Overzomeren

[Erasmiaan]

Ik wil hiermee aantonen dat de column van de heer Van Dijk helaas de vinger op de zere plek legt.
In de tweede plaats wil ik opmerken - met Jongere - dat er door jou o.a. zeer weinig compassie met jongeren getoond wordt.
Ja, zij hebben leiding nodig. Ja, zij hebben soms forse correctie nodig, ook in theologisch-dogmatische zin. Ja, zij zijn soms zeer zwart-wit waardoor ze met het badwater ook het kind dreigen weg te gooien.

Gelukkig dat je dit zegt.

Met alle respect, maar nu volg ik je helemaal niet meer. Ik zeg gewoon wat Van Dijk ook zegt en waar jij je tegen keert.

Volgens mij niet. Ik las in die column weinig kritiek op jongeren.

En daar zit dus een verschil tussen jouw analyse en de mijne. Want juist dat men dat zo goed denkt te weten en inderdaad met prachtige zinnen op huisbezoek beaamd: Ja, meneer, het komt er maar op aan... Het gaat om waarheid in het binnenste... En we nemen nog een plak cake en een kopje koffie en lezen gewoon onbekeerd door....

Nu begrijp ik het niet meer. In die column wordt toch juist gesteld dat men zich beroemd op het uiterlijk en de buitenkant? Dat ouderen denken dat er een derde weg is?

Maar je bent het hopelijk wel met me eens, dat je dan als een blinde over kleren praat.

Maar het zijn wel belijdende leden die dat zeggen! Ik zeg niet dat het de voorkeur verdient, maar ik sluit het ook niet uit. Ik denk zelfs dat het de plicht van een ouder is, in een ouder-kindrelatie. Het zou veel erger zijn als zo'n kind zegt: u zegt dat u het ware leven nog mist, ik heb het wel, dus u mag niets tegen mij zeggen (ik ga er van uit dat dat kind die ouders nog met "u" aanspreekt).

Veroordelen hoeft niet eens letterlijk te zijn. Dat kan ook via zwijgen, via een blik, via een wedervraag met wantrouwen, etc etc. En helaas komt dat allemaal voor.

We moeten ook niet hypergevoelig worden.

Oh, maar jij bent toch aangesloten bij een kerkelijke gemeente? Dan ben je toch één groot huisgezin met elkaar?

Deze spitsvondigheden komen de discussie niet ten goede.

[Luther]

Ik wil hiermee aantonen dat de column van de heer Van Dijk helaas de vinger op de zere plek legt.
In de tweede plaats wil ik opmerken - met Jongere - dat er door jou o.a. zeer weinig compassie met jongeren getoond wordt.
Ja, zij hebben leiding nodig. Ja, zij hebben soms forse correctie nodig, ook in theologisch-dogmatische zin. Ja, zij zijn soms zeer zwart-wit waardoor ze met het badwater ook het kind dreigen weg te gooien.

Gelukkig dat je dit zegt.

Met alle respect, maar nu volg ik je helemaal niet meer. Ik zeg gewoon wat Van Dijk ook zegt en waar jij je tegen keert.

Volgens mij niet. Ik las in die column weinig kritiek op jongeren.

Daar was de column ook niet voor bedoeld. En in mijn stukje lever ik ook geen kritiek op jongeren.

En daar zit dus een verschil tussen jouw analyse en de mijne. Want juist dat men dat zo goed denkt te weten en inderdaad met prachtige zinnen op huisbezoek beaamd: Ja, meneer, het komt er maar op aan... Het gaat om waarheid in het binnenste... En we nemen nog een plak cake en een kopje koffie en lezen gewoon onbekeerd door....

Nu begrijp ik het niet meer. In die column wordt toch juist gesteld dat men zich beroemd op het uiterlijk en de buitenkant? Dat ouderen denken dat er een derde weg is?

Het woord 'beroemen' wordt in heel de column niet gebruikt noch bedoeld. Maar als je het precies wilt weten: ik zou die mensen inderdaad ook als derde-weggers aanduiden.

Maar je bent het hopelijk wel met me eens, dat je dan als een blinde over kleren praat.

Maar het zijn wel belijdende leden die dat zeggen! Ik zeg niet dat het de voorkeur verdient, maar ik sluit het ook niet uit. Ik denk zelfs dat het de plicht van een ouder is, in een ouder-kindrelatie. Het zou veel erger zijn als zo'n kind zegt: u zegt dat u het ware leven nog mist, ik heb het wel, dus u mag niets tegen mij zeggen (ik ga er van uit dat dat kind die ouders nog met "u" aanspreekt).

Hopelijk gebeurt dat dan wel vanuit nood, waarin je aan je kind laat weten dat het ook jouw worsteling is.

