Wedergeboorte of schijngeboorte [1]

[Afgewezen]

Dat ben ik wel met je eens, maar om nog meer dingen door elkaar te husselen maakt de zaak m.i. ook niet eenvoudiger.

Maar het heeft er wel mee te maken, de term geen rust buiten Christus, word daar de rechtvaardigmaking mee bedoeld of alleen de openbaring van Christus zoals Moerkerken beschrijft?

In het eerste geval groot gelijk en is er geen discussie meer, in het 2e geval is het rust in Christus alleen in de openbaring maar zonder de rechtvaardigmaking en dus zonder vergeving van zonden en dat kan volgens mij niet!

Dus je kunt discusseren over geen rust buiten Christus, en dat zegt Moerkerken inderdaad, maar wat bedoeld hij daarmee, de rechtvaardigmaking of de openbaring?

Ds. Kersten legde nadruk op de noodzaak van de rechtvaardigmaking. Bij ds. Moerkerken speelt dat idd. minder.

[Marieke]

@Marieke en @Tiberius: ik heb een duidelijk citaat gegeven waarin het door mij en huisman gestelde wel gesuggereerd wordt.
Dat dit in het andere citaat minder duidelijk naar voren komt, doet daaraan niets af of toe.

Ik had jou verstandiger gedacht.
Als ik Brakel citeer, dan moet ik goed en beter lezen wat Brakel bedoelt, maar als jij ds. M. citeert, dan doet het er verder niets af of toe wat hij leert...

jammer dat jij niet op mijn citaten van Brakel heb gereageerd.(gisteravond laat gepost.)

En jammer dat jij niet ingaat op hetgeen ik gepost heb, namelijk dit:
Ja, het klopt dat ds. Moerkerken benadrukt dat er leven is vóór de kennis van Christus en daarin heeft hij bijv. Brakel mee. Dit is tevens ook een antwoord @ Huisman.
Ik wil het nog een keer uitleggen.
Brakel geeft aan in zijn redelijke godsdienst dat veel mensen het tijdstip van hun wedergeboorte niet weten. Echter, een openbaring van Christus, daar is de mens zeker wél bij, dat moment weet hij/zij aan te wijzen. Ik hoop dat Huisman en Mona Lisa dit zullen beamen.
Dus er zit een tijdsverschil tussen de wedergeboorte en de kennis/openbaring van Christus aldus Brakel (en aldus ds. Moerkerken).
Dan kun je 2 dingen concluderen:
- Je bent pas wedergeboren als Christus je geopenbaard is (aldus ds. Kort); dan weet je dus WEL het moment van je wedergeboorte en dan heb je dus Brakel en meerdere oudvaders tegen.
- Je plaatst de wedergeboorte vóór de kennis van Christus . Je kunt pas weten dat je wedergeboren bent als Christus je geopenbaard is, want buiten Christus is geen leven (aldus ds. Moerkerken en Brakel e.a.).

[Marieke]

[quote="Afgewezen"][quote="Marieke"][quote="Afgewezen"]@Marieke en @Tiberius: ik heb een duidelijk citaat gegeven waarin het door mij en huisman gestelde wel gesuggereerd wordt.
Dat dit in het andere citaat minder duidelijk naar voren komt, doet daaraan niets af of toe.[/quote]

Ik had jou verstandiger gedacht.
Als ik Brakel citeer, dan moet ik goed en beter lezen wat Brakel bedoelt, maar als jij ds. M. citeert, dan doet het er verder niets af of toe wat hij leert...[/quote]
Kijk, als je mij ten onrechte blijft beschuldigen, heeft het geen zin deze discussie voort te zetten.[/quote]

Huh? Ten onrechte beschuldigen? Waarvan dan?
Jij citeert ds. Moerkerken en geeft een citaat waarin iets gesuggereerd wordt. Dat dit in een ander citaat minder duidelijk (zeg maar gerust: niet) naar voren komt, doet daaraan niets af of toe. Aldus Afgewezen.
Maar als ik Brakel citeer waarin hij zegt dat de wedergeboorte een moment is wat zelden gekend wordt, dan moet ik Brakel beter lezen, want hij geeft verderop in zijn RG aan waar hij de wedergeboorte plaatst.
Dan beschuldig ik je toch nergens van, dan spreek ik toch gewoon de waarheid?
Misschien is de vraag die van mijn kant naar jou nog open staat, deze: Ben je het met me eens dat hetgene wat ds. Kort zegt, namelijk dat er geen leven is vóórdat je bewust Christus mag kennen (ik heb het nu niet over de mate), niet overeenkomt met hetgeen Brakel zegt over de wedergeboorte?
En mijn andere vraag: Geloof jij dat er leven is voor de bewuste kennis van Christus of geloof jij dat de wedergeboorte op hetzelfde moment plaatsvindt als je Christus bewust mag kennen/als Hij je geopenbaard wordt voor je eigen ziel?

