Wedergeboorte of schijngeboorte [3]

[Ad Anker]

Dit komt op mij wel een beetje over als kronkelexegese, maar ik begrijp wat je bedoelt.

Waarom kronkelexegese? Het is een totaal andere manier van benadering, maar als je bijv. Calvijn leest, zie je dat ook terug. Lees bijv. zijn hoofdstuk over het gebed in de Institutie.

Die heb ik niet. Dat is natuurlijk wel een gebrek.
Het geloof is de mond die eet, de hand die ontvangt. Een verbroken en verslagen hart, hongeren en dorsten vanuit de ellende, gaat dat altijd samen met een bewuste Christuskennis, een bewuste rechtvaardigmaking? Daar gaat het hier over.

[Afgewezen]

Dit komt op mij wel een beetje over als kronkelexegese, maar ik begrijp wat je bedoelt.

Waarom kronkelexegese? Het is een totaal andere manier van benadering, maar als je bijv. Calvijn leest, zie je dat ook terug. Lees bijv. zijn hoofdstuk over het gebed in de Institutie.

Die heb ik niet. Dat is natuurlijk wel een gebrek.
Het geloof is de mond die eet, de hand die ontvangt. Een verbroken en verslagen hart, hongeren en dorsten vanuit de ellende, gaat dat altijd samen met een bewuste Christuskennis, een bewuste rechtvaardigmaking? Daar gaat het hier over.

Volgens de leer van de Reformatie wel, ja. Dat denken zijn we een beetje kwijtgeraakt, ik spreek ook voor mezelf. Bij ons is het óf óf: je hebt een verbroken en verslagen hart, en dan zie je niets van Christus, of je ziet op Christus, maar dan is er geen gebroken en verslagen hart meer. Terwijl de reformatoren en hun nazaten dat heel dicht bij elkaar hielden, denk ook aan Zondag 33 over de ware bekering.
Voor Calvijn:
http://www.theologienet.nl/theologieindex.html#CALVIJN

[edmund]

Dit komt op mij wel een beetje over als kronkelexegese, maar ik begrijp wat je bedoelt.

Waarom kronkelexegese? Het is een totaal andere manier van benadering, maar als je bijv. Calvijn leest, zie je dat ook terug. Lees bijv. zijn hoofdstuk over het gebed in de Institutie.

Die heb ik niet. Dat is natuurlijk wel een gebrek.
Het geloof is de mond die eet, de hand die ontvangt. Een verbroken en verslagen hart, hongeren en dorsten vanuit de ellende, gaat dat altijd samen met een bewuste Christuskennis, een bewuste rechtvaardigmaking? Daar gaat het hier over.

Matth. 5:6 “Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid” en 2 Kor. 7: “Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt den dood.” staat mijns inzien op één lijn.

‘naar God’ of ‘naar de gerechtigheid’
Dat is, die van God komt, Gode aangenaam is en den zondaar tot God brengt; wanneer namelijk het hart des zondaars daarover recht bedroefd is, dat hij God zijnen Vader door zijne zonde vertoornd heeft, met een vertrouwen van de vergeving derzelve door Christus Jezus, vergezelschapt met een vast voornemen van de zonde te vlieden, gelijk de voorbeelden van David, van den verloren zoon, der zondares, Petrus en anderen uitwijzen.

Dit is dus een werk des H. Geestes onder de Genade (hij kent immers God als zijnen Vader, in de weg van heiligmaking en dus geen werk des H. Geestes van voorbereiding, hetwelk onder de Wet geschiedt.

Een (geestelijk) dode kan geen honger hebben. Geestelijke honger is een bewijs van geestelijk leven, schrijft Thomas Watson.

[Erasmiaan]

Dit komt op mij wel een beetje over als kronkelexegese, maar ik begrijp wat je bedoelt.

Waarom kronkelexegese? Het is een totaal andere manier van benadering, maar als je bijv. Calvijn leest, zie je dat ook terug. Lees bijv. zijn hoofdstuk over het gebed in de Institutie.

