Commentaar op preek

[WimA]

Men zou ook kunnen wachten. Niet zelf het initiatief nemen om de predikant te wijzen op "tekortkomingen", maar wachten.
En ondertussen zich dusdanig gedragen als een waar christen in de gemeente dat anderen - waaronder de predikant - bij jouw gaan vragen om advies. Om onderwijs. Dat is m.i. ook de bijbelse lijn.

Maar het is ook een weg die dwars tegen vlees en bloed ingaat.

[Ad Anker]

Men zou ook kunnen wachten. Niet zelf het initiatief nemen om de predikant te wijzen op "tekortkomingen", maar wachten.
En ondertussen zich dusdanig gedragen als een waar christen in de gemeente dat anderen - waaronder de predikant - bij jouw gaan vragen om advies. Om onderwijs. Dat is m.i. ook de bijbelse lijn.

Maar het is ook een weg die dwars tegen vlees en bloed ingaat.

Dit is wel mooi gezegd ja.

Een beetje een moeilijkheid in deze discussie is dat we, als het goed is, mogen geloven dat de predikant door God gezonden is om ons te onderwijzen. Dan vind ik het lastig om over 'tekortkomingen' te spreken. Dienaren van het Woord zijn weliswaar mensen, maar wel met een door God gegeven ambt. Natuurlijk is er verschil in talenten. Met een ambtsdrager erover spreken mag altijd, in alle voorzichtigheid. Verder is de weg van het gebed de beste weg.

[Wilhelm]

Men zou ook kunnen wachten. Niet zelf het initiatief nemen om de predikant te wijzen op "tekortkomingen", maar wachten.
En ondertussen zich dusdanig gedragen als een waar christen in de gemeente dat anderen - waaronder de predikant - bij jouw gaan vragen om advies. Om onderwijs. Dat is m.i. ook de bijbelse lijn.

Maar het is ook een weg die dwars tegen vlees en bloed ingaat.

Dit is wel mooi gezegd ja.

Een beetje een moeilijkheid in deze discussie is dat we, als het goed is, mogen geloven dat de predikant door God gezonden is om ons te onderwijzen. Dan vind ik het lastig om over 'tekortkomingen' te spreken. Dienaren van het Woord zijn weliswaar mensen, maar wel met een door God gegeven ambt. Natuurlijk is er verschil in talenten. Met een ambtsdrager erover spreken mag altijd, in alle voorzichtigheid. Verder is de weg van het gebed de beste weg.

Jullie hebben waarschijnlijk de beste bedoelingen, maar kijk uit voor Roomse gedachten...

[refo]

Men zou ook kunnen wachten. Niet zelf het initiatief nemen om de predikant te wijzen op "tekortkomingen", maar wachten.
En ondertussen zich dusdanig gedragen als een waar christen in de gemeente dat anderen - waaronder de predikant - bij jouw gaan vragen om advies. Om onderwijs. Dat is m.i. ook de bijbelse lijn.

Maar het is ook een weg die dwars tegen vlees en bloed ingaat.

Dit is wel mooi gezegd ja.

Een beetje een moeilijkheid in deze discussie is dat we, als het goed is, mogen geloven dat de predikant door God gezonden is om ons te onderwijzen. Dan vind ik het lastig om over 'tekortkomingen' te spreken. Dienaren van het Woord zijn weliswaar mensen, maar wel met een door God gegeven ambt. Natuurlijk is er verschil in talenten. Met een ambtsdrager erover spreken mag altijd, in alle voorzichtigheid. Verder is de weg van het gebed de beste weg.

We moeten vooral waken voor protestantse heiligenverering. Zeker als de mannen nog leven.

[Ad Anker]

Men zou ook kunnen wachten. Niet zelf het initiatief nemen om de predikant te wijzen op "tekortkomingen", maar wachten.
En ondertussen zich dusdanig gedragen als een waar christen in de gemeente dat anderen - waaronder de predikant - bij jouw gaan vragen om advies. Om onderwijs. Dat is m.i. ook de bijbelse lijn.

Maar het is ook een weg die dwars tegen vlees en bloed ingaat.

Dit is wel mooi gezegd ja.

