweten zou hebbeb wat er met zijn ideeen gebeuren zou, zou hij zich nog wel eens bedenken, Kort is juist positief over Comrie.

Uit onderstaande meditatie blijkt dat ds. Smits helemaal in de lijn van Comrie stond. De verslagen en uitziende ziel die smacht naar een blik op Jezus, wordt door de Heere al in het offer van Christus aangezien. Wel wijst ds. Smits er terecht steeds op dat we nooit in overtuigingen mogen rusten buiten de kennis van Christus.

Maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest en die voor Mijn woord beeft.
Jesaja 66: 2b

De Heere ziet alleen op de arme en verslagene van geest in de aan het kruis genagelde Zoenborg. Alleen in Hem slaat Hij een oog van gunst en welgevallen op dezulken die het leven uit eigen hand verliezen. En dat geeft aan zulk een verslagene een onuitsprekelijke troost.
….
"Zie mij aan." Dat is de taal van een zondaar die met een verbroken hart aan de voetbank der genade nederligt. "Zie mij aan", zegt de ziel, "hier lig ik voor Uw voeten, arm, hulpeloos en ellendig. Eén blik van Uw ogen ben ik onwaardig. Een enkel woord van Uw mond heb ik verbeurd, ik heb verdiend onder Uw heilige Godsvoeten vertreden te worden. Maar nochtans, ik kan het niet buiten U stellen. O Heere, schenk mij één blik van Uw genade in Christus." Eén blik, o, welk een onnoemelijke waardij. En zie, dat wordt het deel van zulk een arme en ellendige. De ogen des Heeren zijn over degenen die Hem vrezen. Ja, in alle kruis en druk, in alle smart en beproeving ziet de Heere Zijn volk aan door Bethlehem over Golgotha in Christus.

Ds. C. Smits

Als je een preek van ds Smits leest over zondag 7, zie je dat hij niet in de lijn staat van Kersten/Moerkerken.
Ook Kort zegt dat Jezus ziet op een arme en verslagene van geest, het verschil zit hem er echter in dat in de leer van Kersten/Moerkerken deze zondaar al wedergeboren is en Kort/Smits zeggen dat deze zondaar nog onder de wet staat, en als Christus zich over die persoon ontfermd, zoals we ook hierboven zien, dat is de wedergeboorte volgens Smits/Kort, en de andere leer zegt dat de persoon al wedergeboren en gerechtvaardigd was, namelijk onbewust, en dat word bestreden.

De predikatie van ds. Smits over Zondag 7 heb ik niet, dus daar kan ik helaas niet op reageren. Ik kan mij echter niet voorstellen dat ds. Smits leert dat een onwedergeborene, met wie het nog alle kanten op kan, door de Heere wordt aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg. Dat zou onbijbels zijn, alleen degene die gerechtvaardigd (dus wedergeboren) zijn, worden aangezien in het bloed van Christus.

En daarnaast, als je zegt dat er geen rust is voor Christus, kun je niet anders dan zeggen dat alles voor Christus menselijk gezien de dood is, pas achteraf word het duidelijk, het einde verklaard het begin, en dat leers Kort dus.

Daar ben ik het mee eens. De mens kan en mag niet rusten in de overtuiging. Zo iemand zal nooit van zichzelf zeggen dat hij wedergeboren is (en als hij dat wel denkt mag hij zichzelf wel eens grondig onderzoeken!). Dat neemt niet weg dat een wedergeborene van God uit gezien nooit meer verloren kan gaan.

[ejvl]

De predikatie van ds. Smits over Zondag 7 heb ik niet, dus daar kan ik helaas niet op reageren. Ik kan mij echter niet voorstellen dat ds. Smits leert dat een onwedergeborene, met wie het nog alle kanten op kan, door de Heere wordt aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg. Dat zou onbijbels zijn, alleen degene die gerechtvaardigd (dus wedergeboren) zijn, worden aangezien in het bloed van Christus.