Die heb ik niet. Dat is natuurlijk wel een gebrek.
Het geloof is de mond die eet, de hand die ontvangt. Een verbroken en verslagen hart, hongeren en dorsten vanuit de ellende, gaat dat altijd samen met een bewuste Christuskennis, een bewuste rechtvaardigmaking? Daar gaat het hier over.

Volgens de leer van de Reformatie wel, ja. Dat denken zijn we een beetje kwijtgeraakt, ik spreek ook voor mezelf. Bij ons is het óf óf: je hebt een verbroken en verslagen hart, en dan zie je niets van Christus, of je ziet op Christus, maar dan is er geen gebroken en verslagen hart meer. Terwijl de reformatoren en hun nazaten dat heel dicht bij elkaar hielden, denk ook aan Zondag 33 over de ware bekering.
Voor Calvijn:
http://www.theologienet.nl/theologieindex.html#CALVIJN

De vraag is of je de reformatie eerlijk weergeeft. Kijk maar eens wat gisteren in de krant stond, over het compendium, oftewel, de aantekeningen die studenten maakten van de colleges van Ursinus en waaruit later het Schatboek is samengesteld (hier wordt het compendium vergeleken met het uiteindelijke Schatboek):

Kennis van de ellende is nodig voor de troost

De eerst bekende uitgave van wat later in Nederland het ”Schatboek” zou gaan heten, verscheen in 1584 in het Latijn onder de titel ”Doctrinae Christianae Compendium”. Voor haar onderzoek vergeleek Tera Voorwinden twee gedeelten uit dit Compendium met die in de laatste –op de edities van Ursinus’ leerling David Pareus teruggaande– uitgave van het ”Schatboek” van ds. J. van der Haar (1977). Hieronder vraag en antwoord 2 van de catechismus in het Duits (volgens de textus receptus in de Paltse Kerkorde), en de uitleg daarvan in het Compendium en in het ”Schatboek”.

F.: Wieviel stück seind dir nötig zu wissen, dasz du in diesem trost seliglich leben und sterben mögest?

A.: Drey stück. Erstlich wie grosz meine sünde und elend seyen. Zum anderen, wie ich von allen meinen sünden und elend erlöset werde. Und zum dritten, wie ich Gott für solche erlösung sol dankbar sein.

Compendium (1584, vertaald): „Kennis van de ellende is nodig voor de troost.”

Schatboek (1977): „De kennis van de ellende is hoogst nodig, niet omdat zij enige troost in haarzelf bevat –want zij is integendeel niet anders dan tot verschrikking en vervaarnis voor de zondaar!– maar om deze drie speciale redenen.”

Het Compendium vervolgt: „I. Want als wij de ellende en haar grootte niet erkennen, herkennen wij ook de grootte van de zaligheid niet en zoeken wij de verlossing van het kwade niet. Als wij de verlossing van het kwade niet zoeken, vragen wij er ook niet naar en als wij er niet naar vragen, krijgen wij haar ook niet, omdat God aan degenen die vragen de verlossing geeft en aan hen die kloppen, open doet en zo in hen Zijn doel bereikt, namelijk de eer van Zijn Naam. Zalig zijn zij die dorsten naar de gerechtigheid (Matth. 5:6). Komt tot Mij allen die zwoegen (Matth. 11:28). Ik woon in de verslagen geest (Jes. 57:15). Wat wij al gezegd hebben, wordt door een syllogisme bevestigd. Dat wat nodig is om het verlangen naar de verlossing in ons op te wekken, dat is ook nodig voor de troost. (...)”

Het Schatboek heeft hier: „I. Omdat ze in ons een begeerte opwekt om verlost en getroost te worden. Want zoals bekendheid met de ziekte een begeerte naar de medicijnen opwekt, terwijl daarentegen het niet-beseffen der ziekte de zieke naar geen dokter om doet zien: zo staat het nu ook met de zondaar, 
die zijn ellende niet kent en gevoelt; zo iemand begeert noch zoekt, veel minder verkrijgt hij zijn verlossing. Want God geeft zijn weldaden uitsluitend op een ernstig en volhardend gebed, zoals de 
Zaligmaker zegt, Mt. 9:12: „Die gezond zijn hebben de Medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn”, vergeleken met Mt. 7:7v: (...). Hetgeen dus 
nodig is om een begeerte naar verlossing in ons 
op te wekken –zoals de kennis der ellende– is 
ook nodig om tot onze troost te worden betracht. (...)”

