Wedergeboorte of schijngeboorte [3]

[Zonderling]

Voorbereidingen door de Heilige Geest vóór de wedergeboorte erkend door de Leidse professoren (Synopsis), tevens leden Dordtse Synode
(...)
Het is alleen de Heilige Geest Die de mens door de bediening van Wet en Evangelie voorbereid om de genade te ontvangen.

Duidelijke post, Zonderling.

Ik lees in de Dordtse Leerregels echter het volgende:

4 Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.
Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Hoe breng ik dat met elkaar in verband?

Deze dingen stemmen geheel overeen. Wanneer een uitverkorene door de Heilige Geest bearbeid wordt, nog vóór de wedergeboorte, dan wordt hij overtuigd van zijn zonden, zonden tegen de wet en ook de zonde van ongeloof (Joh. 16:8). Deze overtuiging van zonde is echter nog niet zaligmakend. Deze mens die door de Heilige Geest overtuigd wordt, is nog niet wedergeboren, hij heeft dus ook nog niet de ware droefheid naar God, evenmin heeft hij het ware hongeren en dorsten. De citaten die ik gaf beschrijven het overtuigend werk door de Heilige Geest vóórdat de mens wedergeboren wordt en gelooft. En de Dordtse Leerregels stemmen hier geheel mee overeen die geen ware droefheid naar God en geen waar hongeren en dorsten erkent vóór de wedergeboorte en het geloof. Let er dus op: er is een overtuigend werk van de Heilige Geest dat DAN nog niet zaligmakend is (maar alleen in de uitkomst is het zaligmakend).

Echter, wanneer de mens wedergeboren wordt, dan wordt hij hetzelfde ogenblik ook een gelovige en door God gerechtvaardigd. Dáár ontvangt hij de vergeving van zonden. Daar begint ook de waarachtige bekering en wedergeboorte in ruime zin. Daar begint het ware hongeren en dorsten waaraan de zaligheid verbonden is. Dáár begint de ware droefheid naar God. Dit zaligmakend hongeren en dorsten en deze ware droefheid naar God zijn VRUCHTEN van wedergeboorte EN van het rechtvaardigend geloof. Lees hier bijvoorbeeld Calvijn over.

Ik zal niet willen twisten of geloof of wedergeboorte vóórgaat, zeker is dat God beide gelijktijdig werkt en dat de mens ook DOOR het geloof niet alleen gerechtvaardigd, maar ook vernieuwd wordt en DAAR de bekering (of wedergeboorte in ruime zin of heiligmaking) een aanvang neemt. Het hongeren en dorsten alsmede de droefheid naar God zijn kenmerken van deze bekering, wedergeboorte of heiligmaking en dus tevens vruchten van het geloof.

Er is dus tweeërlei overtuiging of droefheid over de zonde. De wettische droefheid, die vooraf gaat aan wedergeboorte en geloof en een evangelische droefheid die er juist op volgt. Maar beide worden gewerkt door de Heilige Geest, de wettische droefheid in het voorbereidend werk, terwijl de evangelische droefheid alleen verbonden is met de zaligheid en de vrucht is van het geloof en wedergeboorte.

Laten we blijven bij de eenvoudige leer van de Reformatie, van de Dordtse Synode en de grote massa der oudvaders en puriteinen die hier allen in overeenstemmen.

[refo]

't Klinkt mooi, maar er komt geen bijbeltekst aan te pas.
In je eerste post worden ook de verkeerde zaken vetgemaakt en onderstreept.
De Dordtsche vaderen bedoelen helemaal niets aan te geven wat deze discussie aangaat.
Die willen alleen aangeven hoe het precies toegaat in het zaligmaken van mensen.
Op zichzelf hachelijk om daar iets over te zeggen, maar daar was de strijd over.
En zeker niet om aan te geven: daar is de mens precies nog dood en daar precies al wel levend.

De gelovige wordt dit aangeraden en verder alle gepluis afgeraden: 3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

[edmund]

Voorbereidingen door de Heilige Geest vóór de wedergeboorte erkend door de Leidse professoren (Synopsis), tevens leden Dordtse Synode
(...)
Het is alleen de Heilige Geest Die de mens door de bediening van Wet en Evangelie voorbereid om de genade te ontvangen.