Ik heb het niet helemaal correct omschreven.
Ds Smits en Kort zeggen allebei dat de wedergeboorte bewust plaatsvind als de mens in Christus is, daarnaast zeggen ze beiden dat er wel een toeleidende weg is waarin overtuigingen en zonde en ellende kennis aanwezig is, of algemene overtuigingen of zaligmakende overtuigingen gewerkt door de Heilige Geest, maar ze zeggen ook dat dit de wedergeboorte nog niet is voor de mens, of om met vd Groe te spreken, de rechtvaardigmaking is één van de eerste vruchten van de wedergeboorte, en dit word bewust beleefd, en daarmee kom je ook gelijk met jouw volgende quote:

Daar ben ik het mee eens. De mens kan en mag niet rusten in de overtuiging. Zo iemand zal nooit van zichzelf zeggen dat hij wedergeboren is (en als hij dat wel denkt mag hij zichzelf wel eens grondig onderzoeken!). Dat neemt niet weg dat een wedergeborene van God uit gezien nooit meer verloren kan gaan.

Waarmee je eigenlijk hetzelfde zegt als ds Kort, Smits, Voorthuijzen en vele andere.
De wedergeboorte voor de mens gezien vind bewust plaatst en gaat altijd gepaard met vergeving van zonde, oftewel rechtvaardigmaking.
Met jou laatste gedeelte ben ik het ook eens, vanuit God kan zo'n mens nooit verloren gaan, maar daar kan een mens niet mee rekenen, ook de verloren zoon niet, hij kon niet meer verloren gaan vanuit de vader gezien, maar daar kon hij niet mee rekenen, in eigen gewaarwording was hij nog steeds dood.

[Marieke]

De predikatie van ds. Smits over Zondag 7 heb ik niet, dus daar kan ik helaas niet op reageren. Ik kan mij echter niet voorstellen dat ds. Smits leert dat een onwedergeborene, met wie het nog alle kanten op kan, door de Heere wordt aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg. Dat zou onbijbels zijn, alleen degene die gerechtvaardigd (dus wedergeboren) zijn, worden aangezien in het bloed van Christus.

Ik heb het niet helemaal correct omschreven.
Ds Smits en Kort zeggen allebei dat de wedergeboorte bewust plaatsvind als de mens in Christus is, daarnaast zeggen ze beiden dat er wel een toeleidende weg is waarin overtuigingen en zonde en ellende kennis aanwezig is, of algemene overtuigingen of zaligmakende overtuigingen gewerkt door de Heilige Geest, maar ze zeggen ook dat dit de wedergeboorte nog niet is voor de mens, of om met vd Groe te spreken, de rechtvaardigmaking is één van de eerste vruchten van de wedergeboorte, en dit word bewust beleefd, en daarmee kom je ook gelijk met jouw volgende quote:

Daar ben ik het mee eens. De mens kan en mag niet rusten in de overtuiging. Zo iemand zal nooit van zichzelf zeggen dat hij wedergeboren is (en als hij dat wel denkt mag hij zichzelf wel eens grondig onderzoeken!). Dat neemt niet weg dat een wedergeborene van God uit gezien nooit meer verloren kan gaan.

Waarmee je eigenlijk hetzelfde zegt als ds Kort, Smits, Voorthuijzen en vele andere.
De wedergeboorte voor de mens gezien vind bewust plaatst en gaat altijd gepaard met vergeving van zonde, oftewel rechtvaardigmaking.
Met jou laatste gedeelte ben ik het ook eens, vanuit God kan zo'n mens nooit verloren gaan, maar daar kan een mens niet mee rekenen, ook de verloren zoon niet, hij kon niet meer verloren gaan vanuit de vader gezien, maar daar kon hij niet mee rekenen, in eigen gewaarwording was hij nog steeds dood.

EjvL, volgens mij heb je het boek van ds Kort nog niet helemaal goed begrepen.. Ds Kort zegt niet dat het alleen vanuit de mens gezien bewust plaats moet vinden. Hij stelt dat het vanuit God gezien en vanuit de mens gezien bewust plaats vindt. Hij zegt niet dat vanuit God gezien de wedergeboorte(=levendmaking) al plaats kan vinden voordat hij/zij bewust in Christus gerechtvaardigd is. Dus hij stelt dat ook vanuit God gezien de mens dood is tot het moment dat de mens bewust in Christus is. En daar ligt het verschil met zijn opponenten. Die stellen dat vanuit God gezien de wedergeboorte al wel plaats heeft kunnen vinden (en nee, daar kun je niet mee rekenen als mens) voordat de mens bewust in Christus is.