Overigens wordt - voor zover ik weet - in de hedendaagse prediking in de rechterflank van de Gereformeerde Gezindte - die kennelijk door verschillenden op dit forum veracht wordt, maar dat terzijde - dat hongeren en dorsten echt niet alleen bij aanvang genomen. Het is een voortdurend ontledigd worden, hongeren en dorsten, om telkens opnieuw gevoed en gelaafd te worden aan dé Bron.

Evenals de droefheid naar God, zoals neergelegd in 2 Korinthe 7, genomen wordt in het leven der genade. Het is overigens frappant dat edmund - een fervent aanhanger en verdediger van ds. Kort - deze tekst uit Korinthe op gelijke hoogte stelt met het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, namelijk - volgens hem - na de kennis van Christus. Terwijl ds. Kort in zijn schema "de droefheid naar God" als voorbereidselen noemt, in de staat der ontwaking. Kijk maar naar zijn tekstverwijzingen bij dat schema op p. 179.

[Afgewezen]

De vraag is of je de reformatie eerlijk weergeeft. Kijk maar eens wat gisteren in de krant stond, over het compendium, oftewel, de aantekeningen die studenten maakten van de colleges van Ursinus en waaruit later het Schatboek is samengesteld (hier wordt het compendium vergeleken met het uiteindelijke Schatboek):

Kennis van de ellende is nodig voor de troost

De eerst bekende uitgave van wat later in Nederland het ”Schatboek” zou gaan heten, verscheen in 1584 in het Latijn onder de titel ”Doctrinae Christianae Compendium”. Voor haar onderzoek vergeleek Tera Voorwinden twee gedeelten uit dit Compendium met die in de laatste –op de edities van Ursinus’ leerling David Pareus teruggaande– uitgave van het ”Schatboek” van ds. J. van der Haar (1977). Hieronder vraag en antwoord 2 van de catechismus in het Duits (volgens de textus receptus in de Paltse Kerkorde), en de uitleg daarvan in het Compendium en in het ”Schatboek”.

F.: Wieviel stück seind dir nötig zu wissen, dasz du in diesem trost seliglich leben und sterben mögest?

A.: Drey stück. Erstlich wie grosz meine sünde und elend seyen. Zum anderen, wie ich von allen meinen sünden und elend erlöset werde. Und zum dritten, wie ich Gott für solche erlösung sol dankbar sein.

Compendium (1584, vertaald): „Kennis van de ellende is nodig voor de troost.”

Schatboek (1977): „De kennis van de ellende is hoogst nodig, niet omdat zij enige troost in haarzelf bevat –want zij is integendeel niet anders dan tot verschrikking en vervaarnis voor de zondaar!– maar om deze drie speciale redenen.”

Het Compendium vervolgt: „I. Want als wij de ellende en haar grootte niet erkennen, herkennen wij ook de grootte van de zaligheid niet en zoeken wij de verlossing van het kwade niet. Als wij de verlossing van het kwade niet zoeken, vragen wij er ook niet naar en als wij er niet naar vragen, krijgen wij haar ook niet, omdat God aan degenen die vragen de verlossing geeft en aan hen die kloppen, open doet en zo in hen Zijn doel bereikt, namelijk de eer van Zijn Naam. Zalig zijn zij die dorsten naar de gerechtigheid (Matth. 5:6). Komt tot Mij allen die zwoegen (Matth. 11:28). Ik woon in de verslagen geest (Jes. 57:15). Wat wij al gezegd hebben, wordt door een syllogisme bevestigd. Dat wat nodig is om het verlangen naar de verlossing in ons op te wekken, dat is ook nodig voor de troost. (...)”