Duidelijke post, Zonderling.

Ik lees in de Dordtse Leerregels echter het volgende:

4 Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.
Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Hoe breng ik dat met elkaar in verband?

@Anker: De Leidse professoren spreken over de voorbereidingen vóór de wedergeboorte.

DL H3 en 4.4: Verworpen als dwaling wordt: “Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.”


DL spreken van werkzaamheden VAN de wedergeborenen.
“Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).” Dit geldt degenen, die door een waar geloof Christus zijn ingelijfd.

Psalm 51 wordt daarbij geciteerd van David –een kind van God- die in zware zonden was gevallen, door Nathan de profeet wordt bestraft en opgewekt zijnde, bidt hij zeer vuriglijk om genade en vergeving.

Dit is het zoeken naar de gunst en gemeenschap van God in de weg der heiligmaking.

De offeranden Gods zijn een gebroken geest, een gebroken en verslagen hart; Gij zult die niet verachten.

[edmund]

Voorbereidingen door de Heilige Geest vóór de wedergeboorte erkend door de Leidse professoren (Synopsis), tevens leden Dordtse Synode
(...)
Het is alleen de Heilige Geest Die de mens door de bediening van Wet en Evangelie voorbereid om de genade te ontvangen.

Duidelijke post, Zonderling.

Ik lees in de Dordtse Leerregels echter het volgende:

4 Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.
Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Hoe breng ik dat met elkaar in verband?

Deze dingen stemmen geheel overeen. Wanneer een uitverkorene door de Heilige Geest bearbeid wordt, nog vóór de wedergeboorte, dan wordt hij overtuigd van zijn zonden, zonden tegen de wet en ook de zonde van ongeloof (Joh. 16:8). Deze overtuiging van zonde is echter nog niet zaligmakend. Deze mens die door de Heilige Geest overtuigd wordt, is nog niet wedergeboren, hij heeft dus ook nog niet de ware droefheid naar God, evenmin heeft hij het ware hongeren en dorsten. De citaten die ik gaf beschrijven het overtuigend werk door de Heilige Geest vóórdat de mens wedergeboren wordt en gelooft. En de Dordtse Leerregels stemmen hier geheel mee overeen die geen ware droefheid naar God en geen waar hongeren en dorsten erkent vóór de wedergeboorte en het geloof. Let er dus op: er is een overtuigend werk van de Heilige Geest dat DAN nog niet zaligmakend is (maar alleen in de uitkomst is het zaligmakend).

Echter, wanneer de mens wedergeboren wordt, dan wordt hij hetzelfde ogenblik ook een gelovige en door God gerechtvaardigd. Dáár ontvangt hij de vergeving van zonden. Daar begint ook de waarachtige bekering en wedergeboorte in ruime zin. Daar begint het ware hongeren en dorsten waaraan de zaligheid verbonden is. Dáár begint de ware droefheid naar God. Dit zaligmakend hongeren en dorsten en deze ware droefheid naar God zijn VRUCHTEN van wedergeboorte EN van het rechtvaardigend geloof. Lees hier bijvoorbeeld Calvijn over.

Ik zal niet willen twisten of geloof of wedergeboorte vóórgaat, zeker is dat God beide gelijktijdig werkt en dat de mens ook DOOR het geloof niet alleen gerechtvaardigd, maar ook vernieuwd wordt en DAAR de bekering (of wedergeboorte in ruime zin of heiligmaking) een aanvang neemt. Het hongeren en dorsten alsmede de droefheid naar God zijn kenmerken van deze bekering, wedergeboorte of heiligmaking en dus tevens vruchten van het geloof.

Er is dus tweeërlei overtuiging of droefheid over de zonde. De wettische droefheid, die vooraf gaat aan wedergeboorte en geloof en een evangelische droefheid die er juist op volgt. Maar beide worden gewerkt door de Heilige Geest, de wettische droefheid in het voorbereidend werk, terwijl de evangelische droefheid alleen verbonden is met de zaligheid en de vrucht is van het geloof en wedergeboorte.

