TSD schreef:
Niet een feitelijk openstaande schuld, maar voor eigen waarneming omdat je nog geen verzekering hebt.
Eens
Wie het zicht op de rechtvaardiging verliest staat (voor eigen waarneming) weer met een openstaande schuld.
Twijfel en ongeloof zijn vruchten van de mens zelf, ik denk dat er dan wel getwijfeld word maar dat er ook teruggezien kan worden naar wat God gedaan heeft, in tegenstelling tot nooit de rechtvaardigmaking bewust mee te hebben gemaakt.
Het verschil 'bedekt vs. vergeven' slaat hier ook op volgens mij. Bedekt in de zin van dat de schuld voor eigen waarneming weer terugkomt zodra je het zicht op de Heere Jezus kwijt raakt, vergeven in de zin van dat je verzekerd bent van de vergeving van de zonden. Maar misschien moeten we een dergelijke discussie in een apart topic houden anders gaat er wel heel veel door elkaar lopen....
Ik heb het altijd anders begrepen, bedekt is niet vergeven, zien is nog geen hebben, openbaring is nog geen toepassing.
Zoals ik het altijd begrepen heb: De zonden worden ontdekt bij de mens, Christus word geopenbaard, het ware geloof is er maar de bewuste vergeving van zonden ontbreekt. Toch is het een waar geloof en worden ze erbij gerekend.
In tegenstelling tot ds Kort e.a die leren dat het ware geloof
ten alle tijde gepaard gaat met bewuste vergeving van zonden.
Inderdaad loopt het door elkaar, maar dat komt ook aan de orde in het boek, vrij aan het begin, en dat is mijns inziens (maar ik kan het mis hebben) een veel groter verschil dan wanneer precies het ware leven begint, want zowel voor als tegenstanders van de embryo theologie (rotwoord) zijn er over eens dat er geen rust voor Christus moet zijn, maar welke rust dan? De bewuste vergeving van zonden of alleen de openbaring en bedekte schuld, dus geen rechtvaardigmaking?
Daar zit dag en nacht verschil tussen mijns inziens.
