Wedergeboorte of schijngeboorte [3]

[huisman]

Dan heb jij het idd heel erg mis. Ik ben het met het door jou geciteerde citaat helemaal eens.

Hoe doet Hij dat? Dat doet Hij door wederbaring, door ontdekking. In die wederbaring komt God ons leven binnen. Dan begint Hij ons te ontkronen. Geef hier die kroon; weg met die hoed. Dan laat Hij ons zien in de spiegel van Zijn heilige wet wie we eigenlijk zijn. Wie we door de zonde geworden zijn. Dan zien we dat we slechts spotkoningen zijn; dat de kroon in onze diepe val in Adam ons van het hoofd gevallen is. O, wee mij, de kroon is van het hoofd gevallen. Dan kome we erachter dat we niets anders hadden dan een godsdienst zonder God. Dan worden we, al hebben we een net, oppassend leven gehad, goddeloze beesten voor God. Dan wordt die kroon omgekeerd, omgekeerd, omgekeerd. Dan zijn we koning af! Dat is nu vrucht van het zaligmakend werk van de Heilige Geest. Daar komt het nu met de mens van nature nooit! Door de overtuigingen van de Heilige Geest wordt die trotse mens, die goddeloze en onheilige vorst, onttroond en ontkroond.

Toch nog maar een citaat om de visie van ds. van Haaren te laten zien. Ik kan er niet goed tegen dat een predikant wordt geciteerd met verkeerde conclusies. Ben je het met dit citaat ook van harte eens?

Van ganse harte... en ik begrijp jouw verbazing dan ook niet. Ik ontken nergens dat de weg naar het heil gaat in de beleving van de 3 stukken ellende, verlossing en dankbaarheid. Ook ontken ik niet dat Gods Geest plaats moet maken voor Christus want van nature is er bij ons geen plaats voor Hem. Het gaat in deze discussie om het feit dat jij deze ontgrondende werkzaamheden genoegzaam vind om te zeggen dat een mens is wedergeboren. Ik zeg: Pas bij het kenmerk, de bewuste kennis van Christus, mag je rust geven en iemand voor wedergeboren houden, alles daarvoor wordt pas helder als het verder is gekomen.
Lees nog maar eens wat Boston schrijft in zijn 12 bijlslagen...erg leerzaam.

[edmund]

Dan heb jij het idd heel erg mis. Ik ben het met het door jou geciteerde citaat helemaal eens.

Hoe doet Hij dat? Dat doet Hij door wederbaring, door ontdekking. In die wederbaring komt God ons leven binnen. Dan begint Hij ons te ontkronen. Geef hier die kroon; weg met die hoed. Dan laat Hij ons zien in de spiegel van Zijn heilige wet wie we eigenlijk zijn. Wie we door de zonde geworden zijn. Dan zien we dat we slechts spotkoningen zijn; dat de kroon in onze diepe val in Adam ons van het hoofd gevallen is. O, wee mij, de kroon is van het hoofd gevallen. Dan kome we erachter dat we niets anders hadden dan een godsdienst zonder God. Dan worden we, al hebben we een net, oppassend leven gehad, goddeloze beesten voor God. Dan wordt die kroon omgekeerd, omgekeerd, omgekeerd. Dan zijn we koning af! Dat is nu vrucht van het zaligmakend werk van de Heilige Geest. Daar komt het nu met de mens van nature nooit! Door de overtuigingen van de Heilige Geest wordt die trotse mens, die goddeloze en onheilige vorst, onttroond en ontkroond.

Toch nog maar een citaat om de visie van ds. van Haaren te laten zien. Ik kan er niet goed tegen dat een predikant wordt geciteerd met verkeerde conclusies. Ben je het met dit citaat ook van harte eens?