Een beetje een moeilijkheid in deze discussie is dat we, als het goed is, mogen geloven dat de predikant door God gezonden is om ons te onderwijzen. Dan vind ik het lastig om over 'tekortkomingen' te spreken. Dienaren van het Woord zijn weliswaar mensen, maar wel met een door God gegeven ambt. Natuurlijk is er verschil in talenten. Met een ambtsdrager erover spreken mag altijd, in alle voorzichtigheid. Verder is de weg van het gebed de beste weg.

We moeten vooral waken voor protestantse heiligenverering. Zeker als de mannen nog leven.

Ik verheerlijk de mannen niet, ik heb achting voor het ambt. Dat is volgens mij wat anders.

[Hendrikus]

Het is heel goed om een predikant erop te wijzen, als het maar in liefde gebeurd.
Het nadeel is wel dat ter rechterzijde van onze gezindte er soms geen gesprek mogelijk lijkt te zijn, en kritiek vaak heel verkeerd wordt opgevat en bij voorbaat niet 'land'. Gelukkig zie je hier een daar ook wel veranderingen en waarderen predikanten het als je in een gesprek of per mail een opbouwend kritisch geluid laat horen.

Het gebeurt helaas dat predikanten op een dusdanig voetstuk worden geplaatst dat gemeenteleden slechts met knikkende knieën en bibberende stem de dominee durven aan te spreken. Daar kiezen die mannen zelf niet voor, sommigen laten het zich wel degelijk welgevallen, anderen hadden het waarschijnlijk liever anders. Maar het zijn de kerkmensen zelf die hun predikant op dat voetstuk plaatsen.

Eerst maar eens ophouden met dat gedoe, zou ik zeggen. Een dominee is een dienaar, en nog eens een voorbijganger ook.

[Simon]

Het is heel goed om een predikant erop te wijzen, als het maar in liefde gebeurd.
Het nadeel is wel dat ter rechterzijde van onze gezindte er soms geen gesprek mogelijk lijkt te zijn, en kritiek vaak heel verkeerd wordt opgevat en bij voorbaat niet 'land'. Gelukkig zie je hier een daar ook wel veranderingen en waarderen predikanten het als je in een gesprek of per mail een opbouwend kritisch geluid laat horen.

Het gebeurt helaas dat predikanten op een dusdanig voetstuk worden geplaatst dat gemeenteleden slechts met knikkende knieën en bibberende stem de dominee durven aan te spreken. Daar kiezen die mannen zelf niet voor, sommigen laten het zich wel degelijk welgevallen, anderen hadden het waarschijnlijk liever anders. Maar het zijn de kerkmensen zelf die hun predikant op dat voetstuk plaatsen.

Eerst maar eens ophouden met dat gedoe, zou ik zeggen. Een dominee is een dienaar, en nog eens een voorbijganger ook.

Iemand op een voetstuk plaatsen is inderdaad een vorm van (figuurlijke) aanbidding.
De predikant hoort uit te dragen: Doe dat niet, ik ben uw mededienstknecht, en uwer broederen, die de getuigenis van Jezus hebben:aanbidt God, want de getuigenis van Jezus is de geest der profetie.
Op 19:10

[eilander]

Het is heel goed om een predikant erop te wijzen, als het maar in liefde gebeurd.
Het nadeel is wel dat ter rechterzijde van onze gezindte er soms geen gesprek mogelijk lijkt te zijn, en kritiek vaak heel verkeerd wordt opgevat en bij voorbaat niet 'land'. Gelukkig zie je hier een daar ook wel veranderingen en waarderen predikanten het als je in een gesprek of per mail een opbouwend kritisch geluid laat horen.

Het gebeurt helaas dat predikanten op een dusdanig voetstuk worden geplaatst dat gemeenteleden slechts met knikkende knieën en bibberende stem de dominee durven aan te spreken. Daar kiezen die mannen zelf niet voor, sommigen laten het zich wel degelijk welgevallen, anderen hadden het waarschijnlijk liever anders. Maar het zijn de kerkmensen zelf die hun predikant op dat voetstuk plaatsen.