[Tiberius]

Het hangt er vanaf in welke context die 2e uitspraak staat.

Variant 1:
"Wanneer je wedergeboren wordt, maak je dat en dat mee. Kent u daar iets van? Rust daar dan niet in, maar haast en spoed u om uws levens wil"

Of variant 2:
"Wanneer je wedergeboren wordt, maak je dat en dat mee. Kent u daar iets van? Weet dan, dat God niet laat varen wat Zijn hand begonnen is; Hij zal het voor u voleinden."

- Maakt het heel veel uit?
- Wordt niet de ene keer het ene, de andere keer het andere gezegd?
- Is het verschil altijd zo duidelijk?

Nog even een aanvulling op bovenstaande.
Volgens mij wordt dat niet zo gezegd "Wanneer je wedergeboren wordt". Wel inderdaad "Ken je dit of dat".

Ja, dat maakt wel degelijk uit. Je moet altijd blijven bedenken tegen wie iets gezegd wordt en in welk verband.

[Afgewezen]

Huh? Ten onrechte beschuldigen? Waarvan dan?
Jij citeert ds. Moerkerken en geeft een citaat waarin iets gesuggereerd wordt. Dat dit in een ander citaat minder duidelijk (zeg maar gerust: niet) naar voren komt, doet daaraan niets af of toe. Aldus Afgewezen.

Inderdaad, want daarin wordt het punt niet besproken. Als je wilt weten hoe ds. M. over de wedergeboorte denkt, moet je een citaat nemen dat daarover gaat. Geen citaat waar hij meer in het algemeen op zich juiste uitspraken doet.
Ook heb ik steeds benadrukt dat ik ook wel weet dat ds. M. de zondaar geen rust buiten Christus wil geven.
Ik heb uitsluitend gewezen op een bepaalde manier van spreken over de wedergeboorte, die in de hand zou kunnen werken dat mensen zich als wedergeboren geen beschouwen, ook al kennen ze Christus niet.
Eigenlijk wil ds. M. dat ook niet, maar hij wil toch ook deze mensen geen klappen geven, dus hij is daar ook weer wat ambivalent in.
Dat begrijp ik ook nog wel, want in deze hele materie ben word ik ook "van tweeën gedrongen".

Maar als ik Brakel citeer waarin hij zegt dat de wedergeboorte een moment is wat zelden gekend wordt, dan moet ik Brakel beter lezen, want hij geeft verderop in zijn RG aan waar hij de wedergeboorte plaatst.

Ik heb nergens gezegd dat je Brakel beter moet lezen. Dat is denk ik huisman geweest. Wel heb ik ergens tegen je gezegd dat Brakel ruimte laat voor voorbereidende werkingen vóór de wedergeboorte, wat ds. M. niet doet. Tegen WimA heb ik gezegd dat Brakel ergens tussen ds. M. en ds. Kort in zit met zijn visie.

Misschien is de vraag die van mijn kant naar jou nog open staat, deze: Ben je het met me eens dat hetgene wat ds. Kort zegt, namelijk dat er geen leven is vóórdat je bewust Christus mag kennen (ik heb het nu niet over de mate), niet overeenkomt met hetgeen Brakel zegt over de wedergeboorte?

Ja, dat ben ik met je eens. Ik heb ook nooit beweerd dat het anders was.

En mijn andere vraag: Geloof jij dat er leven is voor de bewuste kennis van Christus of geloof jij dat de wedergeboorte op hetzelfde moment plaatsvindt als je Christus bewust mag kennen/als Hij je geopenbaard wordt voor je eigen ziel?