Het is inderdaad zo dat we onttroonde zondaren MOETEN worden en waarom? Hoe komt dit? Omdat Gods Geest (onder de wet) de zonden levend voor ogen gaat stellen (Rom. 7:9: zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven.) in zulke zondaren. Dat is niet levendmakend! Het gaat op de ondergang of totale verbrijzeling aan, denk aan de 12 bijlslagen van de godzalige oudvader Boston. Zolang zo'n overtuigde zondaar nog in Adam (de oude stam is), ook al hangt hij daar nog met 1 vezeltje aan, is hij dus dood in zonden en misdaden. Dan telt niet dat het einde het begin zal opklaren (lees Hebr. 6:4-6: "Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig geworden zijn, En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der toekomende eeuw, En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering, als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te schande maken.", hoe vér het kan gaan met geestelijk overtuigde en de Heilige Geest deelachtig geworden zijnde zondaren), nee, dan gaat het erover of wij daadwerkelijk in de tweede Adam ingelijfd, opgenomen worden: eerder is er geen enkel leven in die dode zondaar, ook al kunnen er nog zoveel uitgangen en 'hemelse' gaven zijn naar een oplossing voor het grote zielenvraagstuk: hoe zal ik rechtvaardig verschijnen voor God? (MacCheyne)
Pas als het Gode behaagt Zijn Zoon in zoeen te openbaren, is er sprake van dat ongelofelijke, bovennatuurlijke, heerlijke Godswerk dat wedergeboorte genoemd wordt! Dit is met geen pen te beschrijven (lees hoe onze Dordtse vaderen het in de 5 art. tegen de Remonstranten verwoord hebben - zij hebben er ook bijna geen woorden voor), eigenlijk alleen voor beleving vatbaar! Het is ook niet voor niets een eeuwig Godswonder, dat uitgewerkt wordt in zulk een!

En dan nog iets heel fundamenteels: we moeten er goed voor oppassen dat we ons niet doodstaren (letterlijk misschien) op alleen maar dogma's, zonder dat dit voortkomt uit een godzalige praktijk, levenswandel. Laten we ernstig zuchten of ons verstand verlicht, onze wil vernieuwd en onze hartstochten geregeld mogen gaan worden door Gods Heilige Geest! Pas dán komt Hij werkelijk aan Zijn eer en gaat het niet meer om onze naam, of over onze reacties op een Refoforum.

[Ad Anker]

Zeg jij nu dat die droefheid honger en dorst kenmerken van de wedergeboorte zijn ? Dan zeg jij toch wat anders dan ds van Haaren. Hij zegt dat die diepe indrukken en overtuigingen er kunnen zijn voor de levendmaking.

Hoe doet Hij dat? Dat doet Hij door wederbaring, door ontdekking. In die wederbaring komt God ons leven binnen. (...) Dat is nu vrucht van het zaligmakend werk van de Heilige Geest. Daar komt het nu met de mens van nature nooit! Door de overtuigingen van de Heilige Geest wordt die trotse mens, die goddeloze en onheilige vorst, onttroond en ontkroond.

Van ganse harte... en ik begrijp jouw verbazing dan ook niet. Ik ontken nergens dat de weg naar het heil gaat in de beleving van de 3 stukken ellende, verlossing en dankbaarheid. Ook ontken ik niet dat Gods Geest plaats moet maken voor Christus want van nature is er bij ons geen plaats voor Hem. Het gaat in deze discussie om het feit dat jij deze ontgrondende werkzaamheden genoegzaam vind om te zeggen dat een mens is wedergeboren. Ik zeg: Pas bij het kenmerk, de bewuste kennis van Christus, mag je rust geven en iemand voor wedergeboren houden, alles daarvoor wordt pas helder als het verder is gekomen.
Lees nog maar eens wat Boston schrijft in zijn 12 bijlslagen...erg leerzaam.

Je bent erg verwarrend, huisman. Zie je bovenstaande uitspraak en de uitspraak van ds. van Haaren zelf. Ik zie daarin een verschil. Wat de dikgedrukte zin betreft: wil jij één citaat deze topic van mij laten zien waarin ik dat beweer. Wat een vals getuigenis, dat maakt me echt een beetje boos.

[Ad Anker]

Wat vind jij van de post van ab321 met citaten van Maede en Immens?

Wat is het antwoord op deze vraag, huisman?

[Afgewezen]

Je bent erg verwarrend, huisman. Zie je bovenstaande uitspraak en de uitspraak van ds. van Haaren zelf. Ik zie daarin een verschil. Wat de dikgedrukte zin betreft: wil jij één citaat deze topic van mij laten zien waarin ik dat beweer. Wat een vals getuigenis, dat maakt me echt een beetje boos.

Wat een gekibbel om een citaat.
@Huisman, een uitdaging: probeer eens een maand te discussiëren zonder citaten (behalve uit de Bijbel). Kijken of je dat lukt.