Eerst maar eens ophouden met dat gedoe, zou ik zeggen. Een dominee is een dienaar, en nog eens een voorbijganger ook.

Iemand op een voetstuk plaatsen is inderdaad een vorm van (figuurlijke) aanbidding.
De predikant hoort uit te dragen: Doe dat niet, ik ben uw mededienstknecht, en uwer broederen, die de getuigenis van Jezus hebben:aanbidt God, want de getuigenis van Jezus is de geest der profetie.
Op 19:10

Dat ben ik wel met jullie eens. Maar toch ligt er een spanningsveld, nog niet eens zozeer over de predikant, maar ook over zijn boodschap. Want hoe verhoudt zich onze kritiek op het feit dat een predikant niet zijn eigen woord brengt, maar datgene wat hij van Godswege moet zeggen?

Zoals jullie het hier verwoorden (en, nogmaals, in essentie ben ik het wel met jullie eens), wordt een preek gelijk behandeld als een lezing over een puur zakelijk onderwerp. Bij dat laatste kun je het gemakkelijk oneens zijn met de spreker.

[Simon]

Het is heel goed om een predikant erop te wijzen, als het maar in liefde gebeurd.
Het nadeel is wel dat ter rechterzijde van onze gezindte er soms geen gesprek mogelijk lijkt te zijn, en kritiek vaak heel verkeerd wordt opgevat en bij voorbaat niet 'land'. Gelukkig zie je hier een daar ook wel veranderingen en waarderen predikanten het als je in een gesprek of per mail een opbouwend kritisch geluid laat horen.

Het gebeurt helaas dat predikanten op een dusdanig voetstuk worden geplaatst dat gemeenteleden slechts met knikkende knieën en bibberende stem de dominee durven aan te spreken. Daar kiezen die mannen zelf niet voor, sommigen laten het zich wel degelijk welgevallen, anderen hadden het waarschijnlijk liever anders. Maar het zijn de kerkmensen zelf die hun predikant op dat voetstuk plaatsen.

Eerst maar eens ophouden met dat gedoe, zou ik zeggen. Een dominee is een dienaar, en nog eens een voorbijganger ook.

Iemand op een voetstuk plaatsen is inderdaad een vorm van (figuurlijke) aanbidding.
De predikant hoort uit te dragen: Doe dat niet, ik ben uw mededienstknecht, en uwer broederen, die de getuigenis van Jezus hebben:aanbidt God, want de getuigenis van Jezus is de geest der profetie.
Op 19:10

Dat ben ik wel met jullie eens. Maar toch ligt er een spanningsveld, nog niet eens zozeer over de predikant, maar ook over zijn boodschap. Want hoe verhoudt zich onze kritiek op het feit dat een predikant niet zijn eigen woord brengt, maar datgene wat hij van Godswege moet zeggen?
.

Een groot gedeelte van wat de predikant zegt, wordt volgens mij begrensd door wat hij mag zeggen, waarbij hij binnen de synodes etc moet blijven.
Als iedere predikant zou preken wat God hem opdraagt haddden we maar 1 Kerk, onverdeeld.
Want God is Een, Onveranderlijk en nooit tot twist en oordeel van wat Hij Zelf een andere predikant zou laten zeggen.
In 1 Cor 14 staat beschreven hoe het zou moeten.
Maar wij prefereren een andere ''orde''.

[Gerben]

Beste Jacobus,

je vraag is of je een predikant mag benaderen over mogelijke tekortkomingen in zijn prediking, en hoe je daar Bijbels mee om gaat.
Om te voorkomen dat de reacties steeds meer verwijzen naar status en stand van de voorganger, en hoe er kerkordelijk naar gekeken wordt, probeer ik terug te gaan naar jouw vraag.

In Galaten 2:14 Paulus 'onderwees' Petrus op niet mis te verstane wijze en niet mis te verstane woorden.
Maar hij onderwees ook op vriendelijker toon broeders als Titus en Timotheüs, aangestelde oudsten in de gemeenten.
De brieven aan de gemeenten schreef hij overigens niet aan de oudsten van de gemeente, maar aan de gemeente zelf.