Veroordelen hoeft niet eens letterlijk te zijn. Dat kan ook via zwijgen, via een blik, via een wedervraag met wantrouwen, etc etc. En helaas komt dat allemaal voor.

We moeten ook niet hypergevoelig worden.

Dat is niet hypergevoelig, daar lopen jongeren soms gewoon op stuk. En door dat af te serveren als 'hypergevoelig' zul je inderdaad geen gesprek krijgen.

Oh, maar jij bent toch aangesloten bij een kerkelijke gemeente? Dan ben je toch één groot huisgezin met elkaar?

Deze spitsvondigheden komen de discussie niet ten goede.

Sorry, ik bedoelde dit niet spitsvondig, maar in de zin van Paulus: Kan de hand tot de voet zeggen: Ik heb u niet van node?
Jij bent als volwassene sowieso een voorbeeld of anti-voorbeeld, ook zonder dat je dat bewust bent.

[Erasmiaan]

Daar was de column ook niet voor bedoeld. En in mijn stukje lever ik ook geen kritiek op jongeren.

Het gaat er mij om dat we niet kritiekloos naar jongeren hoeven te zijn. In dat verband vond ik de brief van de "moeders" in het RD een heel goed voorbeeld van hoe het wel moet. Bijbels!

En daar zit dus een verschil tussen jouw analyse en de mijne. Want juist dat men dat zo goed denkt te weten en inderdaad met prachtige zinnen op huisbezoek beaamd: Ja, meneer, het komt er maar op aan... Het gaat om waarheid in het binnenste... En we nemen nog een plak cake en een kopje koffie en lezen gewoon onbekeerd door....

Nu begrijp ik het niet meer. In die column wordt toch juist gesteld dat men zich beroemd op het uiterlijk en de buitenkant? Dat ouderen denken dat er een derde weg is?

Het woord 'beroemen' wordt in heel de column niet gebruikt noch bedoeld. Maar als je het precies wilt weten: ik zou die mensen inderdaad ook als derde-weggers aanduiden.

Apart. Want (in ieder geval in dit fictieve voorbeeld) geven ze zelf aan dat ze op één van de twee wegen zijn.

Maar je bent het hopelijk wel met me eens, dat je dan als een blinde over kleren praat.

Maar het zijn wel belijdende leden die dat zeggen! Ik zeg niet dat het de voorkeur verdient, maar ik sluit het ook niet uit. Ik denk zelfs dat het de plicht van een ouder is, in een ouder-kindrelatie. Het zou veel erger zijn als zo'n kind zegt: u zegt dat u het ware leven nog mist, ik heb het wel, dus u mag niets tegen mij zeggen (ik ga er van uit dat dat kind die ouders nog met "u" aanspreekt).

Hopelijk gebeurt dat dan wel vanuit nood, waarin je aan je kind laat weten dat het ook jouw worsteling is.

Dat hoop ik ook. Maar ik ben blij dat je het niet uitsluit (hoewel het niet de voorkeur verdient).

Veroordelen hoeft niet eens letterlijk te zijn. Dat kan ook via zwijgen, via een blik, via een wedervraag met wantrouwen, etc etc. En helaas komt dat allemaal voor.

We moeten ook niet hypergevoelig worden.

Dat is niet hypergevoelig, daar lopen jongeren soms gewoon op stuk. En door dat af te serveren als 'hypergevoelig' zul je inderdaad geen gesprek krijgen.

Kijk, die jongeren zijn gepokt en gemazeld in de reformatorische gezindte. Ze weten best wel wat ze kunnen verwachten. En niet elke ouder is even tactisch.

Oh, maar jij bent toch aangesloten bij een kerkelijke gemeente? Dan ben je toch één groot huisgezin met elkaar?

Deze spitsvondigheden komen de discussie niet ten goede.

Sorry, ik bedoelde dit niet spitsvondig, maar in de zin van Paulus: Kan de hand tot de voet zeggen: Ik heb u niet van node?
Jij bent als volwassene sowieso een voorbeeld of anti-voorbeeld, ook zonder dat je dat bewust bent.

Maar het gaat in deze column niet over onbewuste voorbeelden. Het gaat hier over de ouder-kindrelatie of misschien docent-leerlingrelatie en catecheet-catechisantrelatie. Ik wil je verder vragen op dit punt niet te persoonlijk te worden. Laten we het erop houden dat ik vaststel dat ik me niet aangesproken hoef te voelen door deze column maar dat ik plaatsvervangend reageer. Verder laat ik het hierbij, want ik heb mijn punt gemaakt.

[Luther]

Het gaat er mij om dat we niet kritiekloos naar jongeren hoeven te zijn. In dat verband vond ik de brief van de "moeders" in het RD een heel goed voorbeeld van hoe het wel moet. Bijbels!

Die brief vond ik nu weer erg vaag.

