Ik kwam onderstaande link tegen en die verbaasde mij want ik dacht dat de Protestanten het boek van Jezus van Sirach niet erkende
Ik heb dus ook de link op OSW geraadpleeegd die naar de SV leidt en daar vond ik bovenstaand boek niet in
Zijn er 2 verschillende staten vertalingen of ???
http://www.statenvertaling.net/bijbel/jezus_sirach.html
Jezus van Sirach in de SV ?
Dit apocriefe boek staat niet in de Statenvertaling, maar wel op de website van http://www.statenvertaling.net (als apocrief boek).
Op dezelfde site:
Apocriefe geschriften
inhoud
Het woord apocrief komt uit het Grieks en betekent verborgen. Met apocriefe geschriften worden religieuze teksten bedoeld die niet tot de officiële bijbelteksten (canon) gerekend worden. De meeste zijn ontstaan tussen de tweede eeuw voor en na Christus. De term werd geïntroduceerd door Hieronymus (ca. 342-420), die er de boeken mee bedoelde die wel opgenomen waren in de Griekse Septuaginta maar niet in de Hebreeuwse bijbel.
Tussen rooms-katholieken en protestanten bestaat verschil van mening over welke oud-testamentische boeken nu apocrief zijn en welke niet. De katholieken rekenen Tobias, Judith, Wijsheid, Jezus Sirach, Baruch, 1 en 2 Makkabeeën en enkele hoofdstukken en aanhangsels van Daniël en Esther wél tot het Oude Testament, en noemen die geschriften deuterocanoniek. Onder de apocriefe boeken van het Oude Testament verstaan zij 3 Makkabeeën, 3 en 4 Ezra en het Gebed van Manasse. De protestanten zien al deze geschriften als apocrief. Andere, meestal later opgedoken geschriften noemen zij pseudepigrafen.
Over de volgorde in het Nieuwe Testament zijn katholieken en protestanten het wel eens. Katholieken beschouwen Hebreeën, 2 Petrus, 2 en 3 Johannes, Jakobus, Judas en Openbaring als deuterocanoniek. Er bestaan ook apocriefe geschriften bij het Nieuwe Testament, maar die zijn niet bij de Statenvertaling opgenomen. Het gaat hierbij om werken als het Evangelie van Thomas en de Oden van Salomo.
Tijdens de Synode van Dordrecht werd uitgebreid gediscussieerd over de opname van de apocriefen in de Statenvertaling.
De apocriefen zijn voornamelijk in het Grieks overgeleverd. Een aantal ervan zijn hoogst waarschijnlijk oorspronkelijk in het Hebreeuws opgetekend, maar doordat ze door joodse schriftgeleerden niet tot de Tenach, de joodse bijbel, werden gerekend zijn veel van die oerversies verloren gegaan. Van Jezus Sirach is wel een Hebreeuwse versie bewaard gebleven.
Apocriefe geschriften
inhoud
Het woord apocrief komt uit het Grieks en betekent verborgen. Met apocriefe geschriften worden religieuze teksten bedoeld die niet tot de officiële bijbelteksten (canon) gerekend worden. De meeste zijn ontstaan tussen de tweede eeuw voor en na Christus. De term werd geïntroduceerd door Hieronymus (ca. 342-420), die er de boeken mee bedoelde die wel opgenomen waren in de Griekse Septuaginta maar niet in de Hebreeuwse bijbel.
Tussen rooms-katholieken en protestanten bestaat verschil van mening over welke oud-testamentische boeken nu apocrief zijn en welke niet. De katholieken rekenen Tobias, Judith, Wijsheid, Jezus Sirach, Baruch, 1 en 2 Makkabeeën en enkele hoofdstukken en aanhangsels van Daniël en Esther wél tot het Oude Testament, en noemen die geschriften deuterocanoniek. Onder de apocriefe boeken van het Oude Testament verstaan zij 3 Makkabeeën, 3 en 4 Ezra en het Gebed van Manasse. De protestanten zien al deze geschriften als apocrief. Andere, meestal later opgedoken geschriften noemen zij pseudepigrafen.