Laten we blijven bij de eenvoudige leer van de Reformatie, van de Dordtse Synode en de grote massa der oudvaders en puriteinen die hier allen in overeenstemmen.

Lees de preek 13. van Watson ‘Over de aard van de geestelijke honger’:

“Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid”

Een (geestelijk) dode kan geen honger hebben. Geestelijke honger is een bewijs van geestelijk leven.

Vergelijk de tekst: 2 Kor. 7: Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt den dood.

‘naar God’ of ‘naar gerechtigheid’ kan mijns inziens op één lijn worden gesteld
Dat is, die van God komt, Gode aangenaam is en den zondaar tot God brengt; wanneer namelijk het hart des zondaars daarover recht bedroefd is, dat hij God zijnen Vader door zijne zonde vertoornd heeft, met een vertrouwen van de vergeving derzelve door Christus Jezus, vergezelschapt met een vast voornemen van de zonde te vlieden, gelijk de voorbeelden van David, van den verloren zoon, der zondares, Petrus en anderen uitwijzen.

Dit is dus een werk des H. Geestes onder de Genade in de weg van heiligmaking en dus geen werk des H. Geestes van voorbereiding, hetwelk onder de Wet geschiedt.

[Ad Anker]

1. Ik zou graag teksten horen, want niemand komt met teksten. Daarbij moet niet aan Comrie recht worden gedaan, maar aan de Bijbel.

Matth. 5:6, daarmee in verband Jesaja 55: 1, de gelijkenis van de zaaier, Psalm 51:19. Lees ook de kantt. bij deze verzen en wat bijv. Matthew Henry zegt bij Matth. 5:6. In de Dordtse leerregels wordt ook naar deze teksten verwezen.

Verder zijn er zeker meerdere teksten genoemd.

Dus het is flauw om telkens weer te zeggen dat niemand met teksten komt. Al is het zo dat deze discussie puur een theologische/dogmatische discussie is waarbij voor beide visies een beroep gedaan kan worden op de Bijbel. Zoveel is me wel duidelijk. Daarom ben ik niet zo blij met de toonzetting en de manier waarop dit boek is geschreven. Ds. Tj. de Jong wijst daar fijntjes op in het RD van 21/12.

[Zonderling]

't Klinkt mooi, maar er komt geen bijbeltekst aan te pas.
In je eerste post worden ook de verkeerde zaken vetgemaakt en onderstreept.
De Dordtsche vaderen bedoelen helemaal niets aan te geven wat deze discussie aangaat.
Die willen alleen aangeven hoe het precies toegaat in het zaligmaken van mensen.
Op zichzelf hachelijk om daar iets over te zeggen, maar daar was de strijd over.
En zeker niet om aan te geven: daar is de mens precies nog dood en daar precies al wel levend.

De gelovige wordt dit aangeraden en verder alle gepluis afgeraden: 3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

Misschien mag ik slechts één tekst noemen, waaruit blijkt dat geestelijk leven verbonden is met geloof en rechtvaardigmaking.

Romeinen 1:17: 'Want de rechtvaardigheid Gods wordt in hetzelve geopenbaard uit geloof tot geloof; gelijk geschreven is: Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven.'

Laat degenen die 'leven' stellen (in de tijd gezien) vóór de rechtvaardiging door het geloof, komen met hun schriftbewijzen. Ze zullen het niet kunnen vinden. Evenmin zullen ze het vinden in de rechtzinnige oudvaders.

[Simon]

't Klinkt mooi, maar er komt geen bijbeltekst aan te pas.
In je eerste post worden ook de verkeerde zaken vetgemaakt en onderstreept.
De Dordtsche vaderen bedoelen helemaal niets aan te geven wat deze discussie aangaat.
Die willen alleen aangeven hoe het precies toegaat in het zaligmaken van mensen.
Op zichzelf hachelijk om daar iets over te zeggen, maar daar was de strijd over.
En zeker niet om aan te geven: daar is de mens precies nog dood en daar precies al wel levend.

De gelovige wordt dit aangeraden en verder alle gepluis afgeraden: 3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

Prachtige omschrijving.
Was mooi geweest als dat de eindpost was geweest .
Over en uit.
DAT een mens behouden wordt is onderschikt geworden aan HOE een mens behouden wordt.Als je beweert dat dat voor het grootste deel het aandeel Gods is, blijf er dan ook af.