[ejvl]

EjvL, volgens mij heb je het boek van ds Kort nog niet helemaal goed begrepen.. Ds Kort zegt niet dat het alleen vanuit de mens gezien bewust plaats moet vinden. Hij stelt dat het vanuit God gezien en vanuit de mens gezien bewust plaats vindt. Hij zegt niet dat vanuit God gezien de wedergeboorte(=levendmaking) al plaats kan vinden voordat hij/zij bewust in Christus gerechtvaardigd is. Dus hij stelt dat ook vanuit God gezien de mens dood is tot het moment dat de mens bewust in Christus is. En daar ligt het verschil met zijn opponenten. Die stellen dat vanuit God gezien de wedergeboorte al wel plaats heeft kunnen vinden (en nee, daar kun je niet mee rekenen als mens) voordat de mens bewust in Christus is.

Bedankt voor de aanvulling, ik heb het boek vorige week gelezen en meende gelezen te hebben wat ik eerder schreef, ik zal me nogmaals in deze passages verdiepen want als ik foutieve informatie geef moet dit zeker gecorrigeerd worden.

[ab321]

EjvL, volgens mij heb je het boek van ds Kort nog niet helemaal goed begrepen.. Ds Kort zegt niet dat het alleen vanuit de mens gezien bewust plaats moet vinden. Hij stelt dat het vanuit God gezien en vanuit de mens gezien bewust plaats vindt. Hij zegt niet dat vanuit God gezien de wedergeboorte(=levendmaking) al plaats kan vinden voordat hij/zij bewust in Christus gerechtvaardigd is. Dus hij stelt dat ook vanuit God gezien de mens dood is tot het moment dat de mens bewust in Christus is. En daar ligt het verschil met zijn opponenten. Die stellen dat vanuit God gezien de wedergeboorte al wel plaats heeft kunnen vinden (en nee, daar kun je niet mee rekenen als mens) voordat de mens bewust in Christus is.

Dan constateer ik dat ds. Smits het anders leerde dan ds. Kort:

De Heere ziet alleen op de arme en verslagene van geest in de aan het kruis genagelde Zoenborg.

Als deze toeleidende weg vòòr de wedergeboorte geplaatst wordt kan zo'n overtuigde en naar Christus uitziende zondaar toch niet worden aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg?

[Afgewezen]

Als deze toeleidende weg vòòr de wedergeboorte geplaatst wordt kan zo'n overtuigde en naar Christus uitziende zondaar toch niet worden aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg?

Waarom niet?

[ab321]

Als deze toeleidende weg vòòr de wedergeboorte geplaatst wordt kan zo'n overtuigde en naar Christus uitziende zondaar toch niet worden aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg?

Waarom niet?

Omdat dan een onwedergeborene, met wie het nog alle kanten op kan, door de Heere zou worden aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg. Dat zou onbijbels zijn, alleen degene die dadelijk gerechtvaardigd (dus wedergeboren) zijn, worden aangezien in het bloed van Christus.

[Afgewezen]

Als deze toeleidende weg vòòr de wedergeboorte geplaatst wordt kan zo'n overtuigde en naar Christus uitziende zondaar toch niet worden aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg?

Waarom niet?

Omdat dan een onwedergeborene, met wie het nog alle kanten op kan, door de Heere zou worden aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg. Dat zou onbijbels zijn, alleen degene die dadelijk gerechtvaardigd (dus wedergeboren) zijn, worden aangezien in het bloed van Christus.

Dat lees ik zo niet in de Bijbel. Als God Zijn hand aan iemand legt om die persoon tot bekering te brengen, gaat dat buiten het bloed van Christus om?

[ab321]

Als deze toeleidende weg vòòr de wedergeboorte geplaatst wordt kan zo'n overtuigde en naar Christus uitziende zondaar toch niet worden aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg?

Waarom niet?

Omdat dan een onwedergeborene, met wie het nog alle kanten op kan, door de Heere zou worden aangezien in de aan het kruis genagelde Zoenborg. Dat zou onbijbels zijn, alleen degene die dadelijk gerechtvaardigd (dus wedergeboren) zijn, worden aangezien in het bloed van Christus.

Dat lees ik zo niet in de Bijbel. Als God Zijn hand aan iemand legt om die persoon tot bekering te brengen, gaat dat buiten het bloed van Christus om?