[Ad Anker]

Je bent erg verwarrend, huisman. Zie je bovenstaande uitspraak en de uitspraak van ds. van Haaren zelf. Ik zie daarin een verschil. Wat de dikgedrukte zin betreft: wil jij één citaat deze topic van mij laten zien waarin ik dat beweer. Wat een vals getuigenis, dat maakt me echt een beetje boos.

Wat een gekibbel om een citaat.
@Huisman, een uitdaging: probeer eens een maand te discussiëren zonder citaten (behalve uit de Bijbel). Kijken of je dat lukt.

Ja, wellicht is dat het verstandigste.
Huisman gaat nu de discussie wat verleggen. We hebben gediscussiëerd of de wedergeboorte begint met de kennis van Christus. Huisman was daar toen fel tegen gekant. We hebben toen wat gediscussïeerd over uitspraken van Brakel. Ik herinner me dat nog wel. De droefheid had wel plaats binnen de wedergeboorte, maar niet voorafgaande aan de kennis van Christus, zo stelde huisman n.a.v. de citaten van Brakel. Nu zegt huisman in zijn laatste post dit:

Ik zeg: Pas bij het kenmerk, de bewuste kennis van Christus, mag je rust geven en iemand voor wedergeboren houden, alles daarvoor wordt pas helder als het verder is gekomen.

Prima uitspraak, dat impliceert namelijk dat er voor de bewuste kennis van Christus in de wedergeboorte wel 'iets' is, het plaatsmakende werk van de Heilige Geest, om huismans woorden te gebruiken.
Met deze uitspraken staat hij exact in de lijn met ds. de Heer c.s. Daarom vind ik het soms wat verwarrend. En ds. van Haaren zegt dit ook: de wedergeboorte begint met ontgronding, onttroning, wat uitdrijft naar Christus.

[Tiberius]

Ik ga het voor de zoveelste keer zeggen: niemand zegt hier dat op basis van droefheid, honger en dorst zonder de bewuste kennis van Christus iemand zalig gesproken mag worden. Wél dat die kenmerken vrucht zijn van de wedergeboorte. Als je dat voor de wedergeboorte plaatst is dat een kenmerk van de remonstrantse leer, al zou ik ds. Kort in de verste verte geen remonstrant willen noemen. Al gaat hij op dit punt scheef.

Met beide helemaal eens; je verwoordt precies wat ik de hele tijd al zeg.

[edmund]

Christus is een volkomen Zaligmaker voor een volkomen verbrijzelde zondaar. Voor een mens, die niets is geworden -door het werk des H. Geestes- is Christus Alles!

Door te speuren naar een beginseltje buiten (de kennis van=wetenschap van) Christus, doet een mens Christus tekort als een volkomen Zaligmaker.

Ds. Kort geeft ook aan op blz. 165, dat het verstand het onverklaarbare wil verklaren. Ook Comrie deed eraan mee en het eindigde in een Babylonische spraakverwarring, in een diepe duisternis. Waar het verstand eindigt, begint het geloof. De Heilige Schrift leert ons dat we door het geloof gerechtvaardigd en wedergeboren worden.

De nonsens die ik hier lees over natuurlijke, geestelijke of zaligmakende overtuigingen zijn niet Bijbels en niet aantoonbaar! Er is een werk des Heilige Geestes onder of door de Wet of onder of door het Heilig Evangelie zie Rom.8. Geest der dienstbaarheid: Alzo noemt hij de werking des Geestes Gods door de wet, die de harten der mensen door de dreigementen tegen de overtreders verslaat en bevreesd maakt, gelijk daarvan een klaar voorbeeld is in de Israëlieten, als God de wet der tien geboden voor hen van den berg heeft uitgesproken; Exod. 20:19. Waarop de apostel hier ziet, alsook Hebr. 12:18,19. Geest der Aanneming tot kinderen Gods: Hierdoor wordt verstaan de genadige werking des Heiligen Geestes door de predikatie des heiligen Evangelies, die de harten der gelovigen verkwikt en van hunne aanneming tot kinderen verzekert; waartoe ook de volgende werkingen dienen. Zie Gal. 4:6; Ef. 4:30.

Er is geen leven zolang er geen inwoning van de Geest van Christus intrek heeft genomen in het hart van de uitverkorene. Namelijk door Zijn genadige werkingen, als daar zijn verlichting des verstands, versterking des geloofs, verzekering van de zaligheid, opwekking tot het gebed, beweging tot geestelijke begeerten, vertroosting in kruis en aanvechting, enz. Want een mens, waar hij als een heer woont, daar heeft hij zijn gebied, en daar doet hij zijn gewoon werk; Joh. 14:16,17; 1 Cor. 3:16.