Over de volgorde in het Nieuwe Testament zijn katholieken en protestanten het wel eens. Katholieken beschouwen Hebreeën, 2 Petrus, 2 en 3 Johannes, Jakobus, Judas en Openbaring als deuterocanoniek. Er bestaan ook apocriefe geschriften bij het Nieuwe Testament, maar die zijn niet bij de Statenvertaling opgenomen. Het gaat hierbij om werken als het Evangelie van Thomas en de Oden van Salomo.
Tijdens de Synode van Dordrecht werd uitgebreid gediscussieerd over de opname van de apocriefen in de Statenvertaling.
De apocriefen zijn voornamelijk in het Grieks overgeleverd. Een aantal ervan zijn hoogst waarschijnlijk oorspronkelijk in het Hebreeuws opgetekend, maar doordat ze door joodse schriftgeleerden niet tot de Tenach, de joodse bijbel, werden gerekend zijn veel van die oerversies verloren gegaan. Van Jezus Sirach is wel een Hebreeuwse versie bewaard gebleven.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
-
Bar Yamino
De oudtestamentische apocriefe/deutero-canonieke zijn wèl in de (oorspronkelijke) Statenvertaling opgenomen!
Zij het achterin, met een afwijkend lettertype, en een verklaring van de vertalers vooraf.
Ik vind het onderscheid nogal arbitrair, eerlijk gezegd. Uiteindelijk zijn het mensen (hoogstwaarschijnlijk alleen maar mannen ...) geweest die hebben bepaald wat wel en wat niet canoniek was. En die waren nog (rooms-)katholiek ook ...
[Aangepast op 19/2/2005 door Bar Yamino]
Zij het achterin, met een afwijkend lettertype, en een verklaring van de vertalers vooraf.
Ik vind het onderscheid nogal arbitrair, eerlijk gezegd. Uiteindelijk zijn het mensen (hoogstwaarschijnlijk alleen maar mannen ...) geweest die hebben bepaald wat wel en wat niet canoniek was. En die waren nog (rooms-)katholiek ook ...
[Aangepast op 19/2/2005 door Bar Yamino]
De Nederlandse geloofsbelijdenis geeft de volgende verklaring:Oorspronkelijk gepost door Bar Yamino
De oudtestamentische apocriefe/deutero-canonieke zijn wèl in de (oorspronkelijke) Statenvertaling opgenomen!
Zij het achterin, met een afwijkend lettertype, en een verklaring van de vertalers vooraf.
Ik vind het onderscheid nogal arbitrair, eerlijk gezegd. Uiteindelijk zijn het mensen (hoogstwaarschijnlijk alleen maar mannen ...:!) geweest die hebben bepaald wat wel en wat niet canoniek was. En die waren nog (rooms-)katholiek ook ...
Het komt er dus op aan of je gelooft dat de Heilige Geest ervoor gezorgd heeft welke boeken er in de canon zijn opgenomen en welke niet.Wij ontvangen al deze boeken, en deze alleen, als heilig en canoniek om ons geloof daarnaar te richten, daarop te gronden en daarmee te bevestigen. En zonder in enig opzicht te twijfelen geloven wij alles wat zij bevatten. Dat doen wij niet zozeer omdat de kerk ze aanneemt en als canoniek erkent, maar vooral omdat de Heilige Geest in ons hart getuigt dat zij van God zijn. Het bewijs daarvan ligt bovendien in de boeken zelf. Want zelfs blinden kunnen tasten dat de dingen die erin voorzegd zijn, gebeuren.