Het aanzien van een onwedergeborene (met wie het nog alle kanten op kan) in het bloed van Christus zou in strijd zijn met de leer der rechtvaardigmaking. Buiten de rechtvaardigmaking door het bloed van Christus (een eenzijdige rechterlijke daad van God in de wedergeboorte) is God een verterend vuur.
Rom 5:1 Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus.
Romeinen 5:9 Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn.

In een onwedergeborene kunnen er wel algemene overtuigingen zijn. Die zijn vrucht van Gods algemene genade. Daarmee kan een mens nog verloren gaan. Zaligmakende overtuigingen (hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is) zijn er alleen in een levendgemaakte (=wedergeboren=gerechtvaardigde) zondaar. Hier is al uitgebreid over gediscussieerd. Ik volsta met het citeren van de Dordtse Leerregels:

De rechtzinnige leer verklaard zijnde, verwerpt de Synode de dwalingen dergenen,
4. Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.
Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

[edmund]

EjvL, volgens mij heb je het boek van ds Kort nog niet helemaal goed begrepen.. Ds Kort zegt niet dat het alleen vanuit de mens gezien bewust plaats moet vinden. Hij stelt dat het vanuit God gezien en vanuit de mens gezien bewust plaats vindt. Hij zegt niet dat vanuit God gezien de wedergeboorte(=levendmaking) al plaats kan vinden voordat hij/zij bewust in Christus gerechtvaardigd is. Dus hij stelt dat ook vanuit God gezien de mens dood is tot het moment dat de mens bewust in Christus is. En daar ligt het verschil met zijn opponenten. Die stellen dat vanuit God gezien de wedergeboorte al wel plaats heeft kunnen vinden (en nee, daar kun je niet mee rekenen als mens) voordat de mens bewust in Christus is.

Dankje Marieke. Ik vroeg mij al verschillende keren af waar EjvL dat zou gelezen hebben, want op grond van Gods Woord is dat niet zo. Gods Woord leert ons, evenals onze Formulieren, van één rechtvaardigmaking uit of door het geloof.

Volgens de Gereformeerde grondleer is het één en dezelfde Rechtvaardigmaking, welke geschiedt in de hemel én is ’s mensen consciëntie; op dezelfde tijd, als God de gelovige zondaar in de hemel rechtvaardigt, dan rechtvaardigt Hij hem ook door Zijn Geest (toerekening), en door middel van het geloof in zijn consciëntie (aanneming). De één (toerekening) kan geen ogenblik bestaan buiten de ander (aanneming).

Wat hiermee samenvalt, is het kennen van Christus.

Joh. 17:3 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

‘het eeuwige leven’
Dat is, de weg en het middel om tot het eeuwige leven te komen is de rechte kennis Gods en des Middelaars Jezus Christus, namelijk vergezeld met een vast vertrouwen; gelijk dit woord ook genomen wordt Jes. 53:11.

Het kennen van God in Christus is dus het middel om tot het eeuwige leven te komen. Of geeft die mens het recht, omdat onder de bedekking van Christus' gerechtigheid als zijn Zaligmaker de gerechtigheid wordt geschonken en het leven of anders gezegd het recht ten eeuwige leven.

Ik denk aan het voorbeeld van dr. Kohlbrugge, wat ds. Kort weleens aanhaalde in zijn preek. Er kwam een man in Utrecht en belde bij dr. Kohlbrugge aan en die vroeg of hij bij dr. Kohlbrugge was. Nee, die is dood, maar Christus leeft in hem.

In de openbaring van Christus leert de mens God kennen en neemt Christus aan door het geloof. De Geest van Christus neemt inwoning in het hart van die mens. Die mens is de wet dood en leeft Christi. Of bijbels gezegd: Gal. 2:19, 20: Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

‘ik leef’
Namelijk nu waarlijk een geestelijk leven.

‘niet meer ik’
Namelijk zodanig als ik was vóór mijne bekering en wedergeboorte.

‘maar Christus leeft in’
Namelijk door Zijn Heiligen Geest, door welken Hij mij geleidt in de wegen Gods en mij vruchtbaar maakt tot goede werken.