Onder het christendom is de uitwendige roeping algemeen, Matth. 10:5, Hand. 13:46 en Hand. 16:6-7. Het werk des H. Geestes onder of door de Wet kan heel ver gaan. Echter, er moet een inwendige roeping bijkomen. Hand. 16:14: Welker hart de Heere heeft geopend, dat zij acht nam op hetgeen van Paulus gesproken werd. Rom. 8:30: En die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt.

[Afgewezen]

ls je dat voor de wedergeboorte plaatst is dat een kenmerk van de remonstrantse leer, al zou ik ds. Kort in de verste verte geen remonstrant willen noemen.

Eerst ging het over de vraag of er een tussenstaat is, ja of nee, nu weer over de vraag of het remonstrants is wat er wordt geleerd. Maar daarmee los je de discussie niet op. Niemand wil beticht worden van het leren van een tussenstaat of van remonstrantisme.
En het probleem waar jullie, Anker, Tiberius, e.a. mee blijven zitten, is toch dat je de mens die Christus niet kent, 'goede' dingen gaat toeschrijven.
Zolang een mens Christus niet in het geloof omhelsd heeft, staat hij nog op zijn eigen levenswortel, ook al heeft God Zijn hand aan hem gelegd. Zolang hij de boodschap van het Evangelie niet verstaat, is hij blind en verwerpt hij ten diepste de zaligheid die in Christus is. Hij is weliswaar ontdekt aan zijn onmacht en blindheid, maar daarmee is het wel een schuldige blindheid en onmacht.

[edmund]

Ik ga het voor de zoveelste keer zeggen: niemand zegt hier dat op basis van droefheid, honger en dorst zonder de bewuste kennis van Christus iemand zalig gesproken mag worden. Wél dat die kenmerken vrucht zijn van de wedergeboorte. Als je dat voor de wedergeboorte plaatst is dat een kenmerk van de remonstrantse leer, al zou ik ds. Kort in de verste verte geen remonstrant willen noemen. Al gaat hij op dit punt scheef.

Met beide helemaal eens; je verwoordt precies wat ik de hele tijd al zeg.

Dit is onmogelijk en niet bijbels aantoonbaar. Er is geen leven buiten de kennis van Christus leert Gods Woord ons. Er is geen hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, niets begeren, dan wat recht is buiten (de kennis van) Christus.

Gods Woord is tegen de natuurlijke mens, men zoekt en speurt nog naar een nagelschrapje in zichzelf, maar dat is er niet! De zaligheid en het leven ligt buiten de mens, in een Ander. En dan de uitverkorene in Hem ter Gerechtigheid en Hij in de uitverkorene ter Heiligheid. Het geschonken beeld Gods hersteld: ware kennis, Gerechtigheid en Heiligheid.

[edmund]

ls je dat voor de wedergeboorte plaatst is dat een kenmerk van de remonstrantse leer, al zou ik ds. Kort in de verste verte geen remonstrant willen noemen.

Eerst ging het over de vraag of er een tussenstaat is, ja of nee, nu weer over de vraag of het remonstrants is wat er wordt geleerd. Maar daarmee los je de discussie niet op. Niemand wil beticht worden van het leren van een tussenstaat of van remonstrantisme.
En het probleem waar jullie, Anker, Tiberius, e.a. mee blijven zitten, is toch dat je de mens die Christus niet kent, 'goede' dingen gaat toeschrijven.
Zolang een mens Christus niet in het geloof omhelsd heeft, staat hij nog op zijn eigen levenswortel, ook al heeft God Zijn hand aan hem gelegd. Zolang hij de boodschap van het Evangelie niet verstaat, is hij blind en verwerpt hij ten diepste de zaligheid die in Christus is. Hij is weliswaar ontdekt aan zijn onmacht en blindheid in, maar daarmee is het wel een schuldige blindheid en onmacht.

Precies!

[Tiberius]

En het probleem waar jullie, Anker, Tiberius, e.a. mee blijven zitten, is toch dat je de mens die Christus niet kent, 'goede' dingen gaat toeschrijven.