Wanneer jij weet hebt van onvolkomenheden, mag je dat niet voor je houden.
De situatie waar jij op doelt ken ik niet, en die hoeft hier ook niet uitgedragen te worden.
Ik geloof onmiddellijk dat je bedoeling helder en zuiver is, laat dat ook zo in jouw (re)actie over komen.
Galaten 6 geeft je de opdracht, maar ook de houding, nl. in een geest van zachtmoedigheid.
Wat dat betreft zijn de tips KlaasV bruikbaar, maar hangt af van de ontvanger van de boodschap.
En spreek, net als Paulus, woorden van waarheid en van gezond verstand.

Over het ambt:
De hoogste leider van de kerk is Christus, de historische leiders waren de apostelen.
Bijbels gesproken zijn de oudsten, ouderlingen de aangestelde leiders van de gemeente; altijd een gedeeld (raad) en dienend leiderschap!

Het Nieuwe Testament gebruikt voor oudsten drie termen: opziener (Grieks: episkopos oftewel bisschop), herder (Grieks: poimen oftewel pastor) en oudste (Grieks: presbuteros oftewel priester). Deze drie termen zijn uitwisselbaar en alledrie verwijzen naar een en hetzelfde ambt, namelijk: het ambt van oudste (ouderling).
De uitdrukking ‘oudste’ verwijst naar zijn ambt, zijn geestelijke volwassenheid, vermogens, ervaring en het respect die hem toekomt.
De uitdrukkingen ‘opziener’ en ‘herder’ verwijzen naar de taken van de oudste (zijn taakomschrijving).

Zij verwijzen NIET naar een positie boven de oudsten zoals in de latere kerkgeschiedenis vóór en nà de Reformatie gebeurde, toen de taak van ‘opziener’ verhoogd werd naar de positie van ‘bisschop’ boven de ‘priesters’ en de taak van ‘herder’ verhoogd werd naar de positie van ‘pastor’ (dominee) boven de ‘oudsten’ (ouderlingen)!
Kijk dus uit dat je er ook niet méér van maakt dan het is.

Het doel was, is en moet blijven: opbouw van het Lichaam.

In Zijn dienst, Gerben

[WimA]

Men zou ook kunnen wachten. Niet zelf het initiatief nemen om de predikant te wijzen op "tekortkomingen", maar wachten.
En ondertussen zich dusdanig gedragen als een waar christen in de gemeente dat anderen - waaronder de predikant - bij jouw gaan vragen om advies. Om onderwijs. Dat is m.i. ook de bijbelse lijn.
Maar het is ook een weg die dwars tegen vlees en bloed ingaat.

Dit is wel mooi gezegd ja.
Een beetje een moeilijkheid in deze discussie is dat we, als het goed is, mogen geloven dat de predikant door God gezonden is om ons te onderwijzen. Dan vind ik het lastig om over 'tekortkomingen' te spreken. Dienaren van het Woord zijn weliswaar mensen, maar wel met een door God gegeven ambt. Natuurlijk is er verschil in talenten. Met een ambtsdrager erover spreken mag altijd, in alle voorzichtigheid. Verder is de weg van het gebed de beste weg.

Jullie hebben waarschijnlijk de beste bedoelingen, maar kijk uit voor Roomse gedachten...

Een reactie gelijk aan wat je in anderen zo veroordeeld?

Het nadeel is wel dat ter rechterzijde van onze gezindte er soms geen gesprek mogelijk lijkt te zijn, en kritiek vaak heel verkeerd wordt opgevat en bij voorbaat niet 'land'. Gelukkig zie je hier een daar ook wel veranderingen en waarderen predikanten het als je in een gesprek of per mail een opbouwend kritisch geluid laat horen.

[boontje]

Het is de taak van een predikant het woord van God tot klinken te brengen. Voor zover dat gebeurt, is dat een gave van God.
Maar het voorbereiden, schrijven en houden van van een preek is óók mensenwerk, en dus niet bij voorbaat zonder tekortkomingen. Een goede predikant beseft dat, en zal zich daar op laten aanspreken.
Het zal wel het gesprek ten goede komen, als je niet bij voorbaat je gaat beroepen op 'tekortkomingen' bij de predikant.
Door het zo te formuleren stel je je op als iemand die alles al beter weet. Een wat meer vragende vorm geeft betere kansen op een goed gesprek waar jullie beiden misschien wel van leren. Wie weet zijn het juist de 'tekortkomingen' wel die jou iets kunnen leren over je eigen blinde vlekken..