[Marieke]

EjvL, volgens mij heb je het boek van ds Kort nog niet helemaal goed begrepen.. Ds Kort zegt niet dat het alleen vanuit de mens gezien bewust plaats moet vinden. Hij stelt dat het vanuit God gezien en vanuit de mens gezien bewust plaats vindt. Hij zegt niet dat vanuit God gezien de wedergeboorte(=levendmaking) al plaats kan vinden voordat hij/zij bewust in Christus gerechtvaardigd is. Dus hij stelt dat ook vanuit God gezien de mens dood is tot het moment dat de mens bewust in Christus is. En daar ligt het verschil met zijn opponenten. Die stellen dat vanuit God gezien de wedergeboorte al wel plaats heeft kunnen vinden (en nee, daar kun je niet mee rekenen als mens) voordat de mens bewust in Christus is.

Dankje Marieke. Ik vroeg mij al verschillende keren af waar EjvL dat zou gelezen hebben, want op grond van Gods Woord is dat niet zo. Gods Woord leert ons, evenals onze Formulieren, van één rechtvaardigmaking uit of door het geloof.

Volgens de Gereformeerde grondleer is het één en dezelfde Rechtvaardigmaking, welke geschiedt in de hemel én is ’s mensen consciëntie; op dezelfde tijd, als God de gelovige zondaar in de hemel rechtvaardigt, dan rechtvaardigt Hij hem ook door Zijn Geest (toerekening), en door middel van het geloof in zijn consciëntie (aanneming). De één (toerekening) kan geen ogenblik bestaan buiten de ander (aanneming).

Wat hiermee samenvalt, is het kennen van Christus.

Joh. 17:3 En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

‘het eeuwige leven’
Dat is, de weg en het middel om tot het eeuwige leven te komen is de rechte kennis Gods en des Middelaars Jezus Christus, namelijk vergezeld met een vast vertrouwen; gelijk dit woord ook genomen wordt Jes. 53:11.

Het kennen van God in Christus is dus het middel om tot het eeuwige leven te komen. Of geeft die mens het recht, omdat onder de bedekking van Christus' gerechtigheid als zijn Zaligmaker de gerechtigheid wordt geschonken en het leven of anders gezegd het recht ten eeuwige leven.

Ik denk aan het voorbeeld van dr. Kohlbrugge, wat ds. Kort weleens aanhaalde in zijn preek. Er kwam een man in Utrecht en belde bij dr. Kohlbrugge aan en die vroeg of hij bij dr. Kohlbrugge was. Nee, die is dood, maar Christus leeft in hem.

In de openbaring van Christus leert de mens God kennen en neemt Christus aan door het geloof. De Geest van Christus neemt inwoning in het hart van die mens. Die mens is de wet dood en leeft Christi. Of bijbels gezegd: Gal. 2:19, 20: Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

‘ik leef’
Namelijk nu waarlijk een geestelijk leven.

‘niet meer ik’
Namelijk zodanig als ik was vóór mijne bekering en wedergeboorte.

‘maar Christus leeft in’
Namelijk door Zijn Heiligen Geest, door welken Hij mij geleidt in de wegen Gods en mij vruchtbaar maakt tot goede werken.

Graag gedaan....
Al ben ik het met je vervolg niet eens, maar dat wist je al..

[edmund]

Artikel 6 van ds. J. Roos, eerste gedeelte:

Onze lezers weten dat we een reactie geven op het boek van ds. Kort: Wedergeboorte of schijngeboorte, met als ondertitel 'de bijbelse bloedtheologie vegeleken met de filosofische embryotheologie.' Nadat we stilgestaan hebben bij de wezenlijke verschillen, willwen we thans uw aandacht vragen voor:
2. Het selectief en subjectief beroep op leraars
In de vorige artikelen hebben we aangetoond dat ds. Kort vele godvruchtige oudvaders veroordeelt en een pleidooi voert voor de reformatoren. Wel beroept hij zich op enkele predikanten, zodat de lezer zou denken dat zij met betrekking tot zijn visie aangaande de embryotheologie hetzelfde leerden. Doch zijn beroep is subjectief! We laten de volgende leraars zelf aan het woord: Th. van der Groe; L.C.G. Ledeboer; C. Smits, en Thomas Boston.