Apart. Want (in ieder geval in dit fictieve voorbeeld) geven ze zelf aan dat ze op één van de twee wegen zijn.

Ja, maar dan toch wel keurig op de rechterstoep langs de brede weg. Sommigen noemen dat een soort 3e weg.

Maar je bent het hopelijk wel met me eens, dat je dan als een blinde over kleren praat.

Maar het zijn wel belijdende leden die dat zeggen! Ik zeg niet dat het de voorkeur verdient, maar ik sluit het ook niet uit. Ik denk zelfs dat het de plicht van een ouder is, in een ouder-kindrelatie. Het zou veel erger zijn als zo'n kind zegt: u zegt dat u het ware leven nog mist, ik heb het wel, dus u mag niets tegen mij zeggen (ik ga er van uit dat dat kind die ouders nog met "u" aanspreekt).

Hopelijk gebeurt dat dan wel vanuit nood, waarin je aan je kind laat weten dat het ook jouw worsteling is.

Dat hoop ik ook. Maar ik ben blij dat je het niet uitsluit (hoewel het niet de voorkeur verdient).

Kijk, die jongeren zijn gepokt en gemazeld in de reformatorische gezindte. Ze weten best wel wat ze kunnen verwachten. En niet elke ouder is even tactisch.

Dat is dus een enorm misverstand. Jongeren zijn helemaal niet gepokt en gemazeld; dat is nu juist het 'probleem'. Ze hebben geen flauw benul van wat wel en niet zou kunnen. En rond middelmatige zaken is het daarom niet altijd handig om daar dan een groot punt van te maken.
Over die niet-tactische ouders: klopt, helaas is dat niet altijd zo, maar ja, dat kan. Wat mij betreft is het problematischer als docenten, catecheten, ambtsdragers niet erg tactisch zijn.
[quote="" Erasmiaan"]Maar het gaat in deze column niet over onbewuste voorbeelden. Het gaat hier over de ouder-kindrelatie of misschien docent-leerlingrelatie en catecheet-catechisantrelatie. Ik wil je verder vragen op dit punt niet te persoonlijk te worden. Laten we het erop houden dat ik vaststel dat ik me niet aangesproken hoef te voelen door deze column maar dat ik plaatsvervangend reageer. Verder laat ik het hierbij, want ik heb mijn punt gemaakt.[/quote]Je hebt het zelf persoonlijk gemaakt door te zeggen dat er eigenlijk een non-probleem wordt aangeroerd en dat jij sowieso niet tot de mensen behoort die aangesproken wordt. Ik ontken dat aan de hand van objectieve punten.

[WimA]

Mijn grootste kritiekpunt is dat - ook in deze column - men vaak prima weet aan te wijzen bij "anderen" wat ze allemaal verkeerd doen. Zinnen als "Zij zien hoe veel ouderen zich met geestelijke dooddoeners overeind weten te houden" of " Veel ouderen rekenen zichzelf niet tot de wereld. Natuurlijk niet! Maar ook rekenen ze zichzelf niet tot de Kerk met een hoofdletter. Zij horen bij de derde categorie: zij zijn refo. Bloedserieus en oppassend, maar onbezield.". Dit wordt dan beaamd door degenen die menen dat ze het zelf beter? voor elkaar hebben. Uit allemaal genade, dat natuurlijk wel. Toch? Enfin, lees de reacties in dit topic.

Wij zijn echter niet geroepen de splinter bij anderen aan te wijzen maar wij zijn geroepen de balk in eigen oog te verwijderen. Gezagdragers, ouders, leraren, ambtsdragers dienen - naast het verwijderen van de eigen balk ook de splinter bij anderen - de onder hun gestelden, niet meer! - aan te wijzen. Typeringen als "veel ouderen" enz. gaan daarom gewoon te ver en is m.i. een inbreuk op het negende gebod waarin het bevorderen van des naasten eer en goed gerucht wordt bevolen.

Maar zal men zeggen, hoe moet het dan? De Bijbel wijst een uitnemende weg. Door in levenhouding en gedrag te tonen dat we vreemdelingen zijn en een beter vaderland zoeken. De de dienst des Heeren een liefdesdienst is. De vraag is niet hoe erg jongeren gefrustreerd worden door anderen maar de vraag is hoezeer jongeren gesticht worden door mij. Ben ik een levende brief van Christus? Zijn jongeren jaloers op Gods werk in mij?

Laat een column - waarin men iets duidelijk wil maken - de voordelen van de juiste - bijbelse - wijze en levenswijze uitdiepen i.p.v. de nadelen van de verkeerde wijze diepgaand te beschrijven. De zonde behoeft geen aandacht.

Ik ben me ervan bewust dat - bij het schrijven van bovenstaande - ik eigenlijk in dezelfde valkuil trap die ik hier columnisten verwijt dus ik laat het hier verder bij.