Kerkverband-typerende preken

[Afgewezen]

Ook het kleinste, beginnende geloof heeft als onderwerp Christus.
Neem Christus weg uit het geloof en er is geen waar geloof.

Daar heb je helemaal gelijk in, maar dat bestrijdt hij volgens mij ook niet.
Het gaat om de bate van het geloof, de rechtvaardiging.

Ik vind je niet duidelijk.

[Wilhelm]

Ook het kleinste, beginnende geloof heeft als onderwerp Christus.
Neem Christus weg uit het geloof en er is geen waar geloof.

Daar heb je helemaal gelijk in, maar dat bestrijdt hij volgens mij ook niet.
Het gaat om de bate van het geloof, de rechtvaardiging.

Ik vind je niet duidelijk.

Ik hoop dat Tiberius het volgende bedoelt:

In Zondag 7 is de vraag: wat is een waar geloof? Daar wordt antwoord opgegeven. In diezelfde zondag wordt de vraag gesteld wat nu nodig is om te geloven.
Die vraag wordt uitgewerkt in Zondag 8 t/ Zondag 22 aan de hand van de twaalf artikelen.
In Zondag 23 wordt de vraag gesteld wat nu het nut is van het geloven van deze zaken die in de voorgaande zondagen zijn behandeld. Eigenlijk een herhaling van vraag 21 uit zondag 7.

Het staat er zo eenvoudig, dat ik werkelijk niet begrijp dat er een leer is ontstaan die aan de verschillende zondagen een standelijke uitleg geeft. Daar is zowel in de HC zelf als in het Schatboek, echt geen grond voor te vinden.

[Tiberius]

Ook het kleinste, beginnende geloof heeft als onderwerp Christus.
Neem Christus weg uit het geloof en er is geen waar geloof.

Daar heb je helemaal gelijk in, maar dat bestrijdt hij volgens mij ook niet.
Het gaat om de bate van het geloof, de rechtvaardiging.

Ik vind je niet duidelijk.

Ik geef JGW gelijk.
Maar Dia bestrijdt niet hetgeen JGW stelt. Dia stelt, dat de bate van het geloof, volgens zondag 23: "hoe ben ik rechtvaardig voor God?", een nadere weldaad is en niet tot het wezen van het geloof behoort.

[Afgewezen]

Ook het kleinste, beginnende geloof heeft als onderwerp Christus.
Neem Christus weg uit het geloof en er is geen waar geloof.

Daar heb je helemaal gelijk in, maar dat bestrijdt hij volgens mij ook niet.
Het gaat om de bate van het geloof, de rechtvaardiging.

Ik vind je niet duidelijk.

Ik geef JGW gelijk.
Maar Dia bestrijdt niet hetgeen JGW stelt. Dia stelt, dat de bate van het geloof, volgens zondag 23: "hoe ben ik rechtvaardig voor God?", een nadere weldaad is en niet tot het wezen van het geloof behoort.

Je kunt het theoretisch best kloppend krijgen, maar wat DIA bedoelt, is de praktijk. De praktijk van waar het nu juist om gaat in het geloof. Maar het wordt onder de 'nadere weldaden' gerangschikt. M.a.w. het kan ook zonder.

[Erasmiaan]

Volgens mij is dat ook wat ds. C.M. Buijs bedoelt: http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... g_1_669801.

[Afgewezen]

Volgens mij is dat ook wat ds. C.M. Buijs bedoelt: http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... g_1_669801.

Inderdaad opmerkelijk artikel.

[WimA]

Volgens mij is dat ook wat ds. C.M. Buijs bedoelt: http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... g_1_669801.

Inderdaad opmerkelijk artikel.

Inderdaad! Ik las het gisteren en vroeg met af welke delen uit Handelingen 18 en 19 hij bedoelde waaruit onderstaande stelling te bewijzen valt. Is dat ergens te vinden? Zijn argumentatie die dit onderbouwd?

De boodschap van Apollos was dezelfde als die van Johannes de Doper. Ze kende één allesbeheersend thema: bekering. Ds. Buijs: „Die prediking was voluit Bijbels en droeg veel vrucht. Wat was dan het gemis? Niet dat hij de bekering preekte, maar dat hij alléén de bekering preekte. De volle rijkdom van het heil in Christus door kruis en opstanding en de volle werkring van de Heilige Geest, werden gemist.”

[Afgewezen]

Inderdaad! Ik las het gisteren en vroeg met af welke delen uit Handelingen 18 en 19 hij bedoelde waaruit onderstaande stelling te bewijzen valt. Is dat ergens te vinden? Zijn argumentatie die dit onderbouwd?