Ds. Th. van der Groe (1705-1784)
Ds. Kort beroept zich op ds. Th. van der Groe, maar het zou goed zijn al shij de eerste preek leest in zijn boek met als titel: De bekering. Ds. Van der Groe merkt daarin op:
'De grond van de oprechte bekering der zondaars ligt geheel in het óngeveinsd geloof, of in de waarachtige vereniging der ziel met Christus, door het geloof. Waar die vereniging der ziel met Christus niet gevonden wordt, daar is ook geen ware bekering, wat een mens dan ook al hebben of voorwenden moge. Daarom is het Gods grote en voorname werk, als Hij een zondaar bekeert, hem allereerst door de Geest des geloofs met Christus te verenigen; en zulks door deze vier dingen aan de zondaar te doen, door middel van Zijn Woord en Geest:
1. Hij overtuigt de zondaar op een klare en bevindelijke wijze in zijn ziel van zijn gans ellendige, rampzalige, verloren en machteloze staat in de zonde; zodat deze zichzelf niet alleen ziet en kent, met al wat aan hem is, als één enkele gruwel en vloek voor God, maar deswege ook op het diepst vernederd voor God en verslagen wordt. Zodat hij het vonnis des eeuwigen doods over zichzelf gewillig moet ondertekenen, en op eenmaal met zijn ganse hart moet uitroepen: wee mij! Ik verga! Het is buiten hoop! en Alzo van zichzelf en van aller schepselen hulp wordt afgedreven, om die als gebroken bakken voor eeuwig te verzaken.
2. God ontdekt dan die bij zichzelf verloren en verslagen zondaar Zijn Zoon Jezus Christus en Zijn genade, in de belofte des Evangelies. Door het gemoed des zondaars zó te bekrachtigen van de waarheid Zijner Evanglische beloften en van de volle algenoegzaamheid, bereidwilligheid en gepastheid van de Zaligmaker te vergewissen en te verzekeren, dat de zondaar daar niet langer aan kan twijfelen. Maar gans en al in zijn hart overreed wordt, dat Christus voor hém een volkemen Zaligmaker is en dat álles in Hem is (...)"
In deze preek wordt geen onderscheid gemaakt tussen ontwaken en levendmaken zoals ds. Kort leert.

Ds. Roos doet voorkomen of ds. Kort vele godvruchtige oudvaders veroordeelt. Deze aanklacht treft geen doel, want het gaat in dit boek om de leer en niet om de predikanten. De opmerking van ds. Roos is onnodig polariserend en trekt de aandacht af van het doel van het boek. Waarom weerlegt ds. Roos het door ds. Kort voorgestelde niet met het Woord Gods?

Daarnaast staven de door ds. Roos aangehaalde citaten eerder het gestelde van ds. Kort. In diezelfde aangehaalde preek van ds. van der Groe staat onder andere “hierop gaat nu zulk een overtuigde zondaar naar een weg van behoudenis, verzoening en vereniging met God zoeken, hij leest en vindt wel in het Woord des Heeren dat Christus alléén “de Weg, de Waarheid en het Leven” is, maar omdat hij verduisterd in zijn verstand is, weet hij niet, hoe of op welke wijze Christus als een Weg tot de Vader te gebruiken. Dit werk is een werk onder de wet (nader aangeduid in het schema als een ontwaking) zoals ds. Kort dat op blz. 176 aanhaalt.
Ds. Kort bedoelt daarmee de rechte kennis van de wet (zoals het behoort), dat is een ontwaking van het geweten. Ondanks alle (schriftelijke) aanvallen is die leer bijbels volgens Romeinen 7:9. Zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven. Dit betekent volgens de kanttekenaren: Dat is, ik heb de menigte der zonde, die in mij wakker geworden was, levendig gevoeld. Dat is, ik ben in mijn gemoed overtuigd, dat ik midden in den dood lag, en heb den moed verloren van door de gehoorzaamheid der wet te kunnen behouden worden; Rom. 4:15; 2 Cor. 3:6,7,9.

Is dit een ongeveinsd geloof? Is dit een kennen van Christus? Nee, dit is overtuiging, een ontwaking van het geweten. Een kanttekening verder: Tot hiertoe heeft de apostel gesproken van de macht der wet en der zonde in den verdorven en onwedergeboren mens, gelijk hij ook zelf eertijds ervaren had, toen hij nog in zulken stand was, Rom. 7:9

Ds. Th. van der Groe leert in het geciteerde waar HET WEZEN, DE GROND ligt van de oprechte bekering: 'De grond van de oprechte bekering der zondaars ligt geheel in het óngeveinsd geloof, of in de waarachtige vereniging der ziel met Christus, door het geloof. Waar die vereniging der ziel met Christus niet gevonden wordt, daar is ook geen ware bekering, wat een mens dan ook al hebben of voorwenden moge.