[-DIA-]

Een predikant kan iets verkeerd uitdrukken, of iets zeggen wat niet waar is.
Zo hoorde ik eens een preek waarin de prediker in het vuur van zijn preek zij:
En sterren hebben van zichzelf ook geen licht, maar ze ontvangen het licht van de zon...

Je begrijpt dat dit niet waar is, maar goed, dit raakt de kern niet.
Als de kern van de zaak wordt geraakt, en je de vrijmoedigheid hebt, dan zou
je de prediker er op moeten wijzen. Dat was in het verleden vaak zo,
predikanten werden nader onderwezen door (vaak) eenvoudige gemeenteleden.

Maar we moeten wel scherp luisteren. Ds. merkte gisteravond ook nog op,
bij het behandelen van Zondag 11, hoe er tegenwoordig veel remontrantse leringen
op de kansels worden gebracht. Hij haalde de bekende wijlen ds. J. van Sliedrecht
aan, die daar ook voor waarschuwde: Er zijn 'reformatorische remonstranten', zo
citeerde hij ds. J. van Sliedrecht. Het valt me op, hoe onze dominee, in deze ronde
van de catechismus veelvuldig ds. J. van Sliedrecht citeert...

Maar goed, ik dwaalde af: Commentaar op de preek mag, en moet, als het
om de waarheid gaat. Dus opbouwende kritiek, en in liedfde gebracht. Dat kan
bij een prediker ook wel eens 'in het vlees' vallen. Maar dat neemt niet weg
dat het wel goed is... als je de vrijmoedigheid daartoe hebt.

[Lourens]

Een predikant kan iets verkeerd uitdrukken, of iets zeggen wat niet waar is.
Zo hoorde ik eens een preek waarin de prediker in het vuur van zijn preek zij:
En sterren hebben van zichzelf ook geen licht, maar ze ontvangen het licht van de zon...

Je begrijpt dat dit niet waar is, maar goed, dit raakt de kern niet.
Als de kern van de zaak wordt geraakt, en je de vrijmoedigheid hebt, dan zou
je de prediker er op moeten wijzen. Dat was in het verleden vaak zo,
predikanten werden nader onderwezen door (vaak) eenvoudige gemeenteleden.

Maar we moeten wel scherp luisteren. Ds. merkte gisteravond ook nog op,
bij het behandelen van Zondag 11, hoe er tegenwoordig veel remontrantse leringen
op de kansels worden gebracht. Hij haalde de bekende wijlen ds. J. van Sliedrecht
aan, die daar ook voor waarschuwde: Er zijn 'reformatorische remonstranten', zo
citeerde hij ds. J. van Sliedrecht. Het valt me op, hoe onze dominee, in deze ronde
van de catechismus veelvuldig ds. J. van Sliedrecht citeert...

Maar goed, ik dwaalde af: Commentaar op de preek mag, en moet, als het
om de waarheid gaat. Dus opbouwende kritiek, en in liedfde gebracht. Dat kan
bij een prediker ook wel eens 'in het vlees' vallen. Maar dat neemt niet weg
dat het wel goed is... als je de vrijmoedigheid daartoe hebt.

Citeert hij ook vanuit het Woord?

[Simon]

Een predikant kan iets verkeerd uitdrukken, of iets zeggen wat niet waar is.
Zo hoorde ik eens een preek waarin de prediker in het vuur van zijn preek zij:
En sterren hebben van zichzelf ook geen licht, maar ze ontvangen het licht van de zon...

Je begrijpt dat dit niet waar is, maar goed, dit raakt de kern niet.
Als de kern van de zaak wordt geraakt, en je de vrijmoedigheid hebt, dan zou
je de prediker er op moeten wijzen. Dat was in het verleden vaak zo,
predikanten werden nader onderwezen door (vaak) eenvoudige gemeenteleden.

Wat is er nu niet waar dan volgens jou?