Ik vind dat een lastige vraag. Ontkennen dat er levendmakende werkingen zijn in het hart van een ontdekte zondaar, durf ik zomaar niet. De stellige manier waarop ds. M. daarvan spreekt als de wedergeboorte, zelfs als een inplanting in Christus, al kent de zondaar Hem niet, durf ik ook niet voor mijn rekening te nemen.

[Marieke]

@Afgewezen, ik ben blij dat we "wat nader" tot elkaar gekomen zijn. We zijn het niet in alles eens, maar dat hoeft ook niet.

[Afgewezen]

@Afgewezen, ik ben blij dat we "wat nader" tot elkaar gekomen zijn. We zijn het niet in alles eens, maar dat hoeft ook niet.

[Fjodor]

En mijn andere vraag: Geloof jij dat er leven is voor de bewuste kennis van Christus of geloof jij dat de wedergeboorte op hetzelfde moment plaatsvindt als je Christus bewust mag kennen/als Hij je geopenbaard wordt voor je eigen ziel?

Ik vind dat een lastige vraag. Ontkennen dat er levendmakende werkingen zijn in het hart van een ontdekte zondaar, durf ik zomaar niet. De stellige manier waarop ds. M. daarvan spreekt als de wedergeboorte, zelfs als een inplanting in Christus, al kent de zondaar Hem niet, durf ik ook niet voor mijn rekening te nemen.

Komt het er dan niet op neer de kennis van Christus en de wedergeboorte gelijk te schakelen, doordat je de wedergeboorte niet 'te klein' beschrijft en de kennis van Christus niet 'te groot'?

[huisman]

En mijn andere vraag: Geloof jij dat er leven is voor de bewuste kennis van Christus of geloof jij dat de wedergeboorte op hetzelfde moment plaatsvindt als je Christus bewust mag kennen/als Hij je geopenbaard wordt voor je eigen ziel?

Ik vind dat een lastige vraag. Ontkennen dat er levendmakende werkingen zijn in het hart van een ontdekte zondaar, durf ik zomaar niet. De stellige manier waarop ds. M. daarvan spreekt als de wedergeboorte, zelfs als een inplanting in Christus, al kent de zondaar Hem niet, durf ik ook niet voor mijn rekening te nemen.

Komt het er dan niet op neer de kennis van Christus en de wedergeboorte gelijk te schakelen, doordat je de wedergeboorte niet 'te klein' beschrijft en de kennis van Christus niet 'te groot'?

Wedergeboorte zonder bewuste kennis van Christus ? Lees je Bijbel.

3 Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren, tot een levende hoop , door de opstanding van Jezus Christus uit de doden.
4 Tot een onverderfelijke, en onbevlekkelijke , en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen bewaard is voor u.
5 Die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid, die bereid is, om geopenbaard te worden in den laatsten tijd.
6 In welke gij u verheugt, nu een weinig tijds (zo het nodig is) bedroefd zijnde door menigerlei verzoekingen;
7 Opdat de beproeving uws geloofs, die veel kostelijker is dan van het goud, hetwelk vergaat en door het vuur beproefd wordt , bevonden worde te zijn tot lof, en eer, en heerlijkheid, in de openbaring van Jezus Christus;

De embryoleer of de onbewuste wedergeboorteleer van Comrie,Kersten en Moerkerken zal geen dageraad hebben.

Riepen zij met heilig beven:
Geef mij Jezus of ik sterf.
Jezus is mijn zieleleven.
Buiten Jezus het verderf.
Was hun bidden, roepen, wenen
Om die een'ge Toeverlaat,
Was om Jezus al het stenen,
Dat was uit mijn hert gepraat.

Eeuwig zullen triumferen
Verre boven zon en maan.
Eeuwig zal ik daar verkeren,
In de rei der zaal'gen staan.
Zou ik dan dat volk verlaten
Daar ik met hen eens genood'
't Eeuwig wand'len langs de straten
Van de hemel na de dood?

Jacob Groenewegen
(broer van Johannes Groenewegen, uit: De lofzangen Israëls

[Wilhelm]

Ik wilde eigenlijk niet meedoen in deze draad. Er is genoeg over gesproken en meestal word je er niet door opgebouwd.
Maar ik snap echt niet dat Tiberius e.a. het gevaar niet willen zien.
Juist door alle aandacht voor wedergeborenen die Christus niet zouden kennen, creeer je een werkelijkheid waar heel veel mensen vanuit gaan dat dit een 'normaal'geestelijk leven is.