Nogmaals, dat is niet in de eerste plaats mijn mening, maar wat de vaderen daar op grond van de Bijbel over schrijven (en waar ik het inderdaad hartelijk mee eens ben): Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Zolang een mens Christus niet in het geloof omhelsd heeft, staat hij nog op zijn eigen levenswortel, ook al heeft God Zijn hand aan hem gelegd. Zolang hij de boodschap van het Evangelie niet verstaat, is hij blind en verwerpt hij ten diepste de zaligheid die in Christus is. Hij is weliswaar ontdekt aan zijn onmacht en blindheid, maar daarmee is het wel een schuldige blindheid en onmacht.

Dat klopt, evenals de zonden die hij ná de bewuste Christuskennis doet, zijn eigen schuld zijn, evenals bijvoorbeeld bij David en Petrus. Maar dat wil niet zeggen, dat hij dan nog dood is in zonden en misdaden.

[Afgewezen]

En het probleem waar jullie, Anker, Tiberius, e.a. mee blijven zitten, is toch dat je de mens die Christus niet kent, 'goede' dingen gaat toeschrijven.

Nogmaals, dat is mijn mening niet, maar wat de vaderen daar op grond van de Bijbel over schrijven: Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Dus wat een niet-wedergeborene (iemand die Christus niet kent) doet, is geen hongeren en dorsten en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen.
Verder ga je niet op mijn probleemstelling in: hoe kan een mens die Christus niet kent, 'goede' dingen doen?

Zolang een mens Christus niet in het geloof omhelsd heeft, staat hij nog op zijn eigen levenswortel, ook al heeft God Zijn hand aan hem gelegd. Zolang hij de boodschap van het Evangelie niet verstaat, is hij blind en verwerpt hij ten diepste de zaligheid die in Christus is. Hij is weliswaar ontdekt aan zijn onmacht en blindheid, maar daarmee is het wel een schuldige blindheid en onmacht.

Dat klopt, evenals de zonden die hij ná de bewuste Christuskennis doet, zijn eigen schuld zijn, evenals bijvoorbeeld bij David en Petrus. Maar dat wil niet zeggen, dat hij dan nog dood is in zonden en misdaden.

Hij verwerpt nog altijd het middel tot zijn behoudenis, te weten Christus. Zolang hij dat doet, is hij nog wel degelijk dood in zonden en misdaden! Dat verwerpen is hem wellicht tot smart, tot nood geworden, maar dan nog is het een ernstige realiteit. Maar er is hoop: want juist deze blinden worden door Christus ziende gemaakt. Maar dan nog, ze zijn blind, tot ze ziende worden gemaakt, ze zijn dood, tot ze levend worden gemaakt, ze zijn verloren, tot ze zijn gered.
Dit te leren is toch geen remonstrantisme?

[edmund]

En het probleem waar jullie, Anker, Tiberius, e.a. mee blijven zitten, is toch dat je de mens die Christus niet kent, 'goede' dingen gaat toeschrijven.

Nogmaals, dat is niet in de eerste plaats mijn mening, maar wat de vaderen daar op grond van de Bijbel over schrijven (en waar ik het inderdaad hartelijk mee eens ben): Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Zolang een mens Christus niet in het geloof omhelsd heeft, staat hij nog op zijn eigen levenswortel, ook al heeft God Zijn hand aan hem gelegd. Zolang hij de boodschap van het Evangelie niet verstaat, is hij blind en verwerpt hij ten diepste de zaligheid die in Christus is. Hij is weliswaar ontdekt aan zijn onmacht en blindheid, maar daarmee is het wel een schuldige blindheid en onmacht.

Dat klopt, evenals de zonden die hij ná de bewuste Christuskennis doet, zijn eigen schuld zijn, evenals bijvoorbeeld bij David en Petrus. Maar dat wil niet zeggen, dat hij dan nog dood is in zonden en misdaden.

Je leert hier dus een tussenstaat? Blz. 87 ds. Kort: "O, wat erg toch, u houdt het bijna niet voor mogelijk. De ziel is wel levend gemaakt, wedergeboren, de (zogenaamde) habituale genade is geschonken, zonder dat er een daadwerkelijke geloofsvereniging met Christus plaatsvond. Wat een zielsbedrog."

Er bestaat geen onbewuste Christuskennis en er bestaat geen hongeren en dorsten naar een onbekende gerechtigheid (dat is een vast en zeker vertrouwen van de vergeving der zonden door Jezus Christus).