De boodschap van Apollos was dezelfde als die van Johannes de Doper. Ze kende één allesbeheersend thema: bekering. Ds. Buijs: „Die prediking was voluit Bijbels en droeg veel vrucht. Wat was dan het gemis? Niet dat hij de bekering preekte, maar dat hij alléén de bekering preekte. De volle rijkdom van het heil in Christus door kruis en opstanding en de volle werkring van de Heilige Geest, werden gemist.”

Hand. 18: 24 En een zeker Jood, met name Apollos, van geboorte een Alexandriër, een welsprekend man, kwam te Efeze, machtig zijnde in de Schriften.
25 Deze was in den weg des Heeren onderwezen; en vurig zijnde van geest, sprak hij en leerde naarstiglijk de zaken des Heeren, wetende alleenlijk den doop van Johannes.
26 En deze begon vrijmoediglijk te spreken in de synagoge. En als hem Aquila en Priscilla gehoord hadden, namen zij hem tot zich, en legden hem den weg Gods bescheidenlijker uit.

[Johann Gottfried Walther]

Ook het kleinste, beginnende geloof heeft als onderwerp Christus.
Neem Christus weg uit het geloof en er is geen waar geloof.

Daar heb je helemaal gelijk in, maar dat bestrijdt hij volgens mij ook niet.
Het gaat om de bate van het geloof, de rechtvaardiging.

Ik vind je niet duidelijk.

Ik geef JGW gelijk.
Maar Dia bestrijdt niet hetgeen JGW stelt. Dia stelt, dat de bate van het geloof, volgens zondag 23: "hoe ben ik rechtvaardig voor God?", een nadere weldaad is en niet tot het wezen van het geloof behoort.

Zondag 23 is in de Catechismus mogelijk wel een nadere uitwerking, maar in het geloof horen Zondag 7 en 23 geheel bij elkaar.
Stoppen met redeneren. Christus wordt alles voor de zondaar, hoewel hij zich weet aangeklaagd door zijn eigen geweten.
Zekerheid in Hem, zekerheid in Zijn offer, zekerheid in Gods genadige verkiezing, zekerheid buiten de gelovige!

[-DIA-]

Zondag 23 is in de Catechismus mogelijk wel een nadere uitwerking, maar in het geloof horen Zondag 7 en 23 geheel bij elkaar.
Stoppen met redeneren. Christus wordt alles voor de zondaar, hoewel hij zich weet aangeklaagd door zijn eigen geweten.
Zekerheid in Hem, zekerheid in Zijn offer, zekerheid in Gods genadige verkiezing, zekerheid buiten de gelovige!

Nee geen nadere uitleg! Waarom zou de HC dat dan 2 keer behandelen?
Zondag 7 is het wezen des geloofs (de zaak zelf)
Zondag 23 is het welwezen des geloofs, daar weet de gelovige dat hij het geloof bezit, hij mag dat uit de vruchten des geloofs geloven, wat hij aan zijn God heeft.
In het wezen des geloofs is in feite alles aanwezig. Maar degene die het wezen des geloofs deelachtig zijn worden vaak nog geslingerd tussen hoop en vrees, hoewel er in het geloof zelf geen twijfel ligt.
Er is dus wel degelijk een verschil! Wat hierboven genoemd wordt hoort bij het welwezen des geloofs, en daarvan spreekt zondag 23.
Het ongeluk is dit: In de moderne godsdienst kent men dit verschil nauwelijks. Het komt in de prediking dan ook weinig of helemaal niet meer aan de orde.
De morderne godsdienst kan geloven, en kent weinig strijd, slingeringen, aanvechtingen, etc. Men gelooft, immers de Bijbel zegt toch: Gelooft in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden?
Maar begint het daar mee? Nee toch? Eerst wordt een mens overtuigd van zijn verloren staat voor de eeuwigheid. Dat is een werk van God, een zaligmakende overtuiging, wat weer wat anders is als een algemene overtuoging.
Maar ik wou dit zeggen: Meen gelooft op het bevel, (waar de Bijbel ook toe oproept) maar men grijpt te vroeg. Men houdt een aansprekende tekst voor een inkomende waarheid, terwijl later uit de vruchten wel blijkt dat het niet meer dan een voorkomende waarheid was.
Ach, ik ben geen uitlegger, maar lees de catechismus naast de bevinding der vromen, zoals die vanouds is uitgelegd en bevonden door de ware gelovigen. Dan hebben we geen problemen om dit (met ons verstand!) te vatten.

[Wilhelm]

Zondag 23 is in de Catechismus mogelijk wel een nadere uitwerking, maar in het geloof horen Zondag 7 en 23 geheel bij elkaar.
Stoppen met redeneren. Christus wordt alles voor de zondaar, hoewel hij zich weet aangeklaagd door zijn eigen geweten.
Zekerheid in Hem, zekerheid in Zijn offer, zekerheid in Gods genadige verkiezing, zekerheid buiten de gelovige!