Neem nu dit citaat uit Genadeleven en genadeverbond:

"
Nu is het de tijd te spreken over een andere stand in het genadeleven. Wat heeft de jongeling nu, wat het kindeke mist? We menen dat tussen het leven van het nieuwgeboren kindeke en dat van de jongeling de openbaring van Christus aan het hart ligt. Een mens kan dus reeds geruime tijd ,,op de weg” zijn, voor de Heere Jezus hem geopenbaard wordt. Dit is naar de Schrift. Wie zal durven beweren, dat de moordenaar aan het kruis nog een onbekeerd en onboetvaardig mens was, toen hij zich voor God verootmoedigde en een welgevallen kreeg in de straf zijner ongerechtigheid?
Toch werd Christus eerst in zijn ziel geopenbaard bij het bevrijdende woord des Heeren: ,,Voorwaar zeg Ik u: Heden
zult gij met Mij in het Paradijs zijn”. Wie zal durven zeggen, dat de bloedvloeiende vrouw onbekeerd was, toen zij daar bevende en vrezende de Heere van achteren naderde, om slechts de zoom van Zijn kleed te mogen aanraken? Toch miste zij op dat ogenblik nog dat persoonlijke spreken van Christus tot haar ziel. Wat wist Rachab, de hoer, van Christus, toen zij door het geloof (!) gespaard werd op de muren van Jericho? Buiten het leger moest zij na haar behoudenis worden onderwezen in de Wet des Heeren en worden stilgezet bij het woord: zonder bloedstorting geen vergeving. Zo zouden de voorbeelden uit de Heilige Schrift te vermenigvuldigen zijn, waarmede kan worden aangetoond, dat er toeleidende wegen tot Christus zijn. Even krachtig als wij tevoren het spreken over toeleidende wegen tot de wedergeboorte moesten veroordelen, moeten wij nu het bestaan van toeleidende wegen tot Christus onderstrepen
"

En daarna leggen we Gods Woord ernaast :

1 Joh 2:
12 Ik schrijf u, kinderkens, want de zonden zijn u vergeven om Zijns Naams wil.

13 Ik schrijf u, vaders! want gij hebt Hem gekend, Die van den beginne is. Ik schrijf u, jongelingen, want gij hebt den boze overwonnen. Ik schrijf u, kinderen, want gij hebt den Vader gekend.

14 Ik heb u geschreven, vaders, want gij hebt Hem gekend, Die van den beginne is. Ik heb u geschreven, jongelingen, want gij zijt sterk, en het Woord Gods blijft in u, en gij hebt den boze overwonnen.



Wat moet het eerstgenoemde citaat dan meegeven aan de lezer? Troost? Onderwijs? Een stuk theologie?
Werkelijk ik begrijp niet dat die visie zo verdedigd wordt. Gods Woord leert zo duidelijk anders.

[Tiberius]

Maar ik snap echt niet dat Tiberius e.a. het gevaar niet willen zien.

Hoe kom je erbij, dat ik het gevaar niet zou willen zien? Dat is echt onzin.
Maar vanwege het feit dat mensen er op een onjuiste wijze mee op de loop gaan, hoef je de waarheid nog niet te verzwijgen. De Bijbel spreekt er duidelijk over, dan moeten wij dat ook doen.
Dat geldt voor vele onderwerpen. De verkiezing bijvoorbeeld. Op dat leerstuk zie ik mensen ook wel ontsporen. Maar dat wil toch niet zeggen, dat we zulke zaken moeten negeren?

We mogen de troost en het onderwijs er van hebben, Gods Woord geeft ons dat, dus die hoeven we niet weg te moffelen, omdat mensen er een verkeerde kant mee opgaan.

[Simon]

Maar ik snap echt niet dat Tiberius e.a. het gevaar niet willen zien.

Hoe kom je erbij, dat ik het gevaar niet zou willen zien? Dat is echt onzin.
Maar vanwege het feit dat mensen er op een onjuiste wijze mee op de loop gaan, hoef je de waarheid nog niet te verzwijgen. De Bijbel spreekt er duidelijk over, dan moeten wij dat ook doen.
Dat geldt voor vele onderwerpen. De verkiezing bijvoorbeeld. Op dat leerstuk zie ik mensen ook wel ontsporen. Maar dat wil toch niet zeggen, dat we zulke zaken moeten negeren?

