Luther schreef:-DIA- schreef:prof. Wisse schreef:De schare die opkomt naar Gods huis brengt haar karakteristieke zielsnoden en behoeften mee. Zal tot heilige vrucht het Woord worden bediend, dan dient men zijn naam te horen noemen, zijn beeld getekend te zien. Bovendien weten velen niet, wat zij van zichzelf moeten denken. Hun moet helder en duidelijk, naar de Schrift, worden aangetoond wie en wat ze zijn, opdat zij geraken tot zelfkennis, tot verootmoediging en bekering, of ook tot het troostend inzicht, dat zij op de weg naar de hemel zijn. Gods volk moet verder worden gebracht. Maar wie iemand verder wil brengen, moet eerst nauwkeurig weten aan te wijzen waar hij staat, opdat men het punt van uitgang weet, vanwaar zo iemand verder geleid moet worden
Dat is hét punt! Als een mens met zielenraadsels over de wereld loopt wil God die wel eens oplossen door van de daken te laten prediken wat in de binnenkamer omgaat. Daartoe is het noodzakelijk de zielslegeringen te benoemen en op Bijbelse gronden te verklaren. Preken die dit missen geven mij geen antwoord op zielenzaken. Wordt dit wel verkondigd dan zijn de preken vaak tot troost en bemoediging dat je weg toch geen vreemde weg is.
DIA, je geeft hier een voorbeeld van wat ik bedoel. Je hebt het over zielslegeringen, over zielenzaken, over geen vreemde weg gaan. Maar dan gaat het dus over de mens met zijn gestalten, met zijn ervaringen, etc. Waar is Christus?
Nee, dat begrijp je ook weer verkeerd. Een dominee moet niet (zonder goede reden) met zijn eigen bevinding op de kansel komen, maar wel de bevindelijke gangen en wegen verklaren op grond van het Ene Fundament. (Die heeft hij zelf immers geleerd van God, en soms als hij niet zo ver is geleid, mag hij zelfs spreken, en erbij zeggen: Nu spreek ik verder dan ik geleid ben) Dat is de volle raad Gods verkondigen. Dat er spijze in voor alle uitverkorenen, en dat ieder onbekeerd mens ontgrond en ontbloot wordt, troost voor zielen die van hier naar daar geslinged kunnen worden, zaken op grond van het Eeuwige Woord om te toetsen: Bedrieg ik mezelf? Wat wat is er arglistiger als een mensenhart? Een preek mag nooit vrijblijvend zijn voor de hoorders, niet voor de levende kerk, niet voor de onbekeerden. De klem en noodzaak van bekering en wedergeboorte moeten doorklinken. Een mens moet als het ware in het nauw gedreven worden. Dat hij geen kan meer op kan. Laten we er niet van uitgaan dat je zomaar bekeerd bent. Daar moet een heel mens aan. En leg je hoofd maar eens op het blok. Daar zal de mens tegen strijden. Hij vecht zicht liever dood dan dat hij het hoofd op het blok legt. Echt waar.. Je kan het zien liggen waar het komen mioet, en je kan dan voelen dat je daar niet kunt en wilt komen, want daar, op dat punt moet ik immers sterven! En dáár wil geen mens aan. Dan vecht een mens zich liever dood. Het is misschien wat hard gezegd, maar het is waar. En een ziel die daarvan overtuigd is kan toch niet anders dan zeggen: U bent volmaakt, U bent rechtvaardig Heere! Uw oordeel rust op op de allerbeste gronden... Uw loon en straf beantwoordt aan Uw eer. Gij eist van ons... daar raakt een geraakt mens toch wel van overtuigd, en als dat waar is, dan KUN je niet meet terug, wat men wel noemde: De brug is opgehaald voor zo'n mens.