Het Schatboek heeft hier: „I. Omdat ze in ons een begeerte opwekt om verlost en getroost te worden. Want zoals bekendheid met de ziekte een begeerte naar de medicijnen opwekt, terwijl daarentegen het niet-beseffen der ziekte de zieke naar geen dokter om doet zien: zo staat het nu ook met de zondaar, 
die zijn ellende niet kent en gevoelt; zo iemand begeert noch zoekt, veel minder verkrijgt hij zijn verlossing. Want God geeft zijn weldaden uitsluitend op een ernstig en volhardend gebed, zoals de 
Zaligmaker zegt, Mt. 9:12: „Die gezond zijn hebben de Medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn”, vergeleken met Mt. 7:7v: (...). Hetgeen dus 
nodig is om een begeerte naar verlossing in ons 
op te wekken –zoals de kennis der ellende– is 
ook nodig om tot onze troost te worden betracht. (...)”

Ja, in feite zit je hier met hetzelfde probleem. Wat bedoelt Ursinus nu precies?
Overigens heb ik niet bedoeld te zeggen dat er geen overgang is van droefheid naar blijdschap als iemand tot geloof komt, maar de vraag is of het dáárover gaat in al dit soort passages.

[Afgewezen]

Zie bijv. deze vragen in de HC:

Vr.116. Waarom is het gebed den Christenen van node?
Antw. Daarom dat het het voornaamste stuk der dankbaarheid is, welke God van ons vordert, en dat God Zijn genade en den Heiligen Geest alleen aan diegenen geven wil, die Hem met hartelijke zuchten zonder ophouden daarom bidden en daarvoor danken.

Vr.117. Wat behoort tot zulk een gebed, dat Gode aangenaam is en van Hem verhoord wordt?
Antw. Eerstelijk dat wij alleen den enigen waren God, Die Zich in Zijn Woord ons geopenbaard heeft, om al hetgeen dat Hij ons geboden heeft te bidden, van harte aanroepen. Ten andere dat wij onzen nood en ellendigheid recht en grondig kennen, opdat wij ons voor het aangezicht Zijner majesteit verootmoedigen. Ten derde dat wij dezen vasten grond hebben dat Hij ons gebed, niettegenstaande wij zulks onwaardig zijn, om des Heeren Christus' wil zekerlijk wil verhoren, gelijk Hij ons in Zijn Woord beloofd heeft.

Dit alles in het stuk der dankbaarheid.

Zie ook dit citaat uit Het Schatboek (onderstreping van mij):

In hoeveel stukken de bekering bestaat.
Er zijn twee delen in de bekering, namelijk een doding of afsterving van de oude mens of van het vlees, en een levendmaking of opstanding van de nieuwe mens of van de geest. Dat leert de Apostel in Rom. 6 : 4-6, Ef. 4 : 22-24 en Kol. 3 : 9v.
Zo spreken wij beter met de Apostel, als met degenen die de verbrijzeling en het geloof tot delen van de bekering maken. Onder de verbrijzeling verstaan zij de doding en onder het geloof verstaan zij die blijdschap welke volgt op de beoefening van rechtvaardigheid en nieuwe gehoorzaamheid. Dat zijn vruchten des geloofs, maar in geen geval het geloof zelf. En de verbrijzeling gaat aan de bekering vooraf, en is de bekering zelf niet noch een deel ervan, maar alleen een voorbereiding tot de bekering, en dat alleen bij de uitverkorenen, en niet bij anderen.
De oude mens is de verdorven natuur van de mens. De nieuwe mens is de natuur van de mens, die naar Gods beeld weer opgericht is.