God's verkiezing is Zijn aandeel in de bekering.
Dat hadden we na 16 eeuwen wel degelijk moeten laten rusten en negeren, want net als de vermeende wetenschap omtrent de drie-eenheid, verdeelt het slechts en leidt het tot scheuring, verdeeldheid en twist.
Of heeft het vervolgen en ombrengen van andersdenkenden over deze zaken een stichtend, opbouwend karakter?

[Afgewezen]

Ik vind dat een lastige vraag. Ontkennen dat er levendmakende werkingen zijn in het hart van een ontdekte zondaar, durf ik zomaar niet. De stellige manier waarop ds. M. daarvan spreekt als de wedergeboorte, zelfs als een inplanting in Christus, al kent de zondaar Hem niet, durf ik ook niet voor mijn rekening te nemen.

Komt het er dan niet op neer de kennis van Christus en de wedergeboorte gelijk te schakelen, doordat je de wedergeboorte niet 'te klein' beschrijft en de kennis van Christus niet 'te groot'?

Nee, de kennis van Christus is niet iets wat geherdefinieerd moet worden om onze theologie 'kloppend' te krijgen.

[Tiberius]

Maar ik snap echt niet dat Tiberius e.a. het gevaar niet willen zien.

Hoe kom je erbij, dat ik het gevaar niet zou willen zien? Dat is echt onzin.
Maar vanwege het feit dat mensen er op een onjuiste wijze mee op de loop gaan, hoef je de waarheid nog niet te verzwijgen. De Bijbel spreekt er duidelijk over, dan moeten wij dat ook doen.
Dat geldt voor vele onderwerpen. De verkiezing bijvoorbeeld. Op dat leerstuk zie ik mensen ook wel ontsporen. Maar dat wil toch niet zeggen, dat we zulke zaken moeten negeren?

We mogen de troost en het onderwijs er van hebben, Gods Woord geeft ons dat, dus die hoeven we niet weg te moffelen, omdat mensen er een verkeerde kant mee opgaan.

Nog een toevoeging, Wilhelm.

Zoals ik al zei, zie ik de mogelijke ontsporing wel door de levendmaking niet gelijk te laten vallen met de bevindelijke Christuskennis.
Maar het gevaar aan de andere zijde is denk ik nog groter, namelijk het samenvaldrijven. Gevaar daarvan is, zoals je in dit topic wel ziet, dat mensen een uiterlijk kennen van Christus gelijk stellen aan de bevindelijke kennis. Men acht zich dan wedergeboren en een kind van God op grond van deze uiterlijke kennis.

Deze toevoeging is ingegeven door de reactie van Fjodor (en het antwoord van Afgewezen): zullen we Christuskennis dan maar herdefiniëren.

[Marieke]

Ja, ds. Moerkerken geeft ook aan in de lijn van ds. Kersten en Comrie te staan. Gelukkig wel.
Het gaat mij ook om de leer. En nou moet jij dan maar eens ingaan op hetgeen ik gezegd heb over Brakel. Want die zegt niets anders over de wedergeboorte en Christuskennis dan Comrie en ds. Kersten.
En waarom ga je niet in op de andere citaten die ik noemde van ds. Moerkerken? Nu omzeil je de discussie. Daar stelt ds. M. toch heel duidelijk dat Christus het Fundament is?
En kijk nog eens goed naar hetgeen je zei: "Christuskennis is een nadere weldaad die lang niet ieder kind van God meemaakt" "Dit kan gemist worden". Dan lees je én half Comrie én half Kersten én half ds. Moerkerken. Want die wijzen allemaal op Christus als het enige Fundament. Het gaat er alleen om dat zij er op wijzen dat de wedergeboorte eerder plaats kan vinden dan de openbaring van Christus. Net als Brakel dat doet.
En als jij het eens bent met ds. Kort, dan moet je mij uitleggen hoe Brakel dan bedoelt dat zelden het moment van wedergeboorte gekend wordt. Want hopelijk zeg jij toch niet dat een openbaring van Christus iets is wat in je gebeurt maar waar je niets van merkt?