Nee geen nadere uitleg! Waarom zou de HC dat dan 2 keer behandelen?
Zondag 7 is het wezen des geloofs (de zaak zelf)
Zondag 23 is het welwezen des geloofs, daar weet de gelovige dat hij het geloof bezit, hij mag dat uit de vruchten des geloofs geloven, wat hij aan zijn God heeft.
In het wezen des geloofs is in feite alles aanwezig. Maar degene die het wezen des geloofs deelachtig zijn worden vaak nog geslingerd tussen hoop en vrees, hoewel er in het geloof zelf geen twijfel ligt.
Er is dus wel degelijk een verschil! Wat hierboven genoemd wordt hoort bij het welwezen des geloofs, en daarvan spreekt zondag 23.
Het ongeluk is dit: In de moderne godsdienst kent men dit verschil nauwelijks. Het komt in de prediking dan ook weinig of helemaal niet meer aan de orde.
De morderne godsdienst kan geloven, en kent weinig strijd, slingeringen, aanvechtingen, etc. Men gelooft, immers de Bijbel zegt toch: Gelooft in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden?
Maar begint het daar mee? Nee toch? Eerst wordt een mens overtuigd van zijn verloren staat voor de eeuwigheid. Dat is een werk van God, een zaligmakende overtuiging, wat weer wat anders is als een algemene overtuoging.
Maar ik wou dit zeggen: Meen gelooft op het bevel, (waar de Bijbel ook toe oproept) maar men grijpt te vroeg. Men houdt een aansprekende tekst voor een inkomende waarheid, terwijl later uit de vruchten wel blijkt dat het niet meer dan een voorkomende waarheid was.
Ach, ik ben geen uitlegger, maar lees de catechismus naast de bevinding der vromen, zoals die vanouds is uitgelegd en bevonden door de ware gelovigen. Dan hebben we geen problemen om dit (met ons verstand!) te vatten.

Zou je dit eens vanuit het Schatboek willen onderbouwen DIA? Want ik ben het met je eens dat de uitleg die jij geeft aan zondag 7 en 23 regelmatig van de kansels klinkt, maar ik kan het in de uitleg van de opstellers van de HC zelf niet terugvinden. Hoe moet ik dat dan zien?

Hier staat het Schatboek online: http://www.theologienet.nl/theologieindex.html#URSINUS

[Tiberius]

Beste mensen,

Ik heb hier een aantal off-topic berichten weggehaald.
Allerlei afscheid- en wederkeerachtige berichten kunnen in de daartoe bestemde rubrieken; het is niet gewenst om daarmee het topic te bevuilen.

Vriendelijke groet,
Tiberius

[-DIA-]

Zondag 23 is in de Catechismus mogelijk wel een nadere uitwerking, maar in het geloof horen Zondag 7 en 23 geheel bij elkaar.
Stoppen met redeneren. Christus wordt alles voor de zondaar, hoewel hij zich weet aangeklaagd door zijn eigen geweten.
Zekerheid in Hem, zekerheid in Zijn offer, zekerheid in Gods genadige verkiezing, zekerheid buiten de gelovige!

Nee geen nadere uitleg! Waarom zou de HC dat dan 2 keer behandelen?
Zondag 7 is het wezen des geloofs (de zaak zelf)
Zondag 23 is het welwezen des geloofs, daar weet de gelovige dat hij het geloof bezit, hij mag dat uit de vruchten des geloofs geloven, wat hij aan zijn God heeft.
In het wezen des geloofs is in feite alles aanwezig. Maar degene die het wezen des geloofs deelachtig zijn worden vaak nog geslingerd tussen hoop en vrees, hoewel er in het geloof zelf geen twijfel ligt.
Er is dus wel degelijk een verschil! Wat hierboven genoemd wordt hoort bij het welwezen des geloofs, en daarvan spreekt zondag 23.
Het ongeluk is dit: In de moderne godsdienst kent men dit verschil nauwelijks. Het komt in de prediking dan ook weinig of helemaal niet meer aan de orde.
De morderne godsdienst kan geloven, en kent weinig strijd, slingeringen, aanvechtingen, etc. Men gelooft, immers de Bijbel zegt toch: Gelooft in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden?
Maar begint het daar mee? Nee toch? Eerst wordt een mens overtuigd van zijn verloren staat voor de eeuwigheid. Dat is een werk van God, een zaligmakende overtuiging, wat weer wat anders is als een algemene overtuoging.
Maar ik wou dit zeggen: Meen gelooft op het bevel, (waar de Bijbel ook toe oproept) maar men grijpt te vroeg. Men houdt een aansprekende tekst voor een inkomende waarheid, terwijl later uit de vruchten wel blijkt dat het niet meer dan een voorkomende waarheid was.
Ach, ik ben geen uitlegger, maar lees de catechismus naast de bevinding der vromen, zoals die vanouds is uitgelegd en bevonden door de ware gelovigen. Dan hebben we geen problemen om dit (met ons verstand!) te vatten.