[Erasmiaan]

De vraag is of je de reformatie eerlijk weergeeft. Kijk maar eens wat gisteren in de krant stond, over het compendium, oftewel, de aantekeningen die studenten maakten van de colleges van Ursinus en waaruit later het Schatboek is samengesteld (hier wordt het compendium vergeleken met het uiteindelijke Schatboek):

Kennis van de ellende is nodig voor de troost

De eerst bekende uitgave van wat later in Nederland het ”Schatboek” zou gaan heten, verscheen in 1584 in het Latijn onder de titel ”Doctrinae Christianae Compendium”. Voor haar onderzoek vergeleek Tera Voorwinden twee gedeelten uit dit Compendium met die in de laatste –op de edities van Ursinus’ leerling David Pareus teruggaande– uitgave van het ”Schatboek” van ds. J. van der Haar (1977). Hieronder vraag en antwoord 2 van de catechismus in het Duits (volgens de textus receptus in de Paltse Kerkorde), en de uitleg daarvan in het Compendium en in het ”Schatboek”.

F.: Wieviel stück seind dir nötig zu wissen, dasz du in diesem trost seliglich leben und sterben mögest?

A.: Drey stück. Erstlich wie grosz meine sünde und elend seyen. Zum anderen, wie ich von allen meinen sünden und elend erlöset werde. Und zum dritten, wie ich Gott für solche erlösung sol dankbar sein.

Compendium (1584, vertaald): „Kennis van de ellende is nodig voor de troost.”

Schatboek (1977): „De kennis van de ellende is hoogst nodig, niet omdat zij enige troost in haarzelf bevat –want zij is integendeel niet anders dan tot verschrikking en vervaarnis voor de zondaar!– maar om deze drie speciale redenen.”

Het Compendium vervolgt: „I. Want als wij de ellende en haar grootte niet erkennen, herkennen wij ook de grootte van de zaligheid niet en zoeken wij de verlossing van het kwade niet. Als wij de verlossing van het kwade niet zoeken, vragen wij er ook niet naar en als wij er niet naar vragen, krijgen wij haar ook niet, omdat God aan degenen die vragen de verlossing geeft en aan hen die kloppen, open doet en zo in hen Zijn doel bereikt, namelijk de eer van Zijn Naam. Zalig zijn zij die dorsten naar de gerechtigheid (Matth. 5:6). Komt tot Mij allen die zwoegen (Matth. 11:28). Ik woon in de verslagen geest (Jes. 57:15). Wat wij al gezegd hebben, wordt door een syllogisme bevestigd. Dat wat nodig is om het verlangen naar de verlossing in ons op te wekken, dat is ook nodig voor de troost. (...)”

Het Schatboek heeft hier: „I. Omdat ze in ons een begeerte opwekt om verlost en getroost te worden. Want zoals bekendheid met de ziekte een begeerte naar de medicijnen opwekt, terwijl daarentegen het niet-beseffen der ziekte de zieke naar geen dokter om doet zien: zo staat het nu ook met de zondaar, 
die zijn ellende niet kent en gevoelt; zo iemand begeert noch zoekt, veel minder verkrijgt hij zijn verlossing. Want God geeft zijn weldaden uitsluitend op een ernstig en volhardend gebed, zoals de 
Zaligmaker zegt, Mt. 9:12: „Die gezond zijn hebben de Medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn”, vergeleken met Mt. 7:7v: (...). Hetgeen dus 
nodig is om een begeerte naar verlossing in ons 
op te wekken –zoals de kennis der ellende– is 
ook nodig om tot onze troost te worden betracht. (...)”

Ja, in feite zit je hier met hetzelfde probleem. Wat bedoelt Ursinus nu precies?

Dat is m.i. wel duidelijk. Hier functioneert Mattheus 5:6 in het stuk van de ellende, in tijd vóór de verlossing.

Ik kwam overigens nog een interview met ds. Kort tegen: http://www.digibron.nl/search/detail/01 ... -ds-a-kort

[Afgewezen]

Dat is m.i. wel duidelijk. Hier functioneert Mattheus 5:6 in het stuk van de ellende, in tijd vóór de verlossing.

Voor jou is dat duidelijk, ja. Maar de vraag is of dat tweede klopt: in tijd vóór de verlossing.
Overigens ben ik geen Kortiaan o.i.d. Ik heb zijn boek niet gelezen, maar krijg via deze topics wel een indruk.