-
Adorote
Oorspronkelijk gepost door refo
Op dezelfde site:
Apocriefe geschriften
inhoud
Het woord apocrief komt uit het Grieks en betekent verborgen. Met apocriefe geschriften worden religieuze teksten bedoeld die niet tot de officiële bijbelteksten (canon) gerekend worden. De meeste zijn ontstaan tussen de tweede eeuw voor en na Christus. De term werd geïntroduceerd door Hieronymus (ca. 342-420), die er de boeken mee bedoelde die wel opgenomen waren in de Griekse Septuaginta maar niet in de Hebreeuwse bijbel.
Tussen rooms-katholieken en protestanten bestaat verschil van mening over welke oud-testamentische boeken nu apocrief zijn en welke niet. De katholieken rekenen Tobias, Judith, Wijsheid, Jezus Sirach, Baruch, 1 en 2 Makkabeeën en enkele hoofdstukken en aanhangsels van Daniël en Esther wél tot het Oude Testament, en noemen die geschriften deuterocanoniek. Onder de apocriefe boeken van het Oude Testament verstaan zij 3 Makkabeeën, 3 en 4 Ezra en het Gebed van Manasse. De protestanten zien al deze geschriften als apocrief. Andere, meestal later opgedoken geschriften noemen zij pseudepigrafen.
Over de volgorde in het Nieuwe Testament zijn katholieken en protestanten het wel eens. Katholieken beschouwen Hebreeën, 2 Petrus, 2 en 3 Johannes, Jakobus, Judas en Openbaring als deuterocanoniek. Er bestaan ook apocriefe geschriften bij het Nieuwe Testament, maar die zijn niet bij de Statenvertaling opgenomen. Het gaat hierbij om werken als het Evangelie van Thomas en de Oden van Salomo.
Tijdens de Synode van Dordrecht werd uitgebreid gediscussieerd over de opname van de apocriefen in de Statenvertaling.
De apocriefen zijn voornamelijk in het Grieks overgeleverd. Een aantal ervan zijn hoogst waarschijnlijk oorspronkelijk in het Hebreeuws opgetekend, maar doordat ze door joodse schriftgeleerden niet tot de Tenach, de joodse bijbel, werden gerekend zijn veel van die oerversies verloren gegaan. Van Jezus Sirach is wel een Hebreeuwse versie bewaard gebleven.
Perfekte uitleg!!!
-
Lambertus
Allereerst wil ik zeggen dat ik geen enkele moeite met de SV heb (sterker nog ik heb ereen ) maar
Is het niet zo dat het een keuze van Luther is geweest ? (met name 1 en 2 Mak zouden tegen hem gebruikt kunnen worden na zijn excommunicatie met Rome)
Ik bedoel de apocriefe boeken werden wel degelijk gebruikt voor de reformatie maar Rome was nog bezig met het onderzoeken ervan
Komt ook het volgnende bij waar ik me over verbaas Luther zou bepaalde boeken onbijbels verklaard hebben welke door Rome pas ver na zijn dood tot de Canon zijn toegevoegd ! Dus hoe kon Luther dit zeggen
Ook kwam ik deze uitleg tegen
[/quote]
Protestanten volgen over het algemeen de canon van de Hebreeuwse Bijbel, die ook door joden wordt gebruikt, zij het dat de protestanten de boeken in een andere volgorde zetten.
De boeken die wel in het katholieke Oude Testament te vinden zijn, en niet in de Hebreeuwse Bijbel, worden door protestanten vaak apocrief (´verborgen´) genoemd, omdat de goddelijke boodschap er niet direct in te vinden zou zijn. Katholieken noemen ze deuterocanoniek, ´in tweede instantie aan de canon toegevoegd´, dat wil zeggen: ze horen wel bij het Oude Testament, maar ze zijn niet in de Hebreeuwse canon te vinden.
De deuterocanonieke boeken zijn geschreven in de tweede en de eerste eeuw voor Christus en zijn alleen in het Grieks compleet overgeleverd, via de Septuaginta, de oudste Griekse vertaling van het Oude Testament. Omdat veel joden in en buiten Palestina destijds geen Hebreeuws kenden, werd de Septuaginta door velen gebruikt en als gezaghebbend gezien.
