Ik ben niet tegen het gebruik van voornamen, maar ik vind het niet gepast om een predikant ONGEVRAAGD als ds. Piet Jansen te duiden.jakobmarin schreef:Waarom zou je gelijk zijn als je iemand met z'n voornaam aanspreekt?Mara schreef:Allen gelijk, allen één.
Ik spreek bijv. mijn directeur (van een internationaal bedrijf van 150 werknemers), of onze kerkenraadsleden ook met hun voornaam aan.
Maar daarmee ben ik nog niet gelijk aan hen.
De 'machtigste' man op aarde wordt ook steevast met z'n voornaam genoemd: Barak Obama.
Nee hoor, ik ben voor voornamen, met name de jeugd (de volgende cultuur) maakt daar steeds meer gebruik van.
Als hij dat zelf onder zijn meditaties zet, prima.
Maar ik zie dat het steeds vaker "gewoon" wordt en daar maak ik bezwaar tegen.
In familieverband of vriendenkring zal de beste man ook met voornaam worden aangesproken, volstrekt logisch, maar er moet m.i. verschil gemaakt worden in gelegenheid, plaats e.d.
En respect tonen zit niet in het gebruik van titels, dat weet ik.
In België is het gebruik van het woord U precies andersom. Maar daar hoeven we ons toch niet aan te meten? Dat doen zij ook niet.
Ik heb destijds voor 2 directeuren gewerkt, de één wilde persé met zijn voornaam aangesproken, de ander als meneer.
Dat respecteer ik dan, want zij stellen het voor.
Om terug te keren naar het begin: ds. Kieviet zei niets over tutoyeren tegen de jongeman, deze voelde niet aan dat hij een andere manier van aanspreken moest gebruiken en dat begrijp ik niet, gezien zijn opleiding (ik neem aan dat hij die toch met goed gevolg afgesloten heeft?)
In zijn positie moet hij toch kunnen aanvoelen: deze meneer/predikant zal ik toch anders moeten benaderen dan een joviale student?
Maar goed, wij maken ons er misschien veel drukker over dan ds. en mevrouw Kieviet zelf