[edmund]

Evenals de droefheid naar God, zoals neergelegd in 2 Korinthe 7, genomen wordt in het leven der genade. Het is overigens frappant dat edmund - een fervent aanhanger en verdediger van ds. Kort - deze tekst uit Korinthe op gelijke hoogte stelt met het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, namelijk - volgens hem - na de kennis van Christus. Terwijl ds. Kort in zijn schema "de droefheid naar God" als voorbereidselen noemt, in de staat der ontwaking. Kijk maar naar zijn tekstverwijzingen bij dat schema op p. 179.

@Erasmiaan, het gaat mij niet om ds. Kort of welke ds. dan ook, het gaat mij om de leer die hij voorstaat. En mijn vaste overtuiging is dat deze in essentie gegrond is op Gods Woord.

In de oorspronkelijke tekst staat een droefheid naar God, komende van God, Gode behagende en den zondaar tot God brengende, wanneer zijn hart waarlijk gescheurd is, dat hij God door zijn zonden beledigd heeft, en met vertrouwen ven vergeving dezelven door Jezus Christus, en een vast voornemen om, zo verre hem God daartoe bekwaam zal maken, alle zonden in het toekomende te vermijden.

Onberouwelijke, dat is, zulk eene omkering van den dienst der zonde tot den dienst van God, welke ons nooit zal berouwen, al vallen wij wederom in de zonden, welke wij eenmaal verzaakt hadeen. Men merke tegelijk op, dat een godlijk berouw niet is de bekering zelve, maar hetgene strekt om dezelve in ons te werken, door ons te behoeden van wederom te vallen in zulk een misdaad, welke ons zo veel droefheid en smart heeft veroorzaakt.

@Erasmiaan, in het door ds. Kort gebruikte schema, op blz. 176, staat deze verwijzing inderdaad genoemd in punt 5. van een werk in het hart van de zondaar als hij nog onder de wet is. Dit doet echter niets af van zoals ds. Kort de wedergeboorte van de schijngeboorte komt te onderscheiden.

Wanneer men de zaak van de inwendige roeping van een zondaar omstandig probeert te beschrijven dan is dat moeilijk in een schema te vatten. Het komt aan op de gehoorzaamheid, de (vernieuwde) wil om zich te onderwerpen aan God.

Het door ds. Kort genoemde en bedoelde punt bij een zondaar onder de wet breekt door, of staat op het punt door te breken en zich te verenigen met Christus.

[Erasmiaan]

Evenals de droefheid naar God, zoals neergelegd in 2 Korinthe 7, genomen wordt in het leven der genade. Het is overigens frappant dat edmund - een fervent aanhanger en verdediger van ds. Kort - deze tekst uit Korinthe op gelijke hoogte stelt met het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, namelijk - volgens hem - na de kennis van Christus. Terwijl ds. Kort in zijn schema "de droefheid naar God" als voorbereidselen noemt, in de staat der ontwaking. Kijk maar naar zijn tekstverwijzingen bij dat schema op p. 179.

@Erasmiaan, het gaat mij niet om ds. Kort of welke ds. dan ook, het gaat mij om de leer die hij voorstaat. En mijn vaste overtuiging is dat deze in essentie gegrond is op Gods Woord.

In de oorspronkelijke tekst staat een droefheid naar God, komende van God, Gode behagende en den zondaar tot God brengende, wanneer zijn hart waarlijk gescheurd is, dat hij God door zijn zonden beledigd heeft, en met vertrouwen ven vergeving dezelven door Jezus Christus, en een vast voornemen om, zo verre hem God daartoe bekwaam zal maken, alle zonden in het toekomende te vermijden.

Maar het betekent natuurlijk eigenlijk een droefheid die "overeenkomstig God is" zoals wij wel zeggen: het is naar gewoonte of het is naar recht. Een droefheid dus die niet alleen niet in strijd is met God en Zijn gemeenschap, maar welke geheel overeenkomstig deze is; het behoort erbij.