Zou je dit eens vanuit het Schatboek willen onderbouwen DIA? Want ik ben het met je eens dat de uitleg die jij geeft aan zondag 7 en 23 regelmatig van de kansels klinkt, maar ik kan het in de uitleg van de opstellers van de HC zelf niet terugvinden. Hoe moet ik dat dan zien?

Hier staat het Schatboek online: http://www.theologienet.nl/theologieindex.html#URSINUS

Eerst een wedervraag: Zie jij het verschil tussen Z.7 en Z.23?
Zo ja, wat is volgens jou dan het verschil?

[Wilhelm]

Zondag 23 is in de Catechismus mogelijk wel een nadere uitwerking, maar in het geloof horen Zondag 7 en 23 geheel bij elkaar.
Stoppen met redeneren. Christus wordt alles voor de zondaar, hoewel hij zich weet aangeklaagd door zijn eigen geweten.
Zekerheid in Hem, zekerheid in Zijn offer, zekerheid in Gods genadige verkiezing, zekerheid buiten de gelovige!

Nee geen nadere uitleg! Waarom zou de HC dat dan 2 keer behandelen?
Zondag 7 is het wezen des geloofs (de zaak zelf)
Zondag 23 is het welwezen des geloofs, daar weet de gelovige dat hij het geloof bezit, hij mag dat uit de vruchten des geloofs geloven, wat hij aan zijn God heeft.
In het wezen des geloofs is in feite alles aanwezig. Maar degene die het wezen des geloofs deelachtig zijn worden vaak nog geslingerd tussen hoop en vrees, hoewel er in het geloof zelf geen twijfel ligt.
Er is dus wel degelijk een verschil! Wat hierboven genoemd wordt hoort bij het welwezen des geloofs, en daarvan spreekt zondag 23.
Het ongeluk is dit: In de moderne godsdienst kent men dit verschil nauwelijks. Het komt in de prediking dan ook weinig of helemaal niet meer aan de orde.
De morderne godsdienst kan geloven, en kent weinig strijd, slingeringen, aanvechtingen, etc. Men gelooft, immers de Bijbel zegt toch: Gelooft in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden?
Maar begint het daar mee? Nee toch? Eerst wordt een mens overtuigd van zijn verloren staat voor de eeuwigheid. Dat is een werk van God, een zaligmakende overtuiging, wat weer wat anders is als een algemene overtuoging.
Maar ik wou dit zeggen: Meen gelooft op het bevel, (waar de Bijbel ook toe oproept) maar men grijpt te vroeg. Men houdt een aansprekende tekst voor een inkomende waarheid, terwijl later uit de vruchten wel blijkt dat het niet meer dan een voorkomende waarheid was.
Ach, ik ben geen uitlegger, maar lees de catechismus naast de bevinding der vromen, zoals die vanouds is uitgelegd en bevonden door de ware gelovigen. Dan hebben we geen problemen om dit (met ons verstand!) te vatten.

Zou je dit eens vanuit het Schatboek willen onderbouwen DIA? Want ik ben het met je eens dat de uitleg die jij geeft aan zondag 7 en 23 regelmatig van de kansels klinkt, maar ik kan het in de uitleg van de opstellers van de HC zelf niet terugvinden. Hoe moet ik dat dan zien?

Hier staat het Schatboek online: http://www.theologienet.nl/theologieindex.html#URSINUS

Eerst een wedervraag: Zie jij het verschil tussen Z.7 en Z.23?
Zo ja, wat is volgens jou dan het verschil?

Nu maak je er een spelletje van DIA
Nee, jij stelt iets, en ik vraag je daarop iets. Want uiteindelijk mogen we voor de uitleg van de HC toch te rade gaan bij de opstellers zelf?
Dus daarom mijn vraag nog een keer, kun jij jouw uitleg van zondag 7 en zondag 23 onderbouwen vanuit het Schatboek?

[-DIA-]

Eerst een wedervraag: Zie jij het verschil tussen Z.7 en Z.23?
Zo ja, wat is volgens jou dan het verschil?

Nu maak je er een spelletje van DIA
Nee, jij stelt iets, en ik vraag je daarop iets. Want uiteindelijk mogen we voor de uitleg van de HC toch te rade gaan bij de opstellers zelf?
Dus daarom mijn vraag nog een keer, kun jij jouw uitleg van zondag 7 en zondag 23 onderbouwen vanuit het Schatboek?

Dan zou ik het in zijn geheel moeten lezen. Ik kan het wel onderbouwen uit de Schrift. Maar dat neem je toch niet aan? Als deze bevinding schiftuurlijk weerlegd kan worden probeer dat dan maar eens.