[Ad Anker]

't Klinkt mooi, maar er komt geen bijbeltekst aan te pas.
In je eerste post worden ook de verkeerde zaken vetgemaakt en onderstreept.
De Dordtsche vaderen bedoelen helemaal niets aan te geven wat deze discussie aangaat.
Die willen alleen aangeven hoe het precies toegaat in het zaligmaken van mensen.
Op zichzelf hachelijk om daar iets over te zeggen, maar daar was de strijd over.
En zeker niet om aan te geven: daar is de mens precies nog dood en daar precies al wel levend.

De gelovige wordt dit aangeraden en verder alle gepluis afgeraden: 3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

Misschien mag ik slechts één tekst noemen, waaruit blijkt dat geestelijk leven verbonden is met geloof en rechtvaardigmaking.

Romeinen 1:17: 'Want de rechtvaardigheid Gods wordt in hetzelve geopenbaard uit geloof tot geloof; gelijk geschreven is: Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven.'

Laat degenen die 'leven' stellen (in de tijd gezien) vóór de rechtvaardiging door het geloof, komen met hun schriftbewijzen. Ze zullen het niet kunnen vinden. Evenmin zullen ze het vinden in de rechtzinnige oudvaders.

Je gaat niet in op de door mij genoemde teksten. En je gaat voorbij aan wat de Dordtse leerregels schrijven. Je gaat ook voorbij aan het feit dat iedereen hier stelt dat wedergeboren zijn inhoudt rechtvaardig voor God te zijn. Er zijn hier ook citaten van rechtzinnige oudvaders geplaatst die op zijn minst genuanceerder zijn in dit vraagstuk als wat het boek van ds. Kort ons biedt.

Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen

Hoe moet ik deze zinsnede uit de DL lezen. Dat wordt me toch niet helemaal duidelijk uit je vorige post.

[Simon]

't Klinkt mooi, maar er komt geen bijbeltekst aan te pas.
In je eerste post worden ook de verkeerde zaken vetgemaakt en onderstreept.
De Dordtsche vaderen bedoelen helemaal niets aan te geven wat deze discussie aangaat.
Die willen alleen aangeven hoe het precies toegaat in het zaligmaken van mensen.
Op zichzelf hachelijk om daar iets over te zeggen, maar daar was de strijd over.
En zeker niet om aan te geven: daar is de mens precies nog dood en daar precies al wel levend.

De gelovige wordt dit aangeraden en verder alle gepluis afgeraden: 3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

Misschien mag ik slechts één tekst noemen, waaruit blijkt dat geestelijk leven verbonden is met geloof en rechtvaardigmaking.

Romeinen 1:17: 'Want de rechtvaardigheid Gods wordt in hetzelve geopenbaard uit geloof tot geloof; gelijk geschreven is: Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven.'

Laat degenen die 'leven' stellen (in de tijd gezien) vóór de rechtvaardiging door het geloof, komen met hun schriftbewijzen. Ze zullen het niet kunnen vinden. Evenmin zullen ze het vinden in de rechtzinnige oudvaders.

Je gaat niet in op de door mij genoemde teksten. En je gaat voorbij aan wat de Dordtse leerregels schrijven. Je gaat ook voorbij aan het feit dat iedereen hier stelt dat wedergeboren zijn inhoudt rechtvaardig voor God te zijn. Er zijn hier ook citaten van rechtzinnige oudvaders geplaatst

Er is maar een rechtzinnig Mens geweest, ooit.

[albion]

DAT een mens behouden wordt is onderschikt geworden aan HOE een mens behouden wordt.Als je beweert dat dat voor het grootste deel het aandeel Gods is, blijf er dan ook af.

Ik las ergens dat dat het verschil is tussen Luther en Calvijn (o.a.) Luther legt het accent op HOE kom ik tot God bekeerd terwijl Calvijn zei hoe komt God aan Zijn eer in mijn leven!.