Waar begint het geestelijke leven van de mens voor de val in Adam uit bestond, en waar het vernieuwde leven uit en door het geloof in Christus nu uit bestaat.
Antwoord: Het ging er niet om wat de mens deed, maar wie hij was voor God. De mens was heilig en rechtvaardig, en daarom waren zijn werken heilig en rechtvaardig. Dat is na de val wezenlijk niet anders wanneer een verloren/verkoren zondaar door het geloof is ingelijfd in de Tweede Adam. Dan is hij heilig en rechtvaardig krachtens toerekening, en derhalve zijn werken heilig en rechtvaardig. Dit zijn de werken der liefde uit de Geest van Christus, en dus niet de werken van het onbekeerde vlees die Gode niet kunnen behagen. Dit in ogenschouw nemend, kunnen wij dan spreken van geestelijk leven zolang een zondaar nog niet (bewust) door het geloof in Jezus Christus gerechtvaardigd is geworden? (Rom. 5:1-5)

Tweede vraag: Waaruit bestaat het zaligmakende geloof?
Antwoord: Uit een gelovige weten dat mijn zonden om Zijnentwil vergeven zijn, uit geloofsvertrouwen, uit geloofszekerheid, uit een gelovige rusten op Zijn volbrachte werk, en uit een gelovig kennen van mijn dierbare Zaligmaker met wie ik verenigd ben en Wiens weldaden ik uit vrije genade om niet deelachtig geworden ben.

Derde vraag: Als ik zie dat ik gezondigd heb tegen alwetend en goeddoend God in den hemel, en mijn zonden beweend heb, heb ik dan genade verdiend?
Antwoord: Nee, want Gods heilige Majesteit en rechtvaardigheid eist door Zijn heilige wet eerst een volkomen gehoorzaming jegens Zijn heilige wet, en anders een rechtvaardige straf vanwege de verbreking van Zijn heilige wet. Dus als ik gezondigd heb....zegt Gods Woord, heb ik de dood verdiend en mijzelf de hel waardig gemaakt. En tot zulke helwaardige schepselen gaat de boodschap van Gods heilig Evangelie uit. Let op, in deze voorstelling van zaken wordt de kruisdood van Christus niet geloochend en omzeild.

[team2001]

En het probleem waar jullie, Anker, Tiberius, e.a. mee blijven zitten, is toch dat je de mens die Christus niet kent, 'goede' dingen gaat toeschrijven.

Nogmaals, dat is niet in de eerste plaats mijn mening, maar wat de vaderen daar op grond van de Bijbel over schrijven (en waar ik het inderdaad hartelijk mee eens ben): Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Zolang een mens Christus niet in het geloof omhelsd heeft, staat hij nog op zijn eigen levenswortel, ook al heeft God Zijn hand aan hem gelegd. Zolang hij de boodschap van het Evangelie niet verstaat, is hij blind en verwerpt hij ten diepste de zaligheid die in Christus is. Hij is weliswaar ontdekt aan zijn onmacht en blindheid, maar daarmee is het wel een schuldige blindheid en onmacht.

Dat klopt, evenals de zonden die hij ná de bewuste Christuskennis doet, zijn eigen schuld zijn, evenals bijvoorbeeld bij David en Petrus. Maar dat wil niet zeggen, dat hij dan nog dood is in zonden en misdaden.

Er bestaat geen onbewuste Christuskennis en er bestaat geen hongeren en dorsten naar een onbekende gerechtigheid (dat is een vast en zeker vertrouwen van de vergeving der zonden door Jezus Christus).

Vrienden,

Ik ben nieuw hier, dus zal me voorlopig alleen maar bezig houden met meelezen. Maar om een idee te hebben hoe ik er in sta, de laatste zinsnede daar ben ik het van harte mee eens. Het is of zijn als Maria, die de woorden bewaarde en deze overlegde in haar hart, of het is een zijn als de inwoners van Bethlehem, die wel hoorden en zelfs verwonderd waren, maar niet de moeite namen om te komen knielen aan de kribbe. Knielen wij aan de kribbe of wachten we tot onze knietjes niet meer kunnen knielen. God heeft recht op uw leven NU en niet als u een afgekloven bot bent. Wie de begeerte in het hart heeft Koning Jezus te dienen zal vanzelf leren: Mijn genade is u genoeg. Dwars door alle nederlagen heen. Hij zal optrekken uit die kuil vol modderig slijk. En totslot: nu reeds veel dank voor de grote hoeveelheid stof ter overdenking die hier wordt aangereikt.

az