[/quote]
groet
Is het niet zo dat het een keuze van Luther is geweest ? (met name 1 en 2 Mak zouden tegen hem gebruikt kunnen worden na zijn excommunicatie met Rome)
Ik bedoel de apocriefe boeken werden wel degelijk gebruikt voor de reformatie maar Rome was nog bezig met het onderzoeken ervan
Komt ook het volgnende bij waar ik me over verbaas Luther zou bepaalde boeken onbijbels verklaard hebben welke door Rome pas ver na zijn dood tot de Canon zijn toegevoegd ! Dus hoe kon Luther dit zeggen
Ook kwam ik deze uitleg tegen
[/quote]
Protestanten volgen over het algemeen de canon van de Hebreeuwse Bijbel, die ook door joden wordt gebruikt, zij het dat de protestanten de boeken in een andere volgorde zetten.
De boeken die wel in het katholieke Oude Testament te vinden zijn, en niet in de Hebreeuwse Bijbel, worden door protestanten vaak apocrief (´verborgen´) genoemd, omdat de goddelijke boodschap er niet direct in te vinden zou zijn. Katholieken noemen ze deuterocanoniek, ´in tweede instantie aan de canon toegevoegd´, dat wil zeggen: ze horen wel bij het Oude Testament, maar ze zijn niet in de Hebreeuwse canon te vinden.
De deuterocanonieke boeken zijn geschreven in de tweede en de eerste eeuw voor Christus en zijn alleen in het Grieks compleet overgeleverd, via de Septuaginta, de oudste Griekse vertaling van het Oude Testament. Omdat veel joden in en buiten Palestina destijds geen Hebreeuws kenden, werd de Septuaginta door velen gebruikt en als gezaghebbend gezien.
[/quote]
groet
-
Adorote
Protestanten volgen over het algemeen de canon van de Hebreeuwse Bijbel, die ook door joden wordt gebruikt, zij het dat de protestanten de boeken in een andere volgorde zetten.Oorspronkelijk gepost door Lambertus
Allereerst wil ik zeggen dat ik geen enkele moeite met de SV heb (sterker nog ik heb ereen ) maar
Is het niet zo dat het een keuze van Luther is geweest ? (met name 1 en 2 Mak zouden tegen hem gebruikt kunnen worden na zijn excommunicatie met Rome)
Ik bedoel de apocriefe boeken werden wel degelijk gebruikt voor de reformatie maar Rome was nog bezig met het onderzoeken ervan
Komt ook het volgnende bij waar ik me over verbaas Luther zou bepaalde boeken onbijbels verklaard hebben welke door Rome pas ver na zijn dood tot de Canon zijn toegevoegd ! Dus hoe kon Luther dit zeggen
Ook kwam ik deze uitleg tegen
De boeken die wel in het katholieke Oude Testament te vinden zijn, en niet in de Hebreeuwse Bijbel, worden door protestanten vaak apocrief (´verborgen´) genoemd, omdat de goddelijke boodschap er niet direct in te vinden zou zijn. Katholieken noemen ze deuterocanoniek, ´in tweede instantie aan de canon toegevoegd´, dat wil zeggen: ze horen wel bij het Oude Testament, maar ze zijn niet in de Hebreeuwse canon te vinden.
De deuterocanonieke boeken zijn geschreven in de tweede en de eerste eeuw voor Christus en zijn alleen in het Grieks compleet overgeleverd, via de Septuaginta, de oudste Griekse vertaling van het Oude Testament. Omdat veel joden in en buiten Palestina destijds geen Hebreeuws kenden, werd de Septuaginta door velen gebruikt en als gezaghebbend gezien.
[/quote]
groet [/quote]
Ook dat is een juist uitleg(met ander accent)