Ds. Kort waarschuwt in zijn boek tegen de leer van veronderstellingen, zij die leren van een geloof zonder Christuskennis, een geloofsleven zonder vergeving van zonden. Dit geeft toegekeerde mensen HEIMELIJK in hun harten een grond van hoop uit hun werkzaamheden.

Al degenen, die dat werken van de overtuigde zondaar, bestaande in bidden, lezen, schreien en wenen over de zonden en gemis van God, uitzien naar de Heere Jezus, opdragen en overgeven aan Hem, ook dat zogenaamd hongeren en dorsten naar de Heere en dergelijke, willen gehouden hebben voor beginselen der genade in de ziel, of des Geestes werkzaamheden. Van dat soort van mensen zijn er heden ten dage, helaas, al velen, en daaronder enigen, die er bij alle voorkomende gelegenheden hun werk van maken, om de zielen der mensen in al zulke verderfelijke wegen te bestieren en de zaligheid toe te passen, dopende hun bovengemelde werkzaamheden met de heugelijke naam van beginselen der genade, niet wetende, noch onderscheidende, dat als de Heilige Geest een mens tot zaligheid komt voorbereiden of bewerken, hij de ziel dan komt overtuigen van zonden, gerechtigheid en oordeel (Joh. 16:8). Dit werk is niet anders, dan een bedenken des vleses en vijandschap tegen God. Het is een werk wat hij gedurig buiten het ONGEVEINSD GELOOF komt aan te wenden, om God de Heere te behagen en te bewegen om hem uit die ellendige toestand te verlossen. Eerst wanneer die mens uitgewerkt is en tot NIETS geworden is, kan Christus die mens een VOLKOMEN Zaligmaker zijn.

Ds. Van der Groe leert evenals ds. Kort: Een bloot werk van overtuiging, hoedanig het dan ook wezen moge, kan, op zichzelf, niemand enig part of deel aan Christus en aan de zaligheid geven. (..) Geen overtuiging zal ooit heilzaam of zaligmakend zijn, dan die door de krachtdadige werking des Geestes in ’s mensen hart dadelijk doorbreekt tot een oprechtgelovige kennis en omhelzing van de Heere Jezus, zoals Hij ons wordt voorgedragen in de beloften des Heiligen Evangeliums.
(..) Dus moet het dan noodzakelijk door ons gehouden worden voor een vaste regel in het Christendom, dat zolang iemand de Heere Jezus niet kent, met een geestelijke en gelovige kennis van bijzondere toeëigening voor zich zelve en van een hartelijk vertrouwen op Hem en Zijn genade, op grond van de beloften des Heiligen Evangelies, hij dan ook nog geen ware zaligmakende overtuiging bekomen heeft welke ontdekking van zonde en vloek, verdoemenis, onmacht, enz. hij schoon anders ook al in zich bevinden moge, en hoe grotelijks beangst en bekommerd hij daaronder ook wezen moge.

Ds. Kort leert eerst sterven en dan leven volgens de gelijkenis van de Heere Jezus van het tarwegraan (Joh. 12:24). Er zal nimmer enig mens uit de dood der zonde op staan en zijn leven buiten zich in Christus vinden, tenzij dan dat hij eerst geheel aan al het eigene of aan zichzelf komt te sterven.


Zacharias Ursinus leert ons in zondag 33 HC:
De verbrijzeling gaat aan de bekering vooraf, en is de bekering zelf niet noch een deel ervan, maar alleen een voorbereiding TOT de bekering, en dat alleen bij de uitverkorenen, en niet bij de anderen.

@GJdeBruijn trekt inmiddels ook de conclusie dat ds. Roos de plank mis slaat.
Voorbereid óp, dat is toch voorafgaande aan de levendmaking, zoals Boston het hier stelt? Ik begrijp ds. Roos hier niet. Dit lijkt eerder de mening van ds. Kort te staven. Boston stelt hier de embryo-fase vóór de levendmaking!?