[Tiberius]

1. Ik zou graag teksten horen, want niemand komt met teksten. Daarbij moet niet aan Comrie recht worden gedaan, maar aan de Bijbel.

Dat is het lastige als je pas op pagina 162 de discussie binnenkomt en kennelijk lang niet alles gelezen hebt.
Ik heb recent 2 keer 50 pagina's van deze discussie opgesplitst, te weten:
[1] = http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 21&t=11154
[2] = http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 21&t=11218

Misschien dat je die eerst eens zou kunnen lezen, voordat je met dit soort onjuiste verwijten komt.

[Simon]

DAT een mens behouden wordt is onderschikt geworden aan HOE een mens behouden wordt.Als je beweert dat dat voor het grootste deel het aandeel Gods is, blijf er dan ook af.

Ik las ergens dat dat het verschil is tussen Luther en Calvijn (o.a.) Luther legt het accent op HOE kom ik tot God bekeerd terwijl Calvijn zei hoe komt God aan Zijn eer in mijn leven!.

Dan is Luther's benadering de beste, denk ik.
God zoekt eerst de bekering van een mens.
De goede daden van een onbekeerde hebben geen waarde.

[Afgewezen]

Je gaat niet in op de door mij genoemde teksten. En je gaat voorbij aan wat de Dordtse leerregels schrijven. Je gaat ook voorbij aan het feit dat iedereen hier stelt dat wedergeboren zijn inhoudt rechtvaardig voor God te zijn. Er zijn hier ook citaten van rechtzinnige oudvaders geplaatst die op zijn minst genuanceerder zijn in dit vraagstuk als wat het boek van ds. Kort ons biedt.

Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen

Hoe moet ik deze zinsnede uit de DL lezen. Dat wordt me toch niet helemaal duidelijk uit je vorige post.

Misschien moet je het zo zien: Wat in onze tijd voor hongeren en dorsten gehouden wordt en een verbroken en verslagen geest, werd in de tijd van Dordt niet als zodanig bestempeld, maar als 'voorbereidende werkingen' (zie citaten Zonderling).
En wat in de tijd van Dordt als hongeren en dorsten etc. gezien werd, zou in deze tijd juist niet meer zo genoemd worden. Toen werd dat gezien als het leven door het geloof. Want het geloof is de mond die eet, de hand die ontvangt, etc. Overigens ging men m.i. hierbij wel uit van een verkeerde exegese van de tekst uit de zaligsprekingen, maar dat terzijde.

[Ad Anker]

Je gaat niet in op de door mij genoemde teksten. En je gaat voorbij aan wat de Dordtse leerregels schrijven. Je gaat ook voorbij aan het feit dat iedereen hier stelt dat wedergeboren zijn inhoudt rechtvaardig voor God te zijn. Er zijn hier ook citaten van rechtzinnige oudvaders geplaatst die op zijn minst genuanceerder zijn in dit vraagstuk als wat het boek van ds. Kort ons biedt.

Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen

Hoe moet ik deze zinsnede uit de DL lezen. Dat wordt me toch niet helemaal duidelijk uit je vorige post.

Misschien moet je het zo zien: Wat in onze tijd voor hongeren en dorsten gehouden wordt en een verbroken en verslagen geest, werd in de tijd van Dordt niet als zodanig bestempeld, maar als 'voorbereidende werkingen' (zie citaten Zonderling).
En wat in de tijd van Dordt als hongeren en dorsten etc. gezien werd, zou in deze tijd juist niet meer zo genoemd worden. Toen werd dat gezien als het leven door het geloof. Want het geloof is de mond die eet, de hand die ontvangt, etc. Overigens gaan ze m.i. hierbij wel uit van een verkeerde exegese van de tekst uit de zaligsprekingen, maar dat terzijde.

Dit komt op mij wel een beetje over als kronkelexegese, maar ik begrijp wat je bedoelt.

[Afgewezen]

Dit komt op mij wel een beetje over als kronkelexegese, maar ik begrijp wat je bedoelt.

Waarom kronkelexegese? Het is een totaal andere manier van benadering, maar als je bijv. Calvijn leest, zie je dat ook terug. Lees bijv. zijn hoofdstuk over het gebed in de Institutie.