Je tracht Brakel aan de kant van Comrie te krijgen. Dat gaat niet want de ideeën van Comrie in het onderhavige leerstuk waren voordat hij ze het licht liet zien in de hele geschiedenis niet eerder bedacht. Dat geeft niet, als ze Bijbels te onderbouwen zouden zijn zou dat meer waardevol zijn dan dat Brakel ze zou onderschrijven. Maar beiden is niet het geval.

Brakel en ds. Kort sluiten elkaar niet uit. Als je je bij Brakel gerechtvaardigd weet kan het zo zijn dat je het exacte moment van je wedergeboorte niet kent. Maar je kunt omgekeerd natuurlijk maar niet wedergeboorte en rechtvaardigmaking uit elkaar trekken en dan vervolgens veronderstellen dat je wedergeboren bent terwijl je je niet gerechtvaardigd weet. Althans, niet bij Brakel. En ook niet bij ds. Kort. En trouwens ook niet bij Calvijn, en bij Owen, en bij Erskine, bij Olevianus, en bij veel, heel veel andere rechtzinnige oudvaders. Die gedachte is echt ontstaan in de lijn van Comrie en Kersten, vervolgens verder uitgewerkt (sommigen zouden zeggen geschematiseerd) aan de Boezemsingel.

Daar ga je dus de fout in: dat zegt ook niemand. Je kunt namelijk pas weten dat je wedergeboren bent als je mag weten in Christus te zijn. Ds. Moerkerken en Comrie zeggen nergens en tegen niemand: je bent wel wedergeboren, maar je kent Christus nog niet. Nee, lees mijn citaten eens na (en die van Zucht) van ds. Moerkerken, waar wijst hij nou op? Toch op Christus alleen als Fundament?
Die gedachte maak jij er nu van en dat is de karikatuur die ik bestrijd. Hoewel ik je gelukkig nu heel wat milder vindt dan in je eerste posting hierover.

Ik zeg het voorzichtig want we kennen elkaar niet maar ik denk dat je minder moet laten leiden door de citaten die jou aanspreken en meer moet kijken naar wat er aan theologie/filosofie achter zit. Want dat je wedergeboren kunt zijn en toch Christus niet kent is nou net de essentie van het systeem. Eerst wordt het geloof ingestort (habitus). De ziel is dan levend gemaakt, wedergeboren. Daarna (aan het einde van de toeleidende weg tot Christus) vindt de geloofsvereniging met Christus plaats (actus). In die tussenliggende tijd is er sprake van leven zonder Christus. De kennis van Christus is niet nodig voor de wedergeboorte, ergo, die is alleen nog maar nodig om zekerheid te verkrijgen. Dat maakt uiteindelijk de oproep om Christus te zoeken en om Hem te kennen natuurlijk toch min of meer krachteloos. Je zou misschien het boekje van ds. Kort eens moeten lezen.

Ik zou nog naar je reageren, dat had ik beloofd. Ik hoop dat je rest van de postings ook gelezen heb, dat hoef ik dus niet te herhalen. Je hebt me nog steeds geen antwoord gegeven op mijn opmerking (evenals Huisman, die alleen maar roept: de leer van Comrie, Kersten en Moerkerken heeft geen dageraad en gaat niet in op de citaten die ik noem van Brakel) dat ds. Kort Brakel niet achter zich heeft. Ik vond het erg symphatiek van Afgewezen dat zij gewoon toegeeft dat Brakel over de wedergeboorte iets anders leert dan ds Kort. Jullie zeggen dat ik Brakel dan verkeerd lees maar jij en Huisman hebben mij nog steeds niet aangegeven waarom Brakel aangeeft dat de wedergeboorte een moment is wat zelden gekend wordt en dat we het wel met z'n allen eens zijn dat bewuste Christuskennis iets is waar je bij bent.
Ik laat me dus aanspreken en leiden volgens jou door citaten die mij zelf aanspreken. Dat is niet waar, ik geef citaten weer waarin ik bewijs waarom bijv. ds. Kort een Brakel niet achter zich heeft. Maar daar ga jij telkens niet op in, zou je dat willen doen?
Dus mijn concrete vraag aan jou is: Jij laat de wedergeboorte gelijk vallen met de bewuste kennis van Christus. Hoe verklaar je dan dat Brakel aangeeft dat de wedergeboorte een moment is wat zelden gekend wordt?
Ga nu even hier op in, en niet wat voor gevaren jij allemaal ziet, want die hebben we tot in detail al met Afgewezen doorgesproken.