@Erasmiaan, in het door ds. Kort gebruikte schema, op blz. 176, staat deze verwijzing inderdaad genoemd in punt 5. van een werk in het hart van de zondaar als hij nog onder de wet is. Dit doet echter niets af van zoals ds. Kort de wedergeboorte van de schijngeboorte komt te onderscheiden.

Gelukkig dat het verder niets aan de leer van ds. Kort afdoet. Misschien ook wel goed om dit wederkerig toe te passen op de door jou bestreden theologen...

Het door ds. Kort genoemde en bedoelde punt bij een zondaar onder de wet breekt door, of staat op het punt door te breken en zich te verenigen met Christus.

Het is mij niet duidelijk wat je hier bedoelt in relatie tot "de droefheid naar God" en de plaats die ds. Kort deze geeft in zijn "schema" op (excuses) p.176.

[Zonderling]

Je gaat niet in op de door mij genoemde teksten. En je gaat voorbij aan wat de Dordtse leerregels schrijven.

Beste Anker,

Ik wist niet dat je speciaal aan mij teksten had voorgehouden. Ik zie dat je onder meer noemt Jesaja 55:1 (O alle gij dorstigen, komt tot de wateren) vergelijken met Matth. 5:6 (Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid.) en de kanttekeningen.

Nu, ik wil daar best kort op reageren:
- De zaligspreking in Matth. 5:6 kunnen we niet zomaar plaatsen in het stuk van ellende, dus vóór de verlossing. Anderen hebben hier ook al op gewezen en daar sluit ik mij bij aan.
- De tekst Jesaja 55:1 is eerder een nodiging tot het heil. Je kunt dus niet zeggen: omdat degenen die hongeren en dorsten zalig worden gesproken volgens Mattheüs 5:6, zijn ook de dorstigen in Jesaja 55:1 mensen die reeds zalig/wedergeboren zijn. Zulke redeneringen gaan niet op. Iedere tekst moet in de context gelezen worden.
- In de Dordtse Leerregels wordt duidelijk verwezen naar het rechte, het ware 'hongeren en dorsten' als vrucht van het geloof en niet als werk van overtuiging vóór de aanvankelijke verlossing.
- Overigens weet ik ook wel dat sommigen het 'hongeren en dorsten' als TERM ook wel gebruiken voor de overtuigingen die aan de verlossing voorafgaan. Maar dat wil nog niet zeggen dat deze schrijvers daarmee bedoelen dat deze personen reeds wedergeborenen en zalig zijn. Dat zul je expliciet uit hun geschriften moeten halen en niet via een impliciet bewijs omdat deze term 'hongeren en dorsten' door hen gebruikt wordt. Dit laatste zeg ik overigens ook mede naar aanleiding van wat Erasmiaan schreef.

Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen

Hoe moet ik deze zinsnede uit de DL lezen. Dat wordt me toch niet helemaal duidelijk uit je vorige post.

Zie wat ik hierboven schreef. Inderdaad geldt dit 'eigenlijk' (!) alleen van de wedergeborenen (die dus ook gelovigen zijn en gerechtvaardigden)! Oneigenlijk (!) kunnen we het ook zeggen van degenen die nog niet zijn wedergeboren, maar overtuigd worden van zonde, dus vóór hun verlossing. Maar dit is oneigenlijk en zo kunnen we er beter niet over spreken. Let dus ook op het woord 'eigenlijk' in D.L. Dat staat er niet voor niets.

[Zonderling]

Terwijl ds. Kort in zijn schema "de droefheid naar God" als voorbereidselen noemt, in de staat der ontwaking. Kijk maar naar zijn tekstverwijzingen bij dat schema op p. 179.

Die tekstverwijzing op blz. 176 is zeker ongelukkig net als de tekstverwijzing naar Joh. 5:25 en andere verwijzingen meer. Over de 'droefheid naar God' staat echter ook een passage van ruim een bladzijde op blz. 159-160, misschien kun je daar commentaar op geven?

[edmund]

Maar het betekent natuurlijk eigenlijk een droefheid die "overeenkomstig God is" zoals wij wel zeggen: het is naar gewoonte of het is naar recht. Een droefheid dus die niet alleen niet in strijd is met God en Zijn gemeenschap, maar welke geheel overeenkomstig deze is; het behoort erbij.

Juist, in die zin, dat die (be)hoort tot de mens onder de genade.


Edmund: @Erasmiaan, in het door ds. Kort gebruikte schema, op blz. 176, staat deze verwijzing inderdaad genoemd in punt 5. van een werk in het hart van de zondaar als hij nog onder de wet is. Dit doet echter niets af van zoals ds. Kort de wedergeboorte van de schijngeboorte komt te onderscheiden.

Erasmiaan: Gelukkig dat het verder niets aan de leer van ds. Kort afdoet. Misschien ook wel goed om dit wederkerig toe te passen op de door jou bestreden theologen...
Het is niet mij intentie die theologen te bestrijden, ik beluister ze zelfs ook wel eens, maar de leer van deze theologen, voor zover die afwijkt … daar wil ik anderen voor waarschuwen.

Edmund: Het door ds. Kort genoemde en bedoelde punt bij een zondaar onder de wet breekt door, of staat op het punt door te breken en zich te verenigen met Christus.

Erasmiaan: Het is mij niet duidelijk wat je hier bedoelt in relatie tot "de droefheid naar God" en de plaats die ds. Kort deze geeft in zijn "schema" op (excuses) p.176.

Edmund: Ik ben niet zo bedreven in het plaatsen van een link, maar op DWW staat een preek van ds. Kort over 2 Kor. 7:10. Misschien wil je een keer een uitzondering maken, en deze site bezoeken, en deze beluisteren, dan snap je beter wat ik bedoel.

Kort gezegd, en het in een beeld (beter) duidelijk te maken, bedoel ik daarmee, dat omstandig wordt uitgelegd hoe de rank in Jezus Christus wordt ingeënt.

Nog even terzijde, deze toon van je reactie waardeer ik.

[edmund]

Jesaja 55:1: O alle gij dorstigen! komt tot de wateren, en gij, die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja komt, koopt zonder geld, en zonder prijs, wijn en melk!

Kanttekening:
Gij allen die naar de gerechtigheid zeer verlangt, gevoelende uw zonden en ellende, Psalm 42:3: Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen?

‘dorst’
Dat is, verlangt uitermate zeer. Verg. Ps. 63:2. Jes. 55:1. Joh. 7:37. Openb. 22:17.

‘ingaan’
In het huis des Heeren, waar de openbare godsdienst verricht wordt, en waar de ark des verbonds is, waarop God woont; 2 Sam. 6:2.

Psalm 63:2: O God! Gij zijt mijn God! ik zoek U in den dageraad; mijn ziel dorst naar U; mijn vlees verlangt naar U, in een land, dor en mat, zonder water. Voorwaar, ik heb U in het heiligdom aanschouwd, ziende Uw sterkheid en Uw eer;

Johannes 7:37: En op den laatsten dag, zijnde de grote dag van het feest, stond Jezus en riep, zeggende: Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke.

‘die kome tot’
Dat is, uit het gevoel van zijne ellende verlangt daarvan verlost te worden. Zie Jes. 44:3, en Jes. 55:1; Joh. 4:14.

Joh. 4:14: Maar zo wie gedronken zal hebben van het water, dat Ik hem geven zal, dien zal in eeuwigheid niet dorsten; maar het water, dat Ik hem zal geven, zal in hem worden een fontein van water, springende tot in het eeuwige leven.

[-DIA-]

Ja natuurlijk, alleen zo kan ik een eerlijk oordeel geven

Oke, dan hoop ik het in de loop van de avond (misschien wordt het wel wat laat) hier te posten.

Beste forummers,

Als iemand anders het artikel wil plaatsen, dan mag dat.
Ik kan er -door aanhoudende banauwdheid en pijn- helaas niet